|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1450/2010)
10 Απριλίου, 2012
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ,
Καθ΄ου η Αίτηση.
Π. Μιχαήλ, για τον Αιτητή.
Θ. Πιπερή (κα), για τον Καθ΄ου η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής ζητά τις ακόλουθες δύο θεραπείες:- Α) Ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση, ημερ. 8.9.2010 να εγγράψουν τον Αιτητή στο Μητρώο ΦΠΑ και Β) Ακύρωση της συνεπακόλουθης απόφασης των Καθ' ων η αίτηση της ίδιας ημερομηνίας, να επιβάλουν στον Αιτητή χρηματική επιβάρυνση ύψους €2.380.
Τα γεγονότα της υπόθεσης
Ο Αιτητής με πωλητήριο έγγραφο ημερ. 2.5.2008, πώλησε μια κατοικία. Στη συνέχεια, οι αγοραστές αιτήθηκαν από την Υπηρεσία Επιδομάτων του Υπουργείου Οικονομικών, χορηγία για αγορά καινούργιας κατοικίας. Η Υπηρεσία αποτάθηκε στην Υπηρεσία ΦΠΑ για να διαπιστώσει κατά πόσο ο Αιτητής ήταν εγγεγραμμένος στο Μητρώο ΦΠΑ.
Στις 19.8.2009, Λειτουργός στα Κεντρικά Γραφεία της Υπηρεσίας ΦΠΑ, με επιστολή του ζήτησε από το Επαρχιακό Γραφείο ΦΠΑ Πάφου, όπως διερευνηθεί το θέμα της εγγραφής του Αιτητή στο Μητρώο ΦΠΑ. Ο αρμόδιος Λειτουργός, αφού εξέτασε το θέμα, ετοίμασε σχετικό σημείωμα ημερ. 14.12.2009. Σύμφωνα με το ιστορικό που παρατίθεται στο σημείωμα:-
«Ο κος Βίκτωρας Φιλίππου με Αρ.Δ.Τ. 665932 (τηλ. Επικοινωνίας 99699032) είναι διευθυντής της εταιρείας «V.G.A.C. ENTERPRISES LTD» με Α.Μ. Φ.Π.Α.:10059585Ε και ημερομηνία έναρξης ισχύος της εγγραφής την 01/02/1994, η οποία διαχειρίζεται επιχείρηση εστιατορίου στην Λεωφόρο Ποσειδώνος 77, στην Κάτω Πάφο (Βλέπε Παράρτημα Α, σελ. 13).
Στις 22/11/2004 υπόβαλε αίτηση για χορήγηση Πολεοδομικής Άδειας για πέντε κατοικίες με δύο κολυμβητικές δεξαμενές για το τεμάχιο Φ/Σχ LI.13, Αρ. Τεμ.: 145 που ευρίσκεται στο χωρίο Αγία Μαρινούδα στην Επαρχία Πάφου. Τεμάχιο το οποίο είχε προηγουμένως αγορασθεί από τον κύριο Βίκτωρα Φίλιππου κατά την διάρκεια του 2003, από τον κύριο Αριστείδου Κωστάκη Στέλιο. Η αίτηση έγινε αποδεκτή και στις 17/05/2005 χορηγήθηκε η σχετική άδεια στον κύριο Βίκτωρα Φιλίππου (Βλέπε Παράρτημα Α, σελ. 14).
Στις 11/08/2005 πώλησε το ½ του εν λόγω τεμαχίου στον κύριο Σέργιο Σεργίου (Α.Δ.Τ. 799944) ο οποίος είναι Δημόσιος Υπάλληλος (Βλέπε Παράρτημα Α, σελ. 18).
Στις 15/09/2005 υπογράφεται μεταξύ των δύο ιδιοκτητών, συμφωνία διανομής του ακινήτου με την οποία συμφωνείται ότι η υπό ανέγερση έπαυλη Κ5 ανήκει στον κύριο Βίκτωρα Φιλίππου, η υπό ανέγερση έπαυλη Κ4 ανήκει στον κύριο Σέργιο Σεργίου και οι υπόλοιπες υπό ανέγερση επαύλεις Κ1, Κ2 και Κ3 τους ανήκουν εξ' ημισείας (Βλέπε Παράρτημα Α, σελ. 19-21).
Στις 24/07/2007 εκδίδεται άδεια οικοδομής για πέντε κατοικίες με δύο κολυμβητικές δεξαμενές στο όνομα του κυρίου Βίκτωρα Φιλίππου (Βλέπε Παράρτημα Α, σελ. 12).
Στις 31/08/2007 υπογράφεται συμφωνία μεταξύ των κυρίων Βίκτωρα Φιλίππου και Σέργιο Σεργίου (ιδιοκτήτες) και της εταιρείας «ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΛΤΔ» Α.Μ. Φ.Π.Α.: 10139152Q για την ανέγερση δύο κατοικιών στο υπό αναφορά τεμάχιο. Στις 21/05/2009 εκδίδεται από τον εργολάβο το τιμολόγιο με α/α 115 στα ονόματα των κυρίων Βίκτωρα Φιλίππου και Σέργιο Σεργίου για οικοδομικές εργασίες αξίας €37000 επιπλέον €5550 Φ.Π.Α. (Βλέπε Παράρτημα Α, σελ. 22-26).
Στις 02/05/2008 υπογράφεται μεταξύ του κυρίου Βίκτωρα Φιλίππου και των κυρίων Σάββα Ζήνωνος και Μαρίας Σόλωνος, συμφωνία πώλησης της υπό ανέγερση έπαυλης Κ5, έναντι του ποσού των €210158, συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α. για την οποία πράξη δεν έχουν εκδοθεί οποιαδήποτε τιμολόγια πώλησης ή αποδείξεις είσπραξης σύμφωνα με δήλωση του κυρίου Βίκτωρα Φιλίππου αλλά η πληρωμή έγινε άμεσα μέσω της Λαϊκής Τράπεζας με την εξασφάλιση δανείου που σύναψαν οι αγοραστές και με εγγυητή τον ίδιο προσωπικά (Βλέπε Παράρτημα Α., σελ. 8-11 και 27-30).
Από επιτόπια επίσκεψη που διενήργησα στις 13/10/2009 διαπίστωσα ότι στο εν λόγω τεμάχιο έχουν ανεγερθεί δύο κατοικίες, οι Κ5 και Κ4 ενώ υπάρχει ακόμα μία ημιτελής. Η Κ5 ανήκει στους κυρίους Σάββα Ζήνωνος και Μαρία Σόλωνος και η Κ4 ανήκει στον κύριο Σέργιο Σεργίου ο οποίος την χρησιμοποιεί για ιδιοκατοίκηση. Η ημιτελής κατοικία όπως επίσης και τα δύο άδεια οικόπεδα ανήκουν από κοινού στους κυρίους Βίκτωρα Φιλίππου και Σέργιο Σεργίου. Όσον αφορά την ημιτελή κατοικία δεν υπάρχει οποιαδήποτε συμφωνία με εργολάβους ούτε με αγοραστές, σύμφωνα με δήλωση του κυρίου Βίκτωρα Φιλίππου.
Σύμφωνα με το πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας (έρευνα για αποξενωθέντα ακίνητα από το 2000 μέχρι σήμερα) από το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας που αφορά τον κύριο Βίκτωρα Φιλίππου, πέραν της προαναφερθείσας πώλησης, ο κύριος Φιλίππου έχει προβεί σε πώληση ½ διαμερίσματος στην Κάτω Πάφο, τον Μάιο του 2002 και ½ διώροφης κατοικίας στην Κάτω Πάφο, τον Ιούλιο του 2002. Αμφότερα είχαν αποκτηθεί προηγουμένως με αγορά (Βλέπε Παράρτημα Α, σελ. 31-33).»
Με βάση τα πιο πάνω στοιχεία, ο αρμόδιος Λειτουργός εισηγήθηκε ότι η πώληση της κατοικίας που πραγματοποίησε ο Αιτητής, δεν ήταν περιστατική πώληση ακινήτου από ιδιώτη, αλλά εντάσσεται στο πλαίσιο άσκησης επιχείρησης. Ο Αιτητής, σύμφωνα με την εισήγηση, είχε υποχρέωση εγγραφής στο Μητρώο ΦΠΑ αναδρομικά από τις 2.5.2008 με βάση τις διατάξεις της παραγράφου 1(1)(β) του Πρώτου Παραρτήματος του περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου του 2000-2010 (Ν. 95(Ι)/2000), στο εξής «ο Νόμος». Με την εν λόγω εισήγηση, συμφώνησαν και οι αρμόδιοι λειτουργοί στα Κεντρικά Γραφεία της Υπηρεσίας ΦΠΑ. Στη συνέχεια, το Επαρχιακό Γραφείο ΦΠΑ Πάφου, με επιστολή του ημερ. 18.8.2010 προς τον Αιτητή, τον πληροφόρησε ότι υπήρχαν βάσιμοι λόγοι για την υποχρέωση εγγραφής του στο Μητρώο ΦΠΑ από 2.5.2008.
Ο Αιτητής, με επιστολή του δικηγόρου του, ημερ. 1.9.2010, διαφώνησε με την Υπηρεσία ΦΠΑ. Όπως εξηγεί, το συγκεκριμένο τεμάχιο ανήκε στην αδελφότεκνη του. Επειδή υπήρχε κίνδυνος το τεμάχιο να απαλλοτριωθεί από το Κοινοτικό Συμβούλιο, ο Αιτητής το αγόρασε για να ανεγείρει κατοικίες για τον ίδιο και τις τρεις θυγατέρες του. Για το σκοπό αυτό εξασφάλισε πολεοδομική άδεια για 5 κατοικίες με δύο κολυμβητικές δεξαμενές. Στη συνέχεια πώλησε το ½ μερίδιο του τεμαχίου και τις 2 από τις 5 πολεοδομικές άδειες, στον αδελφότεκνο του Σέργιο Σεργίου, για να ανεγείρει και εκείνος την οικία του. Όπως ισχυρίζεται ο Αιτητής, αυτή η πώληση δεν ήταν για εμπορικούς σκοπούς, αλλά καθαρά για οικογενειακούς και προσωπικούς. Το 2008 ξεκίνησε ταυτόχρονα η ανέγερση κατοικιών και από τους δύο συνιδιοκτήτες. Ενώ η ανέγερση των 3 κατοικιών από τον Αιτητή προχωρούσε, οι τρεις θυγατέρες του δεν ήθελαν πλέον τις κατοικίες επειδή ανακάλυψαν ότι σε απόσταση 500 μ. λειτουργούσε χοιροστάσιο εντός του οποίου υπήρχε χώρος απόθεσης αδρανών υλικών με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μπροστά σ' αυτό το αδιέξοδο ο Αιτητής αναγκάστηκε να βρει υπαλλακτικές λύσεις. Γι' αυτό παραχώρησε την μία από τις κατοικίες στο Σάββα Ζήνωνος ο οποίος, όπως ισχυρίζεται ο Αιτητής, είναι δεύτερου βαθμού συγγενής. Η δεύτερη κατοικία πωλήθηκε από τον Αιτητή και το Σέργιο Σεργίου με πωλητήριο έγγραφο, σε ζεύγος Άγγλων. Σύμφωνα με το δικηγόρο του Αιτητή, όλες οι πράξεις έγιναν λόγω των προσωπικών περιστάσεων και οικονομικών συνθηκών του Αιτητή και δεν υπήρχε πρόθεση άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας, ώστε να υπάρχει υποχρέωση εγγραφής στο Μητρώο ΦΠΑ.
Οι αρμόδιοι Λειτουργοί του Επαρχιακού Γραφείου ΦΠΑ Πάφου, αφού μελέτησαν τους λόγους που επικαλέστηκε ο Αιτητής, αναφορικά με την αναδρομική εγγραφή στο Μητρώο ΦΠΑ, ετοίμασαν σχετικό σημείωμα ημερ. 6.9.2010 προς τα Κεντρικά Γραφεία Υπηρεσίας ΦΠΑ, εμμένοντας στην αρχική τους εισήγηση. Στη συνέχεια, προέβηκαν σε αναδρομική εγγραφή του Αιτητή στο Μητρώο ΦΠΑ από 29.12.2009, με βάση τις διατάξεις των παραγράφων 1(1)(β) και 6(1), (2) του Πρώτου Παραρτήματος του Νόμου και του επέβαλαν χρηματική επιβάρυνση ύψους €2.380 για καθυστέρηση γνωστοποίησης της εγγραφής στο Μητρώο ΦΠΑ, σύμφωνα με το άρθρο 45(1) του Νόμου.
Ο συνήγορος του Αιτητή ουσιαστικά προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι:- (1) αποτέλεσμα παραβίασης των Νόμων και της αρχής της νομιμότητας, (2) αναιτιολόγητη, (3) αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και (4) αποτέλεσμα μη δέουσας έρευνας.
Προδικαστική ένσταση
Οι Καθ' ων η αίτηση προς απόρριψη της θεραπείας Β), με την οποία ζητείται η ακύρωση της χρηματικής επιβάρυνσης ύψους €2.380 για καθυστέρηση γνωστοποίησης της εγγραφής στο Μητρώο ΦΠΑ, προβάλλουν προδικαστική ένσταση ότι δεν πρόκειται για εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά πράξη υποχρεωτικής εφαρμογής των σχετικών προνοιών των Νόμων, λόγω μη εγγραφής στο ΦΠΑ.
Η προδικαστική ένσταση ευσταθεί.
Κατά την άποψή μου, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά συνεπακόλουθο της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση, η οποία είναι και η μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη η οποία παράγει άμεσα έννομα αποτελέσματα για τον Αιτητή, λόγω παράλειψης του Αιτητή να εγγραφεί στο σχετικό μητρώο του ΦΠΑ. Οπότε οι Καθ' ων η αίτηση προχώρησαν στην επιβολή της επίδικης επιβάρυνσης, στα πλαίσια άσκησης δέσμιας αρμοδιότητας, προς εφαρμογή των σχετικών προνοιών των Νόμων, ένεκα της παράλειψης του Αιτητή να εγγραφεί στο Μητρώο ΦΠΑ. Σε περίπτωση που ακυρωθεί η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση να εγγράψουν τον Αιτητή στο Μητρώο ΦΠΑ, η επιβληθείσα επιβάρυνση θα συμπαρασυρθεί σε ακύρωση αυτοδικαίως. Σχετική είναι η υπόθεση Καλαπαλίκη κ.α. ν. Δημοκρατίας (2001) 3(Β) ΑΑΔ 818.
Παραβίαση της αρχής της νομιμότητας - Λόγος ακύρωσης 1
Σύμφωνα με το άρθρο 8 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(Ι)/99), οι δραστηριότητες της διοίκησης προσδιορίζονται και περιορίζονται από το εκάστοτε ισχύον δίκαιο.
Για να απαντηθεί το ερώτημα κατά πόσον στην προκειμένη περίπτωση υπήρξε παραβίαση της πιο πάνω αρχής, θα πρέπει να εξεταστεί η υποχρέωση του Αιτητή, σύμφωνα με το ισχύον κατά τον ουσιώδη χρόνο δίκαιο, να εγγραφεί στο Μητρώο ΦΠΑ. Το θέμα ρυθμίζεται από το άρθρο 7(1) των Νόμων, το οποίο προβλέπει ότι.-
«7.-(1) ΦΠΑ επιβάλλεται επί οποιασδήποτε παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών που πραγματοποιείται στο εσωτερικό της Δημοκρατίας, όταν είναι φορολογητέα συναλλαγή που πραγματοποιείται από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο μέσα στα πλαίσια ή για προώθηση οποιασδήποτε επιχείρησης που ασκεί.»
Σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του Νόμου:-
«3(1) "Επιχείρηση" σημαίνει οικονομική δραστηριότητα που ασκείται κατά τρόπο ανεξαρτήτως του επιδιωκόμενου σκοπού ή των αποτελεσμάτων αυτής.»
Θα πρέπει επίσης να διευκρινιστεί ότι η πώληση καινούργιας κατοικίας από υποκείμενο στο φόρο πρόσωπο, δηλαδή που ασκεί επιχείρηση, είναι φορολογητέα πράξη (Βλ. Παρ. 1(β) του όγδοου Παραρτήματος του Νόμου).
Ο δικηγόρος του Αιτητή με αναφορά στο σύγγραμμα Halsbury´s Laws of England, 4η Έκδοση (2005 Reissue), Τόμος 49(1), σελ. 38, παρ. 23 και στις αγγλικές υποθέσεις Customs and Excise Commissioners v. Lord Fisher (1981) 2 All ER 147 και Institute of Chartered Accountants in England and Wales v. Customs and Excise Commissioners (1999) 2 All ER 449, εισηγήθηκε ότι δεν είναι όλες οι δραστηριότητες που μπορούν να χαρακτηριστούν ως επιχειρηματικές. Όπως εξήγησε, η επιχείρηση υφίσταται μόνο όταν μια δραστηριότητα:-
«(α) Προωθείται με συνέπεια.
(β) Έχει εύλογη συνέχεια στο χρόνο.
(γ) Είναι ουσιαστική σε ποσότητα.
(δ) Διενεργείται τακτικά με αναγνωρισμένους επιχειρηματικούς κανόνες.
(ε) Έχει σαν κύριο σκοπό την προμήθεια φορολογητέων προμηθειών στους καταναλωτές έναντι ανταλλάγματος.
(στ) Αποτελείται από φορολογητέες προμήθειες που συνήθως γίνονται από άτομα που αποσκοπούν στην απόκτηση κέρδους από αυτές.»
Σύμφωνα με το δικηγόρο του Αιτητή, τα πιο πάνω κριτήρια δεν υφίστανται και ως εκ τούτου η δραστηριότητα του Αιτητή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως επιχείρηση.
Η δικηγόρος των Καθ' ων η αίτηση στη γραπτή αγόρευσή της, υποστηρίζοντας ότι ο Αιτητής ασκούσε επιχείρηση, ανέφερε τα εξής:-
«Τα πραγματικά δεδομένα συνηγορούν στο ότι ο Αιτητής είχε εξ' αρχής ως σκοπό του την άσκηση επιχείρησης. Η αίτηση στην Πολεοδομική Αρχή για χορήγηση άδειας πέντε κατοικιών με δύο κολυμβητικές δεξαμενές και ακολούθως η πώληση του μισού τεμαχίου στο Σέργιο Σεργίου με τη συμφωνία διανομής του ακινήτου, ούτως ώστε η κατοικία 5 να ανήκει στον Αιτητή, η κατοικία 4 να ανήκει στον Σέργιο Σεργίου και οι κατοικίες 1, 2 και 3 να τους ανήκουν από κοινού παραπέμπει σε οικονομική εκμετάλλευση του τεμαχίου. Στο πλαίσιο αυτό, δεν μπορεί να γίνει δεκτός ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι «..δεν άσκησε επιχείρηση αλλά πραγματοποίησαν μεμονωμένη πράξη..».»
Ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.
Όπως ορθά υποδεικνύει η δικηγόρος των Καθ' ων η αίτηση, σύμφωνα με τη νομολογία, σε φορολογικές υποθέσεις, οι αιτητές έχουν αυξημένο βάρος να αποδείξουν ότι η πράξη ήταν άκυρη προτού καλέσουν το δικαστήριο να παρέμβει. Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Cypoil Fuel Tankers Ltd v. Εφόρου ΦΠΑ, Υπόθ. Αρ. 853/02, ημερ. 26.3.2007, στην οποία παρέπεμψε η κα Πιπερή «εάν η απόφαση ήταν εφικτή για τον καθ' ου η αίτηση το δικαστήριο δεν θα επέμβει και αν ακόμη η υπόθεση ήταν τέτοια που το ίδιο το δικαστήριο δυνατό να κατέληγε σε διαφορετική απόφαση.»
Στην προκειμένη περίπτωση, έχοντας υπόψη τα δεδομένα όπως τα περιγράφω πιο πάνω, δεν έχω πειστεί ότι η επίδικη οικονομική δραστηριότητα που ασκούσε ο Αιτητής ήταν ανεξάρτητη του επιδιωκόμενου σκοπού. Δεν έχω πειστεί ότι η οικονομική δραστηριότητα του Αιτητή ήταν περιστασιακή, μεμονωμένη και άσχετη με την επίτευξη κέρδους. Κατά την άποψή μου, η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ήταν εύλογα εφικτή και δεν ξεφεύγει των ακραίων ορίων της διακριτικής τους ευχέρειας. Συμφωνώ με την άποψη ότι στην Αγγλία η νομολογία μπορεί να προσεγγίζει τα συγκεκριμένα φορολογικά θέματα με διαφορετικό τρόπο, αλλά αυτό έχει άμεση σχέση με τις συνθήκες και οικονομικές δραστηριότητες στην αγγλική κοινωνία και δεν πρέπει να θεωρείται ότι είναι δεσμευτική. Υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης, δεν διαπιστώνω παραβίαση της αρχής της νομιμότητας. Στην ίδια κατάληξη κατέληξε και ο αδελφός Δικαστής Νικολάτος στην υπόθεση Φιλίππου κ.α. ν. Δημοκρατία, Υπόθ. Αρ. 1449/2010, ημερ. 12.1.2012, με την οποία συμφωνώ.
Οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης 2-4
Ως προς το λόγο ακύρωσης 2, δεν συμφωνώ ότι η επίδικη απόφαση πάσχει λόγω έλλειψης επαρκούς αιτιολογίας. Εξετάζοντας την απόφαση, δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς το ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που οδήγησε τους Καθ' ων η αίτηση στη λήψη της απόφασης. Πέραν του περιεχομένου της απόφασης, η αιτιολογία συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου.
Ούτε οι άλλοι δύο λόγοι ακύρωσης ευσταθούν. Ο δικηγόρος του Αιτητή αναφέρθηκε σε πλάνη περί τα πράγματα, χωρίς να προσδιορίζει ποια από τα πραγματικά γεγονότα, είτε δεν λήφθηκαν υπόψη, είτε λήφθηκαν υπόψη ενώ είναι ανύπαρκτα. Όμως, ακόμη και αν υπήρχε οποιαδήποτε πλάνη, δεν έχει προβληθεί ο ισχυρισμός ότι αυτή επηρέασε ουσιωδώς την απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ώστε να ακυρωθεί.
Ως προς τον λόγο ακύρωσης 4 που αφορά στη μη διεξαγωγή επαρκούς έρευνας, τα επιχειρήματα εξαντλούνται στο ότι δεν διερευνήθηκαν οι συνθήκες πώλησης του ακινήτου, ώστε να διαπιστωθούν τα κίνητρα και ο σκοπός του Αιτητή. Όμως, τα στοιχεία του φακέλου δείχνουν προς αντίθετη κατεύθυνση και προς τη διεξαγωγή πλήρους έρευνας. Ως προς τα κίνητρα, αυτά προκύπτουν από τα γεγονότα και έχουν σχέση με το τελικό συμπέρασμα των Καθ' ων η αίτηση το οποίο αφορά την ουσία του πρώτου λόγου ακύρωσης.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €1.300 έξοδα, υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠς