ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 1/2010)

 

10 Αυγούστου, 2012

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  146  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΑΡΧΗ  ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ  ΚΥΠΡΟΥ,

Αιτητές,

ν.

 

1.  ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, 

2.  ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ  ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,

Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

Νίτσα Χατζηϊωάννου (κα), για Κ. Χατζηϊωάννου, για τους Αιτητές.

Θεοδώρα Πιπερή-Χριστοδούλου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Αντικείμενο της παρούσας προσφυγής είναι η νομιμότητα της απόφασης της αρμόδιας Υπουργικής Επιτροπής, ημερομηνίας 2/11/2009, με την οποία ιεραρχική προσφυγή των αιτητών εναντίον της απόρριψης από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως Λευκωσίας, (η «Πολεοδομική Αρχή»), αιτήματός τους για εγκατάσταση κεραιών και σταθμού βάσης (εξοπλισμού) κινητής τηλεφωνίας στο τεμάχιο αρ. 287, Φ/Σχ: ΧXX.21.W2, στη Λακατάμια, (το «ακίνητο»), απορρίφθηκε.

 

 Σύμφωνα με τα γεγονότα, ο Ανδρέας Σταύρου, που ήταν ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, το οποίο βρίσκεται σε Βιοτεχνική Ζώνη Κατηγορίας Β - (συντελεστής δόμησης 0,50:1, ποσοστό κάλυψης 0,50:1, ανώτατος αριθμός ορόφων ένας και μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος 5,50 μέτρα) - το 1993 εξασφάλισε από την Πολεοδομική Αρχή πολεοδομική άδεια υπό όρους, για την ανέγερση σ' αυτό τριών βιοτεχνικών εργαστηρίων.  Αργότερα, στις 9/6/2000, υπέβαλε δύο νέες πολεοδομικές αιτήσεις για μετατροπές και προσθήκες σε υφιστάμενη οικοδομή και αλλαγή χρήσης από εργαστήριο σε γυμναστήριο, τις οποίες η Πολεοδομική Αρχή, «με Γνωστοποίηση Αρνήσεως Χορηγήσεως Πολεοδομικής ΄Αδειας», ημερομηνίας 31/1/2001, απέρριψε, για το λόγο ότι η χωροθέτηση της προτεινόμενης ανάπτυξης δεν ήταν συμβατή με τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, (το «Σχέδιο»).  Στις 5/2/2001, λόγω διαπίστωσης αυθαίρετων προσθηκομετρατροπών, του επιδόθηκε, σύμφωνα με το ΄Αρθρο 46 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, (Ν. 90/72), (όπως τροποποιήθηκε), (ο «Νόμος»), «Ειδοποίηση Επιβολής».  Ακολούθησε, στις 19/4/2001, υποβολή νέων αιτήσεων για προσθηκομετατροπές και αλλαγή χρήσης της οικοδομής από τρία βιοτεχνικά εργαστήρια σε γυμναστήριο με πισίνα, οι οποίες απορρίφθηκαν από την Πολεοδομική Αρχή στις 12/7/2004, για το λόγο ότι η προτεινόμενη χρήση και η ανέγερση πισίνας δεν ενέπιπταν στους στόχους και τις πρόνοιες του Σχεδίου.  Απορρίφθηκε, επίσης, από το Υπουργικό Συμβούλιο η αίτηση που υποβλήθηκε για παρέκκλιση των προνοιών του Σχεδίου.  Ο ιδιοκτήτης κλήθηκε από την Πολεοδομική Αρχή να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για την επαναφορά της οικοδομής στην εγκεκριμένη χρήση της (βιοτεχνικά εργαστήρια) εντός δύο μηνών, διαφορετικά θα λαμβάνονταν τα προβλεπόμενα μέτρα.

 

 Στις 16/1/2008, υποβλήθηκε από το Μάριο Σταύρου, το νέο ιδιοκτήτη του ακινήτου, πολεοδομική αίτηση για εγκατάσταση κεραίας και σταθμού βάσης (εξοπλισμού) κινητής τηλεφωνίας των αιτητών στην ταράτσα της οροφής της υφιστάμενης οικοδομής, η οποία απορρίφθηκε.  Στη «Γνωστοποίηση ΄Αρνησης Χορηγήσεως Πολεοδομικής ΄Αδειας», η οποία του απεστάλη στις 18/8/2008, η Πολεοδομική Αρχή σημείωσε τα ακόλουθα:-

 

«ΛΟΓΟΙ  ΑΡΝΗΣΕΩΣ  ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ  ΑΔΕΙΑΣ

==================================

 

Αρ. Αιτήσεως         :  ΛΕΥ/00087/2008

ΟΝΟΜΑ ΑΙΤΗΤΗ :  ΜΑΡΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ (Α.ΤΗ.Κ.)

 

(500)  Η αιτούμενη ανάπτυξη προτείνεται σε τεμάχιο στο οποίο υπάρχει ανάπτυξη μη εξουσιοδοτημένη με αναγκαία άδεια που επηρεάζει αρνητικά τις ανέσεις της περιοχής και συγκρούεται με τις πρόνοιες του Σχεδίου Ανάπτυξης κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 1 (η) του Παραρτήματος Β των Γενικών Προνοιών Πολιτικής των Παραρτημάτων των Τοπικών Σχεδίων.  Συγκεκριμένα η αιτούμενη εγκατάσταση κεραίας κινητής τηλεφωνίας της ΑΤΗΚ προτείνεται επί της πλάκας οροφής υφιστάμενης οικοδομής η οποία λειτουργεί αυθαίρετα ως γυμναστήριο.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΙΤΗΤΗ

------------------------------------------

Ενόψει του γεγονότος ότι η πιο πάνω εγκατάσταση κεραίας έχει ήδη πραγματοποιηθεί και η οικοδομή λειτουργεί αυθαίρετα ως γυμναστήριο καλείστε όπως προβείτε στην λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων έτσι ώστε η οικοδομή να επαναφερθεί στην εγκριμένη αρχική χρήση (Βιοτεχνικά εργαστήρια) εντός δύο μηνών διαφορετικά θα ληφθούν τα προβλεπόμενα από το νόμο μέτρα.»

 

 

 

Η πιο πάνω απόφαση αμφισβητήθηκε από τους αιτητές με ιεραρχική προσφυγή στο Υπουργικό Συμβούλιο.  Προς υποστήριξή της, αναφέρθηκε ότι το ακίνητο είχε άδεια ως βιοτεχνικό εργαστήριο και, συνεπώς, η αλλαγή χρήσης του από μέρους των ιδιοκτητών δε θα έπρεπε να επηρεάζει πολεοδομικές αιτήσεις που γίνονται από τρίτους και τις ανέσεις των περιοίκων και ότι η προτεινόμενη ανάπτυξη, με την εγκατάσταση εξοπλισμού κινητής τηλεφωνίας, θα εξυπηρετούσε όχι μόνο τους κατοίκους της περιοχής αλλά και τους χρήστες του παρακείμενου δρόμου.  Υποστηρίχτηκε ότι η Πολεοδομική Αρχή θα έπρεπε να ασκήσει τις εξουσίες της με βάση την παράγραφο 2.3 της Εντολής Αρ. 3/06 του Υπουργού Εσωτερικών, η οποία εκδόθηκε δυνάμει του ΄Αρθρου 6 του Νόμου στις 29/5/2006, (η «Εντολή»), και να εκδώσει την αιτούμενη άδεια υπό προϋποθέσεις.

 

Το Υπουργείο Εσωτερικών, (το «Υπουργείο»), στα πλαίσια εξέτασης της ιεραρχικής προσφυγής, ζήτησε και έλαβε τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Δήμου Λακατάμιας, οι οποίες ήταν αρνητικές.  Η Υπουργική Επιτροπή, σε συνεδρία της ημερομηνίας 2/11/2009, αφού μελέτησε το Σημείωμα του Υπουργείου Εσωτερικών, (το «Σημείωμα»), στο οποίο περιέχονται οι απόψεις τόσο των αιτητών όσο και των λοιπών εμπλεκομένων, ομόφωνα απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή.  Έκρινε ότι η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής ήταν ορθή και σύμφωνη με τις πρόνοιες της πολεοδομικής νομοθεσίας και του Σχεδίου.

 

Οι αιτητές, για ακύρωση της πιο πάνω απόφασης, εισηγούνται ότι αυτή στερείται δέουσας έρευνας, είναι πεπλανημένη, αναιτιολόγητη, λήφθηκε καθ' υπέρβαση εξουσίας και παραβιάζει την Εντολή, η οποία, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 1.1. αυτής, αποσκοπεί στον καθορισμό ενιαίας πολιτικής και στην εφαρμογή ομοιόμορφης πρακτικής σε σχέση με το χειρισμό αιτήσεων που αφορούν σταθμούς ραδιοεπικοινωνίας και ισχύει για όλες τις περιοχές στις οποίες εφαρμόζεται ο Νόμος, με εξαίρεση τη χωροθετική πολιτική, η οποία ισχύει μόνο για τις περιοχές όπου δεν καθορίζονται στα ισχύοντα Σχέδια Ανάπτυξης λεπτομερείς πολιτικές για το ίδιο θέμα.  Υποστηρίζουν, περαιτέρω, ότι, σύμφωνα με την παράγραφο 2.5 της Εντολής[1], κατά την εξέταση πολεοδομικής άδειας για σταθμό ραδιοεπικοινωνίας, οι παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη πρέπει να αφορούν μόνο το κύριο μέρος του σταθμού και όχι άλλα τμήματα της οικοδομής.  Κριτήριο που δεν αφορά το σταθμό ραδιοεπικοινωνίας δε λαμβάνεται υπόψη.   Η αλλαγή χρήσης εσωτερικά της οικοδομής, στην παρούσα περίπτωση, δεν επηρεάζει την οροφή της ή τα στατικά, η δε εγκατάσταση κεραίας στην οροφή της δεν αφορά τμήμα της στο οποίο έγιναν διαφοροποιήσεις, ώστε δεν ευσταθεί το επιχείρημα της Πολεοδομικής Αρχής ότι δεν ήταν δυνατή η άσκηση της εξουσίας της για χορήγηση της άδειας υπό προϋποθέσεις βάσει της παραγράφου 2.3 της Εντολής, γιατί δεν είχαν εξασφαλιστεί όλες οι αναγκαίες άδειες.

 

Οι ισχυρισμοί των αιτητών δεν ευσταθούν.  Από την παράγραφο 2.5 της Εντολής, προκύπτει ότι η πολεοδομική άδεια για εγκατάσταση σταθμού ραδιοεπικοινωνίας «θα χορηγείται μόνο σε περίπτωση υφιστάμενης οικοδομής, για την οποία έχουν εξασφαλισθεί όλες οι αναγκαίες άδειες».  Η παράγραφος 2.3 της Εντολής, που επικαλούνται οι αιτητές, αφορά τη δυνατότητα χορήγησης πολεοδομικής άδειας υπό προϋποθέσεις για εγκατάσταση σταθμού σε χαμηλές οικοδομές, κατ' εξαίρεση της απαγόρευσης της παραγράφου 2.2 της Εντολής, που δεν επιτρέπει την εγκατάσταση σταθμού σε οικοδομή ύψους μικρότερου του μέγιστου επιτρεπόμενου, όταν στην ίδια περιοχή και σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από το χώρο εγκατάστασης του σταθμού υπάρχουν ή επιτρέπεται να ανεγερθούν ψηλότερα κτήρια.  ΄Οπως προκύπτει από το Σημείωμα, το σχετικό επιχείρημα των αιτητών σημειώθηκε, τονίστηκε, όμως, η μη ικανοποίηση των προϋποθέσεων της Εντολής και, ειδικότερα, η μη εξασφάλιση για την οικοδομή όλων των αναγκαίων αδειών.   Ο λόγος για τον οποίο η Πολεοδομική Αρχή απέρριψε την αίτηση ήταν ότι η αιτούμενη εγκατάσταση προτεινόταν σε ανάπτυξη μη εξουσιοδοτημένη με αναγκαία άδεια και θα επηρέαζε αρνητικά τις ανέσεις της περιοχής.  Η ζώνη στην οποία βρίσκεται το ακίνητο δεν επιτρέπει την προτεινόμενη χρήση.  Το γεγονός ότι η παράγραφος 2.5 της Εντολής επιβάλλει όπως αίτηση για σταθμό ραδιοεπικοινωνίας εξετάζεται έστω και αν η οικοδομή στην οποία προτείνεται η εγκατάσταση δε διαθέτει πιστοποιητικό τελικής έγκρισης ή έχουν γίνει σε αυτήν τροποποιήσεις για τις οποίες δεν έχει χορηγηθεί πολεοδομική άδεια, νοουμένου ότι η εγκατάσταση θα αφορά τμήμα της οικοδομής στο οποίο δεν έχει γίνει οποιαδήποτε διαφοροποίηση σε σχέση με την υπάρχουσα άδεια, δεν καθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση παράνομη, αφού πάντοτε το ζήτημα επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια της Πολεοδομικής Αρχής.  Το ζητούμενο εδώ είναι αν αυτή η ευχέρεια ασκήθηκε ορθά.  Προκύπτει, από τα ενώπιόν μου τεθέντα, ότι η αίτηση εξετάστηκε υπό το φως της συμβατότητάς της με τις πρόνοιες του Σχεδίου και αφού λήφθηκε υπόψη η Εντολή, η οποία, όπως αναφέρθηκε, απαιτεί την εξασφάλιση όλων των αναγκαίων αδειών.  Θεωρώ ότι η απόρριψη της αίτησης και, στη συνέχεια, της ιεραρχικής προσφυγής ήταν εύλογα επιτρεπτή.

 

Υποστηρίζουν, περαιτέρω, οι αιτητές ότι λήφθηκαν υπόψη εξωγενείς παράγοντες, οι οποίοι καθιστούν την προσβαλλόμενη απόφαση πεπλανημένη και προϊόν υπέρβασης εξουσίας.  Η λειτουργία του ακινήτου ως γυμναστήριο χωρίς άδεια δεν αποτελούσε, κατά τους ιδίους, σχετικό και ουσιώδη παράγοντα στα πλαίσια του ΄Αρθρου 26(1) του Νόμου και δεν έπρεπε να ληφθεί υπόψη, εφόσον αυτοί δεν ήταν οι ιδιοκτήτες του ακινήτου αλλά οι ενοικιαστές της οροφής του.

 

Ούτε με αυτόν τον ισχυρισμό συμφωνώ.  Το ΄Αρθρο 26(1) του Νόμου προβλέπει ότι η Πολεοδομική Αρχή, για να καταλήξει σε πολεοδομική απόφαση, λαμβάνει υπόψη της τις πρόνοιες του εφαρμοστέου στην περίπτωση Σχεδίου Ανάπτυξης, ως και οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα.  Το ΄Αρθρο 2 του Νόμου προβλέπει ότι «σχέδιο αναπτύξεως» περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, Τοπικό Σχέδιο.  Από το λόγο άρνησης χορήγησης άδειας, τον οποίο έχω, ήδη, παραθέσει, και τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής επί της ιεραρχικής προσφυγής προκύπτει ότι η αιτούμενη ανάπτυξη απορρίφθηκε, επειδή στο ακίνητο υπήρχε μη εξουσιοδοτημένη αλλαγή χρήσης, που δεν ήταν  σύμφωνη  με  τους στόχους και τις πρόνοιες του Σχεδίου.  ΄Οσα λήφθηκαν υπόψη από την Πολεοδομική Αρχή ήταν απόλυτα σχετικά και εντός των πλαισίων του ΄Αρθρου 26(1) του Νόμου.

 

Τέλος, ούτε οι ισχυρισμοί για ανεπάρκεια της αιτιολογίας ευσταθούν.  Η αναφορά για αρνητικό επηρεασμό των ανέσεων της περιοχής, όπως ορθά επισημάνθηκε από τη δικηγόρο των καθ' ων η αίτηση, σχετίζεται με την αυθαίρετη μετατροπή της εγκεκριμένης χρήσης της οικοδομής, στο μέτρο που αυτή βρισκόταν σε αντίθεση με συγκεκριμένες πρόνοιες του Σχεδίου Ανάπτυξης.  Η αιτιολογία, επίσης, της προσβαλλόμενης απόφασης συμπληρώνεται από το φάκελο και, κυρίως, από το Σημείωμα, από το οποίο φαίνεται ότι ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής τέθηκαν όλα τα στοιχεία που αφορούσαν την υπόθεση.  Δεν μπορούσε να εκδοθεί πολεοδομική άδεια, εφόσον διαπιστώθηκαν παράνομες προσθηκομετατροπές που δεν είχαν διορθωθεί.  Στη Δημοκρατία ν.  Χριστοφόρου  (2003)  3  Α.Α.Δ. 185, το ζήτημα τέθηκε ως εξής:- (σελ. 188-189)

 

«Προκύπτει από την απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής ότι προέχων λόγος για την απόρριψη της προσφυγής μαζί και του αιτήματος για πολεοδομική άδεια ήταν η συνάρτησή του με την ανεπίτρεπτη χρήση της οικοδομής ως μπυραρίας.  Προκαλεί όντως εντύπωση ότι η ανοχή από τις αρμόδιες αρχές της εκτροπής από τα νόμιμα πλαίσια χρήσης της οικοδομής είχε ως αποτέλεσμα η ιδιοκτήτρια να ενθαρρυνθεί να προβάλει και διεκδικήσεις θεμελιωμένες στην παράνομη χρήση της.

 

..............................................................................................................

 

Και στην προκείμενη περίπτωση το αίτημα για πολεοδομική άδεια ήταν αλληλένδετο με την έκνομη χρήση του ακινήτου ως μπυραρίας και για το λόγο αυτό εξαρχής καταδικασμένο σε απόρριψη.  Η έκνομη χρήση του κτιρίου δεν μπορούσε να αποτελέσει βάθρο για την κτήση παρεπόμενων δικαιωμάτων.  Το ενστάσιμο στη χρήση του ακινήτου ως μπυραρίας αποτέλεσε και τον πρωταρχικό λόγο απόρριψης της αίτησης της εφεσίβλητης από την αρμόδια Αρχή.  Δικαιώματα δεν μπορεί να θεμελιωθούν στην παράνομη χρήση οικοδομής, όπως κατά τον ίδιο τρόπο δεν απορρέουν δικαιώματα από παράνομες πράξεις.»

 

 

 

Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.

 

 

 

 

 

                                                                            Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                                         Δ.

/ΜΠ