|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1726/2008)
31 Αυγούστου, 2012
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΣΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ, ΟΠΩΣ Ο
ΣΥΝΗΜΜΕΝΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΙΤΗΤΩΝ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ
ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΛΕΜΕΣΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Π. Παπαγεωργίου, για τους Αιτητές.
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 29/6/99 οι αιτητές, ιδιοκτήτες του ακινήτου με αρ. τεμαχίου 66, Φ./Σχ. LIV/35, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή Αγία Παρασκευή, τοποθεσία Πλαθκιά του Δήμου Γερμασόγειας της επαρχίας Λεμεσού, υπέβαλαν την υπ' αριθμό ΛΕΜ/0918/99 αίτηση για διαχωρισμό του τεμαχίου τους σε οικόπεδα.
Η πιο πάνω αίτηση απορρίφθηκε από την αρμόδια Πολεοδομική Αρχή στις 7/9/2000, μεταξύ άλλων και γιατί μέρος του εν λόγω ακινήτου προοριζόταν για σκοπούς ανέγερσης σχολείου. Η σχετική γνωστοποίηση άρνησης χορήγησης πολεοδομικής άδειας εκδόθηκε στις 3/6/2003.
Οι αιτητές καταχώρισαν ιεραρχική προσφυγή κατά της απορριπτικής απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής, η οποία όμως απορρίφθηκε από την αρμόδια Υπουργική Επιτροπή στις 14/5/2004.
Αντιδρώντας οι αιτητές καταχώρισαν την Προσφυγή 845/2004, στα πλαίσια της οποίας ο δικηγόρος των καθ'ων η αίτηση αποδέχθηκε ακύρωση της απόφασης στις 10/3/2005.
Στη συνέχεια και συγκεκριμένα στις 30/5/2006 η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή ανακάλεσε την ακυρωθείσα απόφαση και στα πλαίσια επανεξέτασης της ιεραρχικής προσφυγής που ακολούθησε, αποφασίστηκε η έγκριση της. Ως αποτέλεσμα, κλήθηκε η Πολεοδομική Αρχή να εξετάσει την αίτηση των αιτητών.
Η Πολεοδομική Αρχή αφού επανεξέτασε την αίτηση αποφάσισε όπως εγκρίνει την αίτηση και χορηγήσει την αιτούμενη για σκοπούς διαχωρισμού του τεμαχίου 66 σε οικόπεδα, άδεια, υπό συγκεκριμένους όρους. Σύμφωνα με τον όρο (500) το τεμάχιο με αρ. 66 «..... να διαχωριστεί σε είκοσι τρία (23) οικόπεδα και χώρο για κοινοτικό εξοπλισμό, όπως δείχνεται στο εγκριμένο χωρομετρικό σχέδιο». Στο τέλος των όρων της άδειας και με τη μορφή Σημείωσης, αναφέρονται από την Πολεοδομική Αρχή τα εξής:
"Σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο τα δημιουργηθησόμενα οικόπεδα μ' αρ. 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22 και 23 δεν χρησιμοποιηθούν για την ανέγερση δημόσιου σχολείου τότε το τμήμα του τεμαχίου που δείχνεται με κόκκινη γραμμή και μπλε σκούρο χρώμα στο εγκριμένο χωρομετρικό σχέδιο να παραχωρηθεί στο δημόσιο και να εγγραφεί ως δημόσια πλατεία και θα πρέπει να υποβληθεί στην Πολεοδομική Αρχή αίτηση για έγκριση τροποποιημένων σχεδίων και ανάλογη τροποποίηση των όρων."
Αντιδρώντας και πάλι οι αιτητές καταχώρισαν την παρούσα προσφυγή, με την οποία ζητούν:
"(Α) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ'ων η Αίτηση ημερομηνίας 29/7/2008 η οποία γνωστοποιήθηκε στους Αιτητές ή/και οποιοδήποτε από αυτούς στις 29/8/2008, με την οποία έγκριναν μεν την αίτηση τους για πολεοδομική άδεια για την ανάπτυξη του Τεμαχίου τους Αρ. 66 στη Λεμεσό ή/και το διαχωρισμό του σε 23 οικόπεδα, αλλά υπό όρους και προϋποθέσεις δυσμενείς και επαχθείς για τους Αιτητές ή/και με την οποία επέβαλαν στους Αιτητές όρον ή/και όρους όπως, μεταξύ άλλων, σε περίπτωση που τα εγκριμένα δημιουργηθησόμενα οικόπεδα με αρ. 13 μέχρι και 23 στο εγκριμένο χωρομετρικό σχέδιο δεν χρησιμοποιηθούν για την ανέγερση δημόσιου σχολείου, δεσμεύοντας ουσιαστικά τα εν λόγω 11 οικόπεδα για απεριόριστο χρόνο, τότε το τμήμα του τεμαχίου τους που δείχνεται με κόκκινη γραμμή και μπλε σκούρο χρώμα στο εγκριμένο χωρομετρικό σχέδιο και εν περικλείει το Χώρο Κοινοτικού Εξοπλισμού (χώρο πρασίνου) και δημόσιους χώρους στάθμευσης, να παραχωρηθεί στο δημόσιο και να εγγραφεί ως δημόσια πλατεία, να επανέλθουν δε οι Αιτητές με νέα αίτηση στην Πολεοδομική Αρχή για έγκριση τροποποιημένων σχεδίων και ανάλογη τροποποίηση των όρων, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος."
Εκκρεμούσης της προσφυγής οι καθ'ων η αίτηση, στις 26/11/2009, προέβησαν σε αντικατάσταση των προσβαλλόμενων όρων. Παρά ταύτα οι αιτητές επιδιώκουν τη συνέχιση της προσφυγής με απώτερο σκοπό, όπως ο ευπαίδευτος συνήγορος τους διευκρίνισε, τη διεκδίκηση αποζημιώσεων, εφόσον βέβαια η προσφυγή τους επιτύχει.
Με την ανάκληση της προσβαλλόμενης απόφασης αναπόφευκτα εγείρεται το ερώτημα κατά πόσο, οι αιτητές απώλεσαν το οποιοδήποτε έννομο συμφέρον είχαν κατά το χρόνο καταχώρισης της προσφυγής, εφόσον η ανάκληση κατέστησε την προσβαλλόμενη πράξη μη εκτελεστή. Στην περίπτωση μας το εν λόγω ερώτημα δεν φαίνεται να έχει απασχολήσει τους καθ'ων η αίτηση, οι οποίοι πέραν από την ένσταση τους επί της ουσίας των λόγων ακύρωσης περιορίστηκαν στην προβολή της θέσης ότι ο επίμαχος όρος ουδόλως συνιστά επαχθή όρο με την έννοια που του αποδίδεται από τον κ. Παπαγεωργίου. Όμως το συγκεκριμένο ερώτημα έχει απασχολήσει τον ευπαίδευτο συνήγορο των αιτητών, ο οποίος στο στάδιο των διευκρινίσεων υποστήριξε τη θέση ότι οι αιτητές έχουν, ως συνέπεια της προσβαλλόμενης απόφασης, ζημιά η οποία δεν εξαλείφθηκε με την ανάκληση της πράξης και την οποία ζημιά προτίθενται να διεκδικήσουν με αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Πέραν όμως τούτου, το συγκεκριμένο θέμα αφορά θέμα δημόσιας τάξης και ως τέτοιο μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αυτεπάγγελτης εξέτασης και ως εκ τούτου θα προχωρήσω να το εξετάσω. (Βλ. Χατζηγέρου ν. ΑΗΚ (2003) 1 Α.Α.Δ. 481).
Σύμφωνα με την κρατούσα γνώμη, στην περίπτωση ανάκλησης της προσβαλλόμενης πράξης/απόφασης μετά την έγερση της προσφυγής, η προσφυγή χάνει το αντικείμενο της και θα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, εκτός αν τίθεται θέμα «ζημιάς» διεκδικήσιμης κατά το άρθρο 146.6 του Συντάγματος. Η ζημιά πρέπει να προκύπτει ευθέως από την επίδικη πράξη και όχι από άλλη παρεμφερή αιτία (βλ. Στράκκα Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 643) και πρέπει, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, να αποδειχθεί ότι είναι υπαρκτή και δεδομένη. Δηλαδή, ο αιτητής θα πρέπει να θέσει ενώπιον του αναθεωρητικού δικαστηρίου τέτοια στοιχεία, που να δικαιολογούν, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως, πραγματική και όχι θεωρητική επί του προκειμένου διαπίστωση, διαφορετικά δεν θα πετύχει ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, κάτι που συνιστά προϋπόθεση η οποία πρέπει να ικανοποιηθεί για να μπορεί, για σκοπούς διεκδίκησης αποζημιώσεων, να καταφύγει στο Επαρχιακό Δικαστήριο που θα είναι και ο κριτής της έκτασης των ζημιών του. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 242-243).
Στην υπό κρίση περίπτωση τίποτε το συγκεκριμένο δεν έχει τεθεί ενώπιον μου που να δικαιολογεί, πάντα εκ πρώτης όψεως, διαπίστωση περί υπαρκτών και δεδομένων ζημιών που προκύπτουν από την προσβαλλόμενη πράξη. Παν οτιδήποτε σχετικό λέχθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο των αιτητών κινείται στη σφαίρα της θεωρίας και εξαντλείται ουσιαστικά στην αναφορά στο συνταγματικό δικαίωμα ενός εκάστου πολίτη να αξιοποιήσει την περιουσία του.
Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, η δίκη έχει καταργηθεί λόγω απώλειας του αντικειμένου της. Επομένως, η προσφυγή απορρίπτεται. Ο αιτητής όμως δικαιούται υπό τις περιστάσεις στα έξοδα του μέχρι την ανάκληση της προσβαλλόμενης πράξης, τα οποία και του επιδικάζονται, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ
1726/2008
ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΙΤΗΤΩΝ
2. Νίκου Ασημένου, από Λεμεσό,
3. Γεώργιου Ασημένου από Λεμεσό,
4. Βαρνάβα Ασημένου, από Λεμεσό,
5. Στέλιου Ασημένου, από Λεμεσό,
6. Άδωνι Ασημένου, από Λεμεσό,
7. Χριστάκη Περατικού, από Λεμεσό,
8. Ανδρέα Περατικού, από Λεμεσό,
9. Νίκης Περατικού, από Λεμεσό,
10. Μυριάνθης Περατικού, από Λεμεσό,
11. Αγγέλας Περατικού, αποβιώσασας, διά των κληρονόμων της:
(α) Νικόλα Κυριάκου, από Λεμεσό,
(β) Μάριου Κυριάκου, από Λεμεσό,
12. Χριστάκη Ανδρέου ή Νικολάου ή Πατζιανά, από Λεμεσό,
13. Κατίνας Παναγιώτου, από Λεμεσό.