|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 1318/2011
23 Αυγούστου, 2012
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
RANA EL YAMAN
Aιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΕΙΟΥ, ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ων η αίτηση
........................
Αιτήτρια παρουσιάζεται προσωπικά
Μ. Σπηλιωτοπούλου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση
.................................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Η αιτήτρια που παρουσιάζεται προσωπικά, ζητά από το δικαστήριο «την έγκριση της κυπριακής υπηκοότητας που έχω αιτηθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών».
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Η αιτήτρια κατάγεται από τον Λίβανο. Αφίχθηκε στην Κύπρο στις 4/1/1994 για να παραμείνει με τον ομοεθνή σύζυγο της Mahmoud El Senn. Της παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής ως επισκέπτρια μέχρι και τις 30/9/1994. Η εν λόγω άδεια παραμονής της ανανεωνόταν μέχρι τις 4/2/2005. Το ζεύγος απέκτησε και μια κόρη την Αμάρ, η οποία γεννήθηκε στην Κύπρο στις 7/10/1994.
Το Νοέμβριο του 2002 το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης έλαβε επιστολές από τη σύζυγο του ελληνοκύπριου Γιώργου Χαραλάμπους στις οποίες αναφέρεται ότι ο ίδιος διατηρούσε εξωσυζυγικές σχέσεις με την αιτήτρια. Στις 15/11/2002 η αιτήτρια συνελήφθη για το αδίκημα της παράνομης εργασίας για το οποίο στη συνέχεια καταδικάστηκε και της επιβλήθηκε ποινή προστίμου ύψους £250.
Στις 21/2/2003 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για την απόκτηση της κυπριακής ιθαγένειας με πολιτογράφηση βάσει του άρθρου 111 του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002 (Ν. 141(Ι)/2011). Η αίτηση της εξετάστηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών στις 23/3/2004 και απορρίφθηκε εξαιτίας της ανωτέρω καταδίκης της. Η αιτήτρια ενημερώθηκε στις 2/4/2004.
Στις 25/1/2005 η αιτήτρια υπέβαλε εγκαίρως αίτηση για παράταση της άδειας παραμονής της. Στο μεταξύ στις 15/12/2005 χώρισε με το σύζυγο της από το Λίβανο και τέλεσε πολιτικό γάμο με τον προαναφερόμενο ελληνοκύπριο στις 21/3/2006. Ως εκ τούτου της παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής και εργασίας ως σύζυγος Κύπριου πολίτη με ισχύ μέχρι και τις 20/8/2007, η οποία ανανεώθηκε για ακόμη ένα χρόνο. Ενίοτε καθυστερούσε να αιτηθεί άδεια παραμονής της, αλλά της παραχωρείτο άδεια μέχρι και τις 13/7/2012.
Στο μεταξύ, στις 4/5/2009, υπέβαλε αίτηση τύπου Μ125 για εγγραφή της ως κύπρια πολίτης λόγω του γάμου της με τον ελληνοκύπριο Γιώργο Χαραλάμπους. Η αίτηση αυτή εξετάστηκε από τη Διευθύντρια των καθ' ων η αίτηση στις 19/8/2011 και απορρίφθηκε. Η αιτήτρια ενημερώθηκε στις 30/8/2011 και εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή στις 10/10/2011.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Στην ίδια την αίτηση (προσφυγή) η αιτήτρια απλώς ισχυρίζεται ότι η απόφαση να μην της εγκριθεί η Κυπριακή υπηκοότητα λήφθηκε «καθ' υπέρβαση εξουσίας και χωρίς τη δέουσα έρευνα του φακέλου» της, ισχυρισμό που επαναλαμβάνει στη χειρόγραφη γραπτή της αγόρευση. Το γεγονός ότι λόγω καθυστέρησης να αιτηθεί ανανέωσης της άδειας παραμονής της με αποτέλεσμα να παραμένει για κάποιο διάστημα (7 μέρες) παράνομα, οφειλόταν και στην καθυστέρηση της υπηρεσίας να εξετάσει τις υποθέσεις της.
Από πλευράς των καθ' ων η αίτηση, με τη γραπτή τους αγόρευση, υποστηρίζεται η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, η οποία φαίνεται να περιέχεται σε επιστολή ημερ. 30/8/2011 (τεκμ. 17 στην ένσταση) που έχει ως ακολούθως:
«Κυρία,
Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην αίτησή σας για απόκτηση της κυπριακής υπηκοότητας με Εγγραφή και να σας πληροφορήσω ότι το αίτημα σας εξετάστηκε με τη δέουσα προσοχή, αλλά απορρίφθηκε δυνάμει της 2ης επιφύλαξης του εδαφίου (2) του άρθρου 110 των περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμων 141(1)/2002-2011, δηλαδή λόγω της προηγούμενης παράνομης παραμονής σας στη Δημοκρατία.
2. Επιπρόσθετα θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι, δυστυχώς η υπάρχουσα νομοθεσία καθώς η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν επιτρέπει την παραχώρηση της υπηκοότητας με Εγγραφή σε συζύγους Κυπρίων πολιτών που εισήλθαν ή/και παρέμειναν παράνομα στη Δημοκρατία.
3. Εν πάση περιπτώσει, αν επιθυμείτε, μπορείτε να υποβάλετε αίτηση για απόκτηση της κυπριακής υπηκοότητας με Πολιτογράφηση (τύπος Μ.127) μέσω της οικείας Επαρχιακής Διοίκησης νοουμένου ότι πληροίτε τα κριτήρια της σχετικής νομοθεσίας.»
Το άρθρο 110(2) των περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμων 2002-2011 (Ν. 141(Ι)/2002 ως έχει τροποποιηθεί) στην έκταση που μας αφορά έχει ως εξής:
«(2) Τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (4), ο Υπουργός μπορεί, όταν υποβληθεί αίτηση κατά τον καθορισμένο τρόπο και δοθεί διαβεβαίωση πίστεως στη Δημοκρατία στον τύπο ο οποίος καθορίζεται στο Δεύτερο Πίνακα, να μεριμνήσει για την εγγραφή ως πολίτη της Δημοκρατίας, οιουδήποτε προσώπου, που είναι ενήλικο και πλήρους ικανότητας πρόσωπο και που ικανοποιεί τον Υπουργό ότι -
(α) Είναι ο/η σύζυγος ή ο χήρος ή η χήρα πολίτη της Δημοκρατίας ή, ήταν ο/η σύζυγος προσώπου το οποίο, αν δεν είχε αποβιώσει, θα είχε καταστεί ή θα είχε δικαίωμα να καταστεί πολίτης της Δημοκρατίας,
(β) διαμένει με το/τη σύζυγο του στην Κύπρο για χρονικό διάστημα όχι μικρότερο των τριών χρόνων,
(γ) είναι καλού χαρακτήρα και
................................................................................................
Νοείται περαιτέρω ότι οι διατάξεις του παρόντος εδαφίου δεν εφαρμόζονται στις περιπτώσεις που ο αλλοδαπός εισέρχεται ή παραμένει παράνομα στη Δημοκρατία
...............................................................................................»
(Η έμφαση είναι δική μου)
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι σε περίπτωση που ένας αιτητής είχε διαμείνει παράνομα στην Κύπρο, η διοίκηση δικαιούται να απορρίψει το αίτημα του για απόκτηση υπηκοότητας με εγγραφή με βάση το Ν. 141(Ι)/2002. Με προβλημάτισε το κατά πόσο η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας. Στην όψη της επιστολής ημερ. 30/8/2011 γίνεται απλώς αναφορά σε «προηγούμενη παράνομη διαμονή» χωρίς να καθορίζεται πότε. Όμως από το διοικητικό φάκελο (τεκμ. 1) προκύπτει ότι η αιτήτρια είχε παραμείνει παράνομα στη Δημοκρατία κατά τις εξής περιόδους:
20/8/2008 μέχρι 21/8/2008
20/8/2009 μέχρι 26/8/2009
20/8/2010 μέχρι 27/8/2010
Το ερώτημα είναι αν η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ότι το αίτημα μπορούσε να απορριφθεί ενόψει των προνοιών της επιφύλαξης του άρθρου 110(2) λόγω της αδιαμφισβήτητης παράνομης παραμονής για την προαναφερθείσα περίοδο, έστω κι' αν η διοίκηση, παρά την παράνομη παραμονή δεχόταν και ανανέωνε την άδεια προσωρινής παραμονής. Με το θέμα αυτό ασχολήθηκα σε παλαιότερη απόφαση μου. (Βλ. Ali Mahmoud Abdel Meneem v. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω 1. Υπουργού Εσωτερικών και 2. Διευθύντριας Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, υποθ. αρ. 1552/2007 ημερ. 5/11/2008) και έκρινα ότι η συμπεριφορά της διοίκησης να ανανεώνει την προσωρινή άδεια παραμονής έστω κι' αν υπήρχαν περίοδοι που ο αιτητής διέμενε παράνομα πριν αποταθεί για ανανέωση, δεν νομιμοποιούσε τις περιόδους που είχε παραμείνει εδώ παράνομα πριν την υποβολή της αίτησης για εγγραφή. Ακύρωσα όμως την απόφαση για άλλο λόγο, δηλαδή παραβίαση των αρχών της καλής πίστης και χρηστής διοίκησης αφού βασίστηκα στην υπόθεση αρ. 965/2006 ημερ. 30/7/2007 Ahmad Ahmad v. Δημοκρατίας (Ηλιάδης Δ). Όμως στο μεταξύ (βλ. Δημοκρατία ν. Ahmad (2010) 3 ΑΑΔ 422) η εν λόγω απόφαση ανατράπηκε από την Ολομέλεια. Eπίσης η δική μου απόφαση στην 1552/2007, που είχε επίσης εφεσιβληθεί με την ΑΕ 185/2008, στις 20/6/2011 ανατράπηκε γιατί κι' αν ακόμα λαμβάνονταν υπόψη οι περίοδοι παράνομης παραμονής και πάλιν δεν συμπληρωνόταν η απαιτούμενη από το Νόμο περίοδος νόμιμης παραμονής.
Στην ίδια γραμμή είναι και η απόφαση Κυπριακή Δημοκρατία ν. Ζ.Μ., Α.Ε. 193/2007 ημερ. 21/1/2011, όπου λέχθηκε ότι «τα διαστήματα της παράνομης διαμονής του δεν μπορούν να προσμετρούν» και ότι οι «μετέπειτα παρατάσεις της προσωρινής άδειας παραμονής του δε νομιμοποιούν την προηγούμενη παράνομη διαμονή του».
Σχετική με το θέμα που εξετάζουμε είναι και η υπόθεση Πωλίνα Srebnytsko v. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Διευθύντριας Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης κ.λ.π. Υποθ. Αρ. 419/2009 ημερ. 17/2/2011 (Κ. Κληρίδης Δ) με βάση την οποία επίσης αποφασίστηκε ότι ορθά απορρίφθηκε το αίτημα της αιτήτριας με βάση την επιφύλαξη του άρθρου 110(2) του Ν. 141(Ι)/2002 λόγω προηγούμενης παράνομης διαμονής στην Κύπρο, όπως και η υπόθεση Husam Yacoob Bannoura v. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπουργείου Εσωτερικών, υποθ. αρ. 391/2008 ημερ. 17/12/2009 (Κ. Κληρίδης Δ).
Ενόψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
Με προβλημάτισε το θέμα των εξόδων. Κανονικά η αιτήτρια θα πρέπει να επωμιστεί αυτά εφόσον ο κανόνας είναι ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα. Αφού όμως έλαβα υπόψη ότι χειρίστηκε η ίδια την υπόθεση και από πλευράς των καθ' ων η αίτηση πέραν της απλής επίκλησης του άρθρου 110(2), δεν παρατέθηκε οποιαδήποτε αυθεντία, αλλά η όλη εξέταση έγινε από το δικαστήριο, έχω καταλήξει όπως απαλλάξω την αιτήτρια από την καταβολή εξόδων.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ