ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 1218/2010)

 

26 Ιανουαρίου, 2012

 

[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΤΟΥΜΑΖΟΥ,

 

Αιτητής,

 

-ν-

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,

 

Καθ΄ου η Aίτηση.

- - - - - -

ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 6.9.2011 ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

 

Σ. Ιωάννου για Μ. Β. Ιωάννου, για τον Αιτητή.

 

Μ. Θεοκλήτου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Καθ΄ου η Αίτηση.

- - - - - -                            

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η    Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή του, ο αιτητής προσβάλλει την εγκυρότητα της απόφασης του καθ΄ου η αίτηση, η οποία του κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 28.6.2010, με την οποία επληροφορείτο ότι απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή του στην Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων εναντίον της απόφασης του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Δ.Υ.Κ.Α.), με την οποία είχε απορριφθεί αίτημά του για παροχή σύνταξης ανικανότητας.

 

Όπως αναφερόταν στην επιστολή εκείνη:

 

"Με βάση τα στοιχεία του φακέλου του κ. Τουμάζου, ο ίδιος υπέβαλε νέα αίτηση για σύνταξη ανικανότητας στις 20/1/2009 μετά τον τερματισμό της σύνταξης ανικανότητάς του από 1/1/2006, με βάση το πόρισμα διερεύνησης απασχόλησης των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η αίτηση του κ. Τουμάζου απορρίφθηκε με βάση νέα διερεύνηση απασχόλησης, από την οποία διαφάνηκε ότι ο αιτητής εργαζόταν καθημερινά σε εστιατόριο, ιδιοκτήτης του οποίου είναι ο αδελφός του, ενώ κρίθηκε ότι η δυνατότητα του να κερδίζει από εργασία δεν μειώθηκε στον βαθμό που να δικαιολογεί την παροχή σύνταξης ανικανότητας, βάσει των προνοιών του άρθρου 38(5) του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου.

 

Ακολούθως, μετά την λήψη της επιστολής σας ημερ. 31/7/2009, οι Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων διεξήγαγαν και τρίτη διερεύνηση απασχόλησης η οποία ολοκληρώθηκε στις 2/2/2010, και από την οποία διαφάνηκε ότι ο κ. Τουμάζου εξακολουθεί να εργάζεται στο ίδιο εστιατόριο καθημερινά για όλες σχεδόν τις ώρες λειτουργίας του, χωρίς να έχουν αλλάξει καθόλου τα καθήκοντά του, ενώ παρατηρείται μόνο μείωση στα εισοδήματά του, η οποία με βάση τα δεδομένα μπορεί να θεωρηθεί εικονική. Συγκεκριμένα, η Νομοθεσία αναφέρεται στην δυνατότητα του αιτητή να κερδίζει από εργασία και εξυπακούει αδυναμία η οποία αντικειμενικά δεν επιτρέπει στον ασφαλισμένο να κερδίζει αποδοχές στο σημείο που καθορίζει ο Νόμος, και δεν συναρτάται με το ποσό πο ο ίδιος ο ασφαλισμένος θέλει ή δηλώνει ότι κερδίζει."

 

Μετά την καταχώρηση των εκατέρωθεν αγορεύσεων των δύο πλευρών, ο αιτητής υπέβαλε την παρούσα αίτηση, με την οποία ζητεί την άδεια του Δικαστηρίου να καταχωρήσει ένορκη δήλωση αναφορικά με τα ακόλουθα γεγονότα τα οποία αμφισβητεί:

 

"1. Εις την προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 28.06.2010 αναφέρεται ότι η δυνατότητα του να κερδίζει από εργασία δεν μειώθηκε στο βαθμό που να δικαιολογεί την παροχή σύνταξης ανικανότητας.

 

2. Εις την προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 28.06.2010 αναφέρεται ότι δεν είχαν αλλάξει τα καθήκοντα του και η μείωση στα εισοδήματα του ήταν εικονική.

 

3. Εις την γραπτή αγόρευση των Καθ΄ων η Αίτησις υπάρχει εισήγηση ότι όσα αναφέρει ο Αιτητής που δεν προκύπτουν από τον διοικητικό φάκελο αποτελούν θέματα μαρτυρίας η προσαγωγή της οποίας απαιτεί την άδεια του Δικαστηρίου.

 

4. Ο Αιτητής προτίθεται να παρουσιάσει μαρτυρία των λογιστών ελεγκτών του ότι ουδέποτε εισέπραξε το ποσό των €14.500.- αλλά το εν λόγω ποσό το εισέπραξαν οι Μάριος και Ιωάννης Τουμάζου και τούτο φαίνεται και λογιστικά στους λογαριασμούς της εταιρείας.

 

5. Ο Αιτητής αμφισβητεί ότι υπήρξε διευθυντής και μέτοχος της εταιρείας και αποχώρησε όπως ισχυρίζονται οι Καθ΄ων η Αίτησις.

 

6. Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι υπήρξε μείωση των εισοδημάτων του τα έτη 2008, 2009 και 2010 λόγω του ότι χειροτέρευσε η κατάσταση της υγείας του και απασχολείται 2 έως 3 ώρες ημερησίως όχι ως σερβιτόρος αλλά έχει εποπτικά καθήκοντα και τούτο για να βοηθείται οικονομικά από τον αδελφό του.

 

7. Δεν υπάρχει υπάλληλος της εταιρείας Γιώργος Αντωνίδης αλλά είναι ο Γιάννης Αντωνίδης ο οποίος ουδέποτε υπέδειξε τον Αιτητή ως υπεύθυνο του εστιατιορίου."

 

Προς υποστήριξη της αίτησής του, ο αιτητής σε συνημμένη ένορκη δήλωσή του αναφέρει ότι στη γραπτή αγόρευση του καθ΄ου η αίτηση, καθώς και στα διάφορα Παραρτήματα, προβάλλονται ισχυρισμοί τους οποίους ο ίδιος δεν αποδέχεται ως ορθούς και επιβάλλεται έτσι η παροχή άδειας από το Δικαστήριο για την προσαγωγή μαρτυρίας με ένορκες δηλώσεις, ιδιαίτερα σε 7 σημεία, τα οποία και ο αιτητής συγκεκριμενοποιεί στη συνέχεια.

 

Το καθ΄ου η αίτηση ενίσταται στο αίτημα για παροχή άδειας προσκόμισης μαρτυρίας μέσω ενόρκων δηλώσεων, προβάλλοντας προς τούτο ευάριθμους λόγους ένστασης. Παραθέτω στη συνέχεια τους πέντε λόγους Ένστασης, τους οποίους και θεωρώ ως τους πλέον σημαντικούς:

 

"1. Ο Αιτητής δεν δικαιούται να προσαγάγει τη σκοπούμενη μαρτυρία, καθότι αυτή δεν είναι σχετική με την εγκυρότητα της προσβαλλόμενης πράξης και/ή επειδή η μαρτυρία που επιδιώκεται να προσαχθεί δεν είναι δυνατό να τεκμηριώσει οποιοδήποτε λόγο ακύρωσης της προσβαλλόμενης πράξης, άρα δεν είναι αναγκαία, και σε κάθε περίπτωση ο λόγος ακύρωσης που επιδιώκεται να τεκμηριωθεί δεν εξειδικεύεται στην αίτηση του Αιτητή. Δηλαδή στην αίτηση δεν συνδέονται τα προς απόδειξη γεγονότα με τα νομικά σημεία και τα γεγονότα πάνω στα οποία βασίζεται η Προσφυγή.

 

2. Ισχυρισμοί όπως η έλλειψη δέουσας έρευνας, ελλιπής αιτιολογία και ύπαρξη πλάνης, είναι ζητήματα που πρέπει να αποφασίζονται αποκλειστικά με βάση το περιεχόμενο του σχετικού διοικητικού φακέλου που θα κατατεθεί ως τεκμήριο στο Δικαστήριο, και τα οποία μπορούν, εν πάση περιπτώσει, να εξακριβωθούν από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου.

 

3. Με την αίτηση για προσαγωγή μαρτυρίας, ο Αιτητής ανεπίτρεπτα επιδιώκει να θέσει και/ή να προσαγάγει μαρτυρία, η οποία να διαφοροποιεί και/ή να αλλοιώνει και/λη να μεταβάλλει το περιεχόμενο των στοιχείων που ήσαν ενώπιον των Καθ΄ων η Αίτηση και που λήφθηκαν υπόψη για την έκδοση της απόφασης.

 

4. Με την αίτηση για προσαγωγή μαρτυρίας ο Αιτητής επιδιώκει να θέσει και/ή να προσαγάγει μαρτυρία η οποία δεν τέθηκε ενώπιον του αρμοδίου οργάνου κατά τον ουσιώδη χρόνο, και το Δικαστήριο δεν μπορεί να την εξετάσει πρωτογενώς στο στάδιο αυτό.

 

5. Τα γεγονότα τα οποία ο Αιτητής επιθυμεί να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου, δεν περιλαμβάνονται στα γεγονότα που κατέγραψε στην Αίτηση Ακυρώσεως ως τα γεγονότα που υποστηρίζουν την Προσφυγή του."

 

Οι βασικές αρχές που διέπουν το θέμα της προσαγωγής μαρτυρίας κατά την ενάσκηση της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, συνοψίστηκαν ως ακολούθως στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Sportsman Betting Co Limited v. Δημοκρατίας (2000) 3 ΑΑΔ 591, στη σελίδα 595:

 

". Από τη νομολογία του  Ανωτάτου Δικαστηρίου προκύπτει σαφώς η αρχή ότι προϋπόθεση για την προσαγωγή μαρτυρίας στην αναθεωρητική διαδικασία είναι η σχετικότητα της μαρτυρίας προς τα επίδικα θέματα. (Ρούσος ν. Ιωαννίδης κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549, Ζαβρός ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 106, Τάσου Μιχαηλίδη κ.ά. ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Παλαιχωρίου, Υπόθ. Αρ. 530/97, ημερ. 5.7.2000). Στην αναθεωρητική του δικαιοδοσία το Ανώτατο Δικαστήριο έχει την διακριτική ευχέρεια να ελέγχει το δικαίωμα των διαδίκων να προσαγάγουν μαρτυρία σχετική με τα γεγονότα που θέλουν να αποδείξουν, με γνώμονα πάντοτε τη σχετικότητα της μαρτυρίας με τα επίδικα θέματα. Ο διάδικος που ζητά την έκδοση οδηγιών για προσαγωγή μαρτυρίας, είτε προφορικής είτε υπό μορφή ένορκης δήλωσης, οφείλει να προσδιορίζει με εύλογη λεπτομέρεια τα γεγονότα τα οποία επιδιώκει να αποδείξει και να ικανοποιήσει επίσης το Δικαστήριο ότι τα γεγονότα αυτά είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα που εγείρονται στην προσφυγή, λαμβανομένων υπόψη των νομικών σημείων και των γεγονότων πάνω στα οποία βασίζεται η προσφυγή. Επιτρέπεται η προσκόμιση γεγονότων με μαρτυρία μόνο όταν είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα και όταν η απόδειξή τους δυνατό να τεκμηριώσει οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης. (Βλέπε Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (Αρ. 1) (1992) 4 Α.Α.Δ. 3330, Νικολαϊδης ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) 4 Α.Α.Δ. 609, Lordos Hotels Holdings Ltd. v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου, Υπόθ. Αρ. 71/97, ημερ. 18.11.99)."

 

Επίσης, διαφωτιστική επί της ουσίας του εξεταζόμενου θέματος, αλλά και επί της διαδικασίας, είναι και η απόφαση της Ολομέλειας στην Αναθεωρητική Έφεση Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας (2003) 3 ΑΑΔ 507, όπου στις σελίδες 510-510 του τόμου αποφάσεων αναφέρθηκαν και τα εξής:

 

"Ο Κανονισμός 12 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 προνοεί ότι,

 

"(1) Το Δικαστήριον ή Δικαστής δύναται να διατάξη οιονδήποτε αιτητήν να παρουσιασθή αυτοπροσώπως είτε διά να δώση ενόρκως ή άλλως πως πληροφορίας προς το Δικαστήριον, είτε διά να παρουσιάση έγγραφα ή άλλα αποδεικτικά μέσα. Εάν αιτητής τις διαταχθείς να εμφανισθή αυτοπροσώπως αρνηθή να πράξη ούτω, η ακολουθητέα διαδικασία εξαναγκασμού προς συμμόρφωσιν του τοιούτου αιτητού, η οποία δυνατόν να εφαρμοσθή, θα είναι ως η ισχύουσα δια τον εξαναγκασμόν εμφανίσεως μάρτυρος, όστις αρνήται να συμμορφωθή προς μαρτυρικήν κλήσιν. . .

(2) Το Δικαστήριον δύναται να διατάξη τον καθ΄ου η αίτησις να δώση ενόρκως ή άλλως πως πληροφορίας ή να παρουσιάση έγγραφα ή άλλα αποδεικτικά μέσα διά δεόντως εξουσιοδοτημένου υπαλλήλου."

 

Ο Κανονισμός 19 προνοεί ότι,

 

"Καθ΄οιονδήποτε στάδιον της διαδικασίας το Δικαστήριον ή Δικαστής δύναται να εκδώσει τοιαύτας οδηγίας, αι οποίαι απαιτούνται προς το συμφέρον της δικαιοσύνης."

 

Στην αναθεωρητική του δικαιοδοσία το Ανώτατο Δικαστήριο έχει τη διακριτική ευχέρεια να ελέγχει το δικαίωμα των διαδίκων να προσαγάγουν μαρτυρία σχετική με τα γεγονότα που θέλουν να αποδείξουν, με γνώμονα πάντοτε τη σχετικότητα της μαρτυρίας με τα επίδικα θέματα. (Βλ. Phedias Kyriakides v. The Republic (1961) 1 R.S.C.C. 66, Skourides v. Attorney General (1967) 3 C.L.R. 518, Lambrakis v. Republic (1970) 3 C.L.R. 71 και Antoniou v. Republic (1971) 3 C.L.R. 417). Το θέμα εξετάστηκε λίγο αργότερα στην υπόθεση Ζαβρός ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 106, όπου το Δικαστήριο υιοθετώντας την απόφαση Phedias Kyriakides παρατήρησε ότι,

 

". ένας από τους καθοδηγητικούς παράγοντες που θα ακολουθούνται στην εξέταση της αποδοχής οποιασδήποτε μαρτυρίας είναι κατά πόσο τέτοια μαρτυρία είναι εύλογα σχετική προς οιονδήποτε επίδικο θέμα και αποδειχτική οιουδήποτε επίδικου θέματος ενώπιον του Δικαστηρίου και μπορεί ή όχι να βοηθήσει το Δικαστήριο στην απονομή δικαιοσύνης στη συγκεκριμένη περίπτωση σύμφωνα με τη δικαιοδοσία του."

 

(Βλ. επίσης Constantinides v. The Electricity Authority of Cyprus (1982) 3 C.L.R. 387, Λέλλα Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας, 668/90 της 30/9/93, Πανεπιστήμιο Κύπρου ν. Κωνσταντίνου κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 145, 162 και Μάρω Ράφτη και Άλλη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 335). Επιπρόσθετα πρέπει να σημειωθεί ότι "δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μαρτυρία η οποία να διαφοροποιεί, να αλλοιώνει ή να μεταβάλλει το περιεχόμενο των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη προς ενίσχυση του κύρους της απόφασης", αφού "το κύρος της απόφασης συναρτάται με το καθεστώς των πραγμάτων που λήφθηκε υπόψη". (Βλ. Ρούσος ν. Ιωαννίδης και Άλλων (1999) 3 Α.Α.Δ. 549).

 

Πρέπει να τονιστεί ότι οι διάδικοι δεν μπορούν να προσαγάγουν μαρτυρία χωρίς την άδεια του Δικαστηρίου. Η παροχή της άδειας του Δικαστηρίου αποτελεί βασική προϋπόθεση για την παρουσίαση μαρτυρίας. Η σχετική άδεια μπορεί να δοθεί σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19 των Κανονισμών του 1962 κατόπιν αίτησης που υποβάλλεται, είτε προφορικά είτε εγγράφως. (Βλ. Σταύρου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1023 και Ευθυμίου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 281). .."

 

Χρήσιμη επίσης σύνοψη των αρχών που διέπουν το υπό εξέταση θέμα είχε γίνει και στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Στυλιανός Ακάμας ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Γ ΑΑΔ 2321, στην οποία παρέπεμψε ο συνήγορος των αιτητών, όπου στις σελίδες 2323-2324, λέχθηκαν τα ακόλουθα:

 

"Η αίτηση και η ειδοποίηση για πρόθεση υποβολής ένστασης έχουν ως βασικό νομικό έρεισμα τον Κανονισμό 10(2)* του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αναθεωρητική Δικαιοδοσία) Διαδικαστικό Κανονισμό, 1975, ο οποίος παρέχει στο Δικαστήριο ευρεία διακριτική εξουσία να εκδίδει οδηγίες αναφορικά με αποδεικτικά μέσα οποτεδήποτε κρίνει αυτό αναγκαίο. Ο Κανονισμός 10(2) υπήρξε αντικείμενο εξέτασης και ερμηνείας, σε συνάρτηση με τον Κανονισμό 19, σε σειρά υποθέσεων στις οποίες γίνεται αναφορά σε δύο πρόσφατες αποφάσεις μου στις υποθέσεις Λέλλα Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2188 και Sunrise Industry Clothing Ltd v. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 2254, που δεν έχουν ακόμα δημοσιευτεί. Στις υποθέσεις αυτές γίνεται εκτεταμένη αναφορά στις αρχές που καθορίζουν την προσέγγιση του Δικαστηρίου στο επίδικο αυτό θέμα. Δεν κρίνω, ως εκ τούτου, αναγκαίο να επαναλάβω με λεπτομέρεια τις αρχές αυτές. Αρκεί να πω ότι το καθοριστικό κριτήριο στην κάθε περίπτωση είναι κατά πόσο η προτεινόμενη να προσαχθεί μαρτυρία είναι σχετική προς ένα ή περισσότερα επίδικα θέματα που εγείρονται στην προσφυγή με την έννοια ότι τείνει να αποδείξει την αλήθεια γεγονότων πάνω στα οποία βασίζει την υπόθεση του οποιοσδήποτε διάδικος και θα βοηθήσει, ως εκ τούτου, το Δικαστήριο να απονέμει δικαιοσύνη στην κάθε περίπτωση, πάντοτε μέσα στα όρια της δικαιοδοσίας του κάτω από το άρθρο 146 του Συντάγματος.

 

*10(2) Κατά την διάρκειαν της τοιαύτης ακροάσεως το Δικαστήριον ή Δικαστής δύναται να εκδώση τοιαύτας οδηγίες αναφορικώς προς περαιτέρω εγγράφους προτάσεις, λεπτομέρειας, αποκάλυψιν ή επιθεώρησιν εγγράφων, αποδεικτικά μέσα, συμπεριλαμβανομένων ενόρκων ομολογιών απιοδεικνυουσών τα γεγονότα εφ΄ ων βασίξεται έκαστος διάδικος, επιθεώρησιν του Άρθρου 134, ημερομηνίαν δημοσίας ακροάσεως, καταχώρισιν και ανταλλαγήν μεταξύ των διαδίκων εγγράφου επιχειρηματολογίας εντός καθοριξομένων χρονικών ορίων ως και την διάρκειαν τυχόν μεταγενεστέρων ακροάσεων, ή οιασδήποτε άλλας οδηγίας σχετικώς προς την διαδικασίαν της υποθέσεως ως ήθελε κρίνη αναγκαίου."

 

Επανερχόμενος στα ιδιαίτερα περιστατικά της παρούσας αίτησης θα εξετάσω το κατά πόσο δικαιολογείται ή όχι η προσκόμιση μαρτυρίας με βάση τις προαναφερθείσες αρχές, σε σχέση με κάθε ένα από τα παρατιθέμενα στην αίτηση θέματα ξεχωριστά.

 

Θέμα 1: Το συμπέρασμα το οποίο είχε εξαγάγει το καθ΄ου η αίτηση, σύμφωνα με το οποίο η δυνατότητα του αιτητή να κερδίζει από εργασία δεν μειώθηκε σε βαθμό που να δικαιολογεί την παροχή σύνταξης ανικανότητας, ήταν ένα συμπέρασμα το οποίο εξήχθηκε από το σύνολο των στοιχείων που συνέλεξε η διοίκηση και το αποτέλεσμα της αξιολόγησης του υλικού εκείνου. Η δικαστική κρίση θα ασκηθεί ως προς το εάν και κατά πόσο η κατάληξη εκείνη ήταν ή όχι αποτέλεσμα επαρκούς έρευνας, αν η δοθείσα αιτιολογία συνάδει με στοιχεία που λήφθηκαν υπόψη, αν ήταν νόμιμος ο τρόπος αξιολόγησης, και τελικά βέβαια, αν το εξαχθέν συμπέρασμα που οδήγησε σε απορριπτική απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτό. Πέραν τούτου, δε νοείται ασφαλώς όπως δοθεί περαιτέρω μαρτυρία, ώστε να τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου οποιαδήποτε περαιτέρω ή νέα στοιχεία για να διαφοροποιήσουν την εικόνα την οποία είχε η διοίκηση, ενώ λάμβανε την επίδικη απόφαση.

 

Θέμα 2: Σε σχέση με το θέμα τούτο, ισχύουν τα προλεγόμενα στην εξέταση του Θέματος 1, καθόσον το εύρημα της διοίκησης περί μη αλλαγής των καθηκόντων του αιτητή, και περί της εικονικότητας στη μείωση των εισοδημάτων του, εδράζεται, αν εδράζεται, σε κάποια στοιχεία που είχε ενώπιόν της η διοίκηση και το εάν τα στοιχεία εκείνα ήσαν αποτέλεσμα επαρκούς έρευνας ή όχι, και/ή αν δικαιολογούσαν την εξαγωγή ενός τέτοιου ευρήματος ή συμπεράσματος, είναι κάτι το οποίο θα κρίνει το Δικαστήριο στη βάση ασφαλώς των ίδιων των στοιχείων. Δε νοείται η λήψη περαιτέρω στοιχείων με μαρτυρία, τα οποία δεν ήσαν ενώπιον της διοίκησης, καλώς ή κακώς, έτσι ώστε ενδεχόμενα το Δικαστήριο να καταλήξει σε άλλα, δικά του συμπεράσματα, βασιζόμενο σε πρόσθετα ή διαφορετικά στοιχεία.

 

Θέμα 3: Όπως παρατήρησε στη γραπτή αγόρευσή του το καθ΄ου η αίτηση, όσα αναφέρει ο αιτητής τα οποία δεν προκύπτουν από το διοικητικό φάκελο αποτελούν θέμα μαρτυρίας, η προσαγωγή της οποίας απαιτεί την άδεια του Δικαστηρίου. Ορμώμενος από αυτή την παρατήρηση του καθ΄ου η αίτηση, ο αιτητής εισηγείται ότι και το ίδιο το καθ΄ου η αίτηση εντόπισε την αναγκαιότητα υποβολής της παρούσας αίτησης. Αφήνει δε να νοηθεί ότι με αυτό ως δεδομένο, δε δικαιολογείται να ενίσταται στην έγκριση της αίτησης.

 

Ενώ η γενική παρατήρηση του καθ΄ου η αίτηση περί αναγκαιότητας εξασφάλισης άδειας  από το Δικαστήριο για προσκόμιση μαρτυρίας είναι ορθή, σίγουρα αυτό δεν ισοδυναμεί με παραδοχή ότι τα όσα επιπρόσθετα επιθυμεί να παρουσιάσει ο αιτητής μπορούν να δοθούν σε μαρτυρία. Εν πάση περιπτώσει, ακόμα και αν διαπιστωνόταν τέτοια παραδοχή, αυτή δε θα δέσμευε το Δικαστήριο το οποίο στη βάση των προαναφερθεισών αρχών, είναι ο μόνος κριτής του εάν και κατά πόσο η προσκόμιση της προτεινόμενης μαρτυρίας είναι ή όχι επιτρεπτή.

 

Θέμα 4: Η μαρτυρία την οποία προτείνει ο αιτητής να προσκομίσει σε σχέση με την είσπραξη ή μη από τον ίδιο ενός ποσού €14.500 ως αναλήψεις από την εταιρεία για το έτος 2008, δεν μπορεί να προσκομισθεί. Σύμφωνα με την Έκθεση της Επιθεωρήτριας, στους λογαριασμούς που αρχικά προσκόμισε ο λογιστής της εταιρείας, παρουσιαζόταν πράγματι ο αιτητής να είχε λάβει το ποσό τούτο. Όταν όμως αυτό εντοπίστηκε, τότε ο λογιστής προσκόμισε δεύτερο "trial balance", στο οποίο έγιναν μεταφορές μόνο ως λογιστική εγγραφή €7.250 σε έκαστο των δύο μετόχων της εταιρείας, χωρίς όμως να αποδειχθεί η μεταφορά αυτών των ποσών στους δύο μετόχους και χωρίς να φαίνεται στους τελικούς λογαριασμούς της εταιρείας ότι τα έλαβαν. Αυτά τα γεγονότα, τα οποία είναι αδιάψευστα, οδήγησαν την Επιθεωρήτρια σε κάποιο συμπέρασμα. Τελικά, το γεγονός κατά πόσο ο αιτητής είχε εισπράξει το προαναφερθέν ποσό, ή αντίθετα δεν το εισέπραξε, όπως επιδιώκει να προσκομίσει μαρτυρία, δεν μπορεί να είναι σχετικό. Τα σχετικά με τη διερευνώμενη υπόθεση είναι από μόνα τους το ότι είχε γίνει η πρώτη εγγραφή, ότι ακολούθως έγινε μια δεύτερη, ότι χρήματα δε φάνηκαν να κατατέθηκαν σε λογαριασμούς μετόχων κλπ. Αυτά ήσαν τα δεδομένα κατά τον ουσιώδη χρόνο τα οποία λήφθηκαν υπόψη και το κατά πόσο ορθά ή όχι λήφθηκαν υπόψη, το κατά πόσο μπορούσαν ή όχι να οδηγήσουν σε κάποιο συμπέρασμα κλπ, αυτά είναι θέματα με τα οποία θα ασχοληθεί το Δικαστήριο ελέγχοντας τη νομιμότητα της επίδικης απόφασης και διαδικασίας, χωρίς προσκόμιση άλλης μαρτυρίας.

 

Θέμα 5: Μαρτυρία με την οποία να αμφισβητεί την αναφορά ότι υπήρξε διευθυντής και μέτοχος της εταιρείας και αποχώρησε, επιδιώκει επίσης να προσκομίσει ο αιτητής. Αυτό με κανένα επίδικο θέμα δεν μπορεί να ασχοληθεί, αφού είτε ορθό είτε εσφαλμένο, δεν ήταν παρά ένα σημείο που τέθηκε από την Επιθεωρήτρια ως μέρος του ιστορικού της απασχόλησης του αιτητή και δε σχετιζόταν με τον διερευνώμενο ουσιώδη χρόνο.

 

Θέμα 6: Άλλη μαρτυρία την οποία επιδιώκει να προσκομίσει ο αιτητής, αποσκοπεί στο να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του ότι υπήρξε μείωση των εισοδημάτων του τα έτη 2008-2009, λόγω της χειροτέρευσης της κατάστασης της υγείας του, και ότι απασχολείται μόνο 2-3 ώρες ημερησίως σε εποπτικά καθήκοντα, ώστε να βοηθείται οικονομικά από τον αδελφό του. Σε σχέση και με αυτό το θέμα, ισχύουν τα όσα έχουν λεχθεί προηγουμένως και ιδιαίτερα το ότι, μέσω της προτεινόμενης μαρτυρίας, ο αιτητής επιδιώκει να παρουσιάσει νέα γεγονότα πέραν των δικογραφηθέντων, στο προχωρημένο στάδιο στο οποίο βρίσκεται η υπόθεση, με συνέπεια το επανάνοιγμα υποβολής παραστάσεων.

 

Θέμα 7: Ενώ στην Έκθεση της Επιθεωρήτριας αναφερόταν ότι κάποιος υπάλληλος της εταιρείας ονόματι Γιώργος Αντωνίδης είχε υποδείξει τον αιτητή ως υπεύθυνο του εστιατορίου, ο αιτητής επιδιώκει εδώ να προσκομίσει μαρτυρία ότι το όνομα του  υπαλλήλου είναι Γιάννης και όχι Γιώργος Αντωνίδης και ότι αυτός ουδέποτε υπέδειξε τον αιτητή ως υπεύθυνο. Σε σχέση με τούτο, το καθ΄ου η αίτηση δηλώνει ότι πρόκειται για εσφαλμένη αναγραφή του μικρού ονόματος του υπαλλήλου, ενώ η δήλωση μεταφέρθηκε όπως λέχθηκε.

 

Δεν υπάρχει βάση για προσκόμιση μαρτυρίας, ούτε και σε σχέση με αυτό το θέμα.

 

Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του αιτητή, όπως αυτά θα υπολογιστούν και εγκριθούν στο τέλος.

 

 

   K. Κληρίδης,

                                                                          Δ.

 

 

 

 

 

 

/ΧΤΘ

 

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο