|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Συνεκδικαζ. Υποθ. Αρ. 2065/2006 και 2066/2006, 2123/2006)
23 Νοεμβρίου, 2011
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
(Υποθ. Αρ.2065/2006)
ΖΗΝΟΒΙΑ ΖΗΝΩΝΟΣ
Αιτήτρια,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέσω
ΕΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
(Υποθ. Αρ.2066/2006)
ΣΑΒΒΑΚΗΣ ΜΗΛΛΙΟΣ
Αιτητής,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ μέσω
ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
(Υποθ. Αρ.2123/2006)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
Αιτητής,
-και -
1. ΕΦΟΡΟΣ ΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ
2. ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
3. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέσω του Γενικού Εισαγγελέα
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
Aίτηση ημερ. 27 Mαρτίου, 2010 για αποσυνένωση της προσφυγής 2123/2006
Χρ.Τιμοθέου για Χρ.Πουργουρίδη, για τους αιτητές στις υποθ.2065/06 και 2066/06
Π.Αγγελίδης, για τον αιτητή στη 2123/06
Ελ.Παπαγεωργίου (κα.) - δικηγόρος της Δημοκρατίας με Λ.Κουννά (κα.) και Λιασίδη - ασκούμενους δικηγόρους
-----------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Oι καθ΄ων η αίτηση, μέσω του Εφόρου Φόρου Προστιθέμενης Αξίας είχαν προβεί σε βεβαίωση φόρου, η ορθότητα και νομιμότητα του οποίου αμφισβητείται στα πλαίσια των πιο πάνω αναφερομένων προσφυγών.
Οι τρεις αιτητές είχαν συνδεθεί με ένα άτυπο συνεταιρισμό και η προσβαλλόμενη πράξη είναι η ιδία και για τους τρεις. Υπαρχόντων ιδίων νομικών σημείων και γεγονότων, μετά από αίτημα της Δημοκρατίας και συμφωνούντων όλων των αιτητών, εκδόθηκε, στις 4 Σεπτεμβρίου 2008, διάταγμα συνεκδίκασης των εν λόγω προσφυγών.
Στις 22 Μαρτίου 2010, ο αιτητής στην προσφυγή 2123/2006, καταχώρισε αίτηση με την οποία επιδιώκει:
«Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον τον διαχωρισμό της υπόθεσης 2123/2006 Ανδρέα Χρίστου ν. της Δημοκρατίας από τις δύο άλλες προσφυγής υπ΄αριθμό 2065/2006 και 2066/2006».
Η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση της δικηγόρου Σόφης Νικολάου, με την οποία αναφέρει ότι ο συγκεκριμένος αιτητής δεν ήταν χειριστής laser, ή ασκούσε κοσμητική ιατρική ήταν απλώς μέτοχος μιας εταιρείας με την ονομασία M.C. Aesthetic Medical Lasers Ltd σε αντίθεση με τον αιτητή στην προσφυγή 2066/2006 ο οποίος ασκούσε κοσμητική ιατρική, η δε αιτήτρια στην προσφυγή 2065/2006 ήταν αισθητικός και δεν ασκούσε κοσμητική ιατρική. Όπως, συνεχίζει, η ενόρκως δηλούσα και επανέλαβε ενώπιον μου ο συνήγορος, ήταν λάθος των τότε συνηγόρων του αιτητή να αποδεχθούν τη συνεκδίκαση των προσφυγών.
Περαιτέρω, ο κ.Αγγελίδης ανέφερε ότι η διαφορετικότητα στην προσέγγιση των αιτητών απαιτεί το διαχωρισμό των υποθέσεων έτσι ώστε ο αιτητής να προωθήσει τα θέματα τα οποία επιθυμεί να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου. Συμφώνησε ο ευπαίδευτος συνήγορος ότι ένα μέρος των θεμάτων τα οποία επιδιώκει να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου αποτελούν αντικείμενο αίτησης για προσαγωγή μαρτυρίας η οποία εκκρεμεί προς εκδίκαση. Ο ρόλος του διοικητικού Δικαστηρίου, συνέχισε ο συνήγορος, ο οποίος είναι διερευνητικός. Χωρίς να δεσμεύεται από δικόγραφα θα καταδειχθεί ότι υπάρχει, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μια διαφορετικότητα στα γεγονότα που συνθέτουν τις τρεις υποθέσεις όπως υποστηρίζεται με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, σε βαθμό που πρέπει να οδηγήσει στην έγκριση του αιτήματος.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους αιτητές στις προσφυγές 2065/2006 και 2066/2006, υπέμνησε τη δοθείσα συγκατάθεση από τον παρόντα αιτητή για την έκδοση διατάγματος συνεκδίκασης. Εμποδίζεται, πρόσθεσε επί τούτου ο κ.Τιμοθέου, να ισχυρίζεται ο αιτητής σήμερα, κάτι διαφορετικό. Όλα τα γεγονότα τα οποία, κατά τον ισχυρισμό του κ.Αγγελίδη συνέχισε, θα οδηγήσουν στη διαφορετικότητα δεν είναι ενώπιον του Δικαστηρίου αφού θα τεθούν όταν και εφόσον εκδοθεί διάταγμα προσαγωγής μαρτυρίας. Είναι επάναγκες όταν υπάρχει μια διοικητική πράξη που επηρεάζει περισσότερο από ένα άτομα να καταχωρούνται είτε μια προσφυγή είτε σε περίπτωση περισσοτέρων, να εκδίδεται διάταγμα συνένωσης και για το σκοπό αυτό ο συνήγορος έκαμε αναφορά στην υπόθεση Δικωμίτη ν. ΡΙΚ (1990) 3 Α.Α.Δ. 1366.
Παρόμοια επιχειρήματα προβλήθηκαν και από την ευπαίδευτη συνήγορο για τη Δημοκρατία. Η επίδικη πράξη του Εφόρου είναι μία, όπως είπε, και επηρέασε και τα τρία άτομα, τους τρεις αιτητές, οι οποίοι αποτελούσαν τα μέλη του άτυπου συνεταιρισμού. Η ίδια η πράξη αυτή εμπεριέχει την ίδια νομική βάση και εδράζεται στα ίδια γεγονότα. Από τη στιγμή που επέλεξαν να καταχωρήσουν τρεις διαφορετικές προσφυγές, ήταν αναγκαίο να επιδιωχθεί η συνεκδίκαση τους κάτι για το οποίο οι ίδιοι συμφώνησαν και έγινε. Η συνήγορος έκανε αναφορά στις Υποθ. Αρ. 551/2004 κ.επ. Cyprus Airways Duty Free Shops ν. Δημοκρατίας, ημερ. 20 Δεκεμβρίου, 2005, για να καταδείξει ότι παρόλη τη συνεκδίκαση η κάθε προσφυγή δεν χάνει την αυτοτέλεια της, για να εισηγηθεί ότι η αίτηση δεν πρέπει να έχει κανένα έρεισμα επιτυχίας.
Στην υπόθεση Κλεάνθους ν. της Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 256 στην οποία έκαμε αναφορά και ο συνήγορος του αιτητή, το Ανώτατο Δικαστήριο επιβεβαίωσε τη νομολογία που καθορίστηκε με την υπόθεση Μιλτιάδους κ.ά. ν. της Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1318, στην οποία τονίστηκε ότι προσφυγές που στρέφονται κατά της ιδίας πράξης πρέπει να συνεκδικάζονται.
Στο σύγγραμμα του Π.Δ.Δαγτόγλου Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο 3η έκδοση, παραγρ. 286 αναλύεται «η αυτεπάγγελτη κρίση του διοικητικού Δικαστηρίου για τη συνεκδίκαση ενός ή περισσοτέρων ενδίκων βοηθημάτων».
Στην προκείμενη περίπτωση, το αίτημα για συνεκδίκαση προήλθε από ένα από τους διάδικους και εγκρίθηκε από το Δικαστήριο, με τη σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων. Το κρίσιμο ερώτημα είναι κατά πόσο αυτή η δομή, η ύπαρξη δηλαδή «ενεργητικής ομοδικίας» στερεί τη δυνατότητα σε ένα προσφεύγοντα να επιδιώξει το διαχωρισμό της διοικητικής δίκης.
Στην υπό εξέταση αίτηση δεν έχουμε «αναγκαστική ομοδικία», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στα ελληνικά συγγράμματα, αλλά «δυνητική ομοδικία». Στο συγκεκριμένο σύγγραμμα που ανέφερα πιο πάνω, και ιδιαιτέρως στην παραγρ.332 ο συγγραφέας αναφέρει ότι «ειδικά επί δυνητικής ομοδικίας επιτρέπεται με πρωτοβουλία καθενός από τους ομοδίκους ο χωρισμός του κοινού ενδίκου βοηθήματος μέχρι την πρώτη συζήτηση και η εκ νέου άσκηση του χωριστά».
Είμαι, συναφώς, της γνώμης, ότι κατ΄αρχήν, η δοθείσα συγκατάθεσης εκ μέρους του αιτητή, στην προσφυγή 2123/2006, για συνεκδίκαση των τριών προσφυγών, δεν του αποστερεί το δικαίωμα να αιτηθεί το διαχωρισμό.
Το γεγονός ότι υπάρχει διαφορά, κατά τον ισχυρισμό του αιτητή, στο ρόλο που διαδραμάτισαν οι δύο πρώτοι αιτητές σε αντιπαράθεση με τη δική του δραστηριότητα ως μετόχου, της εταιρείας που χειριζόταν το μηχάνημα που έδωσε το έναυσμα για τη βεβαίωση του φόρου από τον ΄Εφορο ΦΠΑ, θεωρώ ότι θα πρέπει να του δοθεί η δυνατότητα να προωθήσει τη δική του προσφυγή ξεχωριστά.
Δεν θα ήμουν διατεθειμένος να υποχρεώσω ένα διάδικο να ακολουθήσει μια δικονομική πορεία που αισθάνεται ότι επηρεάζει τα δικαιώματα του σ΄οποιοδήποτε βαθμό, έστω και αν υπήρχε σφάλμα τακτικής από πλευράς του ή των δικηγόρων του. Παράλληλα δεν βλέπω να επηρεάζονται τα δικαιώματα των άλλων αιτητών ή των καθ΄ων η αίτηση σ΄οποιοδήποτε βαθμό, πέραν από την επιπρόσθετη δικαστική δαπάνη για την οποία θα γίνει ανάλογη ρύθμιση.
Συνακόλουθα εκδίδεται διάταγμα διαχωρισμού της προσφυγής 2123/2006, από την κοινή πορεία των άλλων δύο, και ανεξάρτητης εκδίκασης της. Τα έξοδα της αίτησης, παρόλη την επιτυχία της, επιδικάζονται υπέρ των αιτητών στις προσφυγές 2065/2006 και 2066/2006 όπως και υπέρ των καθ΄ων η αίτηση, γιατί, η προκληθείσα εκτροπή στη διαδικασία έγινε με υπαιτιότητα του αιτητή στην 2123/2006. Τα έξοδα θα υπολογιστούν στο τέλος της υπόθεσης.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.