|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Αργυρού Παναγιώτης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 639
Nαζίρης Pένος ν. Pαδιοφωνικού Iδρύματος Kύπρου (2007) 3 ΑΑΔ 38
Παπαδοπούλου Aγάθη και Άλλη ν. Pαδιοφωνικού Iδρύματος Kύπρου (2009) 3 ΑΑΔ 362
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1705/2010)
31 Οκτωβρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΓΑΘΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
Αιτήτρια,
ΚΑΙ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
__________________________
Α.Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Π. Πολυβίου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
___________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Η αιτήτρια με την εξεταζόμενη προσφυγή αιτείται:
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ΄ ου η αίτηση, η οποία γνωστοποιήθηκε στην αιτήτρια με επιστολή ημερ. 18.11.2010 και με την οποία η καθ΄ ης η αίτηση αποφάσισε, έπειτα από επανεξέταση συνεπεία προηγηθείσης ακυρωτικής απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τη μη πλήρωση της θέσης Λειτουργού Προσωπικού και Διοίκησης αναδρομικά από1.1.2003 και/ή να μη επιλέξει για τη θέση αυτή την αιτήτρια με τη δήθεν, αιτιολογία ότι κανένας υποψήφιος δεν πληρούσε κατά τον ουσιώδη χρόνο τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης προσόντα, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος».
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου με απόφασή του ημερομηνίας 17.12.02 είχε επιλέξει για προαγωγή στη θέση Λειτουργού Προσωπικού και Διοίκησης τις κυρίες Λ. Λυμπουρή και Μ. Χριστοφόρου. Υποψήφια για τη θέση εκείνη, του Λειτουργού Προσωπικού και Διοίκησης, ήταν μεταξύ άλλων και η αιτήτρια στην εξεταζόμενη προσφυγή.
Σε συνάρτηση με τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης, το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου έκρινε ότι η αιτήτρια , κα Παπαδοπούλου, δεν πληρούσε το προσόν της παραγράφου 1, σημείωση (β) του σχεδίου υπηρεσίας επειδή δεν κατείχε «μακρά διοικητική πείρα σε θέματα διοίκησης προσωπικού» καθώς και το πλεονέκτημα της παραγράφου 6 «πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης». Για την κα. Λυμπουρή έκρινε ότι πληρούσε τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας καθώς και το πλεονέκτημα της παραγράφου 6 «διότι είναι αποσπασμένη στις Υπηρεσίες Διοίκησης από το 1991 και εκτελεί πλείστα των καθηκόντων του Σχεδίου Υπηρεσίας, ιδιαίτερα σε θέματα προσωπικού, ασφάλειας και ευημερίας προσωπικού».
Η αιτήτρια με την προσφυγή αρ. 109/03 η οποία συνεκδικάστηκε με τις προσφυγές Αρ.158/03 και Αρ.186/03[1] προσέβαλε την προαγωγή της κυρίας Λυμπουρή, προβάλλοντας ότι υπήρξε θυματοποίηση της ιδίας λόγω της ανάθεσης διαφορετικών καθηκόντων στην κα Λυμπουρή.
Οι συνεκδικαζόμενες προσφυγές απορρίφθηκαν στις 13 Ιουλίου 2004. Ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι έπασχε ο αποκλεισμός της δεν έγινε αποδεκτός από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Ο πρωτόδικος δικαστής στις συνεκδικαζόμενες εκείνες προσφυγές σημείωσε:
«Η τοποθέτηση του Ε/Μ Λυμπουρή στις Υπηρεσίες Διοίκησης και του Ε/Μ Χριστοφόρου στο Τμήμα Προσωπικού καθιστούσε εύλογη την ανάθεση σ΄αυτών των συγκεκριμένων καθηκόντων, η άσκηση των οποίων τους παρείχε τη διοικητική πείρα σε θέματα διοίκησης προσωπικού.
................................
................................
Δε διαπιστώνω ελλιπή έρευνα από το Συμβούλιο του ΡΙΚ. Αφού μελέτησε όλα τα ενώπιον του στοιχεία, κατέληξε ότι οι αιτήτριες δεν πληρούσαν τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας όπως αναπτύχθηκε πιο πάνω.»
Η αιτήτρια εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση με αποτέλεσμα η πρωτόδικη απόφαση σε σχέση με την κα. Λυμπουρή να ανατραπεί.
Μετά από την ακύρωση της θέσης της κας Λυμπουρή, οι καθ'ών η αίτηση προέβησαν σε επανεξέταση της πλήρωσης της θέσης. Το Διοικητικό Συμβούλιο, σε συνεδρία του ημερομηνίας 6.10.2009, αφού έλαβε υπόψη την ακυρωτική απόφαση στην έφεση Παπαδοπούλου ν. ΡΙΚ, (2009) 3 Α.Α.Δ. 362, κατέληξε ότι κανένας εκ των υποψηφίων δεν πληροί τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης προσόντα.
Το Διοικητικό Συμβούλιο είχε ζητήσει τις απόψεις του Νομικού Συμβούλου του Ιδρύματος πριν την κατάληξή του. Ο Νομικός Σύμβουλος πριν την αποχώρηση του από το συνεδρία του διοικητικού συμβουλίου παρέπεμψε στην πιο πάνω ακυρωτική απόφαση του Εφετείου και ιδιαίτερα στα πιο κάτω αποσπάσματα:
«Είναι πρόδηλο ότι η ανάθεση των ειδικών καθηκόντων στο ενδιαφερόμενο μέρος και η συνακόλουθη ενασχόλησή της με τα θέματα που αφορούν το προσωπικό, την ασφάλεια και την ευημερία του προσωπικού οδήγησε στη διαπίστωση ύπαρξης του προσόντος 1 (β) του Σχεδίου Υπηρεσίας, «μακρά διοικητική πείρα», όπως και του πλεονεκτήματος που αναφέρεται στην παράγραφο 6 του ιδίου Σχεδίου Υπηρεσίας. Τα πιο πάνω, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι δύο κατείχαν την ιδία θέση, καταδεικνύει ότι οι κανόνες της χρηστής διοίκησης που επιβάλλουν την ίση μεταχείριση των υποψηφίων για προαγωγή και απαιτεί την αξιολόγηση του κάθε υποψηφίου σύμφωνα με τα καθήκοντα που του ανατίθενται στα πλαίσια του σχεδίου υπηρεσίας του, έχουν παραβιαστεί.
................................
Συνεπώς διαπιστώνουμε ότι οι δύο υποψήφιες εφεσείουσα και Ενδιαφερόμενο Μέρος που κατείχαν την ιδία οργανική θέση, η μια έχει «αποκτήσει» πείρα, όχι προερχόμενη από την εκτέλεση καθηκόντων της θέσης που κατείχε, αλλά λόγω ανάθεσης. Στο σημείο αυτό παρεμβάλλουμε το περιεχόμενο της σχετικής εγκυκλίου του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή, η οποία απευθύνεται προς όλο το προσωπικό και τους πληροφορεί ότι «οποιαδήποτε θέματα που αφορούν τις υπηρεσίες διοίκησης αναφέρονται στη Γραφέα 2ας τάξεως Λόλα Λυμπουρή η οποία θα τα χειρίζεται υπό την εποπτεία του προσωπάρχη», είναι συνεπώς έκδηλο ότι προσμέτρησε ευνοϊκά για το Ενδιαφερόμενο Μέρος ένα εξωγενές στοιχείο που πρόσδωσε σ' αυτή, το προσόν της μακράς διοικητικής πείρας.»
Η πλειοψηφία του Συμβουλίου, σύμφωνα με την υπόδειξη του Νομικού Συμβούλου, έκρινε ότι:
«. δεν ήταν δυνατό να παραγνωριστεί η Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Το Ανώτατο Δικαστήριο είχε κρίνει κατά τρόπο σαφή ότι ήταν ανεπίτρεπτο να ληφθεί υπόψη το εξωγενές στοιχείο της ανάθεσης καθηκόντων. Επομένως, το στοιχείο αυτό έπρεπε να αγνοηθεί. Εφόσον έτσι είχαν τα πράγματα, όσο άδικο και εάν φαινόταν, δεν ήταν δυνατό να θεωρηθεί η κ. Λόλα Λυμπουρή ως προσοντούχος υποψήφιος για την υπό πλήρωση θέση.»
Στα πρακτικά της συνεδρίας του Συμβουλίου του ΡΙΚ ημερ. 6.10.2009 σημειώθηκαν, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα σχετικά:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο αφού μελέτησε διεξοδικά τα προσόντα των υποψηφίων, όπως περιέχονται στα ενώπιον του έγγραφα και φακέλους, σε σύγκριση με το περιεχόμενο και τις απαιτήσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης, ως επίσης και την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κατέληξε στην απόφαση ότι καμιά από τις δεκατέσσερις υποψήφιες δεν πληροί τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης προσόντα.
Συγκεκριμένα δεν πληρούν το απαιτούμενο προσόν του Σχεδίου Υπηρεσίας για «μακρά και διοικητική πείρα σε θέματα διοίκησης προσωπικού», επίσης δεν διαθέτουν «επαρκή πείρα στις διαπραγματεύσεις πάνω σε εργατικά θέματα».
Με βάση τα πιο πάνω, το ΔΣ αποφάσισε κατά πλειοψηφία πως καμιά υποψηφία δεν πληροί τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης προσόντα. Με βάση την απόφαση αυτή το ΔΣ δεν θα προβεί στην προαγωγή οποιασδήποτε των υποψηφίων».
Είναι ισχυρισμός της αιτήτριας ότι, αντίθετα προς το δεδικασμένο και/ή αντίθετα προς τα στοιχεία των φακέλων και αναιτιολόγητα, το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ), αποφάσισε τη μη πλήρωση της θέσης Λειτουργού Προσωπικού και Διοίκησης.
Κατά την αιτήτρια, εσφαλμένα το καθ΄ ου η αίτηση διοικητικό συμβούλιο του ΡΙΚ, έκρινε ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο δεν υπήρχε κανένας προσοντούχος υποψήφιος.
Από την άλλη πλευρά, οι καθ΄ ων η αίτηση, αντιτείνουν ότι η αιτήτρια δεν έχει το απαιτούμενο έννομο συμφέρον και κατ΄ επέκταση δεν νομιμοποιείται στην καταχώρηση και προώθηση της εξεταζόμενης προσφυγής , καθότι δεν πληροί τα απαιτούμενα προσόντα όπως καθορίζονται στο Σχέδιο Υπηρεσίας του Λειτουργού Προσωπικού και Διοίκησης και ειδικότερα δεν πληροί το απαιτούμενο προσόν του Σχεδίου Υπηρεσίας για «μακρά διοικητική πείρα σε θέματα διοίκησης προσωπικού».
Η πιο πάνω προδικαστική ένσταση απορρίπτεται, καθότι αμφισβητείται η νομιμότητα του αποκλεισμού της αιτήτριας, που ως εκ τούτου, καθίσταται επίδικο ζήτημα. Συνεπώς νομιμοποιείται η αιτήτρια στην προβολή ισχυρισμών που αφορούν στον αποκλεισμό της.
Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε ύστερα από επανεξέταση και συνεπώς ο έλεγχός της, θα πρέπει να γίνει στη βάση των όσων έχουν προκύψει από το ακυρωτικό αποτέλεσμα της απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Υπόθεση Παπαδοπούλου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 362[2].
Από την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Υπόθεση Παπαδοπούλου προκύπτει, ως δεδικασμένο ότι το Συμβούλιο του ΡΙΚ λανθασμένα οδηγήθηκε στη διαπίστωση της κατοχής από την κα Λυμπουρή του προσόντος 1 (β) του Σχεδίου Υπηρεσίας, «μακρά διοικητική πείρα», όπως και του πλεονεκτήματος που αναφέρεται στην παράγραφο 6 του Σχεδίου Υπηρεσίας στη βάση της ανάθεσης, σε εκείνην, ειδικών καθηκόντων, και της μετέπειτα εκτέλεσής τους.
Σε καμιά περίπτωση δεν κρίθηκε ότι η αιτήτρια πληροί το προσόν 1(β) του Σχεδίου υπηρεσίας και το πλεονέκτημα της παραγράφου 6. Η αιτήτρια εξάλλου δεν είχε ισχυριστεί, στην έφεσή της, ότι κατέχει το προσόν της μακράς διοικητικής πείρας. Κάτι τέτοιο δεν πρόβαλε στην έφεσή της ούτε και εξετάστηκε.
Επομένως δεν δικαιούται να ανακινεί τέτοιο ζήτημα στην εξεταζόμενη προσφυγή (Δέστε απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας, στην υπόθεση Ναζίρης (ανωτέρω)).
Το παράπονο της αιτήτριας είχε εστιαστεί στον τρόπο απόκτησης του προσόντος της μακράς διοικητικής πείρας από την κα Λυμπουρή και στην θυματοποίησή της αιτήτριας.
Με την απόφαση της Ολομέλειας, όπως είδαμε, είχε κριθεί, κατά τρόπο σαφή, ότι ήταν πράγματι ανεπίτρεπτο να ληφθεί υπόψη το εξωγενές στοιχείο της ανάθεσης καθηκόντων.
Η διοίκηση δεσμεύεται κατά την επανεξέταση να θεραπεύσει μόνο το σημείο που κρίθηκε τρωτό από το ακυρωτικό Δικαστήριο (Αργυρού ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 639).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ ορθά, κατά την κρίση μου, οριοθετώντας την επανεξέταση περιέλαβε την πιο πάνω διαπίστωση και αγνοώντας το πιο πάνω στοιχείο (της μακράς διοικητικής πείρας) κατέληξε ότι κανένας από τους υποψηφίους δεν πληρούσε το απαραίτητο προσόν της μακράς διοικητικής πείρας.
Στην προκείμενη περίπτωση, δεν προκύπτει από την πιο πάνω ακυρωτική απόφαση του Εφετείου να συνέτρεχε λόγος επαναξιολόγησης των προσόντων της αιτήτριας κας Παπαδοπούλου.
Αναφορικά με τα υπόλοιπα σημεία, η Διοίκηση διατηρεί ελεύθερη κρίση. Η δυνατότητα του διοικητικού οργάνου να επαναδιερευνά, εκεί βέβαια όπου διαπιστώνεται λόγος για μια τέτοια ενέργεια, δεν επηρεάζεται από το γεγονός της επανεξέτασης. Ο τρόπος δε με τον οποίο η Διοίκηση συμμορφώνεται, ανάγεται στη διακριτική της ευχέρεια. Όμως, τα δεδομένα, νομικά και πραγματικά, όπως αυτά ίσχυαν κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν μπορούν να μεταβληθούν (Δέστε: Ναζίρης (ανωτέρω) και τη νομολογία στην οποία το Δικαστήριο παραπέμπει).
Η προσέγγιση των καθ΄ ων η αίτηση ήταν κατά την κρίση μου εντός των νομίμων παραμέτρων άσκησης της αρμοδιότητας του Συμβουλίου του Ιδρύματος και δεν συνιστά παραβίαση του δεδικασμένου.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα €1.200.- εναντίον της αιτήτριας.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.
[1] Με τις προσφυγές 158/03 και 186/03 προσβλήθηκε η προαγωγή και των δύο ενδιαφερόμενων προσώπων στις υποθέσεις εκείνες.
[2] Σύμφωνα με την πάγια επί του θέματος νομολογία, όπως συνοψίστηκε στην απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας, στην Υπόθεση Ρένος Ναζίρης ν. Ρ.Ι.Κ. (2007) 3 Α.Α.Δ. 38 ο έλεγχος διοικητικής απόφασης, εκδοθείσας κατόπιν επανεξέτασης, διενεργείται με βάση τα όσα προκύπτουν από το ακυρωτικό αποτέλεσμα.