ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Υπόθεση Αρ. 269/2011]
4 Ιουλίου, 2012
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΑΝΙΚΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Αιτητής
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
Π. Σιακαλλής για Παπαχαραλάμπους & Αγγελίδης ΔΕΠΕ για τον αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄ για τους καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Προσβάλλεται η απόφαση της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ημερομηνίας 13.12.10, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του αιτητή κατά της απόφασης ημερομηνίας 17.2.09, για τον από 1.10.08 τερματισμό της παροχής σύνταξης ανικανότητας στον αιτητή, την οποία λάμβανε από 8.1.02.
Τέσσερα δάκτυλα του δεξιού χεριού του αιτητή, που είναι τώρα ηλικίας 53 ετών είχαν αποκοπεί, το ένα εξ ολοκλήρου, και το Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο, μετά από εξέταση του στις 21.5.09, γνωμάτευσε πως ήταν αδύνατο να ασκεί το επάγγελμά του ως ξυλουργός και πως, όπως εισηγήθηκε, θα έπρεπε να κριθεί ικανός για ελαφρά εργασία, με ποσοστό ανικανότητας 75%. Η απόφαση για αποκοπή του επιδόματος που και προηγουμένως είχε εγκριθεί δεν αφορούσε σε οτιδήποτε που θα ήταν δυνατό να συσχετιστεί προς αυτή την αδιαμφισβήτητη ανικανότητα. Κατά την αιτιολογία της, επιβαλλόταν η αποκοπή ενόψει των όσων θεωρήθηκαν ως εισοδήματα της εταιρείας LG Art Care Ltd, της σχέσης του αιτητή προς αυτή και της δικής του συνεισφοράς προς πραγμάτωση τους. Παραθέτω ολόκληρο το κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης όπως αυτό καταγράφεται στην επιστολή προς τον αιτητή, ημερομηνίας 13.12.10:
«Αναφέρομαι στο αίτημα σας για σύνταξη ανικανότητας από το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, και σε συνέχεια επιστολής μου ημερ. 27/1/2010, επιθυμώ να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα:
Με βάση το άρθρο 40(5) του Νόμου περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων, «ανίκανος προς εργασία» θεωρείται ο ασφαλισμένος ο οποίος λόγω ειδικής ασθένειας ή σωματικής ή πνευματικής αναπηρίας δεν μπορεί να κερδίζει από εργασία την οποία εύλογα αναμένεται να εκτελεί, λαμβανομένων υπόψη των δυνάμεων, των δεξιοτήτων, της μόρφωσης και της συνήθως επαγγελματικής απασχόλησής του, πέραν του 1/3 του ποσού που κερδίζει υγιής εργαζόμενος στην ίδια επαγγελματική κατηγορία, της ίδιας μόρφωσης.
Με βάση τις δηλώσεις από τις Υπηρεσίες Φ.Π.Α. που έχετε προσκομίσει για περαιτέρω διερεύνηση των εργασιών σας, και αντίγραφο σύμβασης ημερ. 2/7/2008 της εταιρείας LG ART CARE LTD η οποία ανήκει σε σας και στην σύζυγο σας, διαπιστώνεται ότι στην εταιρεία σας ανατέθηκε από τον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού η κατασκευή, μεταφορά και τοποθέτηση πινακίδων πληροφόρησης στα πλαίσια κατασκευής δρόμων, με την αντίστοιχη καταβολή του ποσού των €113.000 για την περίοδο 1.7.2008 - 30/12/2008.
Συνεπώς, δεδομένου ότι η σύνταξη ανικανότητάς σας τερματίστηκε στις 30/9/2008, διαφαίνεται ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο η εταιρεία σας είχε υπογράψει την προαναφερθείσα συμφωνία με τον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού, με τα ανάλογα εισοδήματα που αυτή σας επέφερε. Επιπλέον μετά από νέα διερεύνηση των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων η οποία ολοκληρώθηκε στις 3/9/2010, διαφάνηκε ότι τα εισοδήματα της εταιρείας σας παραμένουν ψηλά και προέρχονται κατά κύριο λόγο από δικές σας δραστηριότητες. Συγκεκριμένα όπως διαφάνηκε από την έρευνα, για την περίοδο 1/2010 - 8/2010 εισπράχθηκαν από την εταιρεία σας €111.828 για ξυλουργικές εργασίες. Όπως αναφέρατε και ο ίδιος σε κατάθεσή σας ημερ. 1/9/2010, η φύση των εργασιών δεν απαιτούσε ιδιαίτερη τεχνική και μπορούσατε να τις ολοκληρώσετε ο ίδιος, δεδομένου ότι δεν εργοδοτείτε άλλους υπαλλήλους στην εταιρεία σας.
Ως εκ των πιο πάνω, σύμφωνα με το ύψος των εισοδημάτων σας, δεν έχετε απολέσει την δυνατότητα να κερδίζετε από την εργασία σας πέραν του 1/3 που κερδίζει υγιής εργαζόμενος στην ίδια επαγγελματική κατηγορία, και ως εκ τούτου δεν μπορείτε να καταστείτε δικαιούχος σύνταξης ανικανότητας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 40(5) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου. Συνεπώς η παρούσα ιεραρχική προσφυγή απορρίπτεται.
Σημειώνω ότι η απόφασή μου αυτή αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη την οποία, αν επιθυμείτε, μπορείτε να προσβάλετε με προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο εντός 75 ημερών, όπως προβλέπεται στο άρθρο 146 του Συντάγματος.»
Παραθέτω και το άρθρο 40(5) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 2010 [Ν. 114(Ι)/2010 όπως τροποποιήθηκε] στο οποίο αναφέρεται η προσβαλλόμενη απόφαση:
«Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου, «ανίκανος προς εργασία», θεωρείται ο ασφαλισμένος, όταν λόγω ειδικής ασθένειας ή σωματικής ή πνευματικής αναπηρίας, η οποία άρχισε ή επιδεινώθηκε ουσιωδώς μετά την ασφάλισή του, δεν μπορεί να κερδίζει από εργασία την οποία εύλογα αναμένεται να εκτελεί, λαμβανομένων υπόψη των δυνάμεων, των δεξιοτήτων, της μόρφωσης και της συνήθους επαγγελματικής απασχόλησής του, πέραν από το ένα τρίτο ή, εάν πρόκειται για πρόσωπο ηλικίας μεταξύ εξήντα (60) και εξήντα τριών (63) ετών, πέραν από το ένα δεύτερο, του ποσού το οποίο κερδίζει συνήθως στην ίδια περιφέρεια και επαγγελματική κατηγορία σωματικά και πνευματικά υγιές πρόσωπο της ίδιας μόρφωσης.»
΄Επεται πως, με δοσμένη την αναπηρία, ως περαιτέρω παράμετρος εξετάζεται το κατά πόσο, εξ αιτίας της, δεν είναι δυνατό ο αιτητής να κερδίζει «πέραν από το ένα τρίτο . του ποσού το οποίο κερδίζει συνήθως στην ίδια περιφέρεια και επαγγελματική κατηγορία σωματικά και πνευματικά υγιές πρόσωπο της ίδιας μόρφωσης». Εν τούτοις, ακόμα και πάνω στη βάση της αιτιολόγησης που καταγράφηκε, δεν προσδιορίζεται μισθός ή άλλο ποσό που θα μπορούσε να κερδίζει ο αιτητής και, περαιτέρω, δεν υπάρχει συσχετισμός προς το αντίστοιχο υγιούς εργαζομένου «στην ίδια επαγγελματική κατηγορία». Όπως δε βάσιμα επιχειρηματολογεί ο αιτητής, οι όποιες εισπράξεις της εταιρείας συσχετίστηκαν προς τον ίδιο τον αιτητή, μάλιστα ως εάν αυτές να συνιστούσαν καθαρό κέρδος. Ενώ κατά τα στοιχεία που επικαλείται, το κέρδος της εταιρείας ήταν πολύ μικρότερο και στην εταιρεία ο ίδιος είχε μόνο το 1% των μετοχών. Αυτά δε πέρα από το ότι και η κατάθεση του αιτητή, ημερομηνίας 1.9.10, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είχε το περιεχόμενο και τη σημασία που αναφέρεται στην προσβαλλόμενη απόφαση. Είναι κατανοητή η στόχευση τής σε βάθος διερεύνησης αυτής της περίπτωσης, όταν μάλιστα το 99% των μετοχών της εταιρείας ανήκε στη σύζυγο του αιτητή, παρά τη διαπιστωμένη ανικανότητα. Όμως, όπως καταλήγω, η έρευνα ήταν, εν τέλει, ελλιπής ώστε να αφήνεται ανοικτό το ενδεχόμενο πλάνης. Ελλείπουν δε από την εικόνα και βασικές αποφάνσεις ως προς τα κριτήρια του Νόμου που δεν είναι δυνατό να αναπληρωθούν από πρωτογενείς εκτιμήσεις του Δικαστηρίου.
Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
/μσιαμπαρτά