|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 1330/2010 και 1331/2010)
5 Οκτωβρίου, 2012
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
(Υπόθεση Αρ. 1330/2010)
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Αιτητής,
-ν-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ,
Καθ΄ων η Aίτηση.
- - - - - -
(Υπόθεση Αρ. 1331/2010)
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Αιτητής,
-ν-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ,
Καθ΄ης η Aίτηση.
- - - - - -
Ρ. Πασιουρτίδου για Α. Τριανταφυλλίδη, για τον Αιτητή.
Ρ. Βραχίμη-Πετρίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής στις δύο αυτές προσφυγές είναι ιδιωτικό Πανεπιστήμιο, εγγεγραμμένο στο μητρώο του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, δυνάμει του περί Ιδιωτικών Πανεπιστημίων (Ίδρυση, Λειτουργία και Έλεγχος) Νόμου του 2005.
Με την προσφυγή αρ. 1330/2010, ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση του Διευθυντή της Διεύθυνσης Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή η ημερομηνίας 28.7.2010, με την οποία ζήτησε από τον αιτητή να αποσύρει κάθε διαφήμιση ή προσφορά του Προγράμματος MBA με τη μέθοδο της εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης.
Με την προσφυγή αρ. 1331/2010, ο ίδιος αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Αξιολόγησης Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, η οποία κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 21.7.2010, με την οποία η Επιτροπή απαγόρευσε στον αιτητή τη διαφήμιση και προσφορά του μεταπτυχιακού προγράμματος Σπουδών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (MBA) με τη μέθοδο της εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης.
Λόγω της ταυτοσημίας νομικών σημείων και ουσιωδών γεγονότων που τις περιβάλλουν, οι δύο αυτές προσφυγές του αιτητή - Πανεπιστημίου, έτυχαν συνεκδίκασης.
Όπως διαπιστώνεται από τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της προσφυγής αρ. 1330/2010, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου απέστειλε επιστολή ημερομηνίας 13.7.2010 στον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού ως προς την ένταξη προγραμμάτων σπουδών στο Πανεπιστήμιο, χαρακτηριζομένων ως "προγραμμάτων εξ αποστάσεως", την προσφορά των οποίων θεωρούσε απολύτως θεμιτή και σε σχέση με την οποία το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας είχε έρθει σε συμφωνία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών για την προσφορά τέτοιου προγράμματος. Στις 27.7.2010 η Επιτροπή Αξιολόγησης Ιδιωτικών Πανεπιστημίων (Ε.Α.Ι.Π.) κοινοποίησε στον Υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού επιστολή της προς τον Πρύτανη του αιτητή Πανεπιστημίου, ημερομηνίας 21.7.2010, αναφορικά με διαφήμιση του Πανεπιστημίου στον Ελληνικό Τύπο για την προσφορά του ΜΒΑ εξ αποστάσεως, σημειώνοντας ότι ουδέποτε η Ε.Α.Ι.Π. ενέκρινε αυτό το πρόγραμμα σπουδών και, συνακόλουθα, ότι η διαφήμιση παραβίαζε τους όρους της αρχικής άδειας λειτουργίας του Πανεπιστημίου. Στη συνέχεια ο Διευθυντής Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης του Υπουργείου (καθ΄ου η αίτηση αρ. 1) απέστειλε την επιστολή ημερομηνίας 28.7.2010 προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου, επισημαίνοντας ότι το διαφημιζόμενο πρόγραμμα ΜΒΑ εξ αποστάσεως δεν είχε τύχει αξιολόγησης από την Ε.Α.Ι.Π. και, συνεπώς, η προσφορά του δεν ήταν νόμιμη, οι δε αναφορές που γίνονταν στην προσφορά περί του ότι το πρόγραμμα αυτό ήταν αναγνωρισμένο από την Κυπριακή Δημοκρατία, ήσαν παραπλανητικές. Με την ίδια επιστολή παρεκαλείτο ο Πρύτανης όπως αποσύρει άμεσα κάθε διαφήμιση ή προσφορά του προγράμματος και επληροφορείτο ότι, σε αντίθετη περίπτωση, το Υπουργείο ήταν αναγκασμένο να προβεί στη λήψη νομικών μέτρων με σκοπό την προστασία των ενδιαφερομένων από παραπλανητικές πληροφορίες. Το περιεχόμενο αυτής της επιστολής είναι το αντικείμενο της προσφυγής αρ. 1330/2010, με την οποία ζητείται η ακύρωση της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση, η οποία περιλαμβανόταν στην επιστολή.
Σύμφωνα με τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της προσφυγής αρ. 1331/2010, στις 9.4.2009, το ίδιο Πανεπιστήμιο απέστειλε επιστολή στην Ε.Α.Ι.Π. με την οποία την πληροφορούσε για την πρόθεσή του να προσφέρει το υφιστάμενο εγκεκριμένο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών ΜΒΑ μέσω του επίσημου συστήματος εξ αποστάσεως μάθησης του Ελληνικού Υπουργείου Παιδείας, σε συνεργασία με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθησε κάποια διαβούλευση μεταξύ του αιτητή-Πανεπιστημίου Λευκωσίας και της Ε.Α.Ι.Π. και αλληλογραφία, χωρίς οποιαδήποτε εξέλιξη. Κατά τη συνεδρία της Ε.Α.Ι.Π., ημερομηνίας 21.7.2010, η Επιτροπή ενημερώθηκε για τη δημοσίευση διαφήμισης του Πανεπιστημίου σε Αθηναϊκή εφημερίδα ημερομηνίας 18.7.2010, στην οποία προσφερόταν το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών ΜΒΑ στην Ελληνική γλώσσα με τη μέθοδο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Η Ε.Α.Ι.Π., μετά από σχετική απόφασή της, απέστειλε προς τον αιτητή-Πανεπιστήμιο Λευκωσίας επιστολή ημερομηνίας 21.7.2010, επισημαίνοντας ότι ουδέποτε η Επιτροπή ενέκρινε το προσφερθέν πρόγραμμα σπουδών εξ αποστάσεως, ότι η προσφορά του παραβιάζει τους όρους της αρχικής άδειας λειτουργίας του Πανεπιστημίου και για τούτο, η Επιτροπή εκαλούσε το Πανεπιστήμιο όπως διακόψει τη διαφήμιση και να μην προχωρήσει στην προσφορά του πιο πάνω προγράμματος. Το περιεχόμενο αυτής της επιστολής είναι το αντικείμενο της προσφυγής αρ. 1331/2010, με την οποία και επιζητείται η ακύρωση της περιεχόμενης στην επιστολή απόφασης των καθ΄ων η αίτηση.
Με τις Ενστάσεις τις οποίες καταχώρησαν οι καθ΄ων η αίτηση, πέραν της υποστήριξης της νομιμότητας των προσβαλλόμενων πράξεων της διοίκησης, εγείρουν και προδικαστική ένσταση ως προς την κατ΄ ισχυρισμό ανυπαρξία εκτελεστών διοικητικών πράξεων και ζητούν την απόρριψη των προσφυγών για το λόγο τούτο.
Ως εκ της φύσεως της προδικαστικής ένστασης και των ενδεχόμενων επιπτώσεων τις οποίες δυνατόν να έχει η απόφανση επ΄ αυτής, θα την εξετάσω κατά προτεραιότητα.
Προδικαστική ένσταση ως προς τη μη εκτελεστότητα των προσβαλλόμενων διοικητικών πράξεων και/ή αποφάσεων.
Είναι η θέση των καθ΄ων η αίτηση ότι το περιεχόμενο των δύο επιστολών των καθ΄ων η αίτηση ημερομηνίας 21.7.2010 και 19.8.2010 - αντικειμένων των προσφυγών 1331/2010 και 1330/2010 αντίστοιχα, δε συνιστούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις επηρεάζουσες δυσμενώς οποιοδήποτε έννομο συμφέρον του αιτητή, παρά μόνο είναι πράξεις πληροφοριακού χαρακτήρα και, επομένως, η προσβολή της νομιμότητάς τους εκφεύγει της δυνατότητας άσκησης αναθεωρητικού ελέγχου από το Ανώτατο Δικαστήριο δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος της Δημοκρατίας.
Αντίθετη είναι βέβαια η θέση του αιτητή, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι προσβαλλόμενες διοικητικές πράξεις είναι εκτελεστές, εφόσον επιβάλλουν στον αιτητή ρητά και με σαφήνεια την υποχρέωση να διακόψει άμεσα κάθε διαφήμιση και να αποσύρει την προσφορά του προαναφερθέντος προγράμματος σπουδών και αφού έκριναν οι καθ΄ων η αίτηση ότι ο αιτητής παραβίασε τους όρους της αρχικής του άδειας λειτουργίας. Αυτή δε η απαγόρευση είχε τεράστιο οικονομικό κόστος στον αιτητή, τόσο για την προσφορά, όσο και τη διαφήμιση του συγκεκριμένου προγράμματος σπουδών.
Έχοντας εξετάσει τα στοιχεία τα οποία περιβάλλουν την προδικαστική ένσταση, είμαι πεπεισμένος ότι είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εξετασθεί και αποφασισθεί η προδικαστική αυτή ένσταση χωρίς το Δικαστήριο να υπεισέλθει αναπόφευκτα και στην ουσία των πραγμάτων και ιδιαίτερα των επίδικων θεμάτων ουσίας των προσφυγών. Εδώ, το κύριο θέμα το οποίο εγείρει με τις προσφυγές του ο αιτητής είναι ότι οι καθ΄ων η αίτηση πεπλανημένα και κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας έκριναν ότι το προσφερθησόμενο από τον αιτητή πρόγραμμα σπουδών ΜΒΑ εξ αποστάσεως ήταν κάποιο νέο πρόγραμμα, οπότε και απαιτείτο η αξιολόγηση και έγκρισή του από την Ε.Α.Ι.Π. Είναι βέβαια αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι κατά το Σεπτέμβριο του 2007, που είχε χορηγηθεί στον αιτητή από το Υπουργικό Συμβούλιο η αρχική άδεια λειτουργίας του ως Πανεπιστημίου, μεταξύ των εγκεκριμένων προγραμμάτων σπουδών τα οποία μπορούσαν να προσφέρουν, περιλαμβανόταν και το μεταπτυχιακό ΜΒΑ (Master in Business Administration). Τυγχάνει δε η κύρια θέση του αιτητή στις δύο προσφυγές ότι η προσφορά του προγράμματος σπουδών του ίδιου πτυχίου ΜΒΑ με εξ αποστάσεως εκπαίδευση δε συνιστούσε νέο πρόγραμμα σπουδών που έχρηζε αξιολόγησης και έγκρισης από την Ε.Α.Ι.Π., παρά μόνο επρόκειτο για προσφορά του ίδιου, ήδη εγκεκριμένου προγράμματος ΜΒΑ, απλά με διαφορετική μεθοδολογία. Επομένως, είναι συνακόλουθα και η θέση του ότι πεπλανημένα έκριναν οι καθ΄ων η αίτηση ότι δεν είχε εγκριθεί και ότι θα έπρεπε να αξιολογηθεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα, κάτι που με βάση τους όρους της άδειας λειτουργίας του αιτητή απαιτείται να γίνεται από την Ε.Α.Ι.Π μόνο σε σχέση με νέα προγράμματα σπουδών. Όπως δε περαιτέρω υποστηρίζει ο αιτητής, ουδέποτε ζήτησε την έγκριση της Ε.Α.Ι.Π. για την ενεργοποίηση της προσφοράς του εξ αποστάσεως προγράμματος σπουδών, παρά μόνο θεώρησε υποχρέωσή του να απευθυνθεί στην Επιτροπή και να την ενημερώσει ως προς την αποφασισθείσα πρόθεσή του να προσφέρει το πρόγραμμα εκείνο εξ αποστάσεως.
Μια αναδρομή στα γεγονότα που είχαν προηγηθεί της αποστολής των δύο επιστολών των καθ΄ων η αίτηση, δε φαίνεται να υποστηρίζει τους ισχυρισμούς και τις θέσεις του αιτητή. Όπως διαπιστώνεται από το Συνημμένο 9 στην Ένσταση των καθ΄ων η αίτηση στην Προσφυγή αρ. 1331/2010, ήταν ο αιτητής που ξεκίνησε το συζητούμενο θέμα, αποστέλλοντας προς τον Πρόεδρο της Ε.Α.Ι.Π. την επιστολή ημερομηνίας 9.4.2009. Στην επιστολή εκείνη, η οποία είναι γραμμένη στην Αγγλική γλώσσα, αφού αναφέρεται ότι ο σκοπός της είναι να παράσχει πλήρη ενημέρωση της πρόθεσης του αιτητή να προσφέρει το εγκεκριμένο πρόγραμμα ΜΒΑ εξ αποστάσεως, επισυνάπτετο αριθμός εγγράφων με επεξηγηματικά και υποστηρικτικά των προθέσεών του στοιχεία. Στο τέλος δε της επιστολής, η επιστολή του αιτητή Πανεπιστημίου ανέφερε και τα εξής:
"Once the proposal is approved by the ECPU, we intend to have the first in-take in October 2009. We would like to meet with your Committee at y our earliest convenience, in order to present details on our proposal and provide you with any clarifications or explanations that you may require."
Σημειώνεται εδώ ότι η "E.C.P.U.", στην οποία απευθύνθηκε η πιο πάνω επιστολή του αιτητή η οποία υπογράφεται και από τον Πρύτανή του, είναι η Evaluation Committee of Private Universities, δηλαδή η Ε.Α.Ι.Π.
Δεν είναι ορθό επομένως ότι ο αιτητής απλά και μόνο ενημέρωνε την Ε.Α.Ι.Π. περί των προθέσεων του και ότι πίστευε πως αυτοδίκαια θα μπορούσε να προχωρήσει με την προσφορά του εξ αποστάσεως προγράμματος σπουδών ΜΒΑ, χωρίς να παρίσταται ανάγκη έγκρισής του από την Ε.Α.Ι.Π. Όπως καθαρά εξάγεται από την προτελευταία παράγραφο, αλλά και την κατακλείδα της επιστολής, ο αιτητής επροτίθετο να προσφέρει το εξ αποστάσεως πρόγραμμα ΜΒΑ μόνο εάν αυτό ετύγχανε της έγκρισης της Ε.Α.Ι.Π. ("Once the proposal is approved by the ECPU, we intend to......."). Τονίζονται εδώ ιδιαίτερα οι λέξεις "once............approved by the ECPU...", δηλαδή, "αφ΄ης στιγμής εγκριθεί από την Ε.Α.Ι.Π.". Τονίζεται εδώ επίσης και ο όρος "proposal" δηλαδή "πρόταση", γεγονός που δείχνει καθαρά ότι ο αιτητής υπέβαλλε "πρόταση" προς έγκριση από την Ε.Α.Ι.Π. και όχι δεδηλωμένη απόφαση, και η οποία πρόταση εζητείτο όπως παρουσιασθεί σε συγκληθησόμενη συνάντηση αιτητή και Ε.Α.Ι.Π., ώστε να παρασχεθούν περαιτέρω διευκρινίσεις ή εξηγήσεις.
Και πράγματι, όπως φαίνεται και από το πρακτικό συνεδρίασης της Ε.Α.Ι.Π. ημερομηνίας 20.5.2009 (Συνημμένο 10 στην Ένσταση), η Επιτροπή είχε συνάντηση με εκπροσώπους του αιτητή-Πανεπιστημίου Λευκωσίας ".οι οποίοι παρουσίασαν την πρόθεση του πανεπιστημίου να υποβάλει αίτηση για έγκριση προσφοράς του εγκεκριμένου προγράμματος ΜΒΑ με το σύστημα της εξ αποστάσεως μάθησης.".
Υπήρξε όμως και συνέχεια. Ο Πρόεδρος της Ε.Α.Ι.Π. απηύθυνε επιστολή ημερομηνίας 21.5.2009 προς τον Πρύτανη του αιτητή (Συνημμένο 11 στην Ένσταση), στην οποία αναφερόταν στη συνάντηση που είχε η Επιτροπή με τους εκπροσώπους του αιτητή κατά την 20.5.2009, οι οποίοι εκπρόσωποι, όπως ανέφερε,
". παρουσίασαν την πρόθεση του πανεπιστημίου σας να υποβάλει αίτηση για έγκριση προσφοράς του συγκεκριμένου προγράμματος."
Ενημερώνετο δε ο Πρύτανης του αιτητή μέσω της ανωτέρω επιστολής ότι η Ε.Α.Ι.Π. θα συζητούσε σε επόμενη σύνοδό της τη διαμόρφωση πολιτικής ως προς την προσφορά της εξ αποστάσεως μάθησης και ότι:
"Σε περίπτωση που αποφασιστεί να επιτραπεί η προσφορά τέτοιων προγραμμάτων, τον καθορισμό διαδικασίας αξιολόγησης τέτοιων αιτήσεων."
Ενημερώνετο ή επιβεβαιώνετο δηλαδή ξανά η προσέγγιση της Ε.Α.Ι.Π. ότι θεωρούσε το διάβημα του αιτητή ως αίτημα προς έγκριση από την Ε.Α.Ι.Π., όπως άλλωστε φαίνεται να το θεωρούσε και ο ίδιος ο αιτητής, αίτημα σε σχέση με πρόγραμμα σπουδών που θα εξεταζόταν αν θα "επιτραπεί", οπότε και θα καθοριζόταν η διαδικασία που θα ακολουθείτο.
Ο δε αιτητής, όταν παρέλαβε την πιο πάνω επιστολή, όχι μόνο δεν αντέδρασε διαφωνώντας με την αναφορά ότι περί αιτήσεως προς έγκριση επρόκειτο και ότι η Επιτροπή θα αποφάσιζε αν θα επιτρεπόταν ή όχι η προσφορά του προτεινόμενου προγράμματος, αλλ΄ αντίθετα φαίνεται ότι επικρότησε και υπερθεμάτισε την εκδηλωθείσα προσέγγιση και απόφαση της Ε.Α.Ι.Π. Τούτο καταδεικνύεται από την επιστολή ημερομηνίας 28.5.2009, την οποία απηύθυνε ο αιτητής προς την Ε.Α.Ι.Π., μετά τη λήψη της επιστολής της εκείνης. Μετά που ο αιτητής εξέφραζε θερμές ευχαριστίες προς την Επιτροπή, στη δεύτερη παράγραφο της επιστολής του ημερομηνίας 28.5.2009 (Συνημμένο 12 στην Ένσταση), όπου γίνεται αναφορά στη συμφωνία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, υπάρχει παραπομπή με αστερίσκο στο τέλος της σελίδας (footnote), όπου ο αιτητής ανέφερε τα ακόλουθα:
"* Περισσότερες λεπτομέρειες αναφέρονται στη Συμφωνία μεταξύ του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Λευκωσίας που συμπεριλαμβάνεται στην αίτηση μας που κατατέθηκε στην ΕΑΙΠ την 9ην Απριλίου 2008."
Η υπογράμμιση των λέξεων "στην αίτηση μας ..... 9ην Απριλίου 2008" (σημ. προφανώς εκ λάθους αναγράφηκε "2008" αντί "2009"), είναι του Δικαστηρίου και δεν μπορούν οι χρησιμοποιηθείσες λέξεις να καταδείκνυαν πιο καθαρά ότι και ο ίδιος ο αιτητής θεωρούσε την επιστολή του ημερομηνίας 9.4.2009 ως πρόταση και αίτημα προς την ΕΑΙΠ για να εγκρίνει την προσφορά του εξ αποστάσεως προγράμματος, κατόπιν διαβουλεύσεων.
Επανερχόμενος στα εγγύτερα γεγονότα που περιβάλλουν τις επίδικες πράξεις, οι οποίες περιείχονταν στις επιστολές των καθ΄ων η αίτηση ημερομηνίας 21.7.2010 και 28.7.2010 (Προσφυγές αρ. 1331/2010 και 1330/2010 αντίστοιχα), δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
Μετά που ο αιτητής αποφάσισε όπως αρχίσει τη διαφήμιση του προγράμματος σπουδών εξ αποστάσεως που ήθελε να προσφέρει, χωρίς έγκριση από την Ε.Α.Ι.Π., η τελευταία αντέδρασε αποστέλλοντας τις δύο εκείνες επιστολές, το περιεχόμενο των οποίων προσβάλλεται με τις δύο προσφυγές.
Τίθεται δε το ερώτημα κατά πόσο το περιεχόμενο των πιο πάνω επιστολών συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη ή αντίθετα είναι βεβαιωτικού και/ή πληροφοριακού χαρακτήρα, όπως ισχυρίζονται οι καθ΄ων η αίτηση.
Το κριτήριο για την εκτελεστότητα της διοικητικής πράξης ή απόφασης, έχει καθοριστεί με σαφήνεια στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 ΑΑΔ 26. Στην απόφαση αυτή, στη σελίδα 31, αναφέρθηκαν τα εξής:
"Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης είναι η παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ' αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Πράξη είναι εκτελεστή εφόσον επιβάλλει υποχρεώσεις στο διοικούμενο, μη υφιστάμενες πριν την έκδοσή της, η μη εκπλήρωση των οποίων παρέχει το δικαίωμα στη Διοίκηση να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου για την εκτέλεσή τους. Πράξη εκτέλεσης είναι εκείνη που έχει ως λόγο την εφαρμογή εκτελεστής πράξης. Διοικητικά μέτρα για την εφαρμογή εκτελεστής πράξης συνιστούν πράξη εκτέλεσης που όπως υποδηλώνει ο όρος η πράξη δεν είναι αφ' αυτής γενεσιουργός δικαιωμάτων και υποχρεώσεων αλλά μοχλός για την υλοποίηση της γενέτειρας πράξης ή απόφασης. (Βλ. ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, 1929 - 1959, σελ. 240, Τσάτσος - Η ΑΙΤΗΣΙΣ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ, σελ. 127 κ.επ., και Στασινόπουλος - ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ, σελ. 125). Χρήσιμη αναφορά για τη φύση και χαρακτήρα των πράξεων της Αρχής Λιμένων μπορεί να γίνει στην Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1992) 1 Α.Α.Δ. 882 καθώς και στα χαρακτηριστικά πράξεων εξουσίας."
Ο Α. Λοϊζου, Δ., όπως ήταν τότε, στην υπόθεση Amathus Navigation Co. v. Republic (1979)3 CLR 10 αναφέρει στη σελίδα 20:
"As I have already stated the decision contained in exhibit 1 is nothing more than a legal opinion or to put it otherwise, a restatement in general of the legal approach on the question of the imposition of import duty on shot landed goods. As such it could not be the subject of a recourse and if any authority is needed in this respect reference may be made to the case of Erotokritou v. The Republic (1972) 3 C.L.R., p. 523.".
[Βλέπε επίσης, μεταξύ άλλων: Nicos Colokassides v. The Republic (1965) 3 CLR 542 (απόφαση Ολομέλειας), Neophytos Fellas v. The Republic (1972) 3 CLR 310 και Εταιρεία Αδελφοί Λανίτη Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1999) 3 ΑΑΔ 496).
Επανέρχομαι στο περιεχόμενο των δύο επιστολών.
Με την επιστολή ημερομηνίας 21.7.2010 (αντικείμενο της προσφυγής αρ. 1331/2010), αναφερόταν ότι:
"H Επιτροπή επισημαίνει τα πιο κάτω:
(α) Ουδέποτε ενέκρινε την εξ αποστάσεως προσφορά, από το ΠΛ Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, προγράμματος ΜΒΑ και μάλιστα στην Ελληνική Γλώσσα.
(β) Η προσφορά του προγράμματος αυτού παραβιάζει τους όρους της αρχικής άδειας λειτουργίας του ιδρύματος.
Με βάση τα πιο πάνω η Επιτροπή καλεί το ΠΛ Πανεπιστήμιο Λευκωσίας να διακόψει τη διαφήμιση και να μην προχωρήσει στην προσφορά του πιο πάνω προγράμματος."
Ανάλογο περιεχόμενο είχε και η επιστολή ημερομηνίας 28.7.2010 (αντικείμενο της προσφυγής αρ. 1330/2010), στην οποία επισημαίνετο ότι το διαφημιζόμενο πρόγραμμα δεν έτυχε αξιολόγησης και η αναφορά στη διαφήμιση ότι ήταν αναγνωρισμένο από την Κυπριακή Δημοκρατία ήταν παραπλανητική, παρεκαλείτο δε ο αιτητής όπως αποσύρει άμεσα κάθε διαφήμιση ή προσφορά του προγράμματος, διαφορετικά θα λαμβάνονταν εναντίον του νομικά μέτρα.
Το περιεχόμενο των προαναφερθεισών δύο επιστολών, ειδωμένο υπό το φως των όσων είχαν προηγηθεί, δεν αφήνει αμφιβολία ότι ήταν βεβαιωτικού και πληροφοριακού χαρακτήρα.
Κατ΄ αρχάς, μέσω των επιστολών, απλά υπενθυμίζετο στον αιτητή κάτι που και αυτός γνώριζε, ότι δηλαδή το διαφημιζόμενο πρόγραμμα σπουδών του δεν είχε εγκριθεί από την Ε.Α.Ι.Π. Επισημαίνετο επίσης ότι ο αιτητής παραβίαζε τους όρους άδειας λειτουργίας του. Και τους παραβίαζε επειδή διαφήμιζε την έναρξη ενός προγράμματος σπουδών χωρίς την προηγούμενη έγκριση της Ε.Α.Ι.Π. Αυτή ήταν η άποψη και η νομική θέση της Ε.Α.Ι.Π., την οποία μετέδιδε και όχι οποιαδήποτε νέα πράξη ή απόφαση. Ήταν μάλιστα αυτή δεδηλωμένη θέση των καθ΄ων η αίτηση την οποία, όπως έχει προαναφερθεί, είχε ξεκάθαρα μεταδώσει προς τον αιτητή, ότι δηλαδή απαιτείτο η έγκριση τους για ένα τέτοιο πρόγραμμα σπουδών και ότι θα έπρεπε να εξετασθεί σχετική αίτηση του αιτητή. Η θέση δε αυτή όχι μόνο είχε προηγουμένως καταστεί σαφής στον αιτητή και όχι μόνο αυτός δεν έλαβε οποιαδήποτε μέτρα αν τη θεωρούσε παράνομη ή εσφαλμένη, παρά μόνο παρουσιάζεται να την ασπαζόταν και να ενεργούσε στη βάση αυτού του δεδομένου.
Επομένως, υπ΄ αυτές τις συνθήκες, το περιεχόμενο των προσβαλλόμενων πράξεων των καθ΄ων η αίτηση που περιλαμβάνετο στις δύο επιστολές δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά βεβαιωτικού και πληροφοριακού χαρακτήρα.
Η προδικαστική ένσταση γίνεται δεκτή και ως αποτέλεσμα οι δύο προσφυγές απορρίπτονται.
Ακολουθώντας δε το αποτέλεσμα, τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ των καθ΄ων η αίτηση όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
K. Κληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ