|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
POTAMITIS ν. WATER BOARD L/SSOL (1985) 3 CLR 260
Γεωργίου Aλίκη ν. Yπουργού Eσωτερικών (1998) 3 ΑΑΔ 127
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 816/2011)
17 Ιουλίου 2012
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΚΑΝΑ,
Αιτητής,
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ ΚΑΙ/Ή
ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
----------------------------------
Π. Κλεοβούλου, για τον Αιτητή.
Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄,
για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η παρούσα προσφυγή καταχωρήθηκε στις 24.6.2011 και επιδιώκει δήλωση του Δικαστηρίου ότι η ειδοποίηση απαλλοτρίωσης του ακινήτου του αιτητή, «... στην οποία απαλλοτρίωση η καθ΄ ης η αίτηση προέβη με τη Γνωστοποίηση 224/2902-02-2008 και με το Διάταγμα 149/27-02-2009, είναι άκυρη και/ή παράνομη.».
Μετά την καταχώρηση της ένστασης από πλευράς της Δημοκρατίας στις 16.1.2012, ο αιτητής και ενώ είχαν δοθεί οδηγίες για την ανταλλαγή των αγορεύσεων των διαδίκων, εισήγαγε στις 22.3.2012 αίτηση με την οποία επιδιωκόταν η έκδοση προσωρινού διατάγματος το οποίο να διατάσσει την αναστολή της ισχύος του διατάγματος απαλλοτρίωσης του 2009 μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής. Και επ΄ αυτής της αιτήσεως κατεχωρήθη ένσταση στις 19.4.2012, επί τω ότι δεν συνέτρεχε οποιασδήποτε μορφής παρανομία ή πιθανότητα ανεπανόρθωτης ζημιάς που δεν θα μπορούσε να αποκατασταθεί σε περίπτωση ακύρωσης της επίδικης απόφασης. Στην παρ. 3 της ενστάσεως επί της ενδιαμέσου αυτής αιτήσεως ηγέρθηκε ζήτημα ότι η καθαυτή προσφυγή είναι θνησιγενής ως έκδηλα εκπρόθεσμη και διότι δεν περιλαμβάνει αιτιάσεις κατά της επίδικης απόφασης, με μόνο παράπονο του αιτητή το γεγονός ότι δεν του είχε καταβληθεί ακόμη η νενομισμένη αποζημίωση.
Στις 7.5.2012, δικηγόρος εκ μέρους του κ. Κλεοβούλου δήλωσε στα πλαίσια της εκκρεμοδικίας της αίτησης για προσωρινό διάταγμα, δηλαδή, κατά την πρώτη εμφάνιση αυτής, ότι κατεβλήθη η αποζημίωση «... και ως εκ τούτου θα αποσύρουμε την προσφυγή και ως επίσης και την αίτηση για προσωρινό διάταγμα. Απλώς θα ζητήσω τα έξοδα μας.». Ο κ. Καλλίγερος από πλευράς της Δημοκρατίας συμφώνησε περί της απόσυρσης της προσφυγής, αλλά όχι για την καταβολή των εξόδων υπέρ του αιτητή. Στην απουσία του κ. Κλεοβούλου ζητήθηκε αναβολή, η δε αίτηση επαναορίστηκε στις 11.5.2012, όταν ο ίδιος συνήγορος που είχε εμφανιστεί και στις 7.5.2012, ζήτησε να προχωρήσει η όλη υπόθεση. Το Δικαστήριο όρισε κατά προτεραιότητα βεβαίως την αίτηση για ακρόαση στις 5.6.2012 και την προσφυγή για οδηγίες.
Στις 12.6.2012, εμφανισθέντος του ιδίου του κ. Κλεοβούλου, επαναβεβαιώθηκε ότι κατεβλήθη η αποζημίωση προ διμηνίας με το συνήγορο να εξηγεί ότι η αίτηση έγινε τέσσερα χρόνια μετά την απαλλοτρίωση διότι δεν είχε καταβληθεί η σχετική αποζημίωση κατά παράβαση της νομοθεσίας. Δηλώθηκε επίσης η επιθυμία του αιτητή να αποσύρει με έξοδα υπέρ του και την προσφυγή και την αίτηση. Ο κ. Καλλίγερος ενέστη, ακολούθησε σχετική επιχειρηματολογία και εν τέλει ο κ. Κλεοβούλου απέσυρε μόνο την αίτηση παραμένοντος του θέματος των εξόδων, αλλά και του ζητήματος που ήγειρε ο κ. Καλλίγερος ότι σε καμία περίπτωση ο αιτητής δεν θα δικαιούτο στα έξοδα του εφόσον η προσφυγή καταχωρήθηκε εμφανώς εκπρόθεσμα, ζήτημα που μπορεί να εξεταστεί και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο ως θέμα δημοσίας τάξεως, έστω και εάν δεν ηγέρθηκε επί του δικογράφου της ενστάσεως της Δημοκρατίας.
Αναμφίβολα το ζήτημα του εκπροθέσμου της προσφυγής αποτελεί ζήτημα δημοσίας τάξης και μπορεί και το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως να διαγνώσει το σχετικό πρόβλημα. Όπως είναι καλώς γνωστό, η προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να καταχωρείται μια προσφυγή θεωρείται ανατρεπτική ως ζήτημα δημόσιας τάξης και ερμηνεύεται αυστηρά, (Potamitis v. Water Board of Limassol (1985) 3 C.L.R. 260 και Γανωματής ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 133). Η προσφυγή εδώ σαφώς έχει καταχωρηθεί εκπρόθεσμα. Το αιτητικό της, όπως αναφέρθηκε στην αρχή, επιδιώκει την ακύρωση του σχετικού διατάγματος απαλλοτρίωσης που δημοσιεύθηκε στις 27.2.2009, ενώ η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 26.6.2011.
Ο κ. Κλεοβούλου κατά την τελευταία εμφάνιση, τοποθετούμενος, ως ήδη αναφέρθηκε, επί της αιτήσεως ημερ. 22.3.2012, μνημόνευσε το άρθρο 7(2), σε σχέση με τη συνέχιση της ισχύος του διατάγματος, της απαλλοτρίωσης εγκαταλειφθείσας εφόσον δεν προσφέρθηκε η υπολογισθείσα αποζημίωση. Ορθά όμως ο κ. Καλλίγερος αναφέρθηκε στο γεγονός ότι το κύρος του διατάγματος της απαλλοτρίωσης δεν εξαρτάται από το μεταγενέστερο γεγονός της καταβολής ή όχι της αποζημίωσης. Ορθά εισηγήθηκε ότι δεν υπάρχει δικαίωμα στην καταχώρηση προσφυγής και μάλιστα εκπροθέσμως, όταν διαπιστώνεται η εκ των υστέρων καθυστέρηση στην καταβολή της αποζημίωσης.
Ο αιτητής όντως φαίνεται να συγχύζει το δικαίωμα της αρμοδίας αρχής να εκδίδει διάταγμα επίταξης περιουσίας, η οποία επίταξη, κατά το Άρθρο 23.8(δ) του Συντάγματος, επιβάλλεται με την καταβολή τοις μετρητοίς το ταχύτερο δυνατό, δίκαιης και εύλογης αποζημίωσης, η οποία σε περίπτωση διαφωνίας καθορίζεται από πολιτικό Δικαστήριο. Σχετικές με την πιθανή ακυρότητα διατάγματος επίταξης λόγω μη καταβολής εγκαίρως της αποζημίωσης, είναι οι υποθέσεις Ανδρέας Ιακώβου Φλωρίδης ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1469/05, ημερ. 25.7.2006, Φλώρος Ιακώβου Φλωρίδη ν. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1700/05, ημερ. 12.9.2006, και Φλώρος Ιακώβου Φλωρίδη κ.ά. ν. Δημοκρατίας, συνεκδ. υποθ. αρ. 270/08 και 271/08, ημερ. 25.9.2009. Διάταγμα επίταξης εκδίδεται κατά κανόνα ως επείγον μέτρο και για έκτακτη ανάγκη (δέστε και Γεωργίου ν. Υπουργού Εσωτερικών (1998) 3 Α.Α.Δ. 127), εξ ου και είναι αναγκαία και η τάχιστη καταβολή αποζημίωσης.
Διαφορετική, όμως, είναι η περίπτωση απαλλοτρίωσης, η οποία διέπεται από το Άρθρο 23.4 και 23.5 του Συντάγματος και το σχετικό περί Αναγκαστικής Απαλλοτριώσεως Ακίνητης Ιδιοκτησίας Νόμο αρ. 15/62, ως τροποποιήθηκε. Εδώ δεν είναι δυνατό ο αιτητής διά του προσχήματος της μη καταβολής εγκαίρως της αποζημίωσης να θεωρεί τη διοικητική πράξη της γνωστοποίησης απαλλοτρίωσης και μετέπειτα της έκδοσης του διατάγματος απαλλοτρίωσης, ως συνεχιζόμενη, ώστε να είναι δυνατή η καταχώρηση προσφυγής δύο χρόνια μετέπειτα.
Η αίτηση ημερ. 22.3.2012 για προσωρινό διάταγμα απορρίπτεται ως αποσυρθείσα, αλλά και η ίδια η προσφυγή απορρίπτεται ως εκπρόθεσμη.
Τα έξοδα θα βαρύνουν τον αιτητή και για την αίτηση και για την προσφυγή, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ