|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 655/2010
29 Δεκεμβρίου 2011
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΤΟΥΝΙΑ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
2. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΕΩΝ ΠΑΘΟΝΤΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
...................................
Κ. Μιχαηλίδου (κα) για τον αιτητή
Μ. Θεοκλήτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση
.................................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή του ζητά από το δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία, την οποία παραθέτω αυτούσια:
«Δήλωση και/η Απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη ή απόφαση της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων ημερομηνίας 8 Μαρτίου 2010 με την οποία αποφάσισε ότι το ποσοστό ανικανότητας του αιτητή παρέμεινε 20% και ως εκ τούτου το ποσό της ειδικής μηνιαίας σύνταξης του παραμείνει το ίδιο είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.»
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής κατάγεται από το Δίκωμο. Κατά την διάρκεια της Τουρκικής Εισβολής τραυματίστηκε στα κάτω άκρα και στη δεξιά ωμοπλάτη από πολεμικό όπλο. Στις 13/10/1994 υπέβαλε στην Επιτροπή Ανακουφίσεως Παθόντων αίτηση για παραχώρηση ειδικής μηνιαίας σύνταξης αναπηρίας αναφορικά με τον τραυματισμό του συνεπεία βομβαρδισμών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.
Η Επιτροπή αφού έλαβε τα απαραίτητα στοιχεία αναφορικά με τις συνθήκες τραυματισμού του και αφού ο αιτητής εξετάστηκε από Ιατροσυμβούλιο αποφάσισε στη συνεδρία που έγινε στις 15/2/1995 να χαρακτηρίσει τον αιτητή ως «μερικώς ανάπηρο» με ποσοστό ανικανότητας 20% και να του παραχωρήσει μηνιαία ειδική σύνταξη αναπηρίας. Η απόφαση της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων γνωστοποιήθηκε στον αιτητή στις 23/2/1995.
Στις 14/12/2009, μετά από 14 χρόνια, ο αιτητής αιτήθηκε επαναξιολόγηση του βαθμού αναπηρίας του επισυνάπτοντας σχετική ιατρική βεβαίωση από τον θεράποντα ιατρό του. Ο αιτητής κλήθηκε για εξέταση ενώπιον του αρμόδιου Ιατροσυμβουλίου στις 28/1/2010. Το Ιατροσυμβούλιο γνωμοδότησε ότι η κατάσταση της υγείας του δεν είχε διαφοροποιηθεί και ότι το ποσοστό ανικανότητας του παρέμενε το ίδιο, δηλαδή 20%. Η Επιτροπή συνεδρίασε στις 12/2/2010 και αποφάσισε να μην διαφοροποιήσει το ποσό της ειδικής μηνιαίας σύνταξης αναπηρίας, αφού σύμφωνα με τη γνωμοδότηση του Ιατροσυμβουλίου το ποσοστό παρέμενε το ίδιο.
Η απόφαση της Επιτροπής κοινοποιήθηκε στον αιτητή στις 8/3/2010 και είναι η απόφαση που προσβάλλεται στην παρούσα προσφυγή. Ωστόσο ενώ στο λεκτικό της επιστολής αναφέρεται ότι το ποσοστό ανικανότητας του παραμένει το ίδιο στην παρένθεση εκ παραδρομής σημειώθηκε 60% αντί του σωστού 20%.
Ο αιτητής παραπονέθηκε με επιστολή του ημερ. 18/3/2010 για το λάθος που περιείχε η επιστολή καθώς και για τον τρόπο με τον οποίο εξετάστηκε από το Ιατροσυμβούλιο, επισυνάπτοντας πρόσθετη ιατρική γνωμάτευση του θεράποντα ιατρού του με αίτημα για επανεξέταση και έγκριση ποσοστού αναπηρίας 50%. Η Επιτροπή στις 31/3/2010 απολογήθηκε γραπτώς για το λάθος και πληροφόρησε τον αιτητή ότι η επανεξέταση του προγραμματίστηκε για το Δεκέμβριο του 2010 αφού σύμφωνα με γενική απόφαση της Επιτροπής, οι ανάπηροι θα επανεξετάζονται από το Ιατροσυμβούλιο αφού μεσολαβήσει ένας χρόνος από την προηγούμενη εξέτασή τους. Πρόεδρος της Επιτροπής Ανακουφίσεως Παθόντων διορίστηκε από το Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών ο κ. Π. Χριστοφόρου. Το Ιατροσυμβούλιο την τελευταία φορά που εξετάστηκε ο αιτητής απαρτιζόταν από τους Δρ. Α. Δημοσθένους, Πρόεδρο και τους Δρ. Ν. Καραπατάκη, Α. Σολομωνίδη, Ε. Χατζηκυπριανού ως μέλη.
Η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 18/5/2010 και προσβάλλει την απόφαση ημερ. 8/3/2010.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Παρόλο ότι στην προσφυγή διατυπώνονται σαράντα νομικοί λόγοι, η ευπαίδευτη δικηγόρος του αιτητή στη γραπτή της αγόρευση (αρχική και απαντητική) ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει να ακυρωθεί ουσιαστικά για τους εξής λόγους ακύρωσης: (α) έλλειψη δέουσας έρευνας και πλάνη περί τα πράγματα και έλλειψη αιτιολογίας, (β) δεν απαρτιζόταν από ειδικούς το Ιατροσυμβούλιο και (γ) έλλειψη πρακτικών.
Η ευπαίδευτη δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση απορρίπτει όλους τους πιο πάνω ισχυρισμούς του αιτητή και υποβάλλει ότι η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Με τον (α) πιο πάνω λόγο ακύρωσης η πλευρά του αιτητή ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα, με πλάνη ως προς τα πράγματα και χωρίς αιτιολογία η έκθεση του Ιατροσυμβουλίου.
Το κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης αρχικά είχε ως ακολούθως:
«Αναφέρομαι στην επιστολή σας με ημερομηνία 14 Δεκεμβρίου 2009, με την οποία ζητάτε επανεξέταση από το αρμόδιο Ιατροσυμβούλιο για επανακαθορισμό του ποσοστού ανικανότητας σας και σας πληροφορώ τα ακόλουθα:
2. Η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη σχετική γνωμοδότηση του Ιατροσυμβουλίου που σας επανεξέτασε στις 28 Ιανουαρίου 2010, σύμφωνα με την οποία το ποσοστό ανικανότητάς σας εξακολουθεί να παραμένει το ίδιο (60% μόνιμο), αποφάσισε όπως το ποσό της ειδικής μηνιαίας σας σύνταξης παραμείνει το ίδιο.»
Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο αιτητής με τους καθ' ων η αίτηση, του δηλώθηκε ότι το 60% ήταν γραφικό λάθος και του στάληκε νέα επιστολή με την ίδια ημερομηνία (8/3/2010) την οποία επισυνάπτει και ο αιτητής στην προσφυγή του όπου αναφέρεται ότι το ποσοστό αναπηρίας του «παραμένει το ίδιο (20% μόνιμο):».
Η απόφαση αυτή βασίστηκε στην γνωμάτευση του Ιατροσυμβουλίου σχετικά με εξέταση που έγινε στις 28/1/2010. Παραθέτω αυτούσιο το ουσιαστικό κείμενο της εν λόγω γνωμάτευσης:
«ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ: Ερ. 72-71: Κατά τη σημερινή εξέταση δεν παρουσίασε ακτινογραφίες, παρά τη γνωμάτευση του θεράποντα γιατρού του για δυσκαμψία δεξιά κατ' ώμον άρθρωσης. Η κινητικότητα του δεξιού ώμου ικανοποιητική. Το ποσοστό παραμένει το ίδιο.
Εργάζεται ως μηχανοδηγός.
ΠΟΣΟΣΤΟ ΜΕΡΙΚΗΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ: 20% ΜΟΝΙΜΗ.»
Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι το Ιατροσυμβούλιο είχε υπόψη του την γνωμάτευση του ιδιώτη γιατρού του αιτητή κ. Σίμου Νησιώτη ημερ. 10/12/2009 η οποία έχει ως εξής:
«Ο ως άνω ασθενής παρακολουθείται υπ' εμού από παλιά και συγκεκριμένα από το 1999.
Τα προβλήματα του είναι αρκετά και οφείλονται στον τραυματισμό του που υπέστη κατά την διάρκεια των πολεμικών γεγονότων της Τουρκικής εισβολής το 1974.
Ο ασθενής τραυματίστηκε:
1. Στην δεξιά ωμική ζώνη
2. Στον αριστερό ταρσό και πόδα
3. Στην δεξιά κνήμη και
4. Στο πρόσωπο με έντονα τραύματα στην δεξιά οφθαλμική κόγχη.
Τα προβλήματα του ασθενούς είναι μόνιμα και αρκετές φορές καθίστανται βασανιστικά
Τα κύρια προβλήματα του είναι:
1. Αδυναμία συγκεντρώσεως και κεφαλαλγία.
2. Πόνος και δυσκαμψία στην περιοχή του δεξιού ώμου
3. Έντονος πόνος στο αριστερό κάτω άκρο του και αδυναμία φορτίσεως του ποδός. Εξάλειψη της ποδικής καμάρας με κατάργηση της φυσιολογικής καμπυλότητας του ποδιού.
4. Πόνος στην δεξιά κνήμη με επέκταση στο γόνατο του.
Σε ακτινολογικούς ελέγχους παρουσιάζει τα πολεμικά τραύματα στις αρθρώσεις και στα μαλακά μόρια του αλλά δυστυχώς υπάρχουν και τα τραύματα της οστεοαρθρίτιδας και της σπονδυλοαρθροπάθειας.
Ο ασθενής αναγκάζεται να λαμβάνει φάρμακα και αρκετές φορές να αποφεύγει την εργασία του.
Επιμένω και συνιστώ να εργάζεται και τούτο για καθαρά λόγω εργασιοθεραπείας. Κατά τους θερινούς μήνες συνιστώ να ασχολείται με κολύμπι και κυρίως με γυμναστική.
Λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του και το είδος της εργασίας του πιστεύω ότι έχει μόνιμη αναπηρία της τάξεως του 50%.
Επαναλαμβάνω ότι ο ασθενής δεν πρέπει να σταματήσει να εργάζεται γιατί τούτο θα είναι καταστροφικό.
Παρόλο που εργάζεται με μειωμένο ωράριο η σχετικά εύκολη εργασία και όταν κουράζεται να έχει την δυνατότητα να σταματά.»
Από τη στιγμή που στην πιο πάνω γνωμάτευση του θεράποντα γιατρού του αιτητή γίνεται αναφορά σε ακτινολογικούς ελέγχους, είμαι της άποψης ότι το Ιατροσυμβούλιο θα μπορούσε να απαιτήσει από τον αιτητή, στα πλαίσια δέουσας έρευνας, να παρουσιάσει σχετικές ακτινογραφίες και όχι απλά να απορρίψει την αίτηση του απλώς και μόνο γιατί «δεν παρουσίασε ακτινογραφίες». Είναι επίσης ορθή και η θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου του αιτητή ότι ενώ ο αιτητής με τη γνωμάτευση του δικού του γιατρού αναφέρθηκε σε διάφορα προβλήματα, το Ιατροσυμβούλιο περιορίστηκε μόνο στην κινητικότητα του δεξιού ώμου.
Ενόψει όλων των πιο πάνω καταλήγω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, που φαίνεται να στηρίχθηκε αποκλειστικά στη γνωμάτευση του Ιατροσυμβουλίου, λήφθηκε χωρίς τη δέουσα έρευνα και σε πλάνη περί τα πράγματα. Αυτός είναι αρκετός λόγος για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης χωρίς την ανάγκη να εξεταστούν οι υπόλοιποι λόγοι που επικαλέστηκε η πλευρά του αιτητή.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ του αιτητή, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑς