|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1710/2009)
29 Οκτωβρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ,
ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Γ. Ζ. Γεωργίου, για την Αιτήτρια.
Δ. Εργατούδη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Ο τίτλος της παρούσας προσφυγής, όπως καταχωρήθηκε φέρει ως αιτητές τη Μαρία Οικονόμου και άλλους. Στο σώμα της προσφυγής δεν υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά «στους άλλους». Δεν καταγράφεται το όνομά τους, ούτε στον τίτλο, αλλά ούτε και σε οποιοδήποτε παράρτημα. Το μόνο που υπάρχει στο φάκελο, είναι τύπος διορισμού δικηγόρου από τη Μαρία Οικονόμου βεβαίως και από κάποιον Αντώνη Οικονόμου. Θεωρώ ότι η ύπαρξη του τύπου διορισμού δικηγόρου δεν καθιστά το συγκεκριμένο Αντώνη Οικονόμου διάδικο, αφού το όνομά του δεν περιέχεται καθ΄οιονδήποτε τρόπο στην προσφυγή. Η αναφορά διάφορων ονομάτων στα γεγονότα της υπόθεσης δεν είναι αρκετή για να καταστήσει τα άτομα αυτά αιτητές. ΄Ετσι θα θεωρήσω ότι ο μόνος αιτητής είναι η Μαρία Οικονόμου και με αυτή την προοπτική θα συνεχίσω στην εξέταση της υπόθεσης.
Η παρούσα προσφυγή αξιώνει την ακύρωση της απόφασης για απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής την οποία η αιτήτρια και άλλα πρόσωπα υπέβαλαν στις 19.5.2008, εναντίον της απόφασης της πολεοδομικής αρχής να χορηγήσει πολεοδομική άδεια με επαχθείς για τους αιτητές όρους.
Η αιτήτρια μαζί με τον Αντώνη Οικονόμου, Ανδρέα Γεωργίου και Γεωργία Σαβουλλή, συνιδιοκτήτες του συγκεκριμένου τεμαχίου, υπέβαλαν το 2004 αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση δύο κατοικιών. Η αίτηση απορρίφθηκε το 2006 επειδή η ανάπτυξη προτεινόταν να πραγματοποιηθεί σε τεμάχιο το οποίο δεν είχε μετατραπεί σε οικόπεδο. Ακόμα δεν είχαν προσκομιστεί σχέδια στα οποία να υιοθετείται η γραμμή ρυμοτομίας, ο πεζόδρομος και ο δημόσιος χώρος πρασίνου που επηρέαζαν το τεμάχιο.
Η ιεραρχική προσφυγή που ακολούθησε απορρίφθηκε το 2007, ενώ στην προσφυγή υπ΄ αρ. 1404/2007, η οποία ασκήθηκε εναντίον της πιο πάνω απόφασης, το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη ως αναιτιολόγητη, εφ΄ όσον υπό πλάνη είχε θεωρηθεί ότι το επίδικο τεμάχιο δεν ήταν οικόπεδο. ΄Εφεση η οποία ασκήθηκε εναντίον της πιο πάνω απόφασης, εξακολουθεί να εκκρεμεί.
Το 2007 υποβλήθηκε από την αιτήτρια και τους τρεις άλλους συνιδιοκτήτες, αίτηση για χορήγηση άδειας κατεδάφισης κατοικίας και ανέγερσης πολυκατοικίας και δύο κατοικιών. Η αίτηση απορρίφθηκε γιατί, μεταξύ άλλων, τα σχέδια τα οποία υποβλήθηκαν δεν συμφωνούσαν με το σχέδιο το οποίο διαβιβάστηκε από την πολεοδομική αρχή σε σχέση με τη διεύρυνση του δρόμου που επηρέαζε το τεμάχιο, τον προτεινόμενο πεζόδρομο και το δημόσιο χώρο πρασίνου, αλλά και επειδή δεν υποβλήθηκε αίτηση για μετατροπή του τεμαχίου σε οικόπεδο, κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 1(β) του Παραρτήματος Β των Τοπικών Σχεδίων.
Στις 28.2.2008 όλοι οι ιδιοκτήτες του τεμαχίου υπέβαλαν την αίτηση υπ΄ αρ. ΛΕΥ/0358/08 για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για μετατροπή του τεμαχίου σε οικόπεδο και την αίτηση υπ΄ αρ. ΛΕΥ/0359/08 για κατεδάφιση οικίας και ανέγερση πολυκατοικίας και δύο κατοικιών. Οι αιτούμενες πολεοδομικές άδειες εκδόθηκαν, υπό όρους, στις 18 και 21.4.2008 αντιστοίχως.
Στις 20.5.2008 υποβλήθηκε ιεραρχική προσφυγή εναντίον της πολεοδομικής άδειας υπ΄ αρ. ΛΕΥ/0359/2008 για ανέγερση μιας πολυκατοικίας και δύο κατοικιών. Τα παράπονα των ιδιοκτητών επεκτείνονταν και στους όρους της άδειας για μετατροπή του τεμαχίου σε οικόπεδο, γι΄ αυτό η προσφυγή θα εξεταστεί υπό το δεδομένο της άσκησης ιεραρχικής προσφυγής κατά των όρων και των δύο αδειών. Εξάλλου, τόσο η εξέταση, όσο και η απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής περιστράφηκε γύρω και από τις δύο άδειες.
Ο Αντώνης Οικονόμου με επιστολή του ημερομηνίας 14.5.2009 ζήτησε να ακουστεί κατά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής, αλλά οι καθ΄ ων η αίτηση απάντησαν ότι πρόσθετες απόψεις του θα έπρεπε να υποβληθούν γραπτώς στο Υπουργείο Εσωτερικών. Πράγματι, ο Οικονόμου υπέβαλε τις απόψεις του γραπτώς στις 30.6.2009.
Στις 14.9.2009, η εξ υπουργών επιτροπή για εξέταση ιεραρχικών προσφυγών, αφού μελέτησε το σημείωμα του Υπουργείου Εσωτερικών και αφού έλαβε υπ΄ όψιν τις εισηγήσεις του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Δημάρχου Αγλαντζιάς, απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή, κρίνοντας ότι η απόφαση της πολεοδομικής αρχής είναι ορθή και σύμφωνη με τις πρόνοιες της πολεοδομικής νομοθεσίας και του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.
Η αιτήτρια στη γραπτή της αγόρευση αναφέρει ότι δεν ενίσταται στην εφαρμογή του Τοπικού Σχεδίου για εξωραϊσμό της περιοχής με τη δημιουργία χώρου πρασίνου και πεζόδρομου κατά μήκος της βόρειας πλευράς του τεμαχίου, αλλά απαιτεί την παραχώρηση ίσης αξίας γης από τη χαλίτικη που εφάπτεται στη νότια πλευρά του τεμαχίου της.
Η δήλωση αυτή προκάλεσε την προδικαστική ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση ότι η αιτήτρια δεν νομιμοποιείται να στρέφεται εναντίον αυτού το οποίο αποδέκτηκε, για να διευκρινίσει όμως η αιτήτρια, στην απαντητική της αγόρευση, πως είναι εισήγηση την οποία υπέβαλε για ανταλλαγή περιουσίας και πως ουδέποτε αποδέχθηκε τους επαχθείς όρους της πολεοδομικής άδειας. Θεωρώ τη διευκρίνιση αυτή επαρκή ώστε να μην υπάρχει πλέον το υπόβαθρο για την προδικαστική ένσταση.
Η αιτήτρια υποστηρίζει πως η απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής έγινε χωρίς τη δέουσα έρευνα, εφ΄ όσον οι καθ΄ ων η αίτηση παρέλειψαν να συστήσουν την προβλεπόμενη από την παράγραφο 3.1 του Παραρτήματος Ε του Τοπικού Σχεδίου Ειδική Επιτροπή ΄Ασκησης Αισθητικού Ελέγχου, η οποία θα συμβούλευε την πολεοδομική αρχή, αφού πρόκειται για τοπογραφικά ιδιόμορφο τεμάχιο. Οι πρόνοιες του εν λόγω Παραρτήματος εφαρμόζονται, κατά την αιτήτρια, και στο ζήτημα της χωροθέτησης χώρου πρασίνου.
Συμμερίζομαι την άποψη των καθ΄ ων η αίτηση πως οι εν λόγω πρόνοιες δεν τυγχάνουν εφαρμογής στην παρούσα περίπτωση. Το Παράρτημα Ε έχει τίτλο «Κατευθυντήριες Γραμμές Σχετικά με την Αισθητική και Ποιοτική Βελτίωση του Δομημένου Περιβάλλοντος». Ειδικότερα, σύμφωνα με την παράγραφο 1.3 του Παραρτήματος, στην οποία οι καθ΄ ων η αίτηση παραπέμπουν, «Η πιο πάνω αναφερόμενη ρύθμιση θα εφαρμόζεται με τη μορφή Αισθητικού Ελέγχου, που ορίζεται ως ο έλεγχος ο οποίος ασκείται σε παραμέτρους της ανάπτυξης οι οποίες καθορίζουν την ένταξη της αρχιτεκτονικής μορφής στο φυσικό και δομημένο περιβάλλον». Είναι φανερό ότι το Παράρτημα αναφέρεται στην ένταξη της αρχιτεκτονικής μορφής στο φυσικό περιβάλλον και όχι αντιστρόφως, ως η αιτήτρια ισχυρίζεται. Συνεπώς, δεν μπορεί να γίνει δεκτή η θέση της αιτήτριας πως υπήρχε υποχρέωση των καθ΄ ων η αίτηση να συστήσουν ειδική επιτροπή για την εξέταση της υπόθεσής τους, με αποτέλεσμα, ως προς αυτό, να μη στοιχειοθετείται έλλειψη δέουσας έρευνας.
Η αιτήτρια περαιτέρω θεωρεί πως οι καθ΄ ων η αίτηση λανθασμένα θεώρησαν ότι το επίδικο τεμάχιο δεν ήταν οικόπεδο. Και αυτό διότι οι συνθήκες οικοπεδοποίησης του συγκεκριμένου τεμαχίου έχουν διασφαλιστεί όταν το 1978 ο ΄Επαρχος Λευκωσίας, που ήταν τότε η αρμόδια αρχή, χορήγησε άδεια οικοδομής για ανέγερση κατοικίας στο εν λόγω τεμάχιο περιγράφοντάς το ως οικόπεδο.
Σύμφωνα με το Παράρτημα Α του Τοπικού Σχεδίου, ο όρος «οικόπεδο» σημαίνει «τεμάχιο γης, που έχει προκύψει με την υλοποίηση Πολεοδομικής ΄Αδειας ή/και άδειας δυνάμει του άρθρου 3 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου (Κεφ. 96), που αφορά διαίρεση γης σε χωριστά οικόπεδα ή οικοπεδοποίηση γης, και για την τελευταία έχει εκδοθεί Πιστοποιητικό Εγκρίσεως από την Αρμόδια Αρχή».
Ενώ η αιτήτρια παραπέμπει στον πιο πάνω ορισμό, δεν υπάρχει ισχυρισμός πως υπήρξε άδεια διαίρεσης γης ή οικοπεδοποίησης ως η πιο πάνω αναφερόμενη. Μόνο ισχυρισμός πως το επίδικο τεμάχιο είναι οικόπεδο, με βάση την απλή αναφορά μόνο στην άδεια οικοδομής του 1978 στη λέξη «οικόπεδο». Ιδίως, μάλιστα, όταν η λέξη «οικόπεδο» στην εν λόγω άδεια οικοδομής, πράγματι ήταν μέρος τυποποιημένου εντύπου, έξω από τα όσα χειρόγραφα στην ίδια άδεια προστέθηκαν, στα οποία γίνεται αναφορά σε «τεμάχιο» και όχι «οικόπεδο».
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, καταλήγω ότι ορθά οι καθ΄ων η αίτηση, στα πλαίσια της ενώπιόν τους αίτησης για πολεοδομική άδεια, θεώρησαν πως το εν λόγω τεμάχιο δεν ήταν οικόπεδο, οπότε ούτε και εδώ στοιχειοθετείται έλλειψη δέουσας έρευνας.
Αναφορικά με την αξίωση για δημιουργία πεζόδρομου, η οποία στηρίχτηκε στο ότι απαιτήθηκε και δεσμεύτηκε ανάλογος χώρος από το τεμάχιο υπ΄ αρ. 295, το οποίο όμως, όπως ορθά παρατηρεί η αιτήτρια, δεν βρίσκεται δίπλα από το επίδικο τεμάχιο, η δικηγόρος των καθ΄ων η αίτηση επισημαίνει πως ανάλογη δέσμευση επιβλήθηκε με πολεοδομική άδεια στο εφαπτόμενο του επίδικου, τεμάχιο υπ΄ αρ. 293.
Η διαμαρτυρία της αιτήτριας πως η μη κατασκευή του πεζόδρομου στο τεμάχιο υπ΄ αρ. 293, χρόνια μετά την επιβολή του όρου, φανερώνει το μη αναγκαίο της δέσμευσης ως προς το επίδικο τεμάχιο, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Ο πολεοδομικός προγραμματισμός γίνεται ανεξάρτητα με το πότε θα καταστεί δυνατή η υλοποίησή του και συνεπώς, καταλήγω πως η απαίτηση για δημιουργία πεζόδρομου ήταν νόμιμη και δεν αντίκειται στις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.
Άλλος λόγος για τον οποίο η αιτήτρια θεωρεί ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα είναι η μη τήρηση της προβλεπόμενης από την παράγραφο 10 του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας απόστασης της πολυκατοικίας από το οδικό σύνορο, εφ΄ όσον τα οχήματα θα εισέρχονται προς τις δύο από τις κατοικίες διά μέσου του περιφραγμένου χώρου στάθμευσης της πολυκατοικίας, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο ατυχημάτων. Η έρευνα που έγινε και η αιτιολογία που δόθηκε ήταν επαρκείς για την περίπτωση. Η εισήγηση της αιτήτριας για διέλευση των οχημάτων υπεράνω του χώρου διακίνησης πεζών προς την ανάπτυξη, δυνατό να δημιουργούσε πρόβλημα ασφάλειας των πεζών που θα διακινούνταν από και προς την ανάπτυξη.
Είναι περαιτέρω η άποψη της αιτήτριας πως λανθασμένα οι καθ΄ ων η αίτηση θεώρησαν πως το καθαρό εμβαδόν του εν λόγω τεμαχίου υπερβαίνει το αναφερόμενο στην παράγραφο 3.4 του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας των 2.000 τ.μ., στη βάση του οποίου θα ήταν δυνατό η πολεοδομική αρχή είτε να απαιτήσει μερική εφαρμογή, είτε να μην απαιτήσει εφαρμογή της απαίτησης για παραχώρηση χώρου πρασίνου. Και αυτό γιατί λανθασμένα δεν αφαιρέθηκε το εμβαδόν υφιστάμενης οικοδομής το οποίο στη βάση της παραγράφου 3.4 του Τοπικού Σχεδίου έπρεπε να ληφθεί υπ΄ όψιν κατά τον υπολογισμό του καθαρού εμβαδού του τεμαχίου.
Συνεπώς, η αιτήτρια υποστηρίζει πως δεν έχει υποχρέωση να παραχωρήσει το χώρο πρασίνου εφ΄ όσον η δέσμευση που απαιτείται αντίκειται στις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας. Ενώ, μάλιστα, ο συνολικός επηρεασμός του τεμαχίου από το οδικό δίκτυο και το δημόσιο χώρο πρασίνου ανέρχεται στο 16.7%, ποσοστό μεγαλύτερο του 15%, το οποίο προβλέπεται στην παράγραφο 3.2 του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, για το οποίο η αιτήτρια εισηγήθηκε προς τον Επαρχιακό Λειτουργό Πολεοδομίας και Οικήσεως επί τόπου ανταλλαγή με χαλίτικη γη που εφάπτεται στη νότια πλευρά του τεμαχίου.
Η σχετική πρόνοια του Τοπικού Σχεδίου προβλέπει στην παράγραφο 3.4 ότι η πολεοδομική αρχή δύναται, στις περιπτώσεις που αναφέρονται στη συνέχεια, να απαιτήσει μερική εφαρμογή ή να μην απαιτήσει εφαρμογή της γενικής πρόνοιας της παραγράφου 3.2. Προβλέπεται ακόμα ότι όταν υπάρχουν ήδη στο υπό ανάπτυξη τεμάχιο οικοδομές που ανεγέρθηκαν με βάση σχετική άδεια οικοδομής πριν την 1.12.1990 ή ήταν εγγεγραμμένες στον τίτλο ιδιοκτησίας πριν την 1.12.1990 και υπάρχει η δυνατότητα παραχώρησης δημόσιου χώρου πρασίνου, αυτός θα υπολογίζεται αναλογικά στο αντίστοιχο εμβαδόν του τεμαχίου που παραμένει ελεύθερο για αξιοποίηση με βάση τις πρόνοιες του ισχύοντος Τοπικού Σχεδίου.
Η θέση των καθ΄ ων η αίτηση πως είναι δεσμεύσεις που εκπίπτουν κατά τον υπολογισμό του εμβαδού του τεμαχίου, ενώ το εμβαδόν οικοδομής όπως στην παρούσα περίπτωση, δεν εμπίπτει στην κατηγορία αυτή, είναι ορθή. Σχετικός είναι ο όρος «καθαρό εμβαδόν τεμαχίου» στο Παράρτημα Α του Τοπικού Σχεδίου με τίτλο Ερμηνεία ΄Ορων που Χρησιμοποιούνται στο Τοπικό Σχέδιο, σύμφωνα με τον οποίο, καθαρό εμβαδόν τεμαχίου «σημαίνει το εμβαδόν του τεμαχίου όπως αυτό θα προκύψει μετά από παραχώρηση τμημάτων γης για σκοπούς ρύθμισης της ανάπτυξης (δρόμων ή άλλων προσβάσεων, δημόσιου ελεύθερου χώρου κλπ)».
Το εμβαδόν τέτοιας κατοικίας λαμβάνεται υπ΄ όψιν κατά τον υπολογισμό του χώρου πρασίνου που θα παραχωρηθεί και όχι στο καθαρό εμβαδόν του τεμαχίου, όπως είναι ο ισχυρισμός της αιτήτριας. Όπως και έγινε, καθώς προκύπτει από την επιστολή του Επαρχιακού Λειτουργού Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως προς το Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Εσωτερικών ημερομηνίας 31.7.2008, η οποία ελήφθη υπ΄ όψιν κατά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής των αιτητών. Στην επιστολή αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στην παράγραφο 10 πως «όπως αναφέρεται στην παράγραφο 6 πιο πάνω η Πολεοδομική Αρχή απαίτησε την παραχώρηση προς το δημόσιο μειωμένου χώρου πρασίνου και ταυτόχρονα αφαίρεσε από τους υπολογισμούς για τον δημόσιο χώρο πρασίνου το εμβαδόν της γης που αναλογεί στην υφιστάμενη στο δυτικό τμήμα του τεμαχίου νόμιμης οικοδομής η οποία ανεγέρθηκε πριν την 01/12/90».
Σχετικό είναι επίσης το κυανούν 11 του Τεκμηρίου 2 (έντυπο μελέτης πολεοδομικής αίτησης και καταγραφής της απόφασης της πολεοδομικής αρχής, ημερομηνίας 17.3.2008) στο οποίο σημειώνεται, μεταξύ άλλων, πως «Επίσης λήφθηκε υπόψη η υφιστάμενη κατοικία η οποία είναι παλιά και δεν ζητήθηκε χώρος πρασίνου σ΄ ό,τι αφορά την οικοδομή αυτή».
Λογικής στερείται, εξάλλου, το επιχείρημα της αιτήτριας σύμφωνα με το οποίο, αν αφαιρούνταν από τα 2.416 τ.μ. τα 600 τ.μ. της οικοδομής, προσθέτως προς το 16.7% που αφορά το οδικό δίκτυο και το δημόσιο χώρο πρασίνου, το καθαρό εμβαδόν θα ήταν 1.812 τ.μ.
Εν όψει των πιο πάνω, δεν φαίνεται να προκύπτει ζήτημα έλλειψης δέουσας έρευνας και πλάνης ως προς το καθαρό εμβαδόν του τεμαχίου και συνεπώς ως προς τη δέσμευση για χώρο πρασίνου.
Αναφορικά με το συνολικό επηρεασμό του τεμαχίου ο οποίος ανέρχεται σε 16.7% και συνεπώς υπερβαίνει το προβλεπόμενο στην παράγραφο 3.2 του Τοπικού Σχεδίου για παραχώρηση της τάξης του 15%, παρατηρείται πως το προβλεπόμενο ποσοστό του 15% λογίζεται επιπροσθέτως προς τις πρόνοιες της παραγράφου 3.1 που παραχωρείται, δηλαδή μετά την αφαίρεση δρόμων ή άλλων προσβάσεων που τυχόν επηρεάζουν την ακίνητη ιδιοκτησία, για να χρησιμοποιηθεί ως ελεύθερος χώρος πρασίνου κλπ. Στο πιο πάνω αναφερθέν κυανούν 11 του Τεκμηρίου 2, περιγράφεται το 16.7% ως ο συνολικός επηρεασμός του τεμαχίου, με 8.5% από αυτό να είναι το ποσοστό προς το εμβαδόν τεμαχίου αφαιρουμένου του οδικού δικτύου. Συνεπώς, δεν υπήρξε ούτε κι΄ εδώ οποιαδήποτε παρανομία.
Τέλος, όπως ορθά παρατηρεί η δικηγόρος των καθ΄ ων η αίτηση, ανεπιτρέπτως οι αιτητές προβάλλουν νέους ισχυρισμούς με την απαντητική τους αγόρευση, σε σχέση τόσο με την παραβίαση του ΄Αρθρου 23 του Συντάγματος, όσο και με την παραβίαση του δικαιώματος ακρόασης του Αντώνη Οικονόμου, ο οποίος μπορούσε να θέσει γραπτώς τους ισχυρισμούς του. Εν πάση περιπτώσει, θα πρέπει να θυμίσω ότι ο Αντώνης Οικονόμου δεν αποτελεί μέρος της παρούσας διαδικασίας. Εξάλλου, εύστοχη είναι, εν πάση περιπτώσει, η παραπομπή στους περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές), Κανονισμούς του 1990, Κ.Δ.Π. 55/90, σύμφωνα με την οποία το Υπουργικό Συμβούλιο μόνο αν το κρίνει σκόπιμο, δίνει την ευκαιρία σε αιτητή να ακουστεί για τους λόγους της προσφυγής του.
Αφού δεν στοιχειοθετείται οποιοσδήποτε λόγος ακυρότητας, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον της αιτήτριας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ