ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 546/2010)

 

 

22 Ιουλίου 2011

 

 

[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 25, 28, 29, 35 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΣΟΚΚΟΣ

Αιτητής

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ

Καθ΄Ου η Αίτηση.

_________

 

 

Α. Πατσαλίδης, για τον Αιτητή.

Α. Βασιλειάδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα,  για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

Κ. Μουτσουρής, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

 

_________________

 

 

 

 

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.:  Ο περί της Πρόσβασης στο Επάγγελμα του Οδικού Μεταφορέα (Τροποποιητικός)(Αρ.2) Νόμος του 2009 (Ν. 101(Ι)/2009, εν τοις εφεξής καλούμενος ο «Νόμος»), δημοσιευθείς την 24.7.2009, εθεσπίσθη, όπως αναφέρεται στο προοίμιο του, για σκοπούς εφαρμογής του Κανονισμού ΕΚ1370/2007 και ετέθη σε ισχύ την 11.9.2009.  Τις ίδιες ημερομηνίες δημοσιεύθηκε και ετέθη σε ισχύ αντιστοίχως και ο περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς (Τροποποιητικός)(Αρ. 3) Νόμος του 2009 (Ν. 96(Ι)/2009).  Το αρμόδιο Τμήμα όμως (το Τμήμα Οδικών Μεταφορών) είχε από το 2007 αρχίσει να ενημερώνει τους επηρεαζόμενους για τη μετάβαση στο προβλεπόμενο στον Κανονισμό καθεστώς.  Την 22.9.2009 ο αρμόδιος Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων εξέδωσε διάταγμα δυνάμει του άρθρου 16Γ(6) του Νόμου με το οποίο καθόρισε τις πέντε γεωγραφικές περιοχές της νήσου σε σχέση με τις οποίες το Τμήμα Οδικών Μεταφορών, ως αναθέτουσα αρχή δυνάμει του άρθρου 2, μπορούσε, δυνάμει του άρθρου 16, να συνομολογήσει συμβάσεις παραχώρησης δημόσιας υπηρεσίας.  Την 25.9.2009 το Τμήμα προέβη στην προκήρυξη διαγωνισμού για τη συνομολόγηση τέτοιας σύμβασης για τη γεωγραφική περιοχή Αμμοχώστου δυνάμει του άρθρου 16Γ.  Ο Αιτητής, ο οποίος ήταν «υφιστάμενος πάροχος» για σκοπούς του άρθρου 16Β(3), δεν υπέβαλε, όπως εδικαιούτο, αίτηση συμμετοχής, ατομικά είτε ως μέλος κοινοπραξίας.  Η σύμβαση, η οποία, με την ολοκλήρωση της διαδικασίας, υπεγράφη την 2.12.2009, ήταν με τον Οργανισμό Συγκοινωνιών Επαρχίας Αμμοχώστου (ΟΣΕΑ) Λτδ και δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ την 21.1.2010.  Με την πάροδο 75 ημερών για σκοπούς προσφυγής, το Τμήμα, την 7.4.2010, καθόρισε την 5^η Ιουλίου ως ημερομηνία έναρξης της ισχύος της σύμβασης με επιστολή της προς τον ΟΣΕΑ δυνάμει της παραγράφου 2 του Άρθρου 18 του Μέρους Β της Σύμβασης.  Την αμέσως επόμενη μέρα δε, 8.4.2010, γνωστοποίησε τούτο και στους υφιστάμενους παρόχους, περιλαμβανομένου του Αιτητή, δυνάμει του άρθρου 16Β, παρατηρώντας συγχρόνως ότι, δυνάμει του άρθρου 16Β(1), η οποιαδήποτε υφιστάμενη άδεια θα έπαυε να ισχύει από την ημερομηνία εκείνη ώστε να ίσχυαν οι απαγορευτικές διατάξεις του άρθρου 16Α.  Συγχρόνως, πληροφορούσε για τις πρόνοιες του άρθρου 16Β(2) αναφορικά με τις προβλεπόμενες αποζημιώσεις σε υφιστάμενους παρόχους που δεν συμμετείχαν στον ΟΣΕΑ και τους καλούσε, με λεπτομερή αναφορά στα προβλεπόμενα στο νόμο, είτε να αιτηθούν συμμετοχή είτε να λάβουν μέρος στη διαδικασία διαβούλευσης για καθορισμό αποζημίωσης.  Να σημειωθεί ότι στις υφιστάμενες άδειες του Αιτητή που εξεδόθησαν την 8.4.2009, την 14.7.2009 και την 28.12.2009 αναφέρετο μόνο ημερομηνία έκδοσης και δεν αναφέρετο ημερομηνία λήξης αφού ετέθη σφραγίδα ότι:

 

«Η ημερομηνία λήξης της ισχύος της άδειας θα είναι η ημερομηνία έναρξης της ισχύος της Σύμβασης Παραχώρησης Δημόσιας Υπηρεσίας που θα συνομολογηθεί από την Αναθέτουσα Αρχή με το Φορέα Παροχής Δημόσιας Υπηρεσίας Εσωτερικών Οδικών Επιβατικών Μεταφορών στη γεωγραφική περιοχή Αμμοχώστου στην οποία δραστηριοποιείται το όχημα αυτό.»

 

 

 

Η προσφυγή κατεχωρήθη την 28.4.2010 και στρέφεται κατά της γνωστοποίησης της ημερομηνίας έναρξης της ισχύος της σύμβασης.  Να σημειωθεί ότι στη συνέχεια, την 31.5.2010, ο Αιτητής υπέγραψε βεβαίωση συμμετοχής στη διαδικασία διαβούλευσης για καθορισμό της αποζημίωσης του, δεν υπέβαλε όμως τα σχετικά στοιχεία που ανέλαβε να υποβάλει προς τούτο.  Την 17.11.2010 υπέβαλε όμως αίτηση για αποζημίωση του δυνάμει του άρθρου 16Β.

 

Η Δημοκρατία στην Ένσταση της ήγειρε προδικαστική ένσταση ότι δεν προσβάλλεται εκτελεστή διοικητική πράξη παρά μόνο πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα.  Και βεβαίως εδόθησαν οδηγίες για καταχώρηση αγορεύσεων επί του θέματος ώστε αυτό να εκδικασθεί προδικαστικώς.  Έχοντας υπ΄όψη μου τις εισηγήσεις των ευπαιδεύτων συνηγόρων, καταλήγω ότι η προδικαστική ένσταση ορθώς ηγέρθη.  Όπως υποδεικνύει η Δημοκρατία και το ΕΜ, η επιστολή της 8.4.2010 δεν παρήγαγε έννομα αποτελέσματα στον Αιτητή, αφού απλώς τον πληροφορούσε για την πραγματοποιηθείσα ενέργεια του Τμήματος με την οποία καθορίσθηκε η ημερομηνία έναρξης της ισχύος της ήδη συναφθείσας σύμβασης με τον ΟΣΕΑ που, παρατηρώ, ήταν και εκείνη βεβαίως πράξη ιδιωτικού δικαίου, ώστε ο καθορισμός της ημερομηνίας να εντάσσετο στις πρόνοιες της σύμβασης.  Όπως ευστόχως παρατηρεί η Δημοκρατία και το ΕΜ, τα όποια έννομα αποτελέσματα για τον Αιτητή προέκυπταν όχι από τον καθορισμό της εν λόγω ημερομηνίας αλλά από τον ίδιο το Νόμο ο οποίος καθόρισε το πλαίσιο του νέου καθεστώτος και προνόησε για τον τερματισμό της ισχύος των υφιστάμενων αδειών από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος της σύμβασης, ειδικά δε ως προς τον Αιτητή από τον ήδη τεθέντα προ πολλού περιορισμό στη διάρκεια των αδειών του κατά τις τελευταίες εκδόσεις τους.  Σχετικό είναι το άρθρο 16Β(1) που επιτρέπει τη χρήση των υφιστάμενων αδειών μέχρι την ημερομηνία έναρξης της ισχύος της σύμβασης και προνοεί ότι από την ημερομηνία εκείνη οι υφιστάμενες άδειες παύουν να ισχύουν.  Και ο Αιτητής δεν προσέβαλε τον περιορισμό που ετέθη στις άδειες του όταν αυτές εξεδόθησαν την 8.4.2009, την 14.7.2009 και την 28.12.2009, ο οποίος ακριβώς συναρτούσε τη διάρκεια τους προς την ημερομηνία έναρξης της ισχύος της σύμβασης.  Δεν μπορεί τώρα να παραπονείται για τις συνέπειες εκείνες μέσω της προσβολής της απλής πληροφόρησης του για την ημερομηνία έναρξης της ισχύος της σύμβασης που η ίδια εντάσσεται στα πλαίσια των όρων της σύμβασης ως πράξης ιδιωτικού δικαίου.  Ο τερματισμός της ισχύος των αδειών του Αιτητή δεν επήλθε αυτονόμως με τον καθορισμό της ημερομηνίας έναρξης της ισχύος της σύμβασης αλλά με τις ίδιες τις πρόνοιες του νόμου και των αδειών του οι οποίες συναρτούσαν τη διάρκεια τους προς την εν λόγω ημερομηνία.  Το ότι ο Αιτητής ενημερώθηκε για την εν λόγω ημερομηνία και τις συνέπειες της δεν καθιστά την ενημέρωση, η οποία ήταν αναγκαία εκ του Νόμου και για σκοπούς των περαιτέρω διαδικασιών αποζημίωσης, εκτελεστή διοικητική πράξη αφού η μεταβολή της νομικής κατάστασης του Αιτητή δεν επήλθε με αυτή αλλά με τα ως άνω προηγηθέντα τα οποία δεν προσεβλήθησαν.  Ο Αιτητής δεν προσέβαλε καν ούτε την προκήρυξη του διαγωνισμού ούτε την ανάθεση της σύμβασης στον ΟΣΕΑ, και δεν μπορεί τώρα να παραπονείται μέσω μιας πράξεως του Τμήματος ως συμβαλλομένου πλέον.

 

Έρεισμα έχει όμως και η περαιτέρω προδικαστική ένσταση την οποία εγείρει η Δημοκρατία στην αγόρευση της, ότι ο Αιτητής κωλύεται να προωθεί την προσφυγή αφού, μετά την καταχώρισή της, υπέβαλε αίτηση για αποζημίωση δυνάμει του Νόμου και έλαβε αποζημίωση €169.612, αποδεχόμενος έτσι τον τερματισμό των αδειών του και κωλυόμενος να διατηρεί την προσφυγή.

 

Ως εκ της επιτυχίας της προδικαστικής ένστασης, προκαθορίζεται και η τύχη της προσφυγής η οποία και απορρίπτεται.  Ο Αιτητής θα καταβάλει τα έξοδα της Δημοκρατίας, τα οποία, ως εκ του ότι το θέμα ακούσθηκε από κοινού για την υπόθεση αυτή και για τις υποθέσεις 522/2010 και 558/2010, καθορίζονται σε €500.

 

 

                                                     Δ. Χατζηχαμπής, Δ.

 

 

 

/ΚΧ"Π

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο