ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 672/2008)

 

29 Σεπτεμβρίου, 2011

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  146  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΑΝΔΡΕΑΣ  ΣΑΚΑΤΟΥ,

 

Αιτητής,

ν.

 

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,  ΜΕΣΩ

1.  ΥΠΟΥΡΓΟΥ  ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ  ΚΑΙ  ΕΡΓΩΝ,

2.  ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ  ΑΡΧΗΣ  ΑΔΕΙΩΝ,

 

Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

Ανδρέας Παπαχαραλάμπους, για Παπαχαραλάμπους & Αγγελίδης Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.

Βίκυ Χριστοφόρου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Ο αιτητής, με την παρούσα προσφυγή, ζητά την ακύρωση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, (η «Αναθεωρητική Αρχή»), ημερομηνίας 22/3/2008, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του εναντίον της άρνησης της Αρχής Αδειών να του χορηγήσει άδεια οδικής χρήσης αστικού ταξί για την αστική τροχαία περιοχή Αμμοχώστου.

 

Ο αιτητής, ανταποκρινόμενος σε ανακοίνωση της Αρχής Αδειών ότι γίνονταν δεκτές αιτήσεις από φυσικά πρόσωπα, βάσει του ΄Αρθρου 5(3) του περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμου του 1982, (Ν. 9/82), (όπως έχει τροποποιηθεί), (ο «Νόμος»), για τη χορήγηση νέων αδειών οδικής χρήσης αστικών ταξί για όλες τις αστικές τροχαίες περιοχές της Κύπρου, υπέβαλε, στις 15/10/2001, δύο αιτήσεις για την αστική περιοχή Αμμοχώστου,  με έδρα την Αγία Νάπα:  Μία για ένα όχημα τεσσάρων θέσεων και μία για ένα όχημα έξι θέσεων - (Αρ. Αναφοράς 309131201 και 309131701).  Επειδή, σύμφωνα με την προκήρυξη, θα λαμβάνονταν υπόψη και αιτήσεις που είχαν υποβληθεί προηγουμένως - (μεταξύ 1/1/1998 και 31/3/1998) - κατά την εξέταση των αιτήσεων, λήφθηκε υπόψη και τρίτη αίτηση του αιτητή για χορήγηση άδειας αστικού ταξί για ένα τετραθέσιο όχημα για την περιοχή Αμμοχώστου - (Αρ. Αναφοράς:  309158598). 

 

Η Αρχή Αδειών, αφού άκουσε τις απόψεις και τις εισηγήσεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και των εκπροσώπων των αυτοκινητιστικών οργανώσεων και αφού έλαβε υπόψη σχετική ΄Εκθεση του Ανώτερου Ελεγκτή Μεταφορών, ημερομηνίας 15/4/2002, και τα αποτελέσματα προφορικής συνέντευξης, στην οποία υποβλήθηκε ο αιτητής, αποφάσισε, στις 15/10/2002, να εγκρίνει τη μία από τις τρεις αιτήσεις του - (Αρ. Αναφοράς 309158598).  Η πιο πάνω απόφαση, που κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή της Αρχής Αδειών ημερομηνίας 2/12/2002, τελούσε υπό όρους.  Μεταξύ αυτών ήταν η ακύρωση της προηγούμενης άδειας Οδικής Χρήσης ενός αγροτικού ταξί του αιτητή.  Ακολούθως, του χορηγήθηκε η σχετική έγκριση.  Πληροφορήθηκε, επίσης, ότι οι αιτήσεις του της 15/10/2001 είχαν απορριφθεί. 

 

Εναντίον της πιο πάνω απόφασης της Αρχής Αδειών ασκήθηκε, στις 23/12/2002, από άλλους ενδιαφερομένους, ιεραρχική προσφυγή, η οποία οδήγησε στην ακύρωσή της.  ΄Οπως διαπίστωσε η Αναθεωρητική Αρχή, ο αιτητής κατείχε, μαζί με τη σύζυγό του,  αριθμό αδειών οδικής χρήσης οχημάτων δημόσιας χρήσης, με αποτέλεσμα αυτός να εξασφαλίζει ικανοποιητικά εισοδήματα.  Με την αποδοχή της προσφυγής, κατέληξε, θα διασφαλιζόταν η αρχή της ίσης ευκαιρίας κτήσεως κέρδους από όλους τους ενδιαφερομένους.

 

Στο μεταξύ, ο αιτητής, στις 12/12/2002, εναντίον της απόρριψης της αίτησής του με Αρ. Αναφοράς 309131201, για άδεια οδικής χρήσης αστικού ταξί για την περιοχή Αμμοχώστου, άσκησε ιεραρχική προσφυγή.

 

Η Αναθεωρητική Αρχή, την 1/6/2005, αφού εξέτασε όλα όσα τέθηκαν ενώπιόν της - τις δηλώσεις του αιτητή, το πιστοποιητικό του Γραφείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που προσκομίστηκε, τα έγγραφα και τα αποτελέσματα ερευνών των αρμοδίων τμημάτων και ιδιωτικής εταιρείας αναφορικά με την επάρκεια των αστικών ταξί για το 1990, το 1994 και το 2001, την τουριστική ανάπτυξη κατά την περίοδο 1989 - 2002, το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, τα πρακτικά και την απόφαση της Αρχής Αδειών - απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή και επικύρωσε την απόφαση της Αρχής Αδειών.  Διαπίστωσε ότι ο αιτητής πληρούσε τα κριτήρια που έθετε ο Νόμος για χορήγηση άδειας οδικής χρήσης αστικού ταξί και είχε την ικανότητα και την πρόθεση να συνεχίσει να μετέρχεται ως κύριο επάγγελμα αυτό του οδηγού αστικού ταξί, σημείωσε, όμως, ότι, εάν εγκρινόταν το αίτημά του, θα παραβιάζονταν οι αρχές της παροχής ίσης ευκαιρίας κτήσεως κέρδους και της ίσης μεταχείρισης όλων των ενδιαφερομένων. Ο αιτητής, σε σύγκριση με άλλους ενδιαφερομένους επαγγελματίες, που δεν κατείχαν οποιαδήποτε άδεια οδικής χρήσης  δημοσίου οχήματος, κατείχε, ήδη, μία άδεια οδικής χρήσης αστικού ταξί, μία άδεια αγροτικού ταξί και μία άδεια τουριστικού λεωφορείου, ενώ, επιπρόσθετα, εκμεταλλευόταν και τις άδειες που κατείχε η σύζυγός του.

 

Η πιο πάνω απόφαση ακυρώθηκε μετά από προσφυγή του στο Ανώτατο Δικαστήριο, για λόγους μεταβολής στη σύνθεση της Αναθεωρητικής Αρχής κατά την πορεία της διαδικασίας - (βλ. Ανδρέας Σακάτου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 925/05, 29/12/06).

 

Ενόψει της ακυρωτικής απόφασης, η Αναθεωρητική Αρχή, στις 11/7/2007, επανεξέτασε το ζήτημα της Αίτησης με Αρ. 309131201.  Αφού άκουσε το δικηγόρο του αιτητή, ο οποίος, επίσης, ήταν παρών, όρισε νέα συνεδρία για εξέταση του θέματος στις 22/3/2008.  Σ' αυτήν, αφού, όπως σημείωσε, εξέτασε εξ υπαρχής την αίτηση και έλαβε υπόψη της τους λόγους που υποστήριξαν την ιεραρχική προσφυγή, τα πρακτικά και την απόφαση της Αρχής Αδειών, την ακυρωτική απόφαση, το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου και όσα άλλα ανέφερε ο δικηγόρος του αιτητή, καθώς και το εύρημά της ότι δεν είχαν χορηγηθεί άδειες σε κατόχους παλαιών αδειών, αποφάσισε, ομόφωνα, να απορρίψει την προσφυγή και να εμμείνει στην προηγούμενη απόφασή της.

 

     Ο αιτητής, για ακύρωση της πιο πάνω απόφασης, εισηγείται ότι η μεν απόφαση της Αρχής Αδειών στερείται αιτιολογίας και δέουσας έρευνας, η δε απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής είναι το αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και βρίσκεται σε αντίθεση με τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της ισότητας.  Ισχυρίζεται ότι, η απόφαση της Αρχής Αδειών ημερομηνίας 15/10/2002, με την οποία απορρίφθηκαν οι δύο αιτήσεις που υπέβαλε στις 15/10/2001, είναι γενική και αόριστη, στερείται δέουσας έρευνας, λήφθηκε καθ' υπέρβαση και κατάχρηση εξουσίας και, επιπρόσθετα, είναι αναιτιολόγητη.

 

Οι ισχυρισμοί που αφορούν την απόφαση της Αρχής Αδειών δεν ευσταθούν.  ΄Οπως, ήδη, επισημάνθηκε, αυτή ενέκρινε τη μία από τις τρεις αιτήσεις του αιτητή και απέρριψε της άλλες.  Από τα πρακτικά των συνεδριάσεων, κατά τις οποίες εξετάστηκε το ζήτημα, προκύπτει ότι η Αρχή Αδειών διενήργησε έρευνα.  ΄Ελαβε υπόψη της, μεταξύ άλλων, ΄Εκθεση εμπειρογνωμόνων, τις απόψεις και τις εισηγήσεις του Τμήματος Οδικών Μεταφορών και των εκπροσώπων των επαγγελματικών οργανώσεων Π.Ε.Ε.Α., Σ.Ε.Α.Κ., Π.Ο.Β.Ε.Κ., Π.Ο.Α.Τ., Π.Ε.Ι.Ο.Α.Τ. και, ειδικότερα, σε σχέση με τον αιτητή, την ΄Εκθεση του Ανώτερου Ελεγκτή Μεταφορών, ημερομηνίας 15/4/2002, που αφορούσε τα προσωπικά του στοιχεία και τα επαγγελματικά του προσόντα, καθώς και τα αποτελέσματα της προφορικής εξέτασης, στην οποία υποβλήθηκε ο αιτητής στις 14/6/2002.  ΄Οπως σημειώθηκε στα πρακτικά της συνεδρίας της ημερομηνίας 8/7/2002, εξέτασε τις αιτήσεις που είχαν υποβληθεί μέσα στα πλαίσια της σχετικής ανακοίνωσής της, ανέλυσε όσα τέθηκαν ενώπιόν της από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών - (εισήγησή του ήταν, όπως, για την αστική τροχαία περιοχή Αμμοχώστου, χορηγηθούν μέχρι 70 άδειες) - και, αφού έλαβε υπόψη τα ΄Αρθρα 5(3) και 9(3) του Νόμου - (προβλέπουν, προς το σκοπό λήψης της απόφασης, εκτίμηση των τοπικών αναγκών σε αστικά ταξί) - όλα τα στοιχεία και τα αποτελέσματα των σχετικών ερευνών/μελετών, σε συνάρτηση με τις ανάγκες κάθε περιοχής σε αστικά ταξί, αποφάσισε να χορηγήσει μέχρι 70 νέες άδειες αστικού ταξί με έδρα την αστική τροχαία περιοχή Αμμοχώστου.  Στις 15/10/2002, ενέκρινε τις αιτήσεις 64 αιτητών, οι οποίοι αναφέρονταν σε σχετικό πίνακα, με αύξοντα αριθμό από 1 - 64.  Μεταξύ αυτών, ήταν και εκείνη του αιτητή (Αρ. 62) - (Αρ. Αναφοράς 309158598).

 

Από τη συνολική θεώρηση των δεδομένων που υπήρχαν ενώπιον της Αρχής Αδειών και τα όσα σημειώθηκαν στα πρακτικά της, δε διαπιστώνεται οποιαδήποτε πλάνη, ή υπέρβαση των εξουσιών της.  Η έρευνα θεωρώ ότι ήταν επαρκής και κάλυπτε κάθε σχετικό παράγοντα, η δε αιτιολογία συμπληρώνεται από το περιεχόμενο των φακέλων.

 

Ο αιτητής υποβάλλει ότι και η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής πάσχει, λόγω πλάνης περί τα πράγματα, έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας και αντίθεσής της με τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της ισότητας.  Εισηγείται ότι αυτή, παρόλο ότι έκρινε πως ο αιτητής κατείχε τα προσόντα και πληρούσε τις προϋποθέσεις που θέτει ο Νόμος για χορήγηση άδειας οδικής χρήσης - (΄Αρθρο 5(8) και (9) αυτού) - (ασκεί επί μακρόν το επάγγελμα, συνεισφέρει στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως οδηγός ταξί, είναι απόφοιτος της σχολής CTL Academic Αμμοχώστου, πολύτεκνος και καλός οικογενειάρχης) - απέρριψε την αίτησή του, χωρίς να διερευνήσει πλήρως τους ισχυρισμούς που τέθηκαν από το δικηγόρο του κατά την ακρόαση της υπόθεσης, δηλαδή ότι είχαν δοθεί άδειες σε άτομα που «κατέχουν δωρεάν σχετική άδεια αστικής χρήσης αστικού ταξί ή την έχουν πουλήσει προηγουμένως και εξασφάλισαν μεγάλο ποσό χρημάτων.».  Προσθέτει, ακόμη, ότι η παραχώρηση νέων αδειών αστικής χρήσης σε εταιρείες που κατέχουν πολλές άδειες καταπατεί την αρχή της ισότητας, οι δε οδηγοί ταξί είναι υπάλληλοι ιδιώτες.

 

Οι ισχυρισμοί του αιτητή δεν ευσταθούν.  Οι εξουσίες της Αναθεωρητικής Αρχής, κατά την εξέταση ιεραρχικών προσφυγών, καθορίζονται ρητά στο ΄Αρθρο 4Α(4) του Νόμου:-

 

«(4)  Η αναθεωρητική αρχή αδειών μπορεί να εκδώσει μία από τις ακόλουθες αποφάσεις:

 

(α)  Να επικυρώσει την προσβληθείσα απόφαση·

 

(β)  να ακυρώσει την προσβληθείσα απόφαση·

 

(γ)  να τροποποιήσει την προσβληθείσα απόφαση·

 

(δ)  να προβεί η ίδια σε έκδοση νέας απόφασης σε αντικατάσταση της προσβληθείσας.

 

(ε)  να παραπέμψει την υπόθεση στην Αρχή Αδειών και να τη διατάσσει να προβεί σε ορισμένη ενέργεια.»

 

 

 

΄Οπως έχει νομολογηθεί, η εξέταση υπόθεσης από την Αναθεωρητική Αρχή γίνεται εξ υπαρχής, με δική της έρευνα και χωρίς δέσμευση από τα οποιαδήποτε συμπεράσματα ή την απόφαση της Αρχής Αδειών - (βλ. Ετ. Αστ. Λεωφορείων Πάφου (Αλέπα) Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 837).  Το είδος και η έκταση της έρευνας που αυτή οφείλει να διενεργήσει συναρτάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως αυτά παρουσιάζονται και, ειδικά, με τους λόγους που επικαλείται ο προσφεύγων στην ιεραρχική προσφυγή.

 

Στην παρούσα υπόθεση, ο αιτητής στήριξε την ιεραρχική προσφυγή του στους ακόλουθους ισχυρισμούς:-

 

«Είμαι καθαρά επαγγελματίας, Κάτοχος Επαγγελματικής ΄Αδειας, Πολύτεκνος, Η γυναίκα μου είναι πρόσφυγας, Οικογένεια Αγνοουμένων, Για εξυπηρέτηση των πελατών μου.»

 

 

 

Η Αναθεωρητική Αρχή, κατά την επανεξέταση της ιεραρχικής προσφυγής, έδωσε στον αιτητή την ευκαιρία να αναπτύξει τις απόψεις του διά του δικηγόρου του, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι είχαν παραχωρηθεί άδειες σε άτομα τα οποία κατείχαν δωρεάν άδειες αστικού ταξί, ή που είχαν πουλήσει την άδειά τους, εν αναμονή της απόφασης για νέες.  Δήλωσε, επίσης, ότι ο αιτητής ήταν κάτοχος μιας άδειας αστικού ταξί, ενός mini bus και μιας άδειας αγροτικού ταξί και παραδέχτηκε ότι η σύζυγος του αιτητή κατείχε δύο άδειες, εκ των οποίων η μία της δόθηκε δωρεάν.

 

Στην απόφασή της, η Αναθεωρητική Αρχή παραπέμπει στα ευρήματα της προηγούμενης απόφασής της, της 1/6/2005, που είχε ακυρωθεί για τυπικό λόγο, σύμφωνα με τα οποία κρίθηκε ότι, ενόψει των αδειών που, ήδη, κατείχαν ο αιτητής και η σύζυγός του, τυχόν έγκριση του αιτήματός του θα παραβίαζε την αρχή της παροχής ίσης ευκαιρίας κτήσεως κέρδους και, κατ' επέκταση, την αρχή της ίσης μεταχείρισης των πολιτών.  Το σκεπτικό είναι σύμφωνο με το ΄Αρθρο 5(13) του Νόμου, το οποίο ορίζει ότι:-

 

«(13)  Αι διατάξεις του παρόντος άρθρου θα εφαρμόζωνται κατά τρόπον παρέχοντα, κατά το δυνατόν, εις πάντας τους ενδιαφερομένους ίσην ευκαιρίαν κτήσεως κέρδους.»

 

 

 

Η Αναθεωρητική Αρχή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι πολλοί αιτητές που μετέρχονται για χρόνια ως κύριο επάγγελμα αυτό του οδηγού ταξί, που ικανοποιούν τα κριτήρια του Νόμου στον ίδιο ή και σε πιο ικανοποιητικό βαθμό από τον αιτητή και που επιθυμούν να ασκούν το επάγγελμα, δεν κατέχουν οποιαδήποτε άδεια οδικής χρήσης δημοσίου οχήματος.  Τέλος, σημείωσε ότι εξέτασε την αίτηση εξ υπαρχής και έλαβε υπόψη της τους λόγους της ιεραρχικής προσφυγής, τα πρακτικά και την απόφαση της Αρχής Αδειών, την απόφασή της της 1/6/2005, το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, τα όσα κατέθεσε ο δικηγόρος του αιτητή κατά την ακρόαση, καθώς και το αρνητικό αποτέλεσμα της έρευνάς της αναφορικά με τον ισχυρισμό του αιτητή ότι είχαν δοθεί άδειες σε κατόχους παλαιών αδειών.

 

Θεωρώ ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, με βάση τα στοιχεία που η Αναθεωρητική Αρχή είχε ενώπιόν της, είναι, καθ' όλα, εύλογη.  Δε διαπιστώνεται είτε λανθασμένη εκτίμηση των πραγματικών στοιχείων είτε έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας - (βλ. Πολυβίου ν. Αναθ. Αρχής Αδειών (2004) 3 Α.Α.Δ. 587).  Τα δεδομένα και, κυρίως, η ύπαρξη άλλων αδειών που είχαν παραχωρηθεί προς όφελος του αιτητή και της συζύγου του, καθιστούν τον ισχυρισμό για άνιση μεταχείρισή του αβάσιμο. 

 

Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.

 

 

 

 

 

 

 

                                                                         Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                                      Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

/ΜΠ

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο