|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 147/2009)
8 Οκτωβρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
crown resorts ltd,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μεσω,
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
2. εφορου φορου προστιθεμενησ αξιασ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Γ. Αμπίζας, για τους Αιτητές.
Μ. Θεοκλήτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης και δραστηριοποιούνται, μεταξύ άλλων, σε τουριστικές και ξενοδοχειακές εργασίες. Μεταξύ άλλων ασχολούνται με τη λειτουργία ξενοδοχείου στην περιοχή Περνέρα στον Πρωταρά, mini market και εστιατόριο στο υποστατικό του ξενοδοχείου.
Λειτουργοί του Επαρχιακού Γραφείου Φ.Π.Α. Λάρνακας, διενήργησαν έλεγχο των βιβλίων και αρχείων που τηρούσαν οι αιτητές, για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα των στοιχείων που περιέχονται στις φορολογικές δηλώσεις που υπέβαλαν στον ΄Εφορο Φ.Π.Α. Κατά τον έλεγχο εξετάστηκαν οι φορολογικές περίοδοι από 1.1.2000 μέχρι 30.9.2007. ΄Υστερα από τον έλεγχο η ΄Εφορος Φ.Π.Α. έκρινε ότι οι φορολογικές δηλώσεις που είχαν υποβάλει οι αιτητές για τις φορολογικές περιόδους από 1.1.2000 μέχρι 30.9.2007, ήσαν ελλιπείς ή ανακριβείς και ως εκ τούτου προέβη σε βεβαίωση φόρου με βάση το άρθρο 34 των περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμων του 1990 μέχρι 2000 και με βάση το άρθρο 49 των περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμων του 2000 μέχρι 2008, πληροφόρησε τους αιτητές ότι όφειλαν ποσό φόρου ύψους €259.807.
Οι αιτητές υπέβαλαν ένσταση στην Έφορο Φ.Π.Α. βάσει του άρθρου 51Α, η οποία εξετάστηκε και απορρίφθηκε. Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλεται ακριβώς η πιο πάνω απόφαση της Εφόρου.
Οι αιτητές προσβάλλουν, μεταξύ άλλων, την κατάληξη του Εφόρου ότι παρέλειψαν να αποδώσουν φόρο εκροών για τις εισπράξεις που είχαν από τον τουριστικό πράκτορα Tui Thomson Ltd ως "room compensation".
Οι αιτητές είχαν συνάψει συμβόλαιο συνεργασίας με τον πιο πάνω τουριστικό οργανισμό στον οποίο διέθεταν δωμάτια τα οποία στη συνέχεια ο οργανισμός διέθετε στους δικούς του πελάτες. Τα εισοδήματα από τη δραστηριότητα αυτή χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες: (α) "Accomodation" που αφορούσαν εισοδήματα από δωμάτια που χρησιμοποιήθηκαν από πελάτες και (β) "room compensation" που αφορούσαν εισοδήματα σε σχέση με δωμάτια που παραχωρήθηκαν στο TUI, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν γιατί ο οργανισμός δεν έφερε πελάτες για διαμονή στα δωμάτια αυτά.
Οι καθ΄ ων η αίτηση θεώρησαν ότι τα εισοδήματα για τα οποία δεν αποδόθηκε ο οφειλόμενος φόρος δεν αφορούσαν σε αποζημίωση, αλλά συνιστούσαν αμοιβή για δωμάτια τα οποία κρατήθηκαν για τον συγκεκριμένο ταξιδιωτικό πράκτορα και τα οποία τελικά δεν χρησιμοποιήθηκαν. Η αμοιβή αυτή, σύμφωνα με τους καθ΄ ων η αίτηση, ήταν φορολογητέα παροχή υπηρεσιών και επομένως ορθά βεβαιώθηκε ο οφειλόμενος φόρος.
Οι αιτητές διαφωνούν με την πιο πάνω θέση αφού θεωρούν ότι τα επίδικα ποσά αφορούσαν αποζημίωση και ήσαν, ως εκ τούτου, εκτός αντικειμένου του Φ.Π.Α.
Σύμφωνα με τους αιτητές οποιοδήποτε ποσό το οποίο εισπράττεται από τον ταξιδιωτικό πράκτορα, πέραν του πραγματικού ποσού που αντιστοιχεί στα δωμάτια που διατέθηκαν, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως ποσό αποζημίωσης.
Σύμφωνα με τα άρθρα 7 και 8 του Νόμου, επιβάλλεται Φ.Π.Α. επί οποιασδήποτε παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών που πραγματοποιείται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας έναντι αντιπαροχής, όταν είναι φορολογητέα συναλλαγή που πραγματοποιείται από υφιστάμενο σε φόρο πρόσωπο, μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκεί.
Αντίθετα οι καθ΄ ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι τα εισοδήματα για τα οποία δεν αποδόθηκε οφειλόμενος φόρος δεν αφορούν σε αποζημίωση αλλά αποτελούν αμοιβή για δωμάτια τα οποία κρατήθηκαν για συγκεκριμένο ταξιδιωτικό πράκτορα και τα οποία τελικά δεν χρησιμοποιήθηκαν. Η αμοιβή αυτή είναι φορολογητέα παροχή υπηρεσιών και επομένως ορθά βεβαιώθηκε ο οφειλόμενος φόρος.
Θα συμφωνήσω με τους αιτητές. Αν επιβάλλεται δικαίωμα ακύρωσης (cancellation charge), όταν πελάτης ακυρώνει κράτηση, δεν καταβάλλεται Φ.Π.Α. στο καταβληθέν δικαίωμα διότι δεν θεωρείται πληρωμή για παροχή αγαθών ή υπηρεσιών. Το ποσό που κατακρατείται σύμφωνα με το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Société thermale d' Eugenie-les-Bains v. Ministere de l´ Economie, des Finances et de l' Industrie, Aρ. 277/05, ημερομηνίας 1817/2007), όταν προκαταβολή κατακρατείται από ξενοδόχο ως καθορισμένο δικαίωμα ακύρωσης, αυτή πληρώνεται ως αποζημίωση για την απώλεια που υπέστη, ως αποτέλεσμα της παράλειψης του πελάτη και η οποία δεν έχει άμεση σχέση με την παροχή οποιασδήποτε υπηρεσίας. Σαν τέτοια δεν υπόκειται σε Φ.Π.Α.
Στην ίδια απόφαση αποφασίστηκε ότι τα δικαιώματα ακύρωσης δεν έχουν οποιανδήποτε άμεση σχέση με την παροχή οποιασδήποτε υπηρεσίας και συνεπώς δεν υπόκεινται σε Φ.Π.Α. Το ΔΕΚ κατέληξε ότι ποσό που πληρώνεται ως προκαταβολή εντός συμφωνίας που σχετίζεται με την παροχή ξενοδοχειακών υπηρεσιών οι οποίες υπάγονται σε Φ.Π.Α. θα πρέπει να θεωρείται, όπου ο πελάτης ασκεί το δικαίωμα ακύρωσης που του διατίθεται και το ποσό κατακρατείται από τον ξενοδόχο ως καθορισμένο δικαίωμα ακύρωσης, που πληρώνεται ως αποζημίωση για την απώλεια που υπέστη ως αποτέλεσμα της παράλειψης του πελάτη και η οποία δεν έχει άμεση σχέση με την παροχή οποιασδήποτε υπηρεσίας και συνεπώς δεν υπόκειται στο φόρο αυτό.
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να παρατηρήσω ότι ακόμα και οι καθ΄ ων η αίτηση χαρακτηρίζουν ή ονομάζουν τα συγκεκριμένα ποσά ως compensation, δηλαδή αποζημίωση για δωμάτιο που δεν παραχωρήθηκε.
Οι καθ΄ ων η αίτηση οδηγήθηκαν στη βεβαίωση ποσού €8.723 από τις αποδείξεις τις οποίες η εταιρεία των αιτητών εξέδωσε, αφού, σύμφωνα πάντα με τους καθ΄ ων η αίτηση, ενώ εκτυπώθηκαν 15.000 αποδείξεις, παρουσιάστηκαν για έλεγχο 2.703, εκ των οποίων οι 1.440 δεν είχαν χρησιμοποιηθεί. Κατά τη διάρκεια των διευκρινίσεων η ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση δήλωσε ότι δεν θα υποστηρίξει τη νομιμότητα της πιο πάνω θέσης και συνεπώς δεν χρειάζεται να εξετάσουμε περαιτέρω αυτό το λόγο ακύρωσης.
Οι αιτητές είχαν διεκδικήσει έκπτωση φόρου εισροών ύψους €36.636 ο οποίος δεν αποδίδεται σε συναλλαγές που καθορίζονται στο άρθρο 21(2) του Νόμου. Το ποσό αυτό αποδίδεται, σύμφωνα με τους καθ΄ ων η αίτηση, σε εξαιρούμενες συναλλαγές που καθορίζονται στο ΄Ογδοο Παράρτημα του Νόμου (παράδοση ακίνητης ιδιοκτησίας). Ακόμα, οι συναλλαγές αυτές δεν αφορούν την επιχείρηση των αιτητών και συνεπώς δεν αποτελεί φόρο εισροών για την επιχείρησή τους.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι κακώς εφαρμόστηκαν οι νομοθετικές διατάξεις στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης. Υπήρχαν τιμολόγια που αφορούσαν προτιθέμενη ανέγερση ξενοδοχείου στον Πρωταρά, πρόθεση η οποία τελικά μετατράπηκε σε πώληση του τεμαχίου, πράξη η οποία, σύμφωνα πάντα με τους καθ΄ ων η αίτηση, είναι εξαιρούμενη για σκοπούς του Φ.Π.Α. και έτσι δεν υφίσταται το δικαίωμα έκπτωσης των εν λόγω τιμολογίων. Τα τιμολόγια αφορούσαν την ετοιμασία αρχιτεκτονικών σχεδίων και άλλες συναφείς δραστηριότητες.
Και στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω με τους αιτητές. Τα συγκεκριμένα τιμολόγια δεν αφορούσαν στην πώληση του τεμαχίου, η οποία είναι εξαιρούμενη για σκοπούς του Φ.Π.Α., αλλά αφορούσαν προτιθέμενη ανέγερση ξενοδοχείου μέσα στα πλαίσια των δραστηριοτήτων των αιτητών. Το γεγονός ότι η ανέγερση δεν συμπληρώθηκε και οι αιτητές προτίμησαν το πωλήσουν το συγκεκριμένο τεμάχιο, κατά τη γνώμη μου δεν μεταβάλλει τα πράγματα. Εξ άλλου, η αρχική πρόθεση για την οποία εκδόθηκαν τα συγκεκριμένα τιμολόγια προς τους αιτητές και για τα οποία δεν παραχωρήθηκε η έκπτωση δεν αμφισβητήθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση.
Σύμφωνα με την απόφαση D.A Rompelman and E.A. Rompelman - Van Deelen v. Minister van Financien, Υποθ. 268/83 οι προπαρασκευαστικές πράξεις όπως η κτήση ενεργητικού και η αγορά ακίνητης περιουσίας που αποτελούν μέρος των οικονομικών δραστηριοτήτων, θα πρέπει να θεωρούνται ως οικονομικές δραστηριότητες. ΄Ετσι δεν είναι αναγκαίο να διαφοροποιούνται διάφορες νομικές μορφές τις οποίες τέτοιες προπαρασκευαστικές πράξεις μπορεί να πάρουν. Ιδιαίτερα μεταξύ της κτήσης δικαιώματος και της μεταβίβασης της μελλοντικής ιδιοκτησίας της περιουσίας και της κτήσης της ίδιας της περιουσίας.
Ακόμα στην απόφαση Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO) v. Belgian State VAT, Υπόθεση C-110/94, τονίστηκε ότι η παραγγελία μελέτης βιωσιμότητας αναφορικά με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, θα πρέπει να θεωρείται ως οικονομική δραστηριότητα εντός της εννοίας του νόμου για το Φ.Π.Α. ακόμα κι΄ αν σκοπός της μελέτης αυτής είναι να διερευνήσει σε ποιο βαθμό η δραστηριότητα αναμένεται να είναι επικερδής.
Η τελική μετατροπή της συναλλαγής σε εξαιρούμενη δεν μπορεί να επηρεάσει τη φορολογική μεταχείριση των αιτητών και να καταστήσει τις πράξεις αυτές μη οικονομικές δραστηριότητες.
Εν όψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με έξοδα εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον Φ.Π.Α. αν υπάρχει.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ