|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1499/2009)
14 Νοεμβρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
G. E. KRITIOTIS & CO LIMITED,
Αιτητές,
ν.
1. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ, ΤΜΗΜΑ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ
2. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Ρ. Μακρίδου (κα), για τους Αιτητές.
Αρ. Ζερβού (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές είναι εταιρεία εγγεγραμμένη στο Μητρώο Φ.Π.Α. με τωρινή εμπορική δραστηριότητα επιχείρηση καφεστιατορίου.
Λειτουργοί του Επαρχιακού Γραφείου Φ.Π.Α. Πάφου πραγματοποίησαν επίσκεψη ελέγχου στην επιχείρηση των αιτητών για τις φορολογικές περιόδους από 1.1.2000 μέχρι 30.6.2006, με σκοπό τη διαπίστωση της ορθότητας των φορολογικών δηλώσεων που είχαν υποβάλει στον ΄Εφορο Φ.Π.Α.
Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι οι αιτητές δεν τηρούσαν βιβλία και αρχεία για σκοπούς εξακρίβωσης των παραδόσεων αγαθών ή παροχών υπηρεσιών τις οποίες πραγματοποιούσαν ή ελάμβαναν με βάση τις διατάξεις του άρθρου 39(1) των περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμων του 1990 μέχρι 2000. Ακόμα οι αιτητές δεν είχαν συμμορφωθεί με τις διατάξεις του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Τήρηση Βιβλίων, Αρχείων και Στοιχείων) Διατάγματος του 1992 και δεν διατηρούσαν αρχεία ενημερωμένα με τρόπο που να είναι δυνατόν να υπολογιστεί ορθά το ποσό του καταβλητέου φόρου και το ποσό του φόρου που μπορούσε να πιστωθεί.
Οι λειτουργοί του Επαρχιακού Γραφείου Φ.Π.Α. Πάφου έκριναν ότι οι εκροές που δηλώθηκαν από τους αιτητές ήταν αναξιόπιστες, ως αποτέλεσμα αξιολόγησής τους με τη μέθοδο του περιθωρίου κέρδους με βάση την πώληση μπύρας και της σχέσης των πωλήσεων μπύρας προς τις συνολικές πωλήσεις της επιχείρησης, ενώ διαπιστώθηκε σημαντική απόκλιση μεταξύ των δηλωθέντων εκροών στις φορολογικές δηλώσεις με τις αναμενόμενες εκροές της επιχείρησης.
Οι λειτουργοί της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. επέτρεψαν να λογιστεί ως φόρος εισροών αυτός που αναλογεί για τις αγορές μπύρας, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για να υπολογίσουν τις αναμενόμενες εκροές της επιχείρησης. Ο φόρος εισροών που υπολογίστηκε ότι δεν μπορεί να εκπέσει ανερχόταν στις €6.203,09.
Η καθ΄ης η αίτηση 1 (στο εξής «η ΄Εφορος»), έκρινε ότι οι φορολογικές δηλώσεις που υπέβαλαν οι αιτητές σε σχέση με τις συγκεκριμένες περιόδους ήταν ελλιπείς και ανακριβείς και έτσι προχώρησε σε βεβαίωση φόρου εκροών κατά την καλύτερη κρίση της σύμφωνα με το άρθρο 49(1) του Νόμου. Η ΄Εφορος βεβαίωσε επίσης το φόρο εισροών που δεν έπρεπε να καταβληθεί ή πιστωθεί και στη συνέχεια ειδοποίησε τους αιτητές ότι όφειλαν να καταβάλουν φόρο ύψους €21.480,26.
Οι αιτητές με επιστολή των λογιστών τους ημερ. 11.2.2008 υπέβαλαν ένσταση η οποία θεωρήθηκε εκπρόθεσμη, αλλά επανήλθαν με επιστολή του δικηγόρου τους ημερ. 18.11.2008. Η ΄Εφορος, άνκαι απέρριψε την ένσταση λόγω εκπρόθεσμης υποβολής της, προχώρησε και αποφάσισε να εξετάσει το αίτημα ως αμφισβήτηση και όχι ως ένσταση, με βάση το άρθρο 51Α του Νόμου.
Το θέμα ανατέθηκε σε άλλο λειτουργό του Επαρχιακού Γραφείου Φ.Π.Α. Πάφου, ο οποίος σε συνεργασία με το λογιστή των αιτητών και αφού εξέτασε τους ισχυρισμούς τους κατέληξε ότι η σχέση πώλησης μπύρας προς τις συνολικές πωλήσεις της επιχείρησης ανερχόταν στο ποσοστό των 16.74% αντί 13.60% που υιοθετήθηκε κατά την έκδοση της βεβαίωσης φόρου ημερ. 23.11.2007. Ως εκ τούτου, η ΄Εφορος προέβη σε μείωση της βεβαίωσης φόρου εκροών και στη συνέχεια, με επιστολή ημερ. 19.8.2009, ειδοποίησε τους αιτητές ότι όφειλαν να καταβάλουν φόρο ύψους €15.911,18. Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή προσβάλλουν την πιο πάνω απόφαση.
Οι αιτητές υποστηρίζουν πως η ΄Εφορος χωρίς τη δέουσα έρευνα και αναιτιολόγητα κατέληξε στον υπολογισμό του οφειλόμενου φόρου ως προς το ποσοστό της σχέσης πώλησης μπύρας προς τις συνολικές πωλήσεις της επιχείρησης. Ειδικότερα βάλλουν κατά της απόφασης της Εφόρου να αυξήσει το ποσοστό της σχέσης πώλησης μπύρας προς τις συνολικές πωλήσεις της επιχείρησης μόνο στο 16.74% αντί στο 21.24% που είχαν ζητήσει με επιστολή ημερ. 4.2.2008 οι λογιστές τους.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, ενώ στην προσφυγή αναφέρονται και διάφοροι άλλοι λόγοι ακύρωσης, με τη γραπτή τους αγόρευση οι αιτητές προώθησαν μόνο τους πιο πάνω λόγους και έτσι εκλαμβάνω ότι οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης έχουν εγκαταλειφθεί.
Όπως σημειώνει και η ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση, όταν οι αιτητές ειδοποιήθηκαν σχετικά με τον έλεγχο των βιβλίων τους, προσκόμισαν μόνο ένα λογιστικό βιβλίο με τίτλο cash book, στο οποίο αναγράφονταν οι εισπράξεις που αφορούσαν μόνο τη συγκεκριμένη εταιρεία, αναφέροντας ότι δεν διατηρούσαν άλλα βιβλία, διότι ο λογιστής τους, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε αποβιώσει, τα είχε καταστρέψει. Κρίθηκε ότι δεν καταχωρούνταν όλες οι εισπράξεις και ότι δεν υπήρχαν τα αρχεία που απαιτούνται για τον έλεγχο της ορθότητας του φόρου εκροών και εισροών, με αποτέλεσμα οι καθ΄ ων η αίτηση να καταλήξουν ότι οι εκροές που είχαν δηλωθεί από τους αιτητές δεν ήταν αξιόπιστες.
Λόγω των ανωτέρω οι ελεγκτές εκτύπωσαν από την ταμειακή μηχανή το λεγόμενο ΧΧ report, πάνω στο οποίο βασίστηκαν για να προχωρήσουν σε εξωλογιστικό προσδιορισμό των εκροών και του φόρου εκροών, ο οποίος ανήλθε στις €15.276,55.
Όπως είδαμε και πιο πάνω, ο λειτουργός που εξέτασε την αμφισβήτηση που κατέθεσαν οι αιτητές, κατέληξε να αποδώσει μεγαλύτερο ποσοστό πώλησης μπύρας προς τις συνολικές πωλήσεις της επιχείρησης, με αποτέλεσμα να μειώσει και τον οφειλόμενο φόρο σε €9.707,47.
Από τα πιο πάνω είναι φανερό ότι οι καθ΄ ων η αίτηση διενήργησαν πλήρη και ενδελεχή έρευνα όλων των ουσιωδών στοιχείων, τόσο αυτών που είχαν προσκομίσει οι αιτητές, όσο και των άλλων που προέκυψαν από την έρευνα των λειτουργών της Υπηρεσίας Φ.Π.Α. και στα οποία έγινε η αντίστοιχη υπαγωγή στην εφαρμοζόμενη νομοθετική πρόνοια.
Το ίδιο θέμα είχε απασχολήσει και στην πρόσφατη πανομοιότυπη υπόθεση Κρητιώτης ν. Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας κ.α., Υπόθεση αρ. 1500/2009, ημερ. 23.10.2012. Όσα λέχθηκαν στην πιο πάνω υπόθεση είναι σχετικά και υιοθετούνται χωρίς να χρειάζεται να λεχθεί οτιδήποτε περαιτέρω:
«Ο αιτητής δεν αμφισβήτησε τη μέθοδο υπολογισμού του οφειλόμενου φόρου και τις λογιστικές διεργασίες που ακολουθήθηκαν, αλλά μόνο την αναλογία πώλησης μπύρας προς τις συνολικές πωλήσεις λόγω του ότι στο συνολικό ποσό είχαν συμπεριληφθεί και επτά λανθασμένα κτυπήματα στη μηχανή, τα οποία αφορούσαν φαγητά, καθώς και το ποσοστό μπύρας που δεν πωλήθηκε. Τα θέματα αυτά, εκτός του ότι διορθώθηκαν με τη δεύτερη απόφαση του λειτουργού, συνιστούν και θέματα τεχνικής φύσης τα οποία δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο ελέγχου στα πλαίσια της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Σύμφωνα με τη νομολογία, η ευχέρεια του δικαστηρίου για παρέμβαση, περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης και δεν επεμβαίνει στην κρίση του οργάνου όταν η απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή. Δεν επεμβαίνει ούτε στην ουσιαστική κρίση της διοίκησης, εκτός αν φανεί ότι υπήρξε πλάνη περί τα πράγματα ή το νόμο ή υπέρβαση εξουσίας. Η εκτίμηση των γεγονότων από τον ΄Εφορο ευσταθεί σε όλες τις περιπτώσεις που βρίσκεται στο όριο του λογικά εφικτού (Γεωργιάδης ν. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 106, 110).
Εν όψει όλων των πιο πάνω, είναι προφανές ότι ο ισχυρισμός για έλλειψη δέουσας έρευνας θα πρέπει να απορριφθεί.
Εξ ίσου αβάσιμο είναι και το επιχείρημα του αιτητή για έλλειψη αιτιολογίας. Τόσο από την προσβαλλόμενη απόφαση, όσο και από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης, αλλά και το σύνολο της διοικητικής ενέργειας προκύπτουν με σαφήνεια και με τρόπο που καθίσταται εφικτός ο δικαστικός έλεγχος, τα συγκεκριμένα στοιχεία στα οποία η διοίκηση βάσισε την κρίση της. Εκτίθενται δηλαδή οι πραγματικοί και νομικοί λόγοι που οδήγησαν στην έκδοση της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης και τα κριτήρια με τα οποία ασκήθηκε η διακριτική ευχέρεια των καθ΄ ων η αίτηση.
Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ακόμα ότι σύμφωνα με το άρθρο 34 των περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμων του 1990 έως 2000 και το άρθρο 49 των περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμων του 2000 έως 2008, σε περίπτωση κατά την οποία ο ΄Εφορος Φ.Π.Α. κρίνει ότι οι φορολογικές δηλώσεις που υποβλήθηκαν από οποιοδήποτε πρόσωπο είναι ελλιπείς ή ανακριβείς, ο ΄Εφορος δύναται να βεβαιώσει κατά την καλύτερη κρίση του το ποσό του Φ.Π.Α. που είναι οφειλόμενο από το πρόσωπο αυτό και να του γνωστοποιήσει το ποσό.
Στην υπόθεση Kokos Athanasiou Motors Ltd v. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 21, επισημάνθηκε ότι ο ΄Εφορος Φ.Π.Α., νομιμοποιείται να ασκήσει τις εξουσίες του δυνάμει του άρθρου 34(1), αν συντρέχει οποιαδήποτε από τις προϋποθέσεις της νομοθετικής διάταξης. Νομιμοποιείται δηλαδή να επέμβει αν ο φορολογούμενος παραλείπει να υποβάλει τις απαιτούμενες από το νόμο φορολογικές δηλώσεις ή δεν τηρεί τα αναγκαία έγγραφα ή αρνείται την παροχή των αναγκαίων διευκολύνσεων για επαλήθευση των φορολογικών δηλώσεων ή υποβάλλει φορολογικές δηλώσεις οι οποίες είναι ελλιπείς ή περιέχουν σφάλματα.
Εκτός της περίπτωσης παράλειψης του φορολογούμενου να υποβάλει τις απαιτούμενες φορολογικές δηλώσεις που η ύπαρξή της διαπιστούται αντικειμενικά, οι λοιπές προϋποθέσεις επαφίενται στην κρίση του Εφόρου. Αν πληρούνται οι πιο πάνω προϋποθέσεις ή οποιεσδήποτε από αυτές τότε ο ΄Εφορος έχει εξουσία να βεβαιώσει το ποσό του οφειλόμενου φόρου χρησιμοποιώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του.
Στην παρούσα περίπτωση, εκτός του ότι ο αιτητής δεν τηρούσε κανένα βιβλίο ή αρχείο σχετικά με τις δραστηριότητες της επιχείρησής του, με τη χρήση της μεθόδου περιθωρίου κέρδους προέκυψε σημαντική απόκλιση μεταξύ των δηλωθεισών εκροών και των αναμενομένων. Γι΄ αυτό η ΄Εφορος έκρινε ότι οι εκροές και ο φόρος εκροών που δήλωσε στις φορολογικές του δηλώσεις ήταν ανακριβείς και περιείχαν σφάλματα. Συνεπώς προχώρησε κατά την κρίση της και κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο στον υπολογισμό των εκροών και του φόρου εκροών, καθώς και στον υπολογισμό του φόρου εισροών.».
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ