|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
14 Δεκεμβρίου, 2011
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 44/2008, 45/2008
199/2008 και 200/2008
Υπóθεση Αρ. 44/2008
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 45/2008
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 199/2008
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 200/2008
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Ρ. Καλλιγέρου (κα), για τους Αιτητές.
Γ. Χατζηχάννα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
______________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Για σκοπούς καλύτερης κατανόησης των θεραπειών που επιδιώκονται με τις πιο πάνω προσφυγές και την επί του προκειμένου εκατέρωθεν επιχειρηματολογία, θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω πρώτα τα γεγονότα που περιβάλλουν τις εν λόγω προσφυγές.
Και οι δύο αιτητές προήχθησαν στη συνδυασμένη θέση Λειτουργού Μεταλλείων 1ης Τάξης από 1/8/2007, κατόπιν σύστασης ημερομηνίας 1/8/2007 του Προϊστάμενου Υπηρεσίας Μεταλλείων. Η σχετική προσφορά κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή της Ε.Δ.Υ. ημερομηνίας 31/8/2007, στην παράγραφο 2 της οποίας γινόταν αναφορά σε ετήσιο μισθό ΛΚ17.372, στη μισθοδοτική κλίμακα Α11-Α12(+2) προσαυξήσεις (Συνδυασμένη Κλίμακα) (Ν. 50(Ι)/2005).
Οι αιτητές με επιστολή τους ημερομηνίας 7/9/2007 αποδέχτηκαν την προαγωγή τους. Ως αποτέλεσμα η Ε.Δ.Υ., με επιστολή της ημερομηνίας 21/9/2007 πληροφόρησε τους αιτητές ότι προάγονται στη συνδυασμένη θέση Λειτουργού Μεταλλείων 1ης Τάξης από 1/8/2007. Η προαγωγή των αιτητών δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στις 5/10/2007.
Στις 30/10/2007 κοινοποιήθηκε στους αιτητές νέα επιστολή της Ε.Δ.Υ., με ημερομηνία 31/8/2007, προς αντικατάσταση της προηγούμενης επιστολής της ίδιας ημερομηνίας, με την οποία είχε προσφερθεί στους αιτητές η προαγωγή τους, με τροποποιημένους όμως όρους προσφοράς αναφορικά με την κλίμακα μισθοδοσίας. Συγκεκριμένα, από την παράγραφο 2 της πρώτης επιστολής είχε απαλειφθεί η αναφορά στην κλίμακα «Α12(ii)» και οι δύο προσαυξήσεις (της Α12(+2)) και αντικατασταθεί με τη μισθοδοτική κλίμακα Α11-Α12. Σε συνοδευτικό σημείωμα που παραδόθηκε στους αιτητές μαζί με τη νέα επιστολή αναγραφόταν η φράση «Για αντικατάσταση της ίδιας επιστολής μας παρακαλώ».
Οι αιτητές αντέδρασαν αποστέλλοντας μέσω της δικηγόρου των επιστολή προς την Ε.Δ.Υ., ζητώντας εξηγήσεις για τη μείωση της μισθοδοτικής κλίμακας, ενώ παράλληλα εξέφραζαν την αντίθεση τους με την τροποποίηση των όρων μισθοδοσίας τους. Επειδή παρατηρείτο καθυστέρηση στη λήψη απάντησης από πλευράς της Ε.Δ.Υ., οι αιτητές προσέφυγαν στο Δικαστήριο καταχωρώντας τις προσφυγές 44/2008 και 45/2008, αντίστοιχα, επιδιώκοντας ανατροπή της απόφασης με την οποία οι καθ'ων η αίτηση «τροποποίησαν», σύμφωνα με το αιτητικό των προσφυγών «και/ή ανακάλεσαν μονομερώς τους μισθοδοτικούς όρους υπηρεσίας της προαγωγής των αιτητών στη θέση Λειτουργού Μεταλλείων 1ης Τάξης, αφού αυτή είχε ήδη ολοκληρωθεί, με υποβάθμιση της κλίμακας από Α11-Α12(+2) (πάνω σε προσωπική βάση) σε Α11-Α12, η οποία κοινοποιήθηκε εμμέσως στους αιτητές με την εκ νέου επίδοση στις 30/10/2007 της επιστολής/προσφοράς της προαγωγής [ημερομηνίας 31/8/2007] (προς αντικατάσταση της προηγούμενης) τροποποιημένης στο σημείο αυτό (των μισθοδοτικών κλιμάκων) είναι άκυρη, παράνομη και/ή χωρίς κανένα νόμιμο αποτέλεσμα».
Το θέμα που οι αιτητές είχαν θέσει με την επιστολή της δικηγόρου των απασχόλησε την Ε.Δ.Υ. σε συνεδρία που έλαβε χώρα στις 21/2/2008. Για τα όσα διαμήφθηκαν ενημερώθηκε η δικηγόρος των αιτητών με την πιο κάτω επιστολή της Ε.Δ.Υ., ημερομηνίας 23/1/2008:
"Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας με ημερομηνία 11.12.07 αναφορικά με την από 1.8.07 προαγωγή του πελάτη σας Χαράλαμπου Χαραλάμπους στη συνδυασμένη θέση Λειτουργού Μεταλλείων, 1ης Τάξης, Μεταλλεία και ειδικότερα με τους όρους μισθοδοσίας του και να σας πληροφορήσω ότι το λάθος σ' ό,τι αφορά τους μισθοδοτικούς όρους, το οποίο διορθώθηκε μεταγενέστερα, είναι διοικητικό λάθος, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την περιγραφή της ορθής μισθοδοτικής κλίμακας του πελάτη σας. Ως εκ τούτου, ουδέποτε τέθηκε θέμα ανάκλησης εκ μέρους της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας των όρων προαγωγής του πελάτη σας στη συνδυασμένη θέση Λειτουργού Μεταλλείων, 1ης Τάξης, Μεταλλεία.
Με εκτίμηση,
.............."
Ως αποτέλεσμα της πιο πάνω εξέλιξης, οι αιτητές προσέφυγαν και πάλι στο δικαστήριο καταχωρώντας τις προσφυγές 199/2008 και 200/2008, αντίστοιχα, με τις οποίες επιδιώκεται η ανατροπή της απόφασης των καθ'ων η αίτηση,
"... να προάξουν τους αιτητές στην θέση Λειτουργού Μεταλλείων 1ης Τάξης, Κλίμακες Α11-Α12 και όχι Α11-Α12(+2), ως όφειλαν, η οποία τους κοινοποιήθηκε με επιστολή προς την δικηγόρο τους ημερομηνίας 23/1/2008 (Συνημμένο 1, στην αίτηση ακυρώσεως), σύμφωνα με την οποία τους πληροφορούν ότι η προαγωγή τους από 1/8/07 στη θέση Λειτουργού Μεταλλείων 1ης Τάξης, σ' ότι αφορά τους μισθοδοτικούς όρους, (δηλαδή Α11-Α12(+2) ήταν διοικητικό λάθος, και ότι οι αιτητές στην πραγματικότητα προήχθησαν στην Κλίμακα Α11-Α12 αντί στην Κλίμακα Α11-Α12(+2), παρά το γεγονός όμως ότι τους προσφέρθηκε με την επιστολή των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 31/8/2007, προαγωγή στην Κλίμακα Α11-Α12(+2), και οι αιτητές την αποδέχτηκαν με επιστολή τους ημερομηνίας 7/9/2007, και η προαγωγή αυτή οριστικοποιήθηκε με επιστολή της ΕΔΥ ημερομηνίας 21/9/2007."
Λόγω της ταυτοσημότητας του πραγματικού και νομικού υπόβαθρου των υπό εξέταση προσφυγών αυτές, αφού συνενώθηκαν με σχετικό διάταγμα, συνεκδικάστηκαν.
Προσφυγές 44/2008 και 45/2008
Όπως έχω ήδη αναφέρει, με τις πιο πάνω δύο προσφυγές προσβάλλεται η απόφαση των καθ'ων η αίτηση, με την οποία οι τελευταίοι τροποποίησαν και/ή ανακάλεσαν τους μισθοδοτικούς όρους υπηρεσίας της προαγωγής των δύο αιτητών στη θέση Λειτουργού Μεταλλείων 1ης Τάξης, μετά την ολοκλήρωση τους, με υποβάθμιση της κλίμακας από Α11-Α12(+2) σε Α11-Α12.
Είναι η θέση των αιτητών ότι η τροποποίηση των όρων υπηρεσίας που τους είχαν προσφερθεί με την προσφορά της προαγωγής, με την εκ των υστέρων αντικατάσταση τους είναι παράνομη, πρώτον, γιατί έγινε με απόφαση αναρμόδιου οργάνου και συγκεκριμένα «με απόφαση κάποιου λειτουργού στο γραφείο της ΕΔΥ» και όχι με απόφαση της Ε.Δ.Υ. που είναι το μόνο αρμόδιο για σκοπούς λήψης τέτοιων αποφάσεων όργανο, και δεύτερο γιατί ήταν μονομερής καθότι δεν εξασφαλίστηκε προηγουμένως η απαραίτητη και αναγκαία, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 37 του Νόμου 1/90, συναίνεση των αιτητών. Είναι επίσης η θέση των αιτητών ότι η επίδικη απόφαση, έστω και αν της αποδοθεί η ερμηνεία που η Ε.Δ.Υ. της αποδίδει, ότι δηλαδή οι αιτητές είχαν εξ υπαρχής προαχθεί στην Κλίμακα Α11-Α12, και πάλι θα πρέπει να ακυρωθεί γιατί παραβιάζει τις πρόνοιες του Προϋπολογισμού Νόμου του 2002 (Ν. 42(ΙΙ)/2002), σύμφωνα με τις οποίες, «οι κάτοχοι των συνδυασμένων θέσεων Λειτουργού Μεταλλείων 2ης και 1ης Τάξης θα ανελίσσονται μέχρι την Α12+2 πάνω σε προσωπική βάση», δηλαδή οι ήδη διορισθέντες στη συνδυασμένη θέση Λειτουργού Μεταλλείων 2ης και 1ης Τάξης πριν τη ψήφιση του Νόμου 42(ΙΙ)/2000 υπάλληλοι, όπως είναι και η περίπτωση των δύο αιτητών, θα ανελίσσονταν μέχρι και την Α12(+2) σε προσωπική βάση, δηλαδή ο κάθε ένας από αυτούς προσωπικά μέχρι την κατάργηση των θέσεων αυτών με την αφυπηρέτηση του καθενός από αυτούς. Να σημειωθεί ότι ο Νόμος 42(ΙΙ)/2002 που τροποποίησε τη μισθοδοτική κλίμακα της θέσης Λειτουργού Μεταλλείων 1ης Τάξης, ήταν μεταγενέστερος της ψήφισης του σχεδίου υπηρεσίας της θέσης. Τέλος, είναι η θέση των αιτητών ότι η επίδικη απόφαση θα πρέπει να ακυρωθεί λόγω έλλειψης αιτιολογίας αναφορικά με την τροποποίηση των όρων υπηρεσίας, η οποία καθιστά την απόφαση παράνομη και το δικαστικό έλεγχο αδύνατο.
Πρόσθετα των λόγων ένστασης που αφορούν στην ουσία των λόγων ακύρωσης, η ευπαίδευτη δικηγόρος των καθ'ων η αίτηση εγείρει προδικαστική ένσταση ότι και οι δύο προσφυγές στρέφονται εναντίον ανύπαρκτης διοικητικής πράξης.
Η προδικαστική ένσταση των καθ'ων η αίτηση, την οποία προχωρώ να εξετάσω αμέσως πιο κάτω, περιστρέφεται γύρω από τη θέση ότι η ενέργεια διόρθωσης και καθορισμού των ορθών μισθοδοτικών όρων δεν στοιχειοθετεί ατομική διοικητική πράξη που μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή στη βάση του άρθρου 146 του Συντάγματος. Με την επιστολή που κοινοποιήθηκε στους αιτητές στις 30/10/2007 η Ε.Δ.Υ. δεν ανακάλεσε την προηγούμενη απόφαση της ημερομηνίας 31/8/2007, αλλά, αντίθετα, διαπιστώνοντας το λάθος σε ό,τι αφορά τους μισθοδοτικούς όρους, προχώρησε στη διόρθωση του. Πρόκειται, σύμφωνα με την ευπαίδευτη συνήγορο των καθ'ων η αίτηση, για διοικητικό λάθος, το οποίο καμιά δεν έχει σχέση με την περιγραφή της ορθής μισθοδοτικής κλίμακας των αιτητών. Εκ διαμέτρου αντίθετη είναι η θέση της ευπαίδευτης συνηγόρου των αιτητών.
Σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, Ν. 1/90, ο οποίος είναι και ο Νόμος που προβλέπει και διέπει τα της προαγωγής των δημοσίων υπαλλήλων, η προαγωγή συντελείται με την αποδοχή από τον υπάλληλο των όρων, στη βάση των οποίων η θέση του έχει προσφερθεί. Μετά την αποδοχή της προσφοράς ο υπάλληλος πληροφορείται γραπτώς ότι προάχθηκε, όπως επίσης και την ημερομηνία από την οποία η προαγωγή του θα ισχύει (άρθρο 37 του Νόμου. Βλ., επίσης, Σολομωνίδης ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 1467).
Στην παρούσα περίπτωση οι αιτητές είχαν αποδεχθεί την προσφορά που τους έγινε και είχαν κοινοποιήσει την αποδοχή τους στην Ε.Δ.Υ., η οποία στη συνέχεια τους πληροφόρησε γραπτώς ότι προάγονται και πότε η προαγωγή τους ισχύει, πριν τους κοινοποιηθεί στις 30/10/2008 δεύτερη επιστολή της Ε.Δ.Υ., ημερομηνίας 31/8/2007, με την οποία πληροφορούντο για την προς το δυσμενέστερο για τους ίδιους τροποποίηση των όρων μισθοδοσίας που είχαν ήδη αποδεχθεί. Κοντολογίς, η προς το δυσμενέστερο τροποποίηση των όρων μισθοδοσίας των δύο αιτητών έγινε μετά που οι αιτητές είχαν αποδεχθεί προαγωγή στις συνδυασμένες κλίμακες Α11-Α12(+2), δηλαδή μετά που η προαγωγή τους είχε συντελεστεί με βάση τις συγκεκριμένες μισθοδοτικές κλίμακες. Επομένως, με τη νέα επιστολή τους οι καθ'ων η αίτηση προβαίνοντας σε αντικατάσταση των όρων που είχαν γίνει αποδεκτοί - των όρων μισθοδοσίας - προέβαιναν σε ανάκληση των όρων προαγωγής των δύο αιτητών στις συγκεκριμένες κλίμακες, έστω και αν κάτι τέτοιο δεν λέχθηκε στους αιτητές ρητά. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρείται στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Θέκλα Ιωαννίδου ν. Δημοκρατίας κ.ά. (2000) 3 Α.Α.Δ. 100, «Το ανακλητικό αποτέλεσμα δεν συναρτάται αναγκαστικά προς τη χρήση ρητής σχετικής διατύπωσης στην ανακλητική πράξη, αλλά δυνατόν να προκύπτει και έμμεσα από αυτή (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 199)».
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, η προδικαστική ένσταση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται.
Έχοντας απορρίψει την προδικαστική ένσταση προχωρώ να εξετάσω κατά πόσο ήταν επιτρεπτή τέτοια ανάκληση και συγκεκριμένα κατά πόσο αφορούσε ανάκληση παράνομης πράξης. Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Θέκλα Ιωαννίδου (πιο πάνω), «Η ανάκληση των μη νόμιμων πράξεων είναι γενικά επιτρεπτή. Παράνομες είναι όχι μόνο οι πράξεις που εκδόθηκαν κατά παράβαση νόμου, αλλά και οι εκδοθείσες κατά πλάνη περί τα πράγματα. Παράνομη χαρακτηρίζεται επίσης η πράξη που εκδόθηκε χωρίς να συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις της έκδοσής της (Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 201)».
Η επί του προκειμένου επιχειρηματολογία των καθ'ων η αίτηση περιστρέφεται γύρω από τη θέση ότι οι αιτητές δεν μπορούσαν να προαχθούν στις κλίμακες Α11-Α12(+2), εφόσον κατά το χρόνο ψήφισης του προϋπολογισμού του 2002 δεν κατείχαν τις συγκεκριμένες συνδυασμένες θέσεις (θέση Λειτουργού Μεταλλείων 2ης Τάξης συνδυασμένη με τη θέση Λειτουργού Μεταλλείων 1ης Τάξης).
Για τους πιο κάτω λόγους η συγκεκριμένη θέση των καθ'ων η αίτηση δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Συνιστά κοινή βάση ότι σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2002, οι κάτοχοι των συνδυασμένων θέσεων που βρίσκονταν ή θα έφθαναν στην κλίμακα Α12 θα ανελίσσονταν στην κλίμακα Α12 επεκτεινόμενη κατά δύο προσαυξήσεις πάνω σε προσωπική βάση. Επομένως, το βασικό ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο κατά το χρόνο προαγωγής τους οι δύο αιτητές κατείχαν τις συγκεκριμένες συνδυασμένες θέσεις. Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δεν μπορεί παρά, ενόψει του δεδικασμένου που έχει δημιουργηθεί με τις αποφάσεις στις Υποθέσεις αρ. 1071/2004, Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 28/7/2006 και αρ. 1072/2004, Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 28/7/2006, να είναι θετική για τους δύο αιτητές. Συγκεκριμένα, το κατά πόσο οι δύο αιτητές κατείχαν κατά τον κρίσιμο χρόνο τις συνδυασμένες θέσεις έχει αποτελέσει αντικείμενο διαμάχης μεταξύ των ιδίων από τη μια και των καθ'ων η αίτηση από την άλλη στις δύο εν λόγω υποθέσεις. Το δικαστήριο, με δύο χωριστές αποφάσεις, τις οποίες εξέδωσε σε δύο διαφορετικές προσφυγές, αποφάνθηκε, και αυτό δεν αμφισβητείται, ότι και οι δύο αιτητές κατείχαν τις συγκεκριμένες συνδυασμένες θέσεις κατά το χρόνο ψήφισης του προϋπολογισμού του 2002, που ήταν και ο κρίσιμος χρόνος. Επομένως, και οι δύο αιτητές είχαν δικαίωμα σε προαγωγή στις κλίμακες Α11-Α12(+2).
Είναι φανερό ότι τόσο στην περίπτωση του αιτητή Χ. Χαραλάμπους, όσο και στην περίπτωση του αιτητή Σ. Μιχαήλ, είμαστε αντιμέτωποι με ανάκληση νόμιμης διοικητικής πράξης. Η μείωση της μισθοδοτικής κλίμακας και των δύο αιτητών ισοδυναμεί με παράνομη ανάκληση της προαγωγής τους, η οποία πλήττει τα συμφέροντα τους και παραβιάζει τους κανόνες χρηστής διοίκησης. (Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1992) 4 Α.Α.Δ. 4091).
Ανεξάρτητα από την πιο πάνω κατάληξη μου θα πρέπει να πω ότι πουθενά, αν και έχω διεξέλθει προσεκτικά τους σχετικούς διοικητικούς φακέλους, δεν έχω εντοπίσει οποιαδήποτε αιτιολογία για την τροποποίηση των μισθοδοτικών όρων των αιτητών ή σχετική περί τούτου απόφαση από το αρμόδιο όργανο, ήτοι την Ε.Δ.Υ.
Ως εκ των πιο πάνω, οι προσφυγές 44/2008 και 45/2008 θα πρέπει να πετύχουν.
Προσφυγές 199/2008 και 200/2008
Με τις πιο πάνω δύο προσφυγές προσβάλλεται η απόφαση των καθ'ων η αίτηση να προάξουν τους αιτητές στην κλίμακα Α11-Α12, αντί στην κλίμακα Α11- Α12(+2). Ενόψει της κατάληξης μου στις προσφυγές 44/2008 και 45/2008 και δοθείσας της ταυτοσημότητας των επίδικων θεμάτων, οι δύο πιο πάνω προσφυγές έχουν παραμείνει άνευ αντικειμένου και ως εκ τούτου, θα πρέπει να απορριφθούν.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, εκδίδεται διάταγμα αποσυνένωσης των προσφυγών. Η προσφυγή 44/2008, όπως και η προσφυγή 45/2008, επιτυγχάνουν, με έξοδα €1.000 στην κάθε μια από αυτές υπέρ των αιτητών, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει. Οι επίδικες αποφάσεις ακυρώνονται. Η προσφυγή 199/2008, όπως και η προσφυγή 200/2008, απορρίπτονται. Δοθείσας όμως της επιτυχίας των αιτητών στις προσφυγές 44/2008 και 45/2008, δεν επιδικάζονται οποιαδήποτε έξοδα.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ