|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Υπόθεση Αρ. 1345/2009]
23 Φεβρουαρίου 2012
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
INVESTWISE J.E. LTD
Aιτητές
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Καθ' ων η αίτηση
Π. Δήμου για Μάριο Γεωργίου και Συνεργάτες για τους αιτητές.
Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση για χορηγία στο πλαίσιο του Σχεδίου Χορηγίας για Ενίσχυση της Επιχειρηματικής Δραστηριότητας με βάση τον Κανόνα De Minimis στο πλαίσιο του τριετούς Προγράμματος Αναζωογόνησης/Αναβίωσης Περιοχών Πράσινης Γραμμής Λευκωσίας 2006-2008.
Η αίτηση των αιτητών εξετάστηκε μαζί με όλες τις υπόλοιπες που υποβλήθηκαν από τρίτους. Οι αιτήσεις αξιολογήθηκαν και επιλέγησαν οι κριθείσες ως υπερέχουσες. Στους αιτητές στάληκε η επιστολή ημερομηνίας 21.7.09 σύμφωνα με την οποία η αίτησή της δεν ήταν δυνατό να εγκριθεί «γιατί κατά την αξιολόγηση της από την Επιτροπή, συγκέντρωσε συνολική βαθμολογία 54 μονάδες και τέθηκε εκτός του εγκριμένου Προϋπολογισμού του Σχεδίου». Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή προσβάλλουν ακριβώς εκείνη την απόφαση «με την οποία απορρίπτεται η αίτηση των αιτητών ημερομηνίας 30.5.06».
Διευκρινίστηκε πως δεν υπήρχε δικαίωμα στη χορηγία στη βάση ατομικών δεδομένων του κάθε αιτητή. Δηλαδή δεν παρεχόταν αυτή η χορηγία σε οποιονδήποτε συγκέντρωνε ορισμένα χαρακτηριστικά. Όσοι θα συγκέντρωναν τα ελάχιστα απαιτούμενα χαρακτηριστικά, ως προϋπόθεση, θα συγκρίνονταν μεταξύ τους για να επιλεγούν οι επικρατήσαντες, με γνώμονα τον προϋπολογισμό του σχεδίου. Εν προκειμένω ο προϋπολογισμός του σχεδίου καλύφθηκε από άλλους ως επικρατήσαντες και οι αιτητές, ενώ κατά τα άλλα πληρούσαν τις ελάχιστες απαιτούμενες προϋποθέσεις, αποκλείστηκαν ως υστερήσαντες.
Ζήτησα κατά τις διευκρινήσεις τις απόψεις των μερών σε σχέση με το κατά πόσο, κάτω από τις περιστάσεις, δεν ήταν ο αποκλεισμός των αιτητών η εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά η απόφαση για την παροχή της χορηγίας στους τρίτους. Ώστε αυτή να ήταν η προσβαλλόμενη απόφαση.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους καθ' ων η αίτηση ανέφερε πως ακριβώς είχε πρόθεση να εγείρει όμοιο ζήτημα και υποστήριξε πως εκτελεστή δεν είναι η απόρριψη της αίτησης των αιτητών αλλά η απόφαση για την παροχή της χορηγίας στους άλλους. Οι αιτητές εισηγούνται πως με την προσφυγή προσβάλλουν «ολόκληρη την απόφαση της Υπηρεσιακής Επιτροπής η οποία εκδόθηκε κατά τη συνεδρία της Επιτροπής στις 20.7.09». Επειδή δε όταν τους έθεσα το ζήτημα αναφέρθηκα στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Κυπριακή Δημοκρατία ν. Γιαννάκη Παπαϊωάννου, ΑΕ 18/11, ημερομηνίας 12.9.2011 επικεντρώθηκαν σε προσπάθεια διαφοροποίησης εκείνης της περίπτωσης, η οποία αφορούσε σε προσβολή της θέσης στην οποία τοποθετήθηκε ο εκεί αιτητής στον πίνακα διοριστέων καθηγητών. Εκείνο που είναι κοινό στις δυο περιπτώσεις είναι η επισήμανση πως εκεί όπου το ζήτημα αποφασίζεται συγκριτικώς, δεν είναι επιτρεπτή η αυτοτελής διεκδίκηση. Υπέδειξα στα μέρη την πιο πάνω απόφαση ως αναφερόμενης και στον όγκο της νομολογίας επί όμοιου θέματος. Από τις αποφάσεις στις οποίες αναφέρθηκε η Ολομέλεια, σημειώνω πρώτα τη Φειδία Μεταξά ν. Επιτροπής Κρατικών Υποτροφιών κ.α. Προσφυγή αρ. 754/98, ημερομηνίας 11.8.2000. Σε εκείνη την υπόθεση, η χορήγηση των υποτροφιών, που ήταν ορισμένες, γινόταν στους συγκριτικά καλύτερους και η προσβολή της άρνησης χορήγησης της υποτροφίας κρίθηκε απαράδεκτη γιατί δεν στρεφόταν κατά της απόφασης για χορήγηση των περιορισμένων υποτροφιών στους τρίτους, που ήταν η μόνη εκτελεστή διοικητική πράξη. Γίνεται αναφορά στην υπόθεση εκείνη και στην απόφαση της Ολομέλειας στη Δημοκρατία ν. Χρυσοστόμου κ.α. (1999) 3 ΑΑΔ 391 που επίσης περιλαμβάνεται στις υποθέσεις που αναφέρθηκαν από την Ολομέλεια στην Κυπριακή Δημοκρατία ν. Γιαννάκη Παπαϊωάννου (ανωτέρω) στην οποία προσβλήθηκε η κρίση της διοίκησης πως οι αιτητές δεν νομιμοποιούνταν και η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη αφού αυτή δεν συνιστούσε αυτοτελή διοικητική πράξη αλλά θέμα προς εξέταση στο πλαίσιο του ελέγχου του κύρους της χορήγησης αδειών σε τρίτους. Σε όμοιο θέμα, πάλιν σε σχέση με υποτροφίες, αφορά και η Νάγια Πετούση ν. Επιτροπής Κρατικών Υποτροφιών κα, Προσφυγή αρ. 1309/99, ημερομηνίας 27.11.2000. Περαιτέρω, σε σχέση με άδεια αλιείας η Κουσελίνης ν. Δημοκρατίας (2001) 4Α ΑΑΔ 1, και τελικά σε σχέση με τη διεκδίκηση θέσεων σε Σχολή, οι υποθέσεις Σάββα Στοκίδη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 1260/99, ημερομηνίας 8.4.2002, και Χρίστου Παπαϊωάννου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 1229/99 ημερομηνίας 25.4.2002.
Η θεραπεία που επιδιώκεται προσδιορίζεται στην προσφυγή και συνίσταται στην απόρριψη του αιτήματος των αιτητών. Με κανένα τρόπο δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι αφορά και στη χορήγηση στους τρίτους προς τους οποίους, βεβαίως, και δεν επεδόθη η προσφυγή.
Η ευπαίδευτη συνήγορος των αιτητών σημειώνει περαιτέρω το γεγονός πως δεν είχαν ενημερωθεί με την επιστολή που τους είχε αποσταλεί αναφορικά με το πόσοι εγκρίθηκαν και ποιοι. Αυτό όμως δεν μπορεί να συσχετισθεί προς τη φυσιογνωμία του ζητήματος που μας απασχολεί. Το ποια πράξη είναι η εκτελεστή δεν μπορεί να είναι συναρτημένο προς το περιεχόμενο της ενημέρωσης που στη μια ή στην άλλη περίπτωση γίνεται. Η εκτελεστότητα της πράξης προσδιορίζεται από τα δικά της χαρακτηριστικά και δεν μπορεί παρά να είναι σταθερή. Το κατά πόσο οι αιτητές θα μπορούσαν να ασκήσουν προσφυγή δυνάμει της πληροφόρησης που είχαν με την επιστολή που αναφέρθηκε, είναι ζήτημα διαφορετικό. Πάντως, στην υπόθεση Σωφρόνης Τσιάρτας κ.α. ν. Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας, Προσφυγές 496/2008 κ.α., ημερομηνίας 13.9.2010 είχα αναφερθεί στην υποχρέωση του πολίτη ο οποίος πληροφορείται την έκδοση διοικητικής πράξης που του προκαλεί βλάβη, να προβεί σε ενέργειες προς απόκτηση της πλήρους γνώσης που θα του επέτρεπε να ασκήσει προσφυγή για ακύρωση.
Καταλήγω πως η προσφυγή δεν είναι παραδεκτή και απορρίπτεται. Όπως έχει συμφωνηθεί μεταξύ των μερών επιδικάζονται €1.500 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
/μσιαμπαρτά