|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 445/2010)
13 Νοεμβρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΤΟΥΒΛΟΠΟΙΕΙΑ ΠΑΛΑΙΚΥΘΡΟΥ Ο ΓΙΓΑΣ ΛΤΔ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Αιμ. Κ. Αιμιλιανίδης, για τους Αιτητές.
Δ. Ι. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α. Ευσταθίου Νικολετοπούλου (κα), για Ευστάθιο Κ. Ευσταθίου, για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές αξιώνουν ακύρωση της υπ΄ αρ. ΛΕΥ/02474/2009 πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση τριών συνεχόμενων αποθηκών στο ενδιαφερόμενο μέρος σε τεμάχιο που συνορεύει με ακίνητο ιδιοκτησίας των αιτητών.
Το ακίνητο των αιτητών βρίσκεται στο Δάλι, είναι περίκλειστο και εμπίπτει στην Πολεοδομική Ζώνη Β1 (βιομηχανική). Στη χορηγηθείσα πολεοδομική άδεια τέθηκαν μεταξύ άλλων και όροι για την παραχώρηση τμήματος του τεμαχίου για τη δημιουργία αδιέξοδου δρόμου και την παραχώρηση γης για δημόσιο χώρο πρασίνου.
Τέθηκε τόσο από τους καθ΄ ων η αίτηση, όσο και από το ενδιαφερόμενο μέρος θέμα εννόμου συμφέροντος των αιτητών. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς κυρίως του ενδιαφερόμενου μέρους οι αιτητές δεν έχουν επηρεαστεί δυσμενώς από τη χορήγηση της προσβαλλόμενης πολεοδομικής άδειας, αφού σε επιστολή του Επαρχιακού Γραφείου Λευκωσίας του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως ημερ. 9.9.2010, αναφέρεται ότι η πολεοδομική αρχή είναι πρόθυμη να αντικρίσει ευνοϊκά τυχόν αίτημα των αιτητών προς τον Υπουργό Εσωτερικών για απόκλιση από τις πρόνοιες της παραγράφου 2.5 της Εντολής, όσον αφορά την υπέρβαση αυτή του μήκους του δικαιώματος διαβάσεως. Είναι επομένως προφανές, σύμφωνα πάντα με το ενδιαφερόμενο μέρος, ότι δεν έχει αποκλειστεί το δικαίωμα διάβασης των αιτητών με αποτέλεσμα τα δικαιώματά τους να μην έχουν επηρεαστεί δυσμενώς από τη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας.
Η ένσταση θα πρέπει να απορριφθεί. Η αναφορά που επισημαίνεται από τα ενδιαφερόμενα μέρη στην επιστολή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως δεν είναι αρκετή για να θεωρηθεί ότι οι αιτητές δεν επηρεάζονται δυσμενώς. Είναι σαφές ότι η επιστολή αναφέρεται σε προθυμία της διοίκησης να αντικρίσει ευνοϊκά τυχόν αίτημα προς τον Υπουργό Εσωτερικών για απόκλιση, αλλά ουδέν διασφαλίζει και την τελική απόφαση της διοίκησης. Είναι πολλοί οι παράγοντες που ενδεχομένως να επηρεάζουν το όλο θέμα και συνεπώς υπό τις περιστάσεις δεν μπορώ να αποδεκτώ ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν έχει επηρεάσει δυσμενώς τους αιτητές.
΄Εχει επανειλημμένα αναφερθεί στη νομολογία ότι η ιδιότητα του περίοικου δεν είναι αρκετή για την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος. Θα πρέπει να υπάρχει και δυσμενής επηρεασμός από την προσβαλλόμενη πράξη (βλέπε μεταξύ άλλων Kritiotis v. The Municipality of Paphos (1986) 3 C.L.R. 322). Η νομιμοποίηση περίοικου να αμφισβητήσει την εγκυρότητα άδειας για ανάπτυξη γειτονικού του τεμαχίου αναγνωρίστηκε σε αριθμό υποθέσεων (Thanos Club Hotels Ltd v. ETEK κ.α. (2000) 3 Α.Α.Δ. 323 και Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 485).
Όπως έχει χαρακτηριστικά επισημανθεί και στην υπόθεση Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 73, για τη θεμελίωση της εξουσίας άσκησης ενδίκου βοηθήματος αρκεί ο εύλογος (δηλαδή όχι προφανώς ασύστατος) ισχυρισμός ότι η προσβαλλόμενη πράξη θίγει έννομο συμφέρον του προσφεύγοντος. Δεν απαιτείται δηλαδή απόδειξη (Π. Δ. Δαγτόγλου, Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, Δεύτερη ΄Εκδοση, 1994, παρα. 537 - 545).
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη βάσει προπαρασκευαστικών πράξεων που έπασχαν νομικά, αφού η σχετική αίτηση των ανήλικων ενδιαφερομένων μερών για πολεοδομική άδεια υποβλήθηκε χωρίς την άδεια του δικαστηρίου, η οποία συνιστά προϋπόθεση σύμφωνα με τα άρθρα 12 και 26 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990, Ν. 216/1990.
Ως εμφαίνεται και από το διοικητικό φάκελο τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη Ευδοκία Φραγκεσκή και Μιχάλης Φραγκεσκής, που είναι οι ιδιοκτήτες του επίδικου τεμαχίου, είναι ανήλικοι. Από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει ότι οι γονείς τους είχαν λάβει άδεια από το αρμόδιο δικαστήριο για καταχώρηση της αίτησης για έκδοση πολεοδομικής άδειας.
Είναι η θέση των αιτητών ότι σύμφωνα με το άρθρο 12 του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990, Ν.216/1990 οι γονείς δεν μπορούν χωρίς την άδεια του δικαστηρίου να διενεργήσουν στο όνομα του τέκνου πράξεις που απαγορεύονται και στον επίτροπο του ανηλίκου, ενώ στο άρθρο 26 αναφέρονται οι πράξεις στις οποίες ο επίτροπος του ανηλίκου δεν μπορεί να προβεί χωρίς την άδεια του δικαστηρίου. Οι πράξεις αυτές είναι η εκποίηση, υποθήκευση, επιβάρυνση, ανταλλαγή ή με οποιοδήποτε τρόπο αποξένωση της περιουσίας του ανήλικου, η εκμίσθωση ακίνητης περιουσίας του ανήλικου για περίοδο που υπερβαίνει τα πέντε χρόνια, η αγορά ακίνητης περιουσίας εκ μέρους του ανήλικου, καθώς και η επένδυση χρημάτων που ανήκουν στον ανήλικο.
Είναι η θέση των αιτητών ότι η αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας συνιστά αναντίλεκτα επιβάρυνση της περιουσίας των ανηλίκων, χωρίς προηγούμενη απόφαση του δικαστηρίου. Αφού στη χορηγηθείσα πολεοδομική άδεια τέθηκαν συγκεκριμένοι όροι, όπως η παραχώρηση τμήματος του τεμαχίου για τη δημιουργία αδιέξοδου δρόμου και η παραχώρηση γης για δημιουργία πρασίνου, οι όροι αυτοί οδηγούν στην επιβάρυνση ή αποξένωση της περιουσίας των ανηλίκων και κατά συνέπεια οι γονείς τους δεν νομιμοποιούνταν να καταχωρήσουν αίτηση για πολεοδομική άδεια.
Θα πρέπει κατ΄ αρχάς να αναφέρω ότι δεν συμφωνώ με τη θέση του δικηγόρου των ενδιαφερομένων μερών ότι οι γονείς τους έχουν εξασφαλίσει σχετική άδεια του δικαστηρίου. Η επισυνημμένη ένορκη δήλωση κάθε άλλο παρά απόφαση του δικαστηρίου είναι. Πρόκειται για μια χειρόγραφη ένορκη δήλωση στην οποία οι δύο γονείς των ενδιαφερομένων μερών αναφέρουν ότι τα ανήλικα είναι συνιδιοκτήτες στη συγκεκριμένη ακίνητη περιουσία την οποία οι γονείς αξιοποιούν προς όφελος των παιδιών.
Με δεδομένη την έλλειψη σχετικής άδειας από το δικαστήριο θα προχωρήσω στην περαιτέρω εξέταση της υπόθεσης. Ο Νόμος 216/90 έχει ψηφιστεί για προστασία των δικαιωμάτων των ανηλίκων. Στο νόμο προσδιορίζεται ο τρόπος διαχείρισης της περιουσίας των ανηλίκων και οι περιορισμοί που ο επίτροπος που διαχειρίζεται την περιουσία τους αντιμετωπίζει.
Πιστεύω ότι τυχόν παράβαση του Νόμου 216/90 δεν παρέχει στους αιτητές ικανοποιητικό έρεισμα για να επικαλεστούν την ακύρωση της πολεοδομικής άδειας. Το θέμα αφορά μόνο τα ανήλικα ενδιαφερόμενα μέρη και τους γονείς τους και υπάρχουν οι διαδικασίες που θα πρέπει να τηρηθούν σε ενδεχόμενη παράβαση της κειμένης νομοθεσίας. Δεν νομίζω ότι οι αιτητές μπορούν να επικαλεστούν την τυχόν παρανομία αυτής της φύσης για ακύρωση της δοθείσας πολεοδομικής άδειας. Η τυχόν παράλειψη κτήσης σχετικής άδειας από το δικαστήριο είναι θέμα που αφορά τις σχέσεις των γονέων και των ανήλικων ενδιαφερομένων μερών. Δεν αφορά τους τρίτους.
Εν πάση περιπτώσει, είναι σαφές ότι η πολεοδομική άδεια δεν μπορεί να θεωρηθεί ως επιβάρυνση, εκποίηση, ανταλλαγή ή αποξένωση της περιουσίας ή μέρους του ακινήτου των ανηλίκων, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν οι αιτητές. Η πολεοδομική άδεια με τους όποιους όρους που την βαρύνουν σκοπό έχει την ανέγερση αποθηκών και είναι φανερό ότι η σκοπούμενη ανάπτυξη αξιοποιεί την περιουσία των ανηλίκων και όχι την μειώνει. Συνεπώς δεν μπορώ να δεχθώ ότι η τυχόν παρανομία αυτής της φύσης συνιστά και λόγο ακύρωσης.
Οι αιτητές υποστηρίζουν περαιτέρω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη κατά τρόπο που να αποκλείονται από το δικαίωμα διόδου ή χωρίς να έχει γίνει μέριμνα για δικαίωμα διόδου τους κατά παράβαση της ισχύουσας δήλωσης πολιτικής. Η χορηγηθείσα άδεια, σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, καταλήγει ούτως ώστε το τεμάχιό τους να παραμένει περίκλειστο, χωρίς να είναι εφικτή η πρόσβασή τους από αλλού.
Και αυτός ο λόγος θα πρέπει να απορριφθεί. Όπως είδαμε προηγουμένως, το δικαίωμα διάβασης δεν έχει αποκλειστεί, αφού η διοίκηση είναι πρόθυμη να αντικρίσει ευνοϊκά τυχόν αίτημα προς τον Υπουργό Εσωτερικών για απόκλιση από τις πρόνοιες της παραγράφου 2.5 της Εντολής.
Το συγκεκριμένο τεμάχιο των αιτητών ήταν περίκλειστο ούτως ή άλλως και πριν την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης. Οι αιτητές διατηρούν το δικαίωμα να αξιώσουν δίοδο από όμορα ακίνητα. Ούτως ή άλλως πρόκειται για ιδιωτική διαφορά η οποία δυνατόν να προκύψει μεταξύ των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών και το θέμα δεν μπορεί να υπαχθεί στον αναθεωρητικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Σημειώνεται ότι οι αιτητές ούτε καν έχουν ακόμα υποβάλει αίτηση για την παροχή διόδου και συνεπώς το όλο θέμα καθίσταται θεωρητικό, αφού δεν μπορούμε να ξέρουμε αν τελικά θα τους παρασχεθεί η δίοδος ή όχι, νοουμένου ότι το κτήμα τους συνορεύει όχι μόνο με το κτήμα των ενδιαφερομένων μερών αλλά και με το προσκείμενο τεμάχιο 92.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ