|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΣΘΕΙΣΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΡ. 373/2010,
376/2010 ΚΑΙ 380/2010
2 Μαρτίου, 2012
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΓΓΕΛΗ ΠΕΤΡΗ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ' ου η αίτηση
.........................................
Αδ. Λάντος για τον αιτητή σε όλες τις προσφυγές
Δ. Εργατούδη (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τον καθ' ου η αίτηση
................................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Οι παρούσες προσφυγές με τον ίδιο αιτητή συνεκδικάστηκαν αφού έχουν κοινό πραγματικό και νομικό υπόβαθρο.
Η πρώτη (373/2010), στρέφεται εναντίον απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή του αιτητή αναφορικά με ειδοποίηση επιβολής που εκδόθηκε στις 24/3/2008 κατ' επίκληση του άρθρου 46 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, (Ν. 90/72 όπως τροποποιήθηκε), σε σχέση με εκτέλεση ανάπτυξης (ισόγεια κατοικία), στο τεμάχιο με αρ. 520, Φ/Σχ. ΧΧΧ111.34.W2 στο Φρέναρος.
Η δεύτερη (376/2010), στρέφεται και αυτή εναντίον απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή του αιτητή, αναφορικά όμως με ειδοποίηση επιβολής που εκδόθηκε στις 21/3/2008 σε σχέση με εκτέλεση ανάπτυξης (ισόγεια κατοικία), στο τεμάχιο με αρ. 523, Δ/Σχ. ΧΧΧ111.34.W2 στο Φρέναρος.
Η τρίτη (380/2010), προσβάλλει επίσης απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή του αιτητή, και αφορά ειδοποίηση επιβολής που εκδόθηκε στις 24/3/2008 σε σχέση με εκτέλεση ανάπτυξης (ισόγεια κατοικία), στο τεμάχιο με αρ. 524, Φ/Σχ. ΧΧΧ111.34.W2 στο Φρέναρος.
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι οι ειδοποιήσεις επιβολής αφορούν τρία διαφορετικά τεμάχια γης.
Επισημαίνεται ότι οι εν λόγω αποφάσεις κοινοποιήθηκαν με επιστολές, ημερ. 5/1/2010 προς το δικηγόρο του αιτητή.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Η αρμόδια Πολεοδομική Αρχή (Επαρχιακός Λειτουργός Αμμοχώστου, Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως), επέδωσε στις 21/3/2008 και 24/3/2008 ειδοποιήσεις επιβολής στον αιτητή Αντώνη Πετρή σε σχέση με την ανέγερση ισόγειας κατοικίας σε καθένα από τα τεμάχια 520, 523 και 524, Φ/Σχ. ΧΧΧΙΙΙ.34.W2 στο Φρέναρος.
Τα εν λόγω τεμάχια βρίσκονται τόσο εκτός του ορίου ανάπτυξης όσο και εκτός του ορίου υδατοπρομήθειας, εμπίπτουν δε στη Γεωργική Ζώνη Γ2. Τα συγκεκριμένα τρία τεμάχια έχουν προκύψει από την ενοποίηση των τεμαχίων με αρ. 502 και 126 και στη συνέχεια από την υποδιαίρεσή τους σε πέντε μικρότερα, αναφορικά δε με το ιστορικό τους σημειώνονται τα ακόλουθα:
Με βάση τις πρόνοιες της παραγράφου 1(α)(ΙΙ) της Πολιτικής 9(Φ)(β), για την ανέγερση μεμονωμένης κατοικίας, εκδόθηκε στις 11/8/2003 η πολεοδομική άδεια με αρ. ΑΜΧ/279/2003, η οποία αφορούσε την ανέγερση μιας κατοικίας στο τεμάχιο με αρ. 126 που είχε έκταση 4683 τ.μ. και στις 14/9/2003 εκδόθηκε η πολεοδομική άδεια με αρ. ΑΜΧ/278/2003 η οποία αφορούσε την ανέγερση άλλης μιας κατοικίας στο παρακείμενο τεμάχιο 502 που είχε έκταση 7.111 τ.μ.
Σε σχέση τώρα με τα προαναφερθέντα τεμάχια 520, 523 και 524, στις 26/1/2004, υποβλήθηκαν από τον αιτητή οι αιτήσεις υπ' αρ. ΑΜΧ/057/2004 και ΑΜΧ/058/2004 και στις 30/4/2004 υποβλήθηκε η αίτηση με αρ. ΑΜΧ/344/2004 για τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση μεμονωμένης κατοικίας σε καθένα από αυτά.
Η Πολεοδομική Αρχή, στις 22/9/2004 απέρριψε τις αιτήσεις του αιτητή. Οι λόγοι άρνησης, οι οποίοι είναι ταυτόσημοι σε όλες τις αιτήσεις, έχουν ως εξής:
«(500) Η προτεινόμενη ανάπτυξη (μεμονωμένη κατοικία) δεν ικανοποιεί τις σχετικές πρόνοιες των παραγράφων 1(δ) (επιφύλαξη), 1(β), 3(α) κ.λπ. της Πολιτικής 9(Γ)(β) της Δήλωσης Πολιτικής, γιατί το προς ανάπτυξη τεμάχιο έχει προκύψει μετά την 1 Δεκεμβρίου 1990 από υποδιαίρεση μεγαλυτέρου τεμαχίου με βάση τον περί Ακίνητου Ιδιοκτησίας Νόμο αφού προηγήθηκε η ενοποίηση των τεμαχίων με αριθμούς 126 και 502 εκ των οποίων το ένα βρίσκεται, επιπρόσθετα σε περιοχή που αρδεύεται από το Κυβερνητικό Αρδευτικό Έργο του Νότιου Αγωγού.
(501) Οι αιτητές δεν έχουν προβλέψει κατά την ετοιμασία των σχεδίων τους για την παραχώρηση του απαιτούμενου χώρου πράσινου (διασφάλιση των απαραίτηττων συνθηκών ανάπτυξης της περιοχής) κατά παράβαση των σχετικών προνοιών της παραγράφου 1(β) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής.»
Εναντίον της πιο πάνω απορριπτικής απόφασης υποβλήθηκαν, στις 27 Οκτωβρίου 2004, ιεραρχικές προσφυγές δυνάμει του άρθρου 31 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, (Ν. 90/72 όπως τροποποιήθηκε).
Το Υπουργείο Εσωτερικών, αφού ζήτησε και εξασφάλισε τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Επάρχου Αμμοχώστου, ετοίμασε σχετικό σημείωμα προς την Υπουργική Επιτροπή ημερ. 5/12/2006. Η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή, στη συνεδρία της ημερ. 14/12/2006 αφού εξέτασε τις ιεραρχικές προσφυγές αποφάσισε την απόρριψή τους και παράλληλα εξουσιοδότησε την Πολεοδομική Αρχή να τροποποιήσει τους λόγους άρνησης χορήγησης των αιτούμενων πολεοδομικών αδειών. Επίσης η Επιτροπή αποφάσισε όπως συστήσει στην Πολεοδομική Αρχή να επιδώσει ειδοποίηση επιβολής στους ιδιοκτήτες και τυχόν κατόχους των ανεγερθέντων (εντός των τεμαχίων που αφορούν οι υπό αναφορά αιτήσεις) κατοικιών που δεν καλύπτονται με πολεοδομική άδεια.
Στη συνέχεια, με επιστολή του ημερ. 1/3/2007, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών πληροφόρησε τον αιτητή περί της απόρριψης των ιεραρχικών προσφυγών που υπέβαλε, με αποτέλεσμα ο αιτητής να καταχωρήσει εναντίον της εν λόγω απόφασης την προσφυγή αρ. 619/2007. Το δικαστήριο με απόφασή του ημερ. 14/9/2010 απέρριψε την προσφυγή.
Ακολούθως και με βάση την υπό αναφορά απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής, η Πολεοδομική Αρχή με επιστολές της προς τον αιτητή ημερ. 11/4/2007 τον ενημέρωσε για τους τροποποιημένους λόγους άρνησης χορήγησης πολεοδομικής άδειας, αφού δε προέβη σε έρευνα σε συνεργασία με τον Επαρχιακό Κτηματολογικό Λειτουργό Αμμοχώστου προκειμένου να διαπιστωθούν οι ιδιοκτήτες/αγοραστές/κάτοχοι των κατοικιών στα τεμάχια 520, 523 και 524, Φ/Σχ. ΧΧΧΙΙΙ.34W2 στο Φρέναρος, για σκοπούς προώθησης της διαδικασίας επίδοσης ειδοποιήσεων επιβολής, επέδωσε στον αιτητή τις ειδοποιήσεις επιβολής που εμφαίνονται στα Παραρτήματα 1, 2 και 4 της ένστασης αντίστοιχα.
Εναντίον των εν λόγω ειδοποιήσεων επιβολής υποβλήθηκαν από μέρους του αιτητή στις 24/4/2008 ισάριθμες ιεραρχικές προσφυγές με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 47 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, (Ν. 90/72 όπως τροποποιήθηκε).
Το Υπουργείο Εσωτερικών, αφού έλαβε υπόψη τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Επάρχου Αμμοχώστου, ετοίμασε σχετικό σημείωμα το οποίο υπέβαλε στον Υπουργό Εσωτερικών για εξέταση και λήψη απόφασης.
Ο Υπουργός Εσωτερικών, αφού μελέτησε όλα τα ενώπιον του στοιχεία και έλαβε υπόψη τα πραγματικά και νομικά δεδομένα της υπόθεσης, την απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής, του Αν. Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Επάρχου Αμμοχώστου, καθώς και τους λόγους που επικαλέστηκε ο αιτητής προς υποστήριξη των ιεραρχικών προσφυγών του, ενεργώντας σύμφωνα με τις πρόνοιες των εδαφίων (4) και (5) του άρθρου 47 του σχετικού Νόμου, αποφάσισε να απορρίψει τις ιεραρχικές προσφυγές και να επικυρώσει τις ειδοποιήσεις επιβολής που του επιδόθηκαν, κρίνοντας ότι η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής είναι ορθή και σύμφωνη με τις πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας, καθώς οι υπό αναφορά αναπτύξεις υλοποιήθηκαν και τέθηκαν σε χρήση αυθαίρετα, χωρίς την εκ των προτέρων εξασφάλιση των σχετικών αδειών.
Με τις παρούσες προσφυγές προσβάλλονται οι εν λόγω αποφάσεις του Υπουργού Εσωτερικών οι οποίες κοινοποιήθηκαν στον αιτητή με επιστολές του αρμόδιου Υπουργείου προς το δικηγόρο του ημερ. 5/1/2010.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Με τις αρχικές γραπτές του αγορεύσεις ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή προωθεί τους εξής ουσιαστικά λόγους ακύρωσης που είναι οι ίδιοι και για τις τρεις προσφυγές: (α) στο υπηρεσιακό σημείωμα που ετοιμάστηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών και υποβλήθηκε στον Υπουργό για εξέταση και λήψη απόφασης, καταγράφηκαν γεγονότα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα με αποτέλεσμα να παραπλανηθεί ο Υπουργός και να οδηγηθεί σε λανθασμένη απόφαση, (β) η επίδικη διοικητική πράξη στερείται της δέουσας αιτιολογίας, (γ) κατά την ετοιμασία του προαναφερθέντος υπηρεσιακού σημειώματος ημερ. 19/19/2009 δεν έγινε η δέουσα έρευνα και (δ) η προσβαλλόμενη απόφαση δεν λήφθηκε αρμοδίως από τον Υπουργό.
Σε συμπληρωματική του αγόρευση που καταχωρήθηκε στις 13/10/11 ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή προώθησε και (ε) λόγο ακύρωσης, ότι δηλαδή, ο αιτητής δεν ήταν ο ιδιοκτήτης των επίδικων τεμαχίων και συνεπώς εσφαλμένα η Πολεοδομική Αρχή του επέδωσε τις ειδοποιήσεις επιβολής καλώντας τον να κατεδαφίσει την κάθε κατοικία που ανεγέρθηκε παράνομα σ' αυτά.
Η ευπαίδευτη συνήγορος του καθ' ου η αίτηση, στις δικές της αγορεύσεις, υποστηρίζει την ορθότητα και νομιμότητα των προσβαλλόμενων αποφάσεων.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Αξιολογώντας τους λόγους ακύρωσης, το κρίνω ορθότερο να εξεταστεί πρώτα ο ισχυρισμός που αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς των επίδικων τεμαχίων. Ο αιτητής εδράζει την εισήγηση του αυτή σε έγγραφο του Επαρχιακού Λειτουργού Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Αμμοχώστου ημερ. 26/9/11, που προσκομίστηκε ενώπιον του δικαστηρίου από τον καθ' ου η αίτηση, στο οποίο επισημαίνονται τα εξής:
«2. Αναφορικά με την Υπόθεση με αριθμό 373/2010, κατά το χρόνο επίδοσης της ειδοποίησης επιβολής, ιδιοκτήτες του τεμαχίου με αριθμό 520, κτημ. Σχεδ.: ΧΧΧΙΙΙ.34W2 ήταν οι David και Suzan Nelson (αντίγραφα τίτλων ιδιοκτησίας επισυνάπτονται ως παράρτημα «Α») και ο Αντώνης Αγγελή Πετρή ο πωλητής/εργολάβος. Συγκεκριμένα οι πρώτοι κατέστησαν ιδιοκτήτες από τις 14 Απριλίου 2005 και η ειδοποίηση επιβολής φέρει ημερομηνία 21 Μαρτίου, 2008. Στάληκε ειδοποίηση και στον Αντώνη Αγγελή Πετρή με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 46(2)(β) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, υπό την ιδιότητα του ως πωλητή/εργολάβου (αντίγραφα των σχετικών συμφωνητικών εγγράφων επισυνάπτονται ως παράρτημα «Β»).
3. Για τις άλλες δύο περιπτώσεις (τεμάχια με αριθμούς 523 και 524 του ιδίου κτηματικού σχεδίου), κατά το χρόνο επίδοσης των ειδοποιήσεων επιβολής ημερομηνίας 21 Μαρτίου, 2008, ιδιοκτήτης και των δύο τεμαχίων ήταν ο Αντώνης Αγγελή Πετρή (επισυνάπτονται ως παράρτημα «Γ» αντίγραφα των τίτλων ιδιοκτησίας των αναφερόμενων τεμαχίων ημερομηνίας έκδοσης 10 Ιουνίου, 2008).»
Πιο συγκεκριμένα, με βάση το περιεχόμενο του εν λόγω εγγράφου, είναι ειδικότερα η θέση του, πως κακώς του επιδόθηκε ειδοποίηση επιβολής για το τεμάχιο 520, (προσφ. αρ. 373/2010), αφού κατά το χρόνο επίδοσης αυτής ιδιοκτήτες ήταν οι David και Suzan Nelson ενώ ο ίδιος ήταν ο εργολάβος/πωλητής.
Η περίπτωση του, τονίζει, δεν καλύπτεται από τις πρόνοιες του άρθρου 46(2)(α) του Νόμου δυνάμει των οποίων:
«46(2) Οσάκις η Πολεοδομική Αρχή επιδίδη ειδοποίησιν επιβολής, η ειδοποίησις -
(α) επιδίδεται εις τον ιδιοκτήτην και εις τον κάτοχον της ακινήτου ιδιοκτησίας εις την οποία αύτη αναφέρεται»
Όσον αφορά δε τα υπόλοιπα τεμάχια 523 και 524 που αφορούν οι προσφυγές 376/2010 και 380/2010 αντίστοιχα, υποστηρίζει, πως παρόλο που κατά το χρόνο επίδοσης των ειδοποιήσεων επιβολής, ιδιοκτήτης και των δύο τεμαχίων ήταν ο ίδιος, εντούτοις την κατοχή αυτών είχαν οι Patrisia και Jerry Macanguous, και Erick Stanley και Heather Wootton, αντίστοιχα, στους οποίους αυτά πωλήθηκαν. Συνεπώς, επισημαίνει, κακώς του επιδόθηκαν και σ' αυτή την περίπτωση οι σχετικές ειδοποιήσεις επιβολής.
Η ευπαίδευτη συνήγορος του καθ' ου η αίτηση αντικρούοντας τις εν λόγω αιτιάσεις του αιτητή ισχυρίζεται πως δεν έχει προβληθεί ούτε στοιχειοθετηθεί στα νομικά σημεία της αίτησης ακύρωσης ως λόγος ακυρότητας το ιδιοκτησιακό καθεστώς των επιδίκων τεμαχίων και ως εκ τούτου σύμφωνα με τον Καν. 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, ο συγκεκριμένος ισχυρισμός δεν δύναται να προωθηθεί.
Δε θα συμφωνήσω με τη θέση αυτή του καθ' ου η αίτηση. Ο υπό αναφορά λόγος ακυρότητας αφορά βασικά παραβίαση τύπου και ειδικότερα του άρθρου 46 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου (Ν. 90/72 όπως τροποποιήθηκε) που καθορίζει μεταξύ άλλων σε ποια πρόσωπα επιδίδονται οι ειδοποιήσεις επιβολής. Κατά συνέπεια, κρίνω ότι ο συγκεκριμένος λόγος ακυρότητας καλύπτεται από το νομικό σημείο 4 της αίτησης ακύρωσης όπου αναφέρεται ότι «ο καθ' ου η αίτηση ενήργησε καθ' υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας καθότι ενήργησε αντίθετα με την ισχύουσα Νομοθεσία, Κανονισμούς και Διαδικασία.» Θα προχωρήσω λοιπόν στην εξέτασή του.
Εξέτασα τις αντίστοιχες θέσεις. Είναι η κρίση μου πως ορθά επιδόθηκε στον αιτητή ειδοποίηση επιβολής για το τεμάχιο 520 παρά το ότι κατά το χρόνο της επίδοσης δεν ήταν ο ιδιοκτήτης του τεμαχίου αλλά ο εργολάβος/πωλητής. Για σκοπούς της προσφυγής αρ. 373/2010 που αφορά το υπό αναφορά τεμάχιο ο καθ' ου η αίτηση εφάρμοσε τις διατάξεις του άρθρου 46(2)(β) του Ν. 90/72 όπως τροποποιήθηκε, σύμφωνα με τις οποίες:
«46(2) Οσάκις η Πολεοδομική Αρχή επιδίδη ειδοποίησιν επιβολής, η ειδοποίησις -
(β) δύναται, εάν η Πολεοδομική Αρχή νομίζη τούτο πρέπον, να επιδοθή ωσαύτως εις οιονδήποτε έτερον πρόσωπον έχον συμφέρον εν τη ακινήτω ιδιοκτησία, το οποίον είναι συμφέρον ουσιωδώς επηρεαζόμενο, κατά την κρίσιν αυτής, υπό της ειδοποιήσεως.»
Η άποψη μου ότι ορθά η Πολεοδομική Αρχή εφάρμοσε τις διατάξεις του εν λόγω άρθρου στην περίπτωση του αιτητή σε σχέση με το υπό αναφορά τεμάχιο ενισχύεται και από τα όσα ο ίδιος αναφέρει στην ιεραρχική προσφυγή που άσκησε εναντίον της ειδοποίησης επιβολής τα οποία μαρτυρούν την ύπαρξη συμφέροντος του στο συγκεκριμένο τεμάχιο.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα δύο τεμάχια 523 και 524 (προσφυγές αρ. 376/2010 και 380/2010 αντίστοιχα) από τη στιγμή που κατά το χρόνο επίδοσης των ειδοποιήσεων ιδιοκτήτης των συγκεκριμένων τεμαχίων ήταν ο αιτητής, εφαρμόστηκαν οι πρόνοιες του άρθρου 46(2)(α). Άλλωστε σύμφωνα με τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία ειδοποιήσεις επιβολής επιδόθηκαν και στους αγοραστές του κάθε τεμαχίου.
Αναφορικά τώρα με τον υπό (α) πιο πάνω λόγο ακύρωσης που προβάλλεται, ο αιτητής ισχυρίζεται ειδικότερα ότι είναι λανθασμένη η κρίση της διοίκησης ως προς το ότι:
(α) τα επίδικα τεμάχια δεν εφάπτονται δημόσιου δρόμου αλλά διαθέτουν δικαίωμα διόδου,
(β) υπήρξε ενοποίηση αυτών και στη συνέχεια υποδιαίρεση, και
(γ) εξαντλήθηκε η δυνατότητα ανάπτυξής τους ως προς τον επιτρεπόμενο αριθμό κατοικιών με βάση τις εκδοθείσες για τα τεμάχια 126 και 502 άδειες βάσει των ΦΑΚ ΑΜΧ/278/03 και ΑΜΧ/279/03.
Κατά τη γνώμη μου ούτε οι πιο πάνω αιτιάσεις του αιτητή ευσταθούν. Όπως πολύ ορθά παρατηρεί η ευπαίδευτη συνήγορος του καθ' ου η αίτηση τα γεγονότα τα οποία αμφισβητεί ο αιτητής αποτέλεσαν επίδικα θέματα στην προσφυγή αρ. 619/2007. (Βλ. Αντώνης Πετρή ν. Υπουργού Εσωτερικών, υποθ. αρ. 619/2007 ημερρ. 14/9/2010). Το δικαστήριο αποδεχόμενο την ορθότητα της κρίσης του διοικητικού οργάνου αναφορικά με την εκτίμηση των πραγματικών γεγονότων και την εφαρμογή των προνοιών της Δήλωσης Πολιτικής επικύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση αναφέροντας τα ακόλουθα:
Αναφορικά με τους άλλους λόγους απόρριψης των αιτήσεων κρίνω ότι οι καθ' ων προέβηκαν στη δέουσα έρευνα αναφορικά με το κατά πόσο η προτεινόμενη ανάπτυξη ήταν σύμφωνη με τη Δήλωση Πολιτικής.
Η διαφοροποίηση των εμβαδών των τεμαχίων κατά 63 τ.μ. δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μη ουσιώδης. Το τεμάχιο 126, όπως προκύπτει από το φάκελο, δεν εφαπτόταν δημόσιου δρόμου αλλά εγγεγραμμένου δρόμου πλάτους λιγότερου των 4 μέτρων και για το λόγο αυτό, όπως αναφέρει ο αιτητής στην αγόρευση του, είχε υποβληθεί αίτηση για παραχώρηση δικαιώματος διόδου. Επίσης στα σχέδια τα οποία υποβλήθηκαν μαζί με τις αιτήσεις δεν υπήρχε πρόνοια για παραχώρηση χώρου πρασίνου.»
Βέβαια αναφέρω ότι η πιο πάνω προσφυγή έχει εφεσιβληθεί με την Α.Ε.173/2010, η οποία εκκρεμεί. Βέβαια η απόφαση θεωρείται τελική εκτός αν ανατραπεί από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Επομένως, στην έκταση που έχουν αποφασιστεί θέματα που αφορούν την παρούσα υπόθεση, υιοθετώ το σκεπτικό της εν λόγω απόφασης.
Ο επόμενος ισχυρισμός του αιτητή αναφέρεται σε έλλειψη αιτιολογίας των προσβαλλόμενων αποφάσεων. Εξέτασα και αυτό τον ισχυρισμό και για τους λόγους που εξηγώ στη συνέχεια, κρίνω πως ούτε αυτός ο ισχυρισμός ευσταθεί. Αν ανατρέξουμε στο κείμενο των προσβαλλόμενων αποφάσεων θα διαπιστώσουμε πως καταγράφεται ρητά σε αυτό ότι ο Υπουργός προτού καταλήξει στην απόφασή του έλαβε υπόψη του τις απόψεις όλων των αρμοδίων υπηρεσιών και οργάνων καθώς και όλα τα ενώπιον του στοιχεία. Το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνονται στο σώμα των εν λόγω αποφάσεων οι συγκεκριμένες απόψεις δεν συνεπάγεται κατ' ανάγκη ότι οι συγκεκριμένες αποφάσεις είναι αναιτιολόγητες. Άλλωστε το επαρκές ή μη της αιτιολογίας μιας απόφασης κρίνεται αναλόγως προς τα ιδιαίτερα περιστατικά και τη φύση της κάθε υπόθεσης. Η αιτιολογία δε σύμφωνα με τη νομολογία μπορεί να συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου εφόσον αυτό προκύπτει ευθέως χωρίς περαιτέρω διερεύνηση και στάθμιση των στοιχείων του φακέλου. Η προκείμενη περίπτωση, κατά την άποψη μου, είναι τέτοια.
Αναφορικά τώρα με τον υπό (γ) πιο πάνω λόγο ακύρωσης ότι κατά την ετοιμασία του υπηρεσιακού σημειώματος ημερ. 19/10/2009 δεν προηγήθηκε η δέουσα έρευνα, είμαι της άποψης ότι ούτε αυτός ευσταθεί. Από το σύνολο των ενώπιον του δικαστηρίου στοιχείων προκύπτει ότι, στην προκείμενη περίπτωση, της ετοιμασίας του εν λόγω υπηρεσιακού σημειώματος προηγήθηκε η δέουσα έρευνα. Το συγκεκριμένο σημείωμα περιλαμβάνει λεπτομερώς τις εισηγήσεις όλων των εμπλεκομένων και αρμοδίων υπηρεσιών. Ως εκ τούτου η έρευνα που έγινε ήταν πλήρης και σύμφωνη με ό,τι επιτάσσει η νομολογία (Βλ. μεταξύ άλλων Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 74, Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών (1996) 3 Α.Α.Δ. 503 και Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270, 275-276).
Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι η απόφαση δεν λήφθηκε αρμοδίως από τον Υπουργό, είναι η θέση του αιτητή ότι το μόνο που υπάρχει είναι στο Παράρτημα 6 της ένστασης, δίπλα από τη λέξη «Υπουργό» μια μονογραφή ημερ. 28/9/2009 όπου λέγει ότι συμφωνεί με τις εισηγήσεις της παραγράφου 8. Όμως δεν μπορεί ένας να πει αν είναι ή όχι η υπογραφή του Υπουργού.
Από πλευράς του καθ' ου η αίτηση υποστηρίχθηκε ότι από τα Παραρτήματα 6 και 7 της Ένστασης προκύπτει ρητά ότι ο Υπουργός συμφώνησε με το σημείωμα που του είχε υποβληθεί με τρόπο που είναι φανερό ότι την τελική απόφαση επί του θέματος την έλαβε ο Υπουργός. Διαβάζοντας το 8σέλιδο σημείωμα προς τον Υπουργό ημερ. 19/10/2009 το οποίο καταλήγει με εισήγηση όπως απορριφθούν οι ιεραρχικές προσφυγές και επικυρωθούν οι ειδοποιήσεις επιβολής σε συνδυασμό με τη φράση «Συμφωνώ με την εισήγηση ημερ. 29/12/2009» προκύπτει πράγματι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η τελική απόφαση λήφθηκε από τον Υπουργό. Τούτο επαναλαμβάνεται και στην επιστολή ημερ. 5/1/2010 με την οποία κοινοποιήθηκε η απόφαση ότι δηλαδή αυτή λήφθηκε από τον Υπουργό. Η περίπτωση διαχωρίζεται από τις υποθέσεις που επικαλέστηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή. Επομένως απορρίπτεται κι' αυτός ο ισχυρισμσός.
Με αφορμή όμως τον πιο πάνω ισχυρισμό, είναι ορθό όπως σε παρόμοιες περιπτώσεις, η απόφαση του Υπουργού να φαίνεται σε ξεχωριστό πρακτικό παρά με μια σύντομη αναφορά, επί της ιδίας της εισήγησης, όπως έγινε στην παρούσα.
Ενόψει όλων των πιο πάνω οι προσφυγές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται με έξοδα (πλέον ΦΠΑ αν υπάρχουν ) εναντίον του αιτητή και υπέρ του καθ' ου η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή (αφού ληφθεί υπόψη ότι οι υποθέσεις συνεκδικάστηκαν) και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσβαλλόμενη με την κάθε προσφυγή απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ