ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

                                                (Υπόθεση Αρ. 74/2009)

 

 22 Ιουλίου, 2011

 

[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

1.    ΚΑΙΤΗ ΣΠΑΝΟΥ,

2.    ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΛΗ,

3.    ΙΩΑΝΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ,

4.    ΠΑΜΠΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,

5.    ΠΑΝΙΚΚΟΣ ΧΑΤΖΗΛΟΪΖΟΥ,

6.    ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΥ,

7.    ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ,

8.    ΕΛΕΝΑ ΜΙΧΑΗΛ,

9.    ΝΙΚΗ ΠΑΤΣΑΛΟΣΑΒΗ,

10.                 ΙΩΑΝΝΑ ΚΙΤΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ,

11.                 ΜΑΡΘΑ ΣΠΥΡΙΔΗ,

12.                 NAEIM AWADALA,

Αιτητές,

ν.

1.    ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

Α. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η

Β. ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

2.    ΔΗΜΟΥ ΕΓΚΩΜΗΣ,

Καθ΄ων  η Αίτηση.

 

 

 

 

Λ. Λουκαΐδης με Ι. Λουκαΐδου (κα), για τους Αιτητές.

Α. Ζερβού (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση 1.

Δ. Χριστοδούλου για Α. Παπαχαραλάμπους, για τους Καθ' ων η αίτηση 2.

Ε. Λοϊζίδου (κα), για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη.

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.:  Με την παρούσα προσφυγή οι Αιτητές, οι οποίοι είναι περίοικοι, ζητούν ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση 1, ημερ. 3.3.2006, με την οποία παραχώρησαν στα Ενδιαφερόμενα Μέρη (ΕΜ) πολεοδομική άδεια για ανέγερση πολυκατοικίας, καθώς και της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση 2, ημερ. 8.3.2007 με την οποία παραχώρησαν στα ΕΜ, άδεια οικοδομής για ανέγερση πολυκατοικίας αποτελούμενης από 16[1] διαμερίσματα.

 

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, η Αιτήτρια 9 απέσυρε την παρούσα προσφυγή.

 

 

 

 

Τα γεγονότα της υπόθεσης

Τα ΕΜ, οι οποίοι είναι οι ιδιοκτήτες των τεμαχίων γης αρ. 5086 και 5087, Φ/Σχ. ΧΧΙ.53ΛΛ/2 και 53.Ε2, Τμήμα D2, στην Έγκωμη, στις 8.11.2005 υπέβαλαν την αίτηση ΛΕΥ/02518/2005 για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για την ανέγερση πολυκατοικίας 18 διαμερισμάτων στα πιο πάνω οικόπεδα. 

 

Με βάση το Τοπικό Σχέδιο Λευκωσίας, τα επίδικα οικόπεδα περιλαμβάνονται στη Ζώνη Κα6, για την οποία για οικιστικές αναπτύξεις προβλέπεται ανώτατος συντελεστής δόμησης 0,90:1, ανώτατο ποσοστό κάλυψης 0,50:1 και μέχρι 2 όροφοι με ανώτατο ύψος 8.30 μέτρα.  Ο υπόστεγος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων δεν συνυπολογίζεται στο συνολικό αριθμό των ορόφων σύμφωνα με την πρόνοια 5.5 των Γενικών Προνοιών Πολιτικής του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου ούτε και στον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης.

 

Κατά τη διάρκεια της μελέτης της αίτησης, οι Καθ' ων η αίτηση 1, ως αρμόδια Πολεοδομική Αρχή, ζήτησαν από τα ΕΜ όπως τροποποιήσουν τα σχέδιά τους, ώστε να βελτιωθεί η λειτουργία των προτεινόμενων χώρων στάθμευσης, η ασφαλής διακίνηση των πεζών και να μειωθεί το ύψος στο απόλυτα απαραίτητο, για ένταξη των υποδαπέδιων ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων.

Κατόπιν τούτου, τα ΕΜ συμμορφούμενα προς τις πιο πάνω υποδείξεις των Καθ' ων η αίτηση 2, υπέβαλαν νέα σχέδια με τα οποία οι ίδιοι πρότειναν την ανέγερση μικρότερου αριθμού οικιστικών μονάδων.  Στις 30.3.2006, χορηγήθηκε στα ΕΜ η πολεοδομική άδεια που θα αφορούσε ανέγερση πολυκατοικίας 16 διαμερισμάτων.

 

Σύμφωνα με την περιγραφή που δίνεται, μέσα από την ένσταση των Καθ' ων η αίτηση 1, το περιεχόμενο της οποίας επαναλαμβάνουν οι Καθ' ων η αίτηση 2 στη δική τους ένσταση, η επίδικη οικοδομή χωροθετείται σε 2 οικόπεδα που εφάπτονται δύο διαφορετικών δρόμων.  Ο ένας στα ανατολικά του τεμαχίου με αρ. 5087 και αποτελεί δρόμο πρωταρχικής σημασίας και ο άλλος στα δυτικά του τεμαχίου με αρ. 5086 και ο οποίος αποτελεί δρόμο γειτονιάς.   

 

Η οικοδομή έχει μήκος 48,40 μέτρα και εξελίσσεται σε 2 ορόφους.  Στο 27.7% περίπου του μήκους της αποτελεί διώροφη οικοδομή με ύψος 6,24 μέτρα και 5,64 μέτρα από τους αντίστοιχους εφαπτόμενους δρόμους, δηλαδή κατά πολύ μικρότερο του προβλεπόμενου 8,30 μέτρων, ενώ το μεσαίο τμήμα της, που διαθέτει υπόστεγο χώρο για στάθμευση αυτοκινήτων, έχει ύψος 9,21 μέτρα, μετρούμενο από τη στάθμη της οδού Γιαννάκη Στεφανίδη και 8,61 μέτρα, μετρούμενο από τη στάθμη της οδού Βασιλέως Παύλου.

Οι Καθ' ων η αίτηση 1 στην ένστασή τους προβάλλουν ακόμη ότι η επίδικη οικοδομή αποτελείται αποκλειστικά από οικιστικές μονάδες και έτσι δεν αναμένεται να επέλθει «επηρεασμός των ανέσεων της περιοχής».  Οι πρόνοιες του ισχύοντος Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας δεν περιορίζουν τον αριθμό των οικιστικών μονάδων που μπορούν να ανεγερθούν, αλλά και ούτε καθορίζεται η ανέγερση αποκλειστικά και μόνο μιας κατοικίας σε κάθε οικόπεδο.

 

Η δικηγόρος των Καθ' ων η αίτηση 1, προς απόρριψη της παρούσας προσφυγής προβάλλει ότι οι Αιτητές δεν έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν τις επίδικες αποφάσεις, αφού δεν κατάφεραν να αποδείξουν δυσμενή επηρεασμό ιδίου εννόμου συμφέροντος.  Στηριζόμενος σε διάφορα αποσπάσματα από αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας της Ελλάδας, προβάλλουν ότι ο κάθε Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει γεωγραφική γειτνίαση με την επίδικη ανάπτυξη, ενώ η παράθεση μόνο της διεύθυνσης της κατοικίας των Αιτητών δεν είναι αρκετή, αφού το Δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο να διαπιστώσει τη σχετική γειτνίαση.

 

Ο συνήγορος των Αιτητών, στη δισέλιδη γραπτή του αγόρευση, χωρίς να απαντά ευθέως επί της προδικαστικής ένστασης, παραπέμπει στις αποφάσεις Αντρούλλα Βασιλείου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 918/97, ημερ. 6.4.2000 και Papakyriakou v. The Republic and others (1983) 3 CLR 870, καθώς και σε αποσπάσματα από δύο γαλλικά συγγράμματα για να υποστηρίξει τη θέση ότι οι Καθ' ων η αίτηση 2 κακώς αισθάνθηκαν δέσμευση από τις απόψεις της Πολεοδομίας, χωρίς και οι ίδιοι να εξετάσουν κατά πόσο η άδεια οικοδομής, για την οποία ήταν αρμόδιοι, δικαιολογείτο με βάση τα συγκεκριμένα γεγονότα και με βάση το άρθρο 8 του Κεφ. 96.  Για το θέμα του εννόμου συμφέροντος, επισυνάπτει αποσπάσματα από αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ για το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής και κατοικίας, αναφέρθηκε στο σύγγραμμα European Convention of Human Rights των D.J. Harris, M. O´Boyle και C. Warbrick.  Περαιτέρω επισυνάπτει την ένορκη δήλωση του Αντώνη Καλλή (Aιτητή 2), η οποία καταχωρήθηκε στα πλαίσια αίτησης για έκδοση προσωρινού διατάγματος για αναστολή της ισχύος των προσβαλλόμενων αποφάσεων. Ενδεικτικά των όσων ισχυρίζεται, είναι και τα πιο κάτω αποσπάσματα από την ένορκη δήλωσή του:-

«11. Με την ανέγερση της εν λόγω πολυκατοικίας πλήττεται το συμφέρον της υγείας, των ανέσεων, της εξυπηρετήσεως και της γενικής ευημερίας της κοινότητας, καθότι χωρίς να έχει ληφθεί υπόψη ανάμεσα σε άλλα, η πυκνότητα του πληθυσμού θα καταστούν ακόμα πιο αφόρητες οι σχετικές συνθήκες διαβίωσης και άσκησης των σχετικών δικαιωμάτων των αιτητών αφού στη γειτονιά θα προκληθεί υπερβολική δυσμενής επέμβαση ιδίως στο χώρος των οικιών περίξ των κατοικιών των αιτητών και αφού θα παρεμποδίζεται σε μεγάλο βαθμό το φως του ήλιου και ο αερισμός, θα προκαλείται οχληρία σε όλους τους αιτητές από τη ρύπανση των αυτοκινήτων, την έλλειψη χώρου στάθμευσης, την απουσία πρασίνου και άλλης φύσεως.

12.  Η εν λόγω πολυκατοικία ξεπερνά παράνομα το μέγιστο ύψος της οικιστικής ζώνης, το οποίο είναι 8.30 μ.

13 .. η ανέγερση της εν λόγω πολυκατοικίας είναι ασύμβατη με τον απαιτούμενο ομοιόμορφο ή κατάλληλο χαρακτήρα και ρυθμό των οικοδομών που ανεγέρθηκαν στην περιοχή στην οποία βρίσκονται τα οικόπεδα επί των οποίων θα ανεγερθεί η πολυκατοικία και η οποία αποτελεί κατ' εξοχή περιοχή μονοκατοικιών, συνήθως μονώροφων τύπου επαύλεων με βάση την θεωρία των «Garden Cities» όπου σ' άνετους χώρους ανεγείρονται κατοικίες για χρήση από μία οικογένεια.  Σε τέτοιες περιοχές πολυκατοικίες δεν έχουν θέση ούτε διαμερίσματα τύπου στούντιο.  Είναι πολεοδομικά, κοινωνικά και πραγματικά ασύμβατο σε περιοχή μονοκατοικιών σ' άνετα οικόπεδα (ορισμένες κατοικίες στην περιοχή έχουν ανεγερθεί σε δυο τρία οικόπεδα και έχουν πισίνες) να επιτρέπονται πολυκατοικίες με στούντιο στα οποία θα κατοικήσουν φοιτητές, μετανάστες, εργένηδες, κ.ά., δηλαδή, ένοικοι εντελώς ξένοι με το οικογενειακό περιβάλλον που υπάρχει και διατηρείται στην περιοχή.  Η προτεινόμενη πολυκατοικία αποτελεί ξένο στοιχείο στην περιοχή, με λίαν δυσμενείς επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των παρακείμενων κατοικιών αφού θα υπάρχουν αυξημένες συνθήκες θορύβου και οχληρίας και πυκνής κατοίκησης χαρακτηριστικά μη ήσυχης οικιστικής περιοχής.  Στο άρθρο 26(1) του περί πολεοδομίας και χωροταξίας Νόμου αναφέρεται ότι η Πολεοδομική Αρχή για να καταλήξει σε απόφαση λαμβάνει υπόψη και «οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα».  Στην προκειμένη περίπτωση, πασιφανώς, δεν το έπραξε γιατί αλλιώς δεν εξηγείται πως στο μέσο πολυτελών μονώροφων και διώροφων μονοκατοικιών επέτρεψε την ανέγερση 16 διαμερισμάτων εντελώς ξένων προς τον κοινωνικό χαρακτήρα της περιοχής.»

 

 

Η προδικαστική ένσταση ευσταθεί.

 

Η σχετική κυπριακή νομολογία για το έννομο συμφέρον, συνοψίζεται στο πρόσφατα εκδοθέν σύγγραμμα Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου των Ανδρέα και Σίμου Αγγελίδη, Έκδοση 2011, στις σελίδες 35-46.  Ειδικά στη σελ. 42 γίνεται αναφορά στην υπόθεση Σοφούλλας Χαραλάμπους (Αρ. 1) ν. Δημοκρατίας (1996) 3 ΑΑΔ 73, στην οποία η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου συνοψίζοντας το δίκαιο, αναφέρει ότι έννομο είναι το συμφέρον που δεν αντίκειται στο δίκαιο.  Στην Κύπρο δεν αναγνωρίζεται η λαϊκή αγωγή.  Όμως, αναγνωρίζεται σε ιδιώτη έννομο συμφέρον στην τήρηση των κανόνων δικαίου, π.χ. προστασία της πολεοδομίας ή του περιβάλλοντος.  Το συμφέρον, πρέπει να είναι ενεστώς, δηλαδή υπαρκτό κατά το χρόνο άσκησης της προσφυγής.  Όμως νομολογιακά έχει ερμηνευθεί ότι παρόν έννομο συμφέρον θεωρείται και εκείνο που απειλείται με βεβαιότητα στο άμεσο μέλλον.  Για να θεμελιωθεί έννομο συμφέρον, αρκεί ο ισχυρισμός του Αιτητή ότι επηρεάζεται δυσμενώς το έννομο συμφέρον του να είναι εύλογος, δηλαδή όχι προφανώς ασύστατος (βλ. σύγγραμμα Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο του Π. Δ. Δαγτόγλου, 2^η Έκδοση (1994), παρ. 537).  Δεν απαιτείται απόδειξη του ισχυρισμού, αλλά αρκεί η πιθανολόγησή του.  Το βάρος απόδειξης ότι υπάρχει δυσμενής επηρεασμός, είναι στον Αιτητή.  Έχει νομολογηθεί ότι όλες οι πιο πάνω αρχές συνάδουν με το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος (βλ. Σοφούλλα Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω, Thanos Club Hotels v. Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (2003) 3 ΑΑΔ 324 και Armonia Estates Ltd v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Τάλας (2000) 3 ΑΑΔ 19).

 

Για σκοπούς καθορισμού του εννόμου συμφέροντος των Αιτητών, έχω λάβει υπόψη τους πιο κάτω παράγοντες:-

 

1.    Πλην των Αιτητών 2 και 4, οι οικίες των οποίων είναι σε πολύ κοντινή απόσταση από την πολυκατοικία, όλοι οι υπόλοιποι Αιτητές δεν έχουν δείξει ότι τα κτήματά τους γειτνιάζουν σε τέτοιο βαθμό με το επίδικο κτήμα, ώστε, χωρίς άλλο, να πιθανολογείται δυσμενής επηρεασμός.  Η αναφορά και μόνο στη διεύθυνση, στον αριθμό της κατοικίας και ο προσδιορισμός τους σε συγκεκριμένο χάρτη, δεν είναι αρκετά κατά την άποψή μου, για να αποδείξουν ουσιαστική γεωγραφική γειτνίαση, πόσο μάλλον να πιθανολογήσουν δυσμενή επηρεασμό.  Για παράδειγμα, ορισμένα οικόπεδα βρίσκονται σε παράλληλους δρόμους, ενώ άλλα απέχουν σημαντικά από την πολυκατοικία.

2.    Όλοι οι Αιτητές απέτυχαν να παρουσιάσουν ικανοποιητικά στοιχεία από τα οποία εύλογα να πιθανολογείται δυσμενής επηρεασμός των δικαιωμάτων τους (βλ. Armonia Estates Ltd v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Τάλας, ανωτέρω).  Κατ' αρχάς, οι προσβαλλόμενες άδειες δόθηκαν με βάση τον σχετικό περί Πολεοδομίας Νόμο, τον περί Οδών και Οικοδομών Νόμο και τους σχετικούς Κανονισμούς και με βάση το Τοπικό Σχέδιο Λευκωσίας.  Δεν πρόκειται, ούτε για περιπτώσεις χαλάρωσης από τις πρόνοιες του Νόμου, ώστε η πιθανολόγηση του εννόμου συμφέροντος να ειδωθεί από άλλη οπτική γωνία, όπως συνέβη στην Σοφούλλα Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω, στην οποία το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε εξαίρεση από τις προϋποθέσεις του σχετικού Νόμου και χαλάρωση του συντελεστή δόμησης, ώστε να γίνει εφικτή η ανέγερση πτηνοτροφείου.  Εκεί αναγνωρίστηκε έννομο συμφέρον σε ιδιοκτήτη γειτνιάζοντος κτήματος.  Όμως η παρούσα περίπτωση δεν εμπίπτει σ' αυτή την κατηγορία υποθέσεων, αφού οι άδειες δεν χορηγήθηκαν κατά εξαίρεση ή κατά παρέκκλιση ή χαλάρωση των προνοιών του Νόμου, αλλά σύμφωνα με το Νόμο και το εν ισχύι Τοπικό Σχέδιο.  Ούτε πρόκειται για περίπτωση που ιδιοκτήτης παρακείμενου τεμαχίου υποδεικνύει ότι η χορήγηση άδειας σε γειτονικό κτήμα έγινε κατά παράβαση της υφιστάμενης νομοθεσίας, οπότε και αναγνωρίζεται έννομο συμφέρον.  Στην Άννα Μαραθεύτη ν. Δήμου Λεμεσού (2002) 3 ΑΑΔ 418, στην οποία δεν τέθηκε όρος στην άδεια του ΕΜ «για υποχρεωτική παραχώρηση της πορείας του οδικού δικτύου που είχε προβλεφθεί», αλλά τέθηκε στην άδεια που χορηγήθηκε στην Αιτήτρια σ' εκείνη την υπόθεση και σε άλλους ιδιοκτήτες στον ίδιο δρόμο.  Υπό τις περιστάσεις, αναγνωρίστηκε ότι η Αιτήτρια είχε έννομο συμφέρον να προσβάλει την πράξη, αφού η μη επιβολή ανάλογου όρου και στην άδεια του ΕΜ, δυνατόν να καθιστούσε την κατασκευή του οδικού δικτύου ανέφικτη, με βλαπτικές επιπτώσεις στην Αιτήτρια.  Στην προκειμένη περίπτωση, καμιά παρανομία δεν υποδείχθηκε από τους Αιτητές.  Αντίθετα, πρόκειται για νόμιμη χορήγηση άδειας για ανέγερση διώροφης πολυκατοικίας σε οικιστική δημοτική περιοχή, η οποία δεν υπερβαίνει σε ύψος άλλες αντίστοιχες οικοδομές στην περιοχή.  Ούτε μπορώ με βάση τους γενικούς και αόριστους ισχυρισμούς των Αιτητών να πιθανολογήσω ότι η τροχαία κίνηση θα αυξηθεί σημαντικά ή ότι εύλογα τίθεται θέμα οδικής ασφάλειας στην περιοχή.  Το γεγονός ότι η περιοχή βρίσκεται σε οικιστική περιοχή στην οποία επιτρέπεται η συγκεκριμένη ανάπτυξη, είναι, κατά την άποψή μου, καθοριστικό στοιχείο (βλ. σχετικά την απόφαση της Ολομέλειας στην Armonía Estates Ltd ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Τάλας, ανωτέρω).

 

3.    Περαιτέρω, οι λόγοι που προβάλλουν οι Αιτητές ότι στην πολυκατοικία θα κατοικήσουν εργένηδες, φοιτητές, μετανάστες, ξένο στοιχείο προς την περιοχή τους και θα προκαλέσουν περισσότερη οχληρία και θόρυβο, χωρίς να προσδιορίζουν πώς η κατοίκηση αυτών των ατόμων θα έχει ένα τέτοιο αποτέλεσμα, αφήνει ένα ουσιαστικό κενό στην προσπάθεια τους να τεκμηριώσουν ότι οι ισχυρισμοί τους είναι εύλογοι, ώστε το Δικαστήριο να πιθανολογήσει το έννομο συμφέρον τους στον τρόπο διαβίωσης τους στο άμεσο μέλλον.  Όπως εξηγείται στην «Ερμηνεία των Όρων που Χρησιμοποιούνται στα Τοπικά Σχέδια», ο επηρεασμός θα πρέπει να «υπερβαίνει το όριο του λογικά και γενικά αποδεχτού..»:-

«"επηρεασμός των ανέσεων περιοχής" σημαίνει δυσμενή επηρεασμό των συνθηκών διαβίωσης των ατόμων που κατοικούν, εργάζονται ή παραθερίζουν σε μια περιοχή ή το δυσμενή επηρεασμό παρακείμενης χρήσης σε βαθμό που υπερβαίνει το όριο του λογικά και γενικά αποδεκτού*, ως αποτέλεσμα της δημιουργίας ή αναμενόμενης δημιουργίας θορύβου, καπνού, κονιορτού, οσμών, δονήσεων, ηχορύπανσης ή άλλης ρύπανσης ή μόλυνσης του περιβάλλοντος, συνθηκών κυκλοφοριακής ανασφάλειας ή συμφόρησης ή αισθητικού, κοινωνικού, πολιτιστικού ή άλλου υποβιβασμού του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος από υφιστάμενη ή προτεινόμενη ανάπτυξη.»

*(Η έμφαση στο κείμενο είναι δική μου)

 

 

Κατά την κρίση μου, κανένα στοιχείο δεν τέθηκε ενώπιόν μου που να δείχνει ότι η χρήση της πολυκατοικίας η οποία βρίσκεται σε μια οικιστική περιοχή εντός του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, μπορεί να θεωρηθεί ότι εύλογα αναμένεται να υπερβεί «το όριο του λογικά και γενικά αποδεχτού» σε μια πόλη όπως την Λευκωσία.  Επομένως, ούτε και στην περίπτωση των Αιτητών 2 και 4, τα κτήματα των οποίων γεωγραφικά γειτνιάζουν της πολυκατοικίας, έχει αποδειχθεί ότι αυτοί έχουν έννομο συμφέρον με την έννοια της πιθανολόγησης.  Όλοι οι ισχυρισμοί των Αιτητών ότι «πλήττεται το συμφέρον της υγείας, των ανέσεων, της εξυπηρετήσεως και της γενικής ευημερίας της κοινότητας .. και θα παρεμποδίζεται σε μεγάλο βαθμό το φως του ήλιου και ο αερισμός, θα προκαλείται οχληρία σε όλους τους αιτητές ..», είναι κατά την άποψή μου παράλογοι, υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης.

Με βάση τα πιο πάνω, είναι η κατάληξή μου ότι οι Αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος.

 

Η προσφυγή κρίνεται μη παραδεχτή και απορρίπτεται.  Επιδικάζονται υπέρ των Καθ' ων η αίτηση €1.300 έξοδα.  Καμιά διαταγή για τα έξοδα των ΕΜ.

 

 

 

 

 (Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 /ΕΠς