ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ  ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση  Αρ.  971/2011)

16 Νοεμβρίου, 2011

 

[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ  ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

FALAK  SHAD,

Αιτητής,

ΚΑΙ

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ

ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,

Καθ΄ ων η αίτηση.

____________________

 

ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 10.8.2011.

Λ. Κληρίδης, για  τον Αιτητή.

Κ. Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

__________________________

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.:   Με τη μονομερή αίτηση του ο αιτητής ζητά διάταγμα του δικαστηρίου με το οποίο να αναστέλλεται το διάταγμα σύλληψης, κράτησης και απέλασης του, μέχρι την αποπεράτωση της εκδίκασης της προσφυγής του. 

 

Στην αίτηση αναγράφεται ότι αυτή βασίζεται στο άρθρο 13 των Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου.  Η αίτηση δεν υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση αλλά, σ΄ αυτή, αναγράφεται ότι τα γεγονότα στα οποία βασίζεται είναι τα εξής: 

 

Η σύλληψη και κράτηση του αιτητή στις Κεντρικές Φυλακές είναι κατάφωρα παράνομη:  (α)  επειδή αντίκειται στις παραγράφους 4, 5 και 6 του Άρθρου 11 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, (β)  καθότι η απόφαση (προφανώς για σύλληψη, κράτηση και απέλαση) ουδέποτε επιδόθηκε στον αιτητή και (γ)  διότι η απόφαση αντίκειται στην απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, σχετικά με τα γεγονότα που έλαβαν χώραν στην παλιά Λευκωσία την 19.3.11.   Σύμφωνα με την απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα, «όσοι εκ των συλληφθέντων ήσαν παράνομοι ν΄ απελαθούν, ενώ αντιθέτως όσοι δεν είναι παράνομοι ν΄ αφεθούν ελεύθεροι και να διωχθούν ποινικά».

 

Το δικαστήριο έδωσε οδηγίες να επιδοθεί η μονομερής αίτηση του αιτητή στους καθ΄  ων η αίτηση.  Οι καθ΄ ων η αίτηση καταχώρησαν  ένσταση η οποία συνοδεύεται από ένορκη δήλωση του κ. Πηλαβά, Διοικητικού Λειτουργού στο Τμήμα Αρχείου, Πληθυσμού και Μετανάστευσης.  

 

Στην ένσταση αναγράφεται ότι η διοικητική  πράξη, της οποίας ζητείται η αναστολή, δεν θα επιφέρει οποιαδήποτε ανεπανόρθωτη ζημιά στον αιτητή αν δεν ανασταλεί, ότι η διοικητική πράξη δεν είναι έκδηλα παράνομη και ότι η αίτηση για προσωρινό διάταγμα είναι παράτυπη επειδή δεν συνοδεύεται από ένορκη δήλωση, κατά παράβαση της Δ.48 θ.θ. 8 και 9 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.

 

Στην ένορκη δήλωση του κ. Πηλαβά, που συνοδεύει την ένσταση, αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι ο αιτητής αφίχθηκε στην Κύπρο παράνομα από άγνωστο μέρος, χρησιμοποιώντας Πακιστανικό διαβατήριο και αφού υπέβαλε αίτηση για άσυλο, στις 10.2.2011, αποτάθηκε στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης για                        παραχώρηση άδειας προσωρινής παραμονής.  Στις 20.3.2011, στην οδό Ερμού στη Λευκωσία, συνελήφθη από άνδρες της ΥΑΜ Λευκωσίας για το αδίκημα της συμπλοκής και της επίθεσης με πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης.  Την 21.3.2011 παρουσιάστηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας το οποίο εξέδωσε διάταγμα οκταήμερης κράτησης του. Στις 29.3.2011 εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα απέλασης και κράτησης δυνάμει του άρθρου 6 (1) (ζ) του Κεφ. 105, επειδή θεωρήθηκε ότι η συμπεριφορά του είναι επικίνδυνη για τη δημόσια τάξη της Δημοκρατίας.  Η έκδοση των διαταγμάτων αυτών γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 29.3.2011 η οποία του επιδόθηκε από τον Αστ. 3162 αλλά ο ίδιος αρνήθηκε να την παραλάβει και να υπογράψει.  Το διάταγμα απέλασης αναστάληκε την ίδια ημερομηνία, 29.3.2011, επειδή εκκρεμούσε το αίτημα του για άσυλο.   

 

Στις 2.5.2011 ο αιτητής καταχώρησε αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus.  Στις 3.6.2011 το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα του για Habeas Corpus.  Στις 10.6.2011 ο αιτητής καταχώρησε αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο  με αρ. 763/11 η οποία απορρίφθηκε στις 6.7.2011.  Στις 17.6.2011 η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε το αίτημα του για διεθνή προστασία.  Στις 24.6.2011 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εσωτερικών απεφάσισε την αναστολή της εκτέλεσης του διατάγματος απέλασης του αιτητή, μέχρι την απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής αναφορικά με την αίτηση του για άσυλο.  Η Αναθεωρητική Αρχή απέρριψε την αίτηση-έφεση του αιτητή στις 19.8.2011. 

 

Μελέτησα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία υπό το φως των ικανών αγορεύσεων των ευπαιδεύτων συνηγόρων των διαδίκων και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει για τους εξής λόγους:

 

1.     Όπως είναι θεμελιωμένο, για να πετύχει ο αιτητής σε αίτηση προσωρινού διατάγματος σε προσφυγή, θα πρέπει να δείξει εκ πρώτης όψεως έκδηλη παρανομία της προσβαλλόμενης πράξης ή ότι αν δεν εκδοθεί το ζητούμενο διάταγμα, θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά.  Κάτι τέτοιο δεν απέδειξε ο αιτητής στην παρούσα υπόθεση εφόσον δεν υπάρχει οποιαδήποτε μαρτυρία προς υποστήριξη της αίτησης του που να δείχνει την ύπαρξη του ενός ή του άλλου από τα προαναφερόμενα δύο στοιχεία, και από το φάκελο της υπόθεσης δεν μπορεί να συναχθεί οποιοδήποτε τέτοιο συμπέρασμα.  Απεναντίας με την ένορκη δήλωση του κ. Πηλαβά φαίνεται ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε έκδηλη παρανομία του διατάγματος σύλληψης, κράτησης και απέλασης του αιτητή αλλά ούτε και ότι αυτός θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά να δεν ανασταλεί το διάταγμα. 

2.    Όσον αφορά τους ισχυρισμούς του αιτητή, που φαίνονται στην αίτηση του, ότι δηλαδή η προσβαλλόμενη απόφαση αντίκειται στο Άρθρο 11 του Συντάγματος, ότι ουδέποτε του επιδόθηκε το διάταγμα και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έρχεται σε αντίθεση με απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, παρατηρώ ότι αυτοί επίσης παρέμειναν ατεκμηρίωτοι και δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη.

3.    Εν πάση περιπτώσει, φαίνεται ότι η παρούσα αίτηση δεν μπορεί να προωθηθεί και εξαιτίας δεδικασμένου.  Στην προαναφερόμενη Υπόθεση 763/11 ο αιτητής καταχώρησε προσφυγή αλλά και παρόμοια αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής των ίδιων διαταγμάτων απέλασης και κράτησης του και το δικαστήριο, αφού την εξέτασε, την απέρριψε με απόφαση ημερ. 6.7.2011.  Το δικαστήριο εξέτασε όλες τις παραμέτρους της υπόθεσης, ειδικά την έκδηλη παρανομία και την πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς, και απεφάσισε ότι δεν συνέτρεχε οποιοσδήποτε απ΄ αυτούς τους δύο λόγους.  Το δικαστήριο επίσης εξέτασε και την Κοινοτική Οδηγία 2008/115 ΕΚ, η οποία τέθηκε σε εφαρμογή στην Κύπρο στις 24.12.2010, και σύμφωνα με την οποίαν καθορίστηκε χρόνος 6 μηνών, ως ανώτατο όριο αναγκαίας κράτησης, υπηκόου τρίτης χώρας, που δεν πληροί τις προϋποθέσεις εισόδου ή τις υπόλοιπες προϋποθέσεις εισόδου, παραμονής η διαμονής του σε κράτος μέλος, με σκοπό τη διασφάλιση της επιτυχούς απομάκρυνσης του από το κράτος μέλος.  Το δικαστήριο στην Υπόθεση 763/11, ανωτέρω, αποφάνθηκε ότι η Οδηγία εκείνη πιθανότατα δεν ισχύει στην περίπτωση αιτητή για τον οποίο υπάρχει ατομική διοικητική απόφαση.  Ακολούθησε συναφώς το σκεπτικό της απόφασης στην Asghar v. Δημοκρατίας, Προσφυγή 762/11, ημερ. 30.6.11.

 

Ενόψει των προαναφερομένων, και δεδομένου ότι για τον αιτητή υπάρχει ατομική διοικητική απόφαση, που φαίνεται να λήφθηκε δυνάμει του σχετικού νόμου και η οποία δεν φάνηκε με οποιονδήποτε τρόπο ότι είναι έκδηλα παράνομη  και δεδομένου ότι δεν φάνηκε με οποιονδήποτε τρόπο ότι αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο προσωρινό διάταγμα ο αιτητής θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, αλλά και επειδή θεωρώ ότι η αίτηση αυτή καλύπτεται από δεδικασμένο, κρίνω ότι η αίτηση πρέπει να απορριφθεί.  Συναφώς παρατηρώ ότι το δεδικασμένο δεν καλύπτει απλά και μόνον τα σημεία που ηγέρθησαν σε προηγούμενη παρόμοια υπόθεση μεταξύ των ιδίων διαδίκων αλλά και οποιαδήποτε άλλα κατάλληλα σημεία που θα μπορούσαν να είχαν εγερθεί στο πλαίσιο της προηγούμενης διαδικασίας, αν οι διάδικοι είχαν ασκήσει εύλογη επιμέλεια (Δέστε:  Halsbury´s Laws of England, 4η έκδοση, τόμος 16, παράγραφος 1529 και Henderson v. Henderson (1843) 3 Hare 100). 

 

Στην προκείμενη περίπτωση το ζήτημα της κατ΄ ισχυρισμό καταστρατήγησης του ΄Αρθρου 11 του Συντάγματος θα μπορούσε, κατάλληλα, να είχε εγερθεί στην προηγούμενη διαδικασία και δεν εγέρθηκε.  Η αντισυνταγματικότητα όμως είναι ζήτημα το οποίο εκείνος που το επικαλείται θα πρέπει να το περιλάβει στα δικόγραφα του και να το αποδείξει.  Δεν είναι ζήτημα δημοσίας τάξεως το οποίο μπορεί να εγερθεί αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο, σε οποιοδήποτε στάδιο, και δεν εκφεύγει του προαναφερόμενου κανόνα του δεδικασμένου.

 

Για τους σκοπούς της απόφασης αυτής υιοθετώ το περιεχόμενο των  προαναφερόμενων αποφάσεων στις Υποθέσεις 762/11 και 763/11.

 

Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα €300.- εις βάρος του αιτητή.

 

 

 

 

                                                      Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,

                                                                    Δ.

 

 

 

 

/ΕΑΠ.       

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο