|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Πούρος Πανίκος και Άλλοι ν. Άννας Μαρίας Χατζηστεφάνου και Άλλων (2001) 3 ΑΑΔ 374
Αλευρά Ρέα και Άλλoι ν. Kωνσταντίνου Ι. Ηρακλέους και Άλλων (2005) 3 ΑΑΔ 85
Nαζίρης Pένος ν. Pαδιοφωνικού Iδρύματος Kύπρου (2007) 3 ΑΑΔ 38
Κατσελλή Γιαννούλα ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2007) 3 ΑΑΔ 585
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Συνεκδ. Υποθέσεις Αρ. 947/2009 και 1066/2009)
8 Οκτωβρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 947/2009)
λαζαροσ λαζαρου,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μεσω
επιτροπησ δημοσιασ υπηρεσιασ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
(Υπόθεση Αρ. 1066/2009)
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΕΓΚΕΡΟΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μεσω
επιτροπησ δημοσιασ υπηρεσιασ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Α. Κωνσταντίνου, για τον Αιτητή στην 947/2009.
Μ. Καλλιγέρου (κα), για τον Αιτητή στην 1066/2009.
Φ. Κωμοδρόμος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Χ. Χριστάκη, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 1, Α. Πελαβά.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Με τις πιο πάνω συνεκδικαζόμενες προσφυγές προσβάλλεται η αναδρομική προαγωγή των Ανδρέα Πελαβά και Σταμάτη Ταραπουλούζη από 1.11.2005 στη θέση Επιθεωρητή, Φυλακές, σε υπεράριθμη βάση, αντί των αιτητών, μέχρι τις 15.8.2007, ημερομηνία προαγωγής των Ενδιαφερομένων Μερών στη μόνιμη θέση Επιθεωρητή.
Προσφυγή υπ΄ αρ. 947/2009
Εναντίον της αναδρομικής προαγωγής των Ενδιαφερομένων Μερών στη θέση Επιθεωρητή, ο αιτητής καταχώρησε την υπ΄ αρ. 886/2007 προσφυγή η οποία συνεκδικάστηκε με την προσφυγή υπ΄ αρ. 943/2007. Επειδή η ακυρωτική απόφαση ημερομηνίας 30.4.2009 με την οποία ακυρώθηκε η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών έχει, όπως θα δούμε στη συνέχεια, μεγάλη σημασία, θεωρώ χρήσιμο να παραθέσω απόσπασμα της πιο πάνω απόφασης:
«Σ΄ ό,τι αφορά τον αιτητή Λ. Λαζάρου, εξέτασα τις αντίστοιχες θέσεις. Σε συμφωνία με το συνήγορό του, διαπιστώνω ότι η Ε.Δ.Υ., ενώ είχε ενώπιόν της όλα τα πρόσθετα προσόντα του, δεν ασχολήθηκε με αυτά, για να διαπιστώσει εάν και ποια ήταν σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Συγκεκριμένα, δεν ασχολήθηκε με τις μετεκπαιδεύσεις του στις Η.Π.Α. και στις Φυλακές της Ουαλίας και Σκωτίας ούτε με την αξία της παρακολούθησης και επιτυχίας του στις εξετάσεις της αραβικής γλώσσας για τρία χρόνια στα Κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. Η γενική αναφορά στο πρακτικό ότι τα Ε.Μ. κατέχουν πρόσθετα προσόντα βοηθητικά για την εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν αρκεί. Ειδικά, σε σχέση με το Ε.Μ. Πελαβά, δεν αναφέρεται ποια από αυτά είναι σχετικά με την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης. Όσον αφορά την επιλογή του Ε.Μ. Ταραπουλούζη, η Ε.Δ.Υ. σημειώνει ότι αυτός έχει παρακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα για Εκπαίδευση Εκπαιδευτών, πρόγραμμα, όμως, που παρακολούθησε και ο αιτητής Λαζάρου, χωρίς να το αναφέρει. Στο διορίζον όργανο δεν παρέχεται δυνατότητα, όταν δύο υποψήφιοι κατέχουν το ίδιο πρόσθετο προσόν, μη απαιτούμενο από τα σχέδια υπηρεσίας αλλά σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, να το λαμβάνει υπόψη μόνο για τον έναν υποψήφιο, καθιστώντας τον με αυτό καταλληλότερο του άλλου,
Τα πιο πάνω καταδεικνύουν ότι η Ε.Δ.Υ., κατά την επιλογή της, δεν ερεύνησε στο βαθμό που θα της επέτρεπε να μην τελεί υπό την πεπλανημένη αντίληψη σε σχέση με τα προσόντα του αιτητή Λαζάρου.»
Προσβάλλεται η κατόπιν νέας επανεξέτασης προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών, η οποία αποφασίστηκε κατά τη συνεδρία των καθ΄ ων η αίτηση ημερομηνίας 26.5.2009 (η προσβαλλόμενη απόφαση). Ούτε ο αιτητής στην παρούσα υπόθεση, αλλά ούτε και τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν τη σύσταση του Διευθυντή.
Είναι η θέση του αιτητή πως έχει την ίδια βαθμολογία στις ετήσιες εκθέσεις με τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη, ενώ υπερέχει έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους Ταραπουλούζη σε προσόντα, αρχαιότητα και πείρα και έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους Πελαβά, σε προσόντα με ίση αρχαιότητα.
Το ενδιαφερόμενο μέρος Πελαβάς τονίζει πως ο αιτητής και ο ίδιος δεν είναι ισοδύναμοι σε αξία, όπως ισχυρίζεται ο αιτητής, αλλά ότι αντίθετα ο ίδιος υπερέχει έστω οριακά σε αξία, εφ΄ όσον κατά τα τελευταία 10 χρόνια (1997-2006) το ενδιαφερόμενο μέρος έχει 80 «εξαίρετος», σε αντίθεση με τον αιτητή που έχει μόνο 78.
Όπως παρατηρεί ο δικηγόρος του αιτητή, τα ουσιώδη έτη είναι από το 1995-2004. Οι ετήσιες αξιολογήσεις των μερών δείχνουν ότι τόσο ο Πελαβάς, όσο και ο αιτητής κατά τα ουσιώδη έτη αξιολογήθηκαν και οι δύο με 80 «εξαίρετος». Η αξία του ενδιαφερόμενου μέρους Ταραπουλούζη δεν σχολιάζεται ειδικά, συνεπώς θεωρώ πως δεν αμφισβητείται η κρίση της Επιτροπής ως προς την αξία του. Ορθά λοιπόν η Επιτροπή κατέγραψε πως «συγκρινόμενοι με τους υπόλοιπους υποψήφιους, οι Πελαβάς και Ταραπουλούζης ουδενός υστερούν ή/και υπερέχουν σε αξία».
Ο αιτητής έδωσε μεγάλη σημασία στην «εμφανή» υπεροχή του σε προσόντα και εντοπίζει από τον προσωπικό του φάκελο 9 πρόσθετα προσόντα τα οποία κανένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη κατέχει, αλλά και προσόντα τα οποία κατέχει ο ίδιος και είτε το ένα, είτε το άλλο ενδιαφερόμενο μέρος, προσόντα των οποίων η σημασία δεν είναι οριακή εφ΄ όσον είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης (Πούρος κ.α. ν. Χατζηστεφάνου κ.α. (2001) 3 Α.Α.Δ. 374). Ως αποτέλεσμα, συνεχίζει, η Ε.Δ.Υ. οδηγήθηκε σε πλάνη, αφού έκρινε όλους τους διάδικους ως περίπου ισοδύναμους σε προσόντα, κρίση η οποία συγκρούεται με το περιεχόμενο των φακέλων.
Η Επιτροπή δεν τελούσε υπό πλάνη σε σχέση με τα προσόντα του αιτητή. Το ακυρωτικό δεδικασμένο επέβαλλε τη διερεύνηση των προσόντων του με ειδική αναφορά σε μετεκπαιδεύσεις του, τόσο στις Η.Π.Α., όσο και στις φυλακές της Ουαλίας και Σκωτίας, καθώς και στις εξετάσεις του τρίτου έτους της αραβικής γλώσσας στα Κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης. Επέβαλλε, ακόμα, ανάλογη αναγνώριση κατοχής και από τον αιτητή του προγράμματος για εκπαίδευση εκπαιδευτών το οποίο είχε παρακολουθήσει τόσο ο ίδιος, όσο και ο Ταραπουλούζης.
Η Επιτροπή συμμορφώθηκε με την πιο πάνω απαίτηση. Με ειδική αναφορά πλέον στις πιο πάνω μετεκπαιδεύσεις, προέβη στην απαιτούμενη αξιολόγηση των προσόντων των μερών. Δεν αναφέρθηκε, βέβαια, εξαντλητικά στα προσόντα τους και η αναλυτική αναφορά από το δικηγόρο του αιτητή σε, προφανώς, όλα τα προσόντα του αιτητή, προκάλεσε την αντίδραση του δικηγόρου του Πελαβά, ο οποίος κατέγραψε στην αγόρευσή του αριθμό σεμιναρίων, μερικά από τα οποία ο αιτητής δεν έχει παρακολουθήσει. Με την ορθή διευκρίνιση πως κάποια από τα προσόντα τα οποία ο αιτητής διατείνεται πως μόνο αυτός κατέχει (όπως π.χ. εκπαίδευση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αγγλική γλώσσα, Εργαστήρι Εκπαίδευσης Εκπαιδευτών), κατέχει επίσης και ο Πελαβάς, παρά το ότι τα δύο τελευταία, όπως και πολλά άλλα, δεν αναφέρονται ειδικώς από την Επιτροπή στην προσβαλλόμενη απόφαση.
Παρατηρείται, ακόμα, ότι κάποια από τα προσόντα του Ταραπουλούζη, που αναφέρονται στο φάκελο του, δεν καταγράφηκαν από την Επιτροπή.
Συνεπώς, ο ισχυρισμός του αιτητή πως παρασιωπήθηκε πεπλανημένα το προσόν της γνώσης της Αγγλικής, δεν ευσταθεί καθότι στην προσβαλλόμενη απόφαση δεν έγινε ειδική μνεία ούτε στην από μέρους του Πελαβά κατοχή του ιδίου προσόντος, και ούτε συναφώς στη διετή παρακολούθηση από τον Ταραπουλούζη, ούτως ώστε να δικαιολογείται ο ισχυρισμός.
Περαιτέρω, η αναφορά του αιτητή σε υπεροχή του έναντι των ενδιαφερομένων μερών σε διάρκεια εκμάθησης ξένων γλωσσών δεν μπορεί να αποτελέσει ισχυρό επιχείρημα, αφού δεν είναι αναφορά σε υπεροχή εν όψει επιπέδου, αλλά εν όψει της διάρκειας εκμάθησης. Είναι δε άξια απορίας η αναφορά του σε «παρασιώπηση» του γεγονότος της από μέρους του κατοχής πιστοποιητικού GCE στην αγγλική γλώσσα με βαθμό Ε, όπως παρατηρεί το ενδιαφερόμενο μέρος Πελαβάς, όταν ο ίδιος ο αιτητής αφιερώνει σημαντικό μέρος της αγόρευσής του στη σημασία του προσόντος της γνώσης της αγγλικής στο πέμπτο έτος των Κυβερνητικών Ινστιτούτων Επιμόρφωσης.
Συνεπώς, η κρίση της Επιτροπής πως «οι τρεις υποψήφιοι έχουν παρακολουθήσει μαθήματα εκμάθησης τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας μέχρι το ίδιο περίπου επίπεδο» συνάδει με τα ενώπιόν της στοιχεία.
Η Επιτροπή στη συνέχεια, πέραν της ονομαστικής αναφοράς στα όσα προσόντα του αιτητή αναφέρονται πιο κάτω, κατέγραψε πως «δεν παρέβλεψε το γεγονός ότι ο Λαζάρου, πέραν των μαθημάτων Αραβικής γλώσσας και εκμάθησης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, που έχει παρακολουθήσει, έχει κάνει κατά καιρούς και σύντομες επισκέψεις σε φυλακές του εξωτερικού και έχει εκπαιδευτεί στην ασφάλεια των Φυλακών, έλαβε όμως υπόψη ότι και ο Πελαβάς έχει παρακολουθήσει διάφορα εκπαιδευτικά σεμινάρια στην Ακαδημία Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού και στο Κέντρο Παραγωγικότητας». Δεν έχουμε συναφώς από την Επιτροπή ανάλογη αντιπαράθεση προσόντων μεταξύ του αιτητή και του Ταραπουλούζη, όπως θα αναμενόταν, με αποτέλεσμα η επιλογή του Ταραπουλούζη να παραμένει μετέωρη ως προς τον παράγοντα προσόντα. Ελλείπει η αιτιολογία προτίμησής του έναντι του αιτητή και η διαπίστωση ως προς την περίπου ισοδυναμία τους σε προσόντα, δεν είναι εύλογη.
Όσον αφορά τον Πελαβά, φαίνεται πως έχει υπάρξει συμμόρφωση με το δεδικασμένο, το οποίο απαιτούσε από την Επιτροπή να ασχοληθεί με τα προσόντα του αιτητή, όπως και με τη σχετικότητα των προσόντων του εν λόγω ενδιαφερόμενου μέρους. Η Επιτροπή τα έχει καταγράψει και έχει επίσης αξιολογήσει τη σημασία τους. Ειδικότερα, η Επιτροπή, σε σχέση με τα προσόντα των υποψηφίων θεώρησε, ευλόγως «ότι οι πιο πάνω εκπαιδεύσεις/σεμινάρια κτλ δεν μπορούν να θεωρηθούν «πρόσθετα προσόντα» υπό την έννοια διπλωμάτων ή άλλων πιστοποιητικών, που αποκτήθηκαν μετά από φοίτηση σε Σχολές είτε στην Κύπρο είτε στο εξωτερικό, αποκτήθηκαν όμως πρόσθετα από τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα και είναι ενδεικτικά της προσπάθειας των υπαλλήλων να βελτιωθούν και να ανταποκριθούν καλύτερα στις απαιτήσεις της δουλειάς τους. Υπό αυτήν την έννοια, η Επιτροπή θεωρεί ότι και οι τρεις υποψήφιοι είναι περίπου ισοδύναμοι σε προσόντα».
Συνεπώς δεν συμφωνώ με τη θέση του αιτητή πως υπερέχει ουσιαστικά και σημαντικά σε προσόντα έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους Πελαβά, ούτε, βεβαίως και ότι υπήρξε πλάνη αναφορικά με αυτά.
Ο Πελαβάς παραθέτει προσόντα τα οποία απέκτησε μετά την επίδικη προαγωγή του τα οποία, κατ΄ ισχυρισμόν, φανερώνουν το ενδιαφέρον του για συνεχή επιμόρφωση. Σωστά, ο δικηγόρος του αιτητή διαμαρτύρεται, πως ως εκτός του ουσιώδους χρόνου, τα εν λόγω προσόντα αποτελούν εξωγενή παράγοντα και δεν μπορούν να ληφθούν υπ΄ όψιν.
Ο αιτητής παραπέμπει περαιτέρω σε δύο διαδικασίες πλήρωσης της θέσης Αρχιδεσμοφύλακα, στην πιο πρόσφατη από τις οποίες (7.4.2005) επιλέγηκαν τόσο ο ίδιος, όσο και ο Ταραπουλούζης. Ο αιτητής κρίθηκε ότι υπερείχε γενικώς των υποψηφίων και άρα και του Ταραπουλούζη, σε εκπαιδεύσεις στο εξωτερικό τις οποίες ουδείς άλλος διέθετε, ενώ έξι μήνες αργότερα (6.10.2005), στην παρούσα διαδικασία κρίθηκε ότι οι υποψήφιοι ισοβαθμούν σε προσόντα, χωρίς να έχει εμφιλοχωρήσει οποιαδήποτε αλλαγή στα προσόντα των υποψηφίων και χωρίς οποιαδήποτε ειδική αιτιολογία της αλλαγής της στάσης τη διοίκησης.
Εν όψει της πιο πάνω κατάληξης ως προς το αναιτιολόγητο της επιλογής του ενδιαφερόμενου μέρους Ταραπουλούζη, η ενασχόληση με τον πιο πάνω ισχυρισμό θα είχε μόνο ακαδημαϊκή αξία και δεν θα προσέθετε οτιδήποτε.
Ο αιτητής σε σχέση με την αρχαιότητα σημειώνει πως ο Πελαβάς υπερέχει έναντί του μόνο λόγω της ημερομηνίας γέννησής του, άρα συμβολικά και χωρίς σημασία (Αλευρά κ.α. ν. Ηρακλέους κ.α. (2005) 3 Α.Α.Δ. 85, Κατσελλή ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 585), ενώ ο αιτητής υπερέχει του Ταραπουλούζη κατά 2½ χρόνια περίπου στην προηγούμενη θέση Δεσμοφύλακα. Η διαφορά αυτή, σύμφωνα πάντα με τον αιτητή, καθίσταται καθοριστική εφ΄ όσον η Επιτροπή έκρινε ότι στα κριτήρια αξία και προσόντα, οι δύο διάδικοι ήταν ίσοι. Περαιτέρω, δεν υπερέχει ο Πελαβάς σε πείρα εφ΄ όσον διορίστηκαν σε όλες τις προηγούμενες θέσεις τους στην ίδια ημερομηνία. Για να έχει αποφασιστική σημασία, περαίνει, η πείρα θα πρέπει να αποκτήθηκε στην τελευταία πριν την επίδικη θέση.
Θα συμφωνούσα με την εισήγηση του Πελαβά πως η υπεροχή του σε αρχαιότητα έναντι του αιτητή, έστω και λόγω της ημερομηνίας γέννησης, του προσφέρει έστω οριακό προβάδισμα δεδομένης της ισοδυναμίας των μερών σε αξία και προσόντα. Όμως η προσβαλλόμενη απόφαση δεν στηρίχθηκε στην τέτοια υπεροχή. Αντιθέτως, η Επιτροπή χαρακτήρισε τη διαφορά τους ως ασήμαντη.
Η θέση των καθ΄ ων η αίτηση πως μεταξύ ίσων πρέπει να επιλεγεί κάποιος είναι ορθή. Όμως, όχι χωρίς αιτιολογικό έρεισμα. Τόσο η επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους Πελαβά, όσο και του ενδιαφερόμενου μέρους Ταραπουλούζη, ο οποίος υστερεί έναντι του αιτητή εν όψει της απομακρυσμένης, έστω, αρχαιότητας του αιτητή σε παλαιότερη θέση, διαπίστωση στην οποία προέβη και η Ε.Δ.Υ., με την εκτίμηση όμως πως τέτοια υπεροχή είναι ασήμαντη, η προσβαλλόμενη πράξη φαίνεται να είναι αναιτιολόγητη και συνεπώς υποκείμενη σε ακύρωση και σε αυτή τη βάση.
Προσφυγή υπ΄ αρ. 1066/2009
Ο αιτητής προήχθη στη θέση Επιθεωρητή Φυλακών από 15.1.2007. Η ακυρωτική απόφαση στη Λαζάρου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 389/2007 κ.α., ημερ. 6.10.2008, οδήγησε σε επανεξέταση και την αναδρομική προαγωγή των Λαζάρου και Χατζηνικολάου αντί του αιτητή.
Η προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στην υπεράριθμη θέση Επιθεωρητή, Φυλακές, ακυρώθηκε στις 30.4.2009 στις προσφυγές Λαζάρου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 886/2007 κ.α. Κατά την επανεξέταση προάχθηκαν τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη, αντί του αιτητή.
Ο Διευθυντής, κατά την προηγούμενη επανεξέταση, είχε συστήσει για προαγωγή τον αιτητή και κάποιο άλλο άτομο. Η σύσταση διατηρήθηκε ως έγκυρη κατά τη νέα επανεξέταση.
Ο αιτητής παραπονείται για πεπλανημένη αιτιολογία σε σχέση με την παραγνώριση της σύστασης του Διευθυντή. Εισηγείται ότι η κρίση της Επιτροπής πως η σύσταση δεν συνήδε με τα στοιχεία των φακέλων δεν ευσταθεί.
Ο Διευθυντής κατέγραψε πως έλαβε υπ΄ όψιν ότι «και άλλοι υποψήφιοι υπερέχουν σε αρχαιότητα των συστηθέντων και έχουν κάποια πρόσθετα προσόντα τα οποία είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης. Τα προσόντα αυτά συνεκτιμήθηκαν πριν προβώ στη σύστασή μου, πλην όμως δεν είναι τέτοιας έκτασης και σημασίας που να καθιστούν τους κατόχους καταλληλότερους για προαγωγή». Ενώ η Επιτροπή «σημείωσε ότι στη σύστασή του ο Διευθυντής δεν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο γεγονός ότι τόσο ο Πελαβάς όσο και ο Ταραπουλούζης επίσης διαθέτουν πρόσθετα προσόντα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης και, συγκεκριμένα, έχουν και οι δύο παρακολουθήσει μαθήματα για εκμάθηση της Τουρκικής γλώσσας μέχρι το τέταρτο έτος και, επίσης, ο μεν Πελαβάς έχει παρακολουθήσει μαθήματα Η/Υ, ο δε Ταραπουλούζης έχει παρακολουθήσει ειδικό πρόγραμμα Εκπαίδευσης Εκπαιδευτών».
Αυτά, κατά τον αιτητή, φανερώνουν ουσιώδη πλάνη, αφού και ο ίδιος είχε πιστοποιητικό γνώσης της τουρκικής γλώσσας το οποίο ήταν καταχωρημένο στον προσωπικό του φάκελο και στο οποίο ο Διευθυντής δεν αναφέρθηκε, γιατί βάσισε τη σύστασή του σε πρόσθετα προσόντα στα οποία ο αιτητής υπερείχε. Ο αιτητής υπερείχε, σύμφωνα με το περιεχόμενο των φακέλων, σε προσόντα και δεν υπήρξε πλάνη στην υπέρ του σύσταση του Διευθυντή, η οποία να δικαιολογούσε την παραγνώρισή της.
Το ενδιαφερόμενο μέρος Πελαβάς υιοθετεί την αγόρευση του δικηγόρου των καθ΄ ων η αίτηση και προσθέτει δικούς του ισχυρισμούς. Ειδικότερα, στα πλαίσια της παρούσας προσφυγής, εισηγείται πως στη βάση της Ναζίρης ν. Ρ.Ι.Κ. (2007) 3 Α.Α.Δ. 38, ο αιτητής δεν νομιμοποιείται να εγείρει ισχυρισμό εναντίον της νομιμότητας της παράκαμψης της σύστασης του Διευθυντή, εφ΄ όσον δεν προσέβαλε με προσφυγή την προηγηθείσα απόφαση της Επιτροπής, η οποία αποτέλεσε το αντικείμενο των συνεκδικασθεισών προσφυγών υπ΄ αρ. 886/2007 και 943/2007. Εκείνο το οποίο αναμενόταν κατά την επανεξέταση ήταν μόνο η περαιτέρω διερεύνηση και αξιολόγηση των πρόσθετων προσόντων του αιτητή, ενώ άλλες «πλημμέλειες» οι οποίες προηγούνταν των λόγων για τους οποίους ακυρώθηκε η πρώτη απόφαση, δεν μπορούσαν πια να απασχολήσουν.
Ο αιτητής επισημαίνει από τη Ναζίρης, ανωτέρω, πως «Ο έλεγχος διοικητικής απόφασης, εκδοθείσας κατόπιν επανεξέτασης, διενεργείται πάντοτε μόνο με βάση τα όσα προκύπτουν από το ακυρωτικό αποτέλεσμα». Εν προκειμένω, η Επιτροπή και στην ακυρωθείσα διαδικασία είχε αποκλίνει από τη σύσταση του Διευθυντή επικαλούμενη ακριβώς τους ίδιους λόγους, όπως και εδώ, ο δε αιτητής δεν πρόβαλε τότε καμιά αντίρρηση στην επιλογή των ενδιαφερομένων μερών αντί του ιδίου, άνκαι είχε υπέρ του τη σύσταση.
Είναι η θέση του αιτητή πως δεν προσέβαλε την παραγνώριση τότε, εφ΄ όσον το θέμα δεν μπορούσε να τεθεί προηγουμένως, γιατί στην προηγούμενη προσφυγή ο αιτητής δεν είχε συστηθεί. Περαιτέρω, την 1.6.2007, ημερομηνία δημοσίευσης της αναδρομικής προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στην υπεράριθμη θέση, ο αιτητής κατείχε μόνιμη θέση Επιθεωρητή, μέχρι την ακύρωσή της στις 6.10.2008 από το δικαστήριο στις συνεκδικασθείσες προσφυγές 389/2007 και 558/2007.
Στις 6.10.2005 η Επιτροπή προχώρησε στην πλήρωση μίας κενής και δύο υπεράριθμων θέσεων Επιθεωρητή, έναντι ισάριθμων κενών μόνιμων θέσεων Λειτουργού Φυλακών που δεν μπορούσαν να πληρωθούν λόγω μη ύπαρξης προσοντούχων υποψηφίων. Η σύσταση του Αναπληρωτή Διευθυντή υπέρ του αιτητή και άλλων δύο, δεν ακολουθήθηκε από την Επιτροπή, λόγω σύγκρουσής της με τα στοιχεία των φακέλων. Η Επιτροπή προήγαγε σε υπεράριθμη θέση τα ενδιαφερόμενα μέρη στην παρούσα προσφυγή από 1.11.2005.
Ο αιτητής προήχθη στη μόνιμη θέση Επιθεωρητή από 15.1.2007.
Στις 23.1.2007, η υπεράριθμη προαγωγή ανακλήθηκε ύστερα από γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα εν όψει της κήρυξης του περί Παροχής ΄Ισων Ευκαιριών για την Επαγγελματική Αποκατάσταση των Παθόντων και των Τέκνων των Εγκλωβισμένων Νόμου του 2004 (Ν. 87(Ι)2004) ως αντισυνταγματικού. Η Επιτροπή, σε αντίθεση με τη σύσταση του Διευθυντή, είχε λάβει υπ΄ όψιν το Νόμο στην απόφασή της, γι΄ αυτό και η απόφασή της ημερομηνίας 6.10.2005, ανακλήθηκε.
Η επανεξέταση μετά την ανάκληση έγινε στις 30.4.2007. Η σύσταση του Διευθυντή διατηρήθηκε εφ΄ όσον δεν στηρίχθηκε στον πιο πάνω νόμο, συνεπώς ο αιτητής εξακολουθούσε να είναι ένας από τους συστηθέντες. Η σύσταση παραγνωρίστηκε και πάλι για τον ίδιο λόγο, δηλαδή επειδή συγκρουόταν με τα στοιχεία των φακέλων και προάχθηκαν για μια ακόμη φορά τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη.
Η προαγωγή του αιτητή στη μόνιμη θέση Επιθεωρητή ακυρώθηκε στις 6.10.2008 στις συνεκδικαζόμενες προσφυγές 389/2007 και 558/2007. Κατά την επανεξέταση δεν προήχθη ο αιτητής.
Στις 15.8.2007 τα ενδιαφερόμενα μέρη Ταραπουλούζης και Πελαβάς διορίστηκαν σε μόνιμη θέση Επιθεωρητή.
Η επανεξέταση από την Ε.Δ.Υ. ημερομηνίας 30.4.2007 αναθεωρήθηκε στα πλαίσια των συνεκδικαζόμενων προσφυγών 886/2007 και 943/2007 την οποία άσκησε ο Λαζάρου και άλλος, όχι όμως ο αιτητής στην παρούσα υπόθεση. Με την απόφαση του δικαστηρίου στις 30.4.2009, ακυρώθηκε η υπεράριθμη προαγωγή των δύο ενδιαφερομένων μερών από 1.11.2005.
Η επανεξέταση η οποία κατέληξε στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, έλαβε χώρα στις 26.5.2009. Διατηρήθηκε ως έγκυρη η σύσταση του Διευθυντή, η οποία ήταν υπέρ του αιτητή, αλλά δεν ακολουθήθηκε, για τον ίδιο όπως και στις προηγούμενες διαδικασίες λόγο.
Ο αιτητής δεν νομιμοποιείται τώρα να στρέφεται κατά της παραγνώρισης της σύστασης του Διευθυντή. Ήταν εξ αρχής υποψήφιος για αναδρομική (από 1.11.2005) προαγωγή στην υπεράριθμη θέση Επιθεωρητή, η δε σύσταση δεν είναι η πρώτη φορά που παραγνωρίστηκε.
Η πιο πάνω θέση της δικηγόρου του πως ο αιτητής δεν προσέβαλε την παραγνώριση τότε, εφ΄ όσον το ζήτημα δεν μπορούσε να τεθεί προηγουμένως, αφού ο αιτητής στην προηγούμενη προσφυγή δεν είχε συστηθεί, αντικρούεται από τα ίδια τα γεγονότα. Ούτε βεβαίως το γεγονός ότι κατά την 1.6.2007, ημερομηνία δημοσίευσης της αναδρομικής προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στην υπεράριθμη θέση, ο αιτητής κατείχε μόνιμη θέση Επιθεωρητή, μέχρι την ακύρωσή της από το δικαστήριο στις συνεκδικασθείσες προσφυγές 389/2007 και 558/2007 στις 6.10.2008, δίδει στον αιτητή έννομο συμφέρον να διαμαρτύρεται τώρα. Επρόκειτο για θέσεις οι οποίες ανάγονταν σε διαφορετικό χρόνο και ο αιτητής, στη βάση της Ναζίρης, ανωτέρω, δεν νομιμοποιείται να αντλεί δικαίωμα από την παράλειψή του. Συνεπώς, τα όσα περιστρέφονται γύρω από την κατ΄ ισχυρισμόν παράνομη παραγνώριση της σύστασης δεν θα ληφθούν υπ΄ όψιν.
Εν όψει της πιο πάνω κατάληξης, πιστεύω ότι παρέλκει και η εξέταση του ισχυρισμού του αιτητή πως αποδόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα στην οριακή, όπως την χαρακτηρίζει, στη βάση των δεδομένων, επτάμηνη υπεροχή των ενδιαφερομένων μερών σε αρχαιότητα στην κατεχόμενη θέση, γεγονός το οποίο καθιστά και την παράκαμψη της σύστασης αναιτιολόγητη.
Η προσφυγή 1066/2009 θα πρέπει να απορριφθεί, σε αντίθεση με την προσφυγή 947/2009 η οποία και θα πρέπει να επιτύχει.
Ως αποτέλεσμα η προσβαλλόμενη απόφαση και η προαγωγή των δύο ενδιαφερομένων μερών στην προσφυγή 947/2009 ακυρώνεται και η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει.
Η προσφυγή 1066/2009 απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του αιτητή, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ