|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 280/2011)
4 Οκτωβρίου, 2012
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΟΛΗΣ,
Αιτητής,
-ν-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΧΟΡΗΓΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ,
Καθ΄ης η Aίτηση.
- - - - - -
Χρ. Χριστάκη, για τον Αιτητή.
Λ. Λάμπρου-Ουστά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για την Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής του αιτητή είναι η άρνηση της καθ΄ης η αίτηση να του παραχωρήσει την ειδική χορηγία για την ανέγερση κατοικίας στο χωριό Δρύμου της Επαρχίας Πάφου. Η ειδική αυτή χορηγία, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Ειδικής Χορηγίας (Αγορά ή Ανέγερση Κατοικίας) Νόμου του 2006 [Νόμος αρ. 91(Ι)/2006], παραχωρείται σε περιπτώσεις αγοράς ή ανέγερσης κατοικίας, εφόσον η αγορά ή ανέγερση πραγματοποιείται πριν από την πρώτη εγκατάσταση σ΄ αυτήν και δεδομένου ότι χρησιμοποιείται ως κύριος και μόνιμος χώρος διαμονής του αιτητή.
Ο αιτητής υπέβαλε την αίτησή του, η οποία λήφθηκε στην αρμόδια Υπηρεσία κατά την 28.9.2009 και κατά την εξέταση της αίτησής του, ζητήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 10.11.2009 της Υπηρεσίας Χορηγιών & Επιδομάτων του Υπουργείου Οικονομικών, όπως παρουσιάσει τα ακόλουθα δικαιολογητικά για τα οποία γίνεται μνεία στη νομοθεσία:
i. αντίγραφο δελτίου ταυτότητας,
ii. άλλα έγγραφα ή δικαιολογητικά ή πληροφορίες που αποδεικνύουν ότι η κατοικία αποτελεί το μόνιμο και κύριο τόπο διαμονής δηλαδή αντίγραφο πρόσφατου λογαριασμού ηλεκτρισμού, τηλεφώνου, υδατοπρομήθειας κτλ,
iii. βεβαίωση μόνιμης διαμονής από τον Κοινοτάρχη της ενορίας του που να επιβεβαιώνει ότι η καινούργια κατοικία του χρησιμοποιείται ως κύριος και μόνιμος χώρος διαμονής του,
iv. όπως ενημερώσει ως προς το όνομα του εργοδότη του και τη διεύθυνση εργασίας του.
Ο αιτητής απέστειλε στην Υπηρεσία όλα τα ζητηθέντα έγγραφα, αλλά με νέα επιστολή της Υπηρεσίας, ημερομηνίας 11.12.2009, του ζητήθηκε πρόσθετα όπως παρουσιάσει και υπεύθυνη δήλωση του εργολήπτη της κατοικίας ότι κατέχει ετήσια άδεια της ανάλογης τάξης του έργου. Λόγω της μη ανταπόκρισης του αιτητή, και κατά πάγια πρακτική της καθ΄ης η αίτηση, στάληκε στον αιτητή εκ νέου επιστολή ημερομηνίας 18.2.2010, με την οποία εζητείτο επιπρόσθετα νέος λογαριασμός ηλεκτρισμού, τηλεφώνου, κλπ, λόγω της παρόδου μεγάλου χρονικού διαστήματος από τον προηγουμένως σταλέντα. Ο αιτητής τότε ανταποκρίθηκε, αποστέλλοντας μόνο τη ζητηθείσα βεβαίωση εργολήπτη, χωρίς όμως να παρουσιάσει νέους λογαριασμούς από τους οποίους να αποδεικνύεται η χρήση της κατοικίας από τον ίδιο. Λόγω τούτου, αποστάληκε προς τον αιτητή από την καθ΄ης η αίτηση και νέα επιστολή ημερομηνίας 10.3.2010, ζητώντας και πάλι την παρουσίαση των ζητηθέντων λογαριασμών. Ούτε σ΄ αυτή την επιστολή ανταποκρίθηκε ο αιτητής, οπότε η καθ΄ης η αίτηση του απέστειλε ξανά επιστολή ημερομηνίας 13.5.2010 με το ίδιο περιεχόμενο. Αυτή τη φορά, ο αιτητής ανταποκρίθηκε, αποστέλλοντας βεβαίωση της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου, σύμφωνα με την οποία η ημερομηνία σύνδεσης της κατοικίας με ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν η 6.11.2007, καθώς επίσης και έντυπα λογαριασμών ηλεκτρισμού με τις ακόλουθες ενδείξεις:
Περίοδος Κατανάλωση
17.02.2009-16.04.2009............. 1048
18.08.2009-16.10.2009............. 317
16.10.2009-09.12.2009............. 0
Λόγω των πιο πάνω στοιχείων, η καθ΄ης η αίτηση αποφάσισε την περαιτέρω διερεύνηση του θέματος, κατά πόσο η υπό αναφορά κατοικία αποτελεί τον κύριο και μόνιμο χώρο διαμονής του αιτητή, ενόψει των στοιχείων που καταδείκνυαν φθίνουσα πορεία. Ζητήθηκαν τότε, με νέα επιστολή της καθ΄ης η αίτηση ημερομηνίας 10.6.2010, όλοι οι λογαριασμοί ηλεκτρισμού για την κατοικία από την ημερομηνία σύνδεσής της μέχρι τον Ιούνιο 2010. Ο αιτητής και πάλι δεν ανταποκρίθηκε, παρά μόνο μετά και από νέα επιστολή της Υπηρεσίας ημερομηνίας 15.11.2010, οπότε και απέστειλε βεβαίωση σύνδεσης και αποσύνδεσης ηλεκτρισμού σύμφωνα με την οποία, ενώ η κατοικία είχε συνδεθεί αρχικά στις 16.10.2007 στο όνομά του, εν τούτοις αποσυνδέθηκε στις 9.12.2009, οπότε μεταξύ 9.12.2009-22.4.2010 που επανασυνδέθηκε στο όνομα του αιτητή, οι λογαριασμοί δεν εκδίδονταν στο όνομά του. Περαιτέρω διευκρίνιση της Υπηρεσίας με τον Κοινοτάρχη του χωριού κατέδειξε ότι στην εν λόγω κατοικία διέμενε τώρα άλλη οικογένεια.
Υπό το φως των πιο πάνω, η αίτηση του αιτητή απορρίφθηκε με επιστολή της καθ΄ης η αίτηση ημερομηνίας 9.12.2010.
Στις 20.12.2010 ο αιτητής, με επιστολή του προς την Υπηρεσία, διαβεβαίωσε ότι διέμενε μόνιμα στο χωριό Δρύμου, στην οικία των γονέων του πατέρα του, επειδή την ανεγερθείσα κατοικία του, για την οποία ζητούσε την ειδική χορηγία, αναγκάστηκε να την ενοικιάσει λόγω δανείου που συνήψε για την ανέγερσή της και επειδή παρέμενε άνεργος. Η πρόθεσή του ήταν να εξοφλήσει το δάνειο και να επανεγκατασταθεί μόνιμα στην κατοικία του. Λόγω της ανωτέρω επιστολής του αιτητή, το αίτημά του επανεξετάστηκε. Όμως, με επιστολή της ημερομηνίας 8.2.2011, η καθ΄ης η αίτηση πληροφόρησε τον αιτητή ότι δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί το αίτημά του. Αφού επεξηγούντο στην επιστολή οι ουσιώδεις πρόνοιες της νομοθεσίας, επληροφορείτο ο αιτητής ότι κατά την επανεξέταση του αιτήματός του δεν είχαν προκύψει πρόσθετα στοιχεία που να δικαιολογούσαν αλλαγή στην αρχική απόφαση της Υπηρεσίας καθώς, όπως ο ίδιος ανέφερε στην επιστολή του, εξακολουθούσε να μη διαμένει στην κατοικία του στη Δρύμου, αφού την ενοικίαζε.
Με την παρούσα προσφυγή του, ο αιτητής προσβάλλει τη νομιμότητα της απόφασης της καθ΄ης η αίτηση η οποία περιείχετο στην επιστολή της ημερομηνίας 9.12.2010, με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του για παραχώρηση σ΄ αυτόν ειδικής χορηγίας και επιζητεί την ακύρωσή τους προβάλλοντας διάφορους λόγους ακύρωσης, τους οποίους θα εξετάσω στη συνέχεια.
1ος λόγος ακύρωσης - Η κατ΄ισχυρισμό πεπλανημένη ερμηνεία και εφαρμογή του Νόμου.
Με την προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία περιείχετο στην επιστολή ημερομηνίας 9.12.2010 της καθ΄ης αίτηση (Συνημμένο 19 στην Ένσταση), αναφέρονταν και τα ακόλουθα:
"α) Σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Ειδικής Χορηγίας (Ανέγερση ή Αγορά Κατοικίας) Νόμου 91(Ι)/2006, το δικαιούχο πρόσωπο πρέπει να είναι πολίτης της Δημοκρατίας ή οποιουδήποτε άλλου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής ένωσης, μόνιμα εγκατεστημένος στη Δημοκρατία και να χρησιμοποιεί την κατοικία για την οποία υποβάλλεται η αίτηση ως κύριο και μόνιμο χώρο διαμονής του.
Β) Με βάση τα στοιχεία που έχετε δηλώσει στην αίτησή σας, τα συνημμένα σε αυτή δικαιολογητικά έγγραφα και κατόπιν έρευνας λειτουργού της Υπηρεσίας μας, διαπιστώθηκε ότι, δεν χρησιμοποιείτε την κατοικία στο χωριό Δρύμου στην Πάφο, για την οποία έχετε υποβάλει την αίτηση, ως κύριο και μόνιμο χώρο διαμονής σας."
Όπως ισχυρίζεται ο αιτητής, η καθ΄ης η αίτηση, κατά πεπλανημένη ερμηνεία του Νόμου, θεώρησε ότι για να είναι ένας αιτητής δικαιούχο πρόσωπο για χορηγία με βάση το Νόμο, θα έπρεπε, μεταξύ άλλων, να χρησιμοποιεί την κατοικία για την οποία υποβάλλεται η αίτηση ως κύριο και μόνιμο χώρο διαμονής του. Εσφαλμένα, δηλαδή, σύμφωνα με τον αιτητή, η καθ΄ης η αίτηση αντικατέστησε την προϋπόθεση 6(γ) του Νόμου και δη την προϋπόθεση "να μην ανήκει ιδιοκτησιακά στον αιτητή οποιαδήποτε άλλη κατοικία στη Δημοκρατία την οποία να χρησιμοποιεί ως κύριο και μόνιμο χώρο διαμονής του" με το "να χρησιμοποιεί την κατοικία για την οποία υποβάλλεται η αίτηση ως κύριο και μόνιμο χώρο διαμονής του.".
Ο λόγος τούτος ακύρωσης δεν μπορεί να ευσταθήσει, καθότι παραβλέπει το εξής στοιχείο:
Πράγματι, με το άρθρο 6(γ) του Νόμου, ορίζεται ως δικαιούχο, πρόσωπο το οποίο, μεταξύ άλλων, δεν έχει οποιαδήποτε άλλη κατοικία στη Δημοκρατία, όπως αυτή ορίζεται στο άρθρο 2, δηλαδή, "ειδικά σχεδιασμένο και διαμορφωμένο, στεγασμένο κτίριο, το οποίο χρησιμοποιείται ως κύριος και μόνιμος χώρος διαμονής.".
Όμως, πέραν τούτου, υπάρχουν και οι εξίσου ουσιώδεις πρόνοιες του άρθρου 3(1) του Νόμου, οι οποίες προβλέπουν σε ποιες περιπτώσεις και για ποιο σκοπό μπορεί να παραχωρείται η ειδική χορηγία. Οι πρόνοιες αυτές έχουν ως ακολούθως:
"3.-(1) Χορηγία παραχωρείται με βάση τις διατάξεις του παρόντος Νόμου για -
(α) την αγορά κτιρίου ή τμήματός του, περιλαμβανομένου του οικοπέδου που αγοράζεται μαζί μ΄ αυτό ή η εξ΄ αδιαιτέρου ιδανικής μερίδας επ΄ αυτού, εφόσον η αγορά πραγματοποιείται πριν από την πρώτη εγκατάσταση σ΄ αυτό, το οποίο χρησιμοποιείται ως κύριος και μόνιμος χώρος διαμονής·
(β) τη μεταβίβαση της κατοχής κτιρίου ή τμήματός του, περιλαμβανομένου του οικοπέδου που μεταβιβάζεται μαζί μ΄αυτό ή εξ΄αδιαιρέτου ιδανικής μερίδας επ΄ αυτού, δυνάμει σύμβασης πώλησής του ή δυνάμει συμφωνίας που ρητά προβλέπει ότι θα μεταβιβαστεί και το κτίριο μαζί με το οικόπεδο που μεταβιβάζεται μαζί με αυτό σε κάποιο χρόνο στο μέλλον ή δυνάμει της μίσθωσής του με δικαίωμα εξαγοράς, εφόσον πραγματοποιείται πριν από την πρώτη εγκατάσταση σ΄ αυτό και που χρησιμοποιείται ως κύριος και μόνιμος χώρος διαμονής·
(γ) την ανέγερση κτιρίου ή τμήματός του σε οικοδομήσιμη γη, ειδικά σχεδιασμένου για να χρησιμοποιείται ως κύριος και μόνιμος χώρος διαμονής, εφόσον πραγματοποιείται πριν από την πρώτη εγκατάσταση σ΄ αυτό:
....................."
Διαπιστώνεται, επομένως, ότι, πέραν της πρόσθετης προϋπόθεσης περί μη κατοχής άλλης κατοικίας χρησιμοποιούμενης ως μόνιμου χώρου διαμονής του αιτητή [άρθρο 6(γ)], εν πάση περιπτώσει, για να παρασχεθεί η χορηγία, θα πρέπει να πρόκειται για ανέγερση κτηρίου το οποίο χρησιμοποιείται ως κύριος και μόνιμος χώρος διαμονής του αιτητή, εφόσον αυτή πραγματοποιείται πριν από την πρώτη εγκατάσταση σ΄ αυτό.
Εξάλλου, όπως υποδεικνύει και η συνήγορος της καθ΄ης η αίτηση, σημασία θα πρέπει να δοθεί και στην ερμηνεία των óρων "κατοικία" "πρώτη εγκατάσταση" και "πρώτη χρησιμοποίηση", όπως αυτή δίδεται στις ερμηνευτικές διατάξεις του άρθρου 2 του Νόμου.
Εκείνο που συνάγεται από τις ερμηνευτικές αυτές διατάξεις είναι ότι η πρώτη εγκατάσταση θεωρείται εκείνη που ακολουθεί την ανέγερση του κτηρίου και η πρώτη χρησιμοποίηση του ή χρήση του ύστερα από την ανέγερσή του.
Επομένως, αυτός ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.
2ος λόγος ακύρωσης - Η κατ΄ ισχυρισμό έλλειψη δέουσας έρευνας, ύπαρξη πλάνης και παραβίαση του δικαιώματος ακρόασης.
Κάτω από αυτό το λόγο ακύρωσης, ο αιτητής επιστρατεύει πολυάριθμες διατάξεις του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου - Νόμος αρ. 158(Ι)/1999 οι οποίες, κατά τον ισχυρισμό του, παραβιάστηκαν από την καθ΄ης η αίτηση κατά την εξέταση της αιτήσής του.
Είναι προς τούτο ο βασικός ισχυρισμός του αιτητή ότι η καθ΄ης η αίτηση περιορίστηκαν στην απόρριψη του αιτήματός του επικαλούμενοι απλά τις πρόνοιες του Νόμου και τη διαπίστωσή τους ότι ο αιτητής δε χρησιμοποιούσε την κατοικία ως το μόνιμο και κύριο χώρο διαμονής του, χωρίς καμιά αιτιολογία ως προς το πώς άσκησαν τη διακριτική τους ευχέρεια, πώς αξιολόγησαν τα άλλα στοιχεία που αφορούσαν τον αιτητή και την κατοίκηση του στο κτήριο, τη μόνιμη πρόθεσή του να κατοικήσει στην κατοικία κλπ.
Με όλο το σεβασμό προς την εκτενή και εμπεριστατωμένη αγόρευση του αιτητή, στην οποία αναλύει τα πιο πάνω νομικά και πραγματικά θέματα, το όλο ζήτημα που πρέπει εδώ να απασχολήσει είναι πολύ πιο απλό από ό,τι παρουσιάζεται.
Η καθ΄ης η αίτηση, όπως διαπιστώνεται από τα εκτεθέντα γεγονότα, αναλώθηκε επανειλημμένα και αδικαιολόγητα επιεικώς, κατά την άποψή μου, να απευθύνεται προς τον αιτητή με την αποστολή προς αυτόν πολυάριθμων επιστολών με ζητούμενα στοιχεία, στις οποίες ο αιτητής, είτε δεν ανταποκρίνετο ή ανταποκρίνετο πολύ καθυστερημένα και κατόπιν υπενθυμίσεων. Λόγω της υπαίτιας παρόδου μεγάλου χρονικού διαστήματος, η αρμόδια Αρχή ζητούσε την προσκόμιση νέων στοιχείων. Τελικά, μετά την αποκομιδή των απαιτουμένων στοιχείων, διαφάνηκε ότι ο αιτητής δε διέμενε στην υπό αναφορά κατοικία την οποία μίσθωνε σε άλλα πρόσωπα.
Ο λόγος για τον οποίο απορρίφθηκε η αίτηση του αιτητή, κατόπιν της συλλογής στοιχείων και διεξαχθείσας έρευνας, ήταν η διαπίστωση ότι ο ίδιος δε χρησιμοποιούσε την κατοικία ως κύριο και μόνιμο χώρο διαμονής του για πρώτη φορά μετά την ανέγερσή της, αφού σ΄ αυτή διέμεναν άλλα πρόσωπα.
Αυτό το γεγονός το παραδέχεται και το παραδέχτηκε και εγγράφως ο αιτητής, ο οποίος δήλωσε ότι πράγματι ενοικίασε και ενοικιάζει την υπό αναφορά κατοικία του σε τρίτα πρόσωπα.
Αφ΄ ης στιγμής η καθ΄ης η αίτηση έκρινε, από τις πιο πάνω διαπιστώσεις, ότι η περίπτωση του αιτητή δεν ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις του Νόμου, τότε καμιά διακριτική εξουσία δεν είχε για να ασκήσει και καμιά άλλη αιτιολογία δεν όφειλε να δώσει, πέραν του ότι εφάρμοσε τις συγκεκριμένες νομοθετικές πρόνοιες, οι οποίες δεν επέτρεπαν την έγκριση του αιτήματος.
Επομένως, ούτε αυτός ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.
3ος λόγος ακύρωσης. Η κατ΄ ισχυρισμό παραβίαση του δικαιώματος ακρόασης.
Επικαλούμενος τις ειδικότερες πρόνοιες των άρθρων 43(1) και (2) του Νόμου αρ. 158(Ι)/1999, ο αιτητής υποβάλλει ότι η καθ΄ης η αίτηση δεν έπρεπε να βασισθεί στους ισχυρισμούς του Κοινοτάρχη και στα στοιχεία που έδειχναν "φθίνουσα πορεία" στην κατανάλωση ηλεκτρισμού, χωρίς να τα θέσει υπόψη του αιτητή και να του δώσει το δικαίωμα να ακουσθεί.
Ούτε αυτός ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.
Η καθ΄ης η αίτηση, έχοντας συλλέξει με το δύσκολο τρόπο που συνέλεξε, τα απαιτούμενα στοιχεία, μπορούσε και ήταν σε θέση, να λάβει απόφαση, χωρίς να απαιτηθούν οποιεσδήποτε περαιτέρω εξηγήσεις από τον αιτητή. Επρόκειτο για στοιχεία ανεξάρτητων πηγών, όπως από τον Κοινοτάρχη και την Αρχή Ηλεκτρισμού, τα οποία απεδείκνυαν ότι ο ίδιος ο αιτητής δεν κατοικούσε στην υπό αναφορά κατοικία κατά την ουσιώδη περίοδο, κάτι που άλλωστε επιβεβαιώνει και ο ίδιος. Αφ΄ ης στιγμής διαπιστώθηκε μη συμμόρφωση προς τις διατάξεις της νομοθεσίας, δεν ετίθετο θέμα να ακουσθεί περαιτέρω ο αιτητής, αφού δεν ετίθετο θέμα άσκησης οποιασδήποτε διακριτικής εξουσίας. Σημειώνεται βέβαια εδώ, παρενθετικά, ότι, παρά την απορριπτική προσβαλλόμενη απόφαση, η περίπτωση του αιτητή έτυχε επανεξέτασης στη βάση παραστάσεων τις οποίες υπέβαλε, χωρίς να αλλάξει οτιδήποτε.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, ακολουθώντας δε το αποτέλεσμα, τα έξοδα επιδικάζονται εναντίον του αιτητή, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
K. Κληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ