|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 528/2009)
26 Ιουλίου, 2011
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
CYPRUS LIMNI RESORTS & GOLFCOURSES PLC,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Ρ. Ιάσονος (κα) για Χρ. Δημητριάδη, για τους Αιτητές.
Ε. Γαβριήλ (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Ο κ. Χ. Χαραλάμπους, εμφανίζεται ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος της μητέρας του κας Θεοδώρας Παπανικοπούλου, Eνδιαφερόμενο Mέρος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή οι Αιτητές ζητούν:- (1) ακύρωση της απόφασης με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή τους κατά της «Ειδοποίησης Επιβολής», ημερ. 28.11.2008, δυνάμει του άρθρου 46 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν. 90/72) (στο εξής «ο Νόμος»), που εκδόθηκε από τον Καθ' ου η αίτηση 2, ημερ. 24.2.2009 και (2) την ακύρωση της απόφασης, ημερ. 14.4.2009, με την οποία τροποποιείτο και επικυρώνετο η προσβαλλόμενη απόφαση, ημερ. 28.11.2008.
Τα γεγονότα της υπόθεσης
Το ΕΜ είναι ιδιοκτήτρια δύο παραλιακών τεμαχίων και έντεκα περίπου οικοπέδων, τα οποία συνορεύουν με τα κτήματα του μεταλλείου, έκτασης περίπου 1000 σκαλών. Το ΕΜ παρενέβη με άδεια του Δικαστηρίου, μετά που έγινε δεχτός ο ισχυρισμός της ότι τα έργα που πραγματοποιεί η εταιρεία στην περιοχή του μεταλλείου με τη μεταφορά εκατομμυρίων κυβικών μέτρων απορριμμάτων του μεταλλείου και άλλων ακαθαρσιών, προκαλούν οχληρία και αισθητική ασχημοσύνη και γενικά απαξίωση για την περιοχή. Περαιτέρω ισχυρίστηκε ότι η περιουσία της, δυνατό να επηρεαστεί από τις πράξεις ή παραλείψεις της εταιρείας και των Καθ' ων η αίτηση στην προσφυγή, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί το περιβάλλον.
Οι Αιτητές είναι ιδιοκτήτες των τεμαχίων με αρ. 34, 36, 37, 38, 39, 41, 42 43 κ.α. Φ/Σχ. ΧΧVI.44 και Φ/Σχ. XXVI.52, στην Πόλη Χρυσοχούς και Πελαθούσα. Ασχολούντο με εργασίες ανάπτυξης γης και είναι ιδιοκτήτες του Λατομείου Λίμνη στην Πόλη Χρυσοχούς. Όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο, για τη συγκεκριμένη ιδιοκτησία το 2007, οι Αιτητές υπέβαλαν αιτήσεις για χορήγηση πολεοδομικής άδειας (ΠΑΦ/02060/2007) για τη δημιουργία δύο γηπέδων γκολφ και τη διαίρεση γης σε οικόπεδα, σύμφωνα με σχετικές εγκρίσεις που εξασφαλίστηκαν από το Υπουργικό Συμβούλιο. Η αίτηση εκκρεμούσε, ενώ οι Αιτητές φυσιολογικά επείγονταν για να προχωρήσουν με τις εργασίες.
Επειδή το τοπίο είχε επηρεαστεί από τις λατομικές εργασίες που γίνονταν στο παρελθόν, κατέστη αναγκαίο όπως αυτό επαναφερθεί στην πρωτέρα του κατάσταση. Στις 15.4.2008 οι Αιτητές υπέβαλαν αίτηση για πολεοδομική άδεια (ΠΑΦ/0456/2008), καθώς και σχετική περιβαλλοντική μελέτη, αναφορικά με τη διαχείριση των σωρών απορριμμάτων, που προέκυψαν από τις εξορυκτικές εργασίες, τα οποία υπάρχουν μέσα στην ιδιοκτησία τους. Οι εργασίες περιλάμβαναν μετακίνηση και επανατοποθέτηση χωμάτων πίσω σε κρατήρες από τους οποίους είχαν εξορυχθεί. Όπως προκύπτει από το διοικητικό φάκελο, οι προτεινόμενες εργασίες φαίνεται να αποτελούσαν την πρώτη φάση του προγραμματιζόμενου έργου, για τη δημιουργία γηπέδων γκολφ και οικοπέδων.
Για τις συγκεκριμένες εργασίες, η Πολεοδομική Αρχή ζήτησε τις απόψεις του Δημάρχου Πόλης Χρυσοχούς, του Διευθυντή Υπηρεσίας Περιβάλλοντος, του Διευθυντή Τμήματος Γεωλογικής Επισκόπησης και του Προϊστάμενου Υπηρεσίας Μεταλλείων. Οι απόψεις του Δημάρχου και του Προϊστάμενου Υπηρεσίας Μεταλλείων, λήφθηκαν αντίστοιχα στις 4.11.2008 και στις 9.10.2008.
Προτού εξασφαλίσουν την αναγκαία πολεοδομική άδεια, οι Αιτητές άρχισαν εργασίες επαναφοράς του τοπίου. Αυτό επιβεβαιώνεται από δημοσίευσή τους στον τύπο, ημερ. 12.10.2008, με την οποία ανακοίνωναν, μεταξύ άλλων, ότι άρχισαν στην περιοχή Λίμνης, κοντά στην Πόλη Χρυσοχούς, οι εργασίες για τα έργα υποδομής και αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος, σε ιδιόκτητη έκταση γης, όπου θα δημιουργούνταν γήπεδα γκολφ. Στην ίδια ανακοίνωση, αναφερόταν επίσης και το όνομα της εταιρείας στην οποία ανατέθηκαν τα έργα μετακίνησης των υπολειμμάτων από τις προηγούμενες μεταλλευτικές χρήσεις (μπάζα).
Στη συνέχεια, κατόπιν επιτόπου επίσκεψης Λειτουργού της Πολεοδομικής Αρχής (16.10.2008), διαπιστώθηκε ότι όντως διεξάγονταν χωματουργικές εργασίες διαπλάτυνσης τμήματος δημόσιου δρόμου, που διέρχεται διαμέσου των προς ανάπτυξη τεμαχίων και συνδέει την περιοχή όπου βρίσκονται οι σωροί απορριμμάτων του μεταλλείου με την περιοχή του κρατήρα, γι' αυτό και ζήτησε τον άμεσο τερματισμό των εργασιών.
Επίσης μετά από σχετικές καταγγελίες του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντιστών (21.11.2008), ότι οι Αιτητές προχωρούσαν αυθαίρετα σε εργασίες «αποκατάστασης» του μεταλλείου Λίμνης, πραγματοποιήθηκε νέα επιτόπου επίσκεψη Λειτουργού της Πολεοδομικής Αρχής, όπου διαπιστώθηκε ότι πράγματι είχαν αρχίσει εργασίες υλοποίησης της ανάπτυξης, που υποβλήθηκε με την αίτηση με αρ. ΠΑΦ/0456/2008.
Στις 2.12.2008 οι Αιτητές έλαβαν από τον Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, Καθ' ου η αίτηση 2 «Ειδοποίηση Επιβολής», με την οποία τους καλούσε, δυνάμει του άρθρου 46 του Νόμου, να τερματίσουν άμεσα τις εργασίες στην περιοχή του μεταλλείου, εφόσον η αίτηση που υπέβαλαν, βρισκόταν ακόμη υπό μελέτη. Οι Αιτητές στη συνέχεια υπέβαλαν ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό Εσωτερικών, Καθ' ου η αίτηση 1. Ισχυρίστηκαν ότι την δεύτερη αίτηση για πολεοδομική άδεια (ΠΑΦ/0456/2008) την υπέβαλαν «καλόπιστα και εκ του περισσού», αφού οι εργασίες που διεξήγαγαν δεν συνιστούσαν «ανάπτυξη», μέσα στην έννοια του Νόμου. Διατύπωναν την άποψή τους ότι, για τις εργασίες αποκατάστασης του καταπονηθέντος τοπίου στην περιοχή Λίμνης, δεν απαιτείται η εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας και ότι, η σχετική αίτηση με αρ. ΠΑΦ/0456/2008 και η εκπόνηση Περιβαλλοντικής Μελέτης, έγιναν για σκοπούς «εξασφάλισης των σχετικών απόψεων των αρμοδίων Υπηρεσιών».
Ο Υπουργός, αφού μελέτησε όλα τα ενώπιόν του στοιχεία και έλαβε υπόψη τα πραγματικά και νομικά δεδομένα της υπόθεσης, την απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής και τους λόγους που επικαλέσθηκαν οι Αιτητές για υποστήριξη της Ιεραρχικής Προσφυγής τους, ενεργώντας σύμφωνα με τις πρόνοιες των εδαφίων (4) και (5) του άρθρου 47 του Ν. 90/1972, αποφάσισε όπως:-
(α) Τροποποιήσει την Ειδοποίηση Επιβολής με την προσθήκη σε αυτή των τεμαχίων με αρ. 97, 99, 52, 53 κ.α. Φ/Σχ. ΧΧΧ/Ι/53, τοποθεσία Λίμνη, στα οποία διαπιστώθηκε ότι πραγματοποιούνται εργασίες χωρίς να έχει εξασφαλισθεί πολεοδομική άδεια και τη διαγραφή του τεμαχίου με αρ. 42, Φ/Σχ. XXVI.44, στην Πόλη Χρυσοχούς δεδομένου ότι αυτό δεν αφορά την ανάπτυξη για την οποία επιδόθηκε η Ειδοποίηση Επιβολής.
(β) Απορρίψει την Ιεραρχική Προσφυγή και επικυρώσει την Ειδοποίηση Επιβολής, σύμφωνα με τις πρόνοιες των εδαφίων (4) και (5) του άρθρου 47 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, δεδομένου ότι οι εργασίες που υλοποιούνται στο χώρο αποτελούν ανάπτυξη με βάση τις πρόνοιες του άρθρου 20 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, για την υλοποίηση της οποίας απαιτείται η εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας (άρθρο 21 του Νόμου) και δεν έχει ληφθεί πολεοδομική απόφαση αναφορικά με την αίτηση με αρ. ΠΑΦ/0456/2008, η οποία αφορά την αναφερόμενη ανάπτυξη.»
Της απόφασης του Υπουργού ακολούθησε σχετική ενημέρωση τόσο των Αιτητών όσο και της Πολεοδομικής Αρχής με σχετικές επιστολές του Υπουργείου με ημερ. 24.2.2009.
Στις 6.3.2009 οι Αιτητές, μέσω του δικηγόρου τους, υπέβαλαν και δεύτερη Ιεραρχική Προσφυγή εναντίον της πιο πάνω απόφασης. Στις 14.4.2009 το Υπουργείο, ενημέρωσε το δικηγόρο των Αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορεί να επανεξεταστεί και είναι τελεσίδικη και ότι μπορεί να προσβληθεί μόνο με προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Οι Αιτητές στις 7.5.2009 καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή και προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης προβάλλουν ένα λόγο ακύρωσης, ότι οι Καθ' ων η αίτηση λανθασμένα θεώρησαν ότι η οι εργασίες επαναφοράς του τοπίου στην προηγούμενη κατάσταση συνιστούσε «ανάπτυξη», μέσα στην έννοια του Νόμου, για την οποία απαιτείτο η έκδοση πολεοδομικής άδειας.
Οι Καθ' ων η αίτηση προβάλλουν προδικαστική ένσταση ότι το αιτητικό (2), το οποίο στρέφεται εναντίον του περιεχομένου της επιστολής ημερ. 14.4.2009 δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά πράξη βεβαιωτικού χαρακτήρα της απόφασης ημερ. 24.2.2009 και ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.
Κατά την άποψή μου, η προδικαστική ένσταση ευσταθεί.
Σύμφωνα με τη νομολογία μας, πράξη που είναι βεβαιωτική προηγούμενης, δεν είναι εκτελεστή, διότι δεν παρέχει οποιαδήποτε νέα ρύθμιση ή έννομο αποτέλεσμα, αλλά απλώς βεβαιούται η εμμονή του διοικητικού οργάνου στην προηγούμενή του απόφαση (βλ. Ζίττης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 394 και IMCS Intercollege Ltd v. Αρχής Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού Κύπρου (2008) 3 ΑΑΔ 296). Με τη συγκεκριμένη επιστολή ημερ. 14.4.2009, οι Καθ' ων η αίτηση απλώς πληροφορούσαν τους δικηγόρους των Αιτητών επί της διαδικασίας και συγκεκριμένα ότι η απόφαση του Υπουργού, ημερ. 24.2.2009 είναι τελεσίδικη και ότι το μόνο ένδικο μέσο που απομένει στους Αιτητές, είναι η προσβολή της με προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο. Κατά την κρίση μου, η απόφαση η οποία περιέχεται στην επιστολή ημερ. 14.4.2009, με βάση τις πιο πάνω νομικές αρχές, είναι σαφώς βεβαιωτικού χαρακτήρα. Επίσης, το περιεχόμενο της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως πληροφοριακού χαρακτήρα (βλ. Krassias Development v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 ΑΑΔ 198 και Γεναγρίτη ν. Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 10). Κατά συνέπεια, η προσφυγή ως προς το αιτητικό (2) θα πρέπει να απορριφθεί ως μη παραδεκτή, εφόσον δεν προσβάλλει εκτελεστή πράξη.
Επί της ουσίας οι Αιτητές προβάλλουν ως προς την εναπομείνασα θεραπεία (1), ένα λόγο ακύρωσης, ότι οι Καθ' ων η αίτηση λανθασμένα θεώρησαν ότι οι εργασίες επαναφοράς του τοπίου στην προηγούμενη κατάσταση, με την επανατοποθέτηση χωμάτων πίσω στον κρατήρα από τον οποίο είχαν εξορυχτεί, συνιστούσε «ανάπτυξη» μέσα στην έννοια του Νόμου και ότι απαιτείτο η έκδοση πολεοδομικής άδειας. Θεωρούν ότι η από μέρους τους υποβολή σχετικής αίτησης ήταν εκ του περισσού και έγινε απλώς για να έχουν τις απόψεις των αρμοδίων. Περαιτέρω προβάλλουν ότι κατά την εξέταση της ιεραρχικής προσφυγής τους ενώπιον του Υπουργού, δεν εξετάστηκαν στοιχεία που τέθηκαν ενώπιóν του με την επιστολή των Αιτητών ημερ. 28.1.2009.
Οι Καθ' ων η αίτηση αντιτείνουν ότι ορθά έκριναν ότι βάσει του Νόμου οι επίδικες εργασίες στις οποίες προέβαιναν οι Αιτητές, συνιστούσαν «ανάπτυξη». Επίσης η από μέρους των Αιτητών υποβολή σχετικής αίτησης για πολεοδομική άδεια, συνεπάγεται άμεση αποδοχή της θέσης ότι χρειαζόταν μια τέτοια άδεια. Τα όσα προβάλλουν περί δήθεν «εκ του περισσού υποβολής της αίτησης» με μοναδικό σκοπό την εξασφάλιση των απόψεων των αρμοδίων αρχών, συνιστούν εκ των υστέρων σκέψεις. Εν πάση περιπτώσει, όχι μόνο η αίτηση για πολεοδομική άδεια δεν αποσύρθηκε μέχρι σήμερα, αλλά οι Αιτητές άρχισαν τις επίδικες εργασίες, προτού καν λάβουν τις απόψεις των αρμοδίων τις οποίες, όπως ισχυρίζονται, επιδίωκαν να λάβουν με την υποβολή της αίτησης. Περαιτέρω απορρίπτουν την θέση ότι οι Καθ' ων η αίτηση είχαν οποιαδήποτε υποχρέωση να λάβουν υπόψη τις θέσεις των Αιτητών που περιέχονταν σε επιστολή τους ημερ. 28.1.2009, αφού αυτό θα ήταν ανεπίτρεπτη εκ των υστέρων προσθήκη νέων λόγων.
Ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.
Κατά την άποψή μου η ενέργεια των Αιτητών να υποβάλουν την αίτηση για έκδοση σχετικής πολεοδομικής άδειας, χωρίς μέχρι σήμερα να την αποσύρουν, υποστηρίζει τη θέση των Καθ' ων η αίτηση ότι οι επίδικες εργασίες συνιστούσαν «ανάπτυξη» για την οποία απαιτείτο η έκδοση πολεοδομικής άδειας, με βάση τις πρόνοιες του Νόμου. Η ενέργειά τους να αμφισβητήσουν την κρίση αυτή, συνιστά εκ των υστέρων αποδοκιμασία και έρχεται σε αντίθεση με την αρχή που απαγορεύει την ταυτόχρονη επιδοκιμασία και αποδοκιμασία. Οι Αιτητές δεν μπορούν κατά το δοκούν, από τη μια να συμμετέχουν και να αποδέχονται την ορθότητα μιας διαδικασίας και να αιτούνται την έκδοση μιας διοικητικής πράξης και από την άλλη να αμφισβητούν ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της διαδικασίας αυτής, όταν κρίνουν ότι δεν τους ευνοεί το αποτέλεσμά της. Κατά την κρίση μου, οι Καθ' ων η αίτηση ορθά προχώρησαν με τη διαδικασία έκδοσης «Ειδοποίησης Επιβολής» δυνάμει του άρθρου 46 του Νόμου, αφού οι Αιτητές όχι μόνο συναίνεσαν, αλλά με την αίτησή τους στην ουσία την προκάλεσαν.
Πέραν τούτου η φύση και η έκταση των εργασιών επιβεβαιώνουν την ορθότητα της ενέργειας των Αιτητών να αιτηθούν αρχικά πολεοδομική άδεια, αφού αυτές εμπίπτουν στον όρο «ανάπτυξη», όπως αυτός ορίζεται στο Νόμο. Το άρθρο 20 του Νόμου προβλέπει ότι:-
«20.-(1) Εν τω παρόντι Νόμω, εκτός εάν άλλως προκύπτη εκ του κειμένου, «ανάπτυξις» σημαίνει, τηρουμένων των επομένων διατάξεων του παρόντος άρθρου, την εκτέλεσιν οικοδομικών, μηχανικών, μεταλλευτικών ή άλλων εργασιών εντός, επί, ύπερθεν ή κάτωθεν ακινήτου ιδιοκτησίας ή την εκτέλεσιν οιασδήποτε ουσιώδους μεταβολής εν τη χρήσει οιασδήποτε οικοδομής ή άλλης ακινήτου ιδιοκτησίας.
(2) Προς άρσιν οιασδήποτε αμφιβολίας διά τους σκοπούς του παρόντος άρθρου η ανάπτυξις περιλαμβάνει-
(α) την χρήσιν ως δύο ή πλειόνων κατοικιών οιασδήποτε οικοδομής προηγουμένως ούσης μιας ενιαίας κατοικίας, ανεξαρτήτως του εάν οιαδήποτε τοιαύτη μεταβολή της χρήσεως απαιτή οιανδήποτε κατασκευή ή μη·
(β) την εναπόθεσιν απορριμμάτων ή αχρήστων αντικειμένων επί ακινήτου ιδιοκτησίας, παρά το ότι η ακίνητος ιδιοκτησία περιλαμβάνεται εις χώρον όστις ήδη εχρησιμοποιείτο προς τον σκοπόν τούτον, εάν είτε το επιφανειακόν εμβαδόν της εναποθέσεως επεκτείνηται ούτω και υπερβαίνη το επίπεδον της παρακειμένης προς τον χώρος τούτον ακινήτου ιδιοκτησίας·
(γ) άνευ επηρεασμού οιωνδήποτε διατάξεων οιουδήποτε εκάστοτε εν ισχύϊ νόμου αναφερομένου εις τον έλεγχον διαφημίσεων ή οιωνδήποτε Κανονισμών εκδοθέντων δυνάμει του παρόντος Νόμου και αναφερομένων εις τον έλεγχον διαφημίσεων, την δι' έκθεσιν διαφημίσεων χρήσιν οιουδήποτε εξωτερικού μέρους οικοδομής το οποίον κανονικώς δεν χρησιμοποιείται διά τοιούτον σκοπόν·
(δ) την διαίρεσιν οιασδήποτε ακινήτου ιδιοκτησίας εις χωριστά οικόπεδα·
(ε) την κατεδάφισιν οιασδήποτε οικοδομής·
(στ) την διάνοιξιν οιασδήποτε οδού.»
Σαφώς οι εργασίες που άρχισαν να διεξάγονται αποσκοπούσαν στη μετακίνηση μπάζων και στην ισοπέδωση του κρατήρα, ώστε να προετοιμαστεί ο χώρος για να δεχθεί τις δύο αναπτύξεις, δηλαδή τη δημιουργία των δύο γηπέδων γκολφ και το διαχωρισμό των οικοπέδων. Υπό αυτή την έννοια, οι εργασίες εύλογα θεωρήθηκαν ότι μετέβαλαν ουσιωδώς τη χρήση της ακίνητης ιδιοκτησίας. Τα όσα διαπίστωσε ο Λειτουργός που επισκέφθηκε το χώρο στις 16.10.2008 (διαπλάτυνση χωμάτινου δημόσιου δρόμου και άλλες χωματουργικές εργασίες), είναι αρκετά για να εντάξουν τις εργασίες στην έννοια του όρου «ανάπτυξη», χωρίς να είναι ανάγκη να καταφύγει κάποιος στις πρόνοιες του άρθρου 20(2)(β) που αφορά στο επιφανειακό εμβαδό ή στο ύψος της εναποθέσεως στο χώρο. Όμως και με βάση το πιο πάνω άρθρο, η εναπόθεση τόσο μεγάλου όγκου χωμάτων θα ενέπιπτε στον όρο «ανάπτυξη», αφού θα έπρεπε να τεθούν όροι ως προς το ύψος του, ώστε αυτό να συνάδει με το επίπεδο του παρακείμενου χώρου.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €1400 έξοδα, υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(α).
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ