ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 459/2010)

 

 

22 Ιουλίου 2011

 

 

[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

JAHANGIR ALAM

Αιτητή

ν.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Καθ΄Ης η Αίτηση

_________

 

Χρ. Βασιλειάδης, για τον Αιτητή.

Μ. Θεοκλήτου (κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα,  για την Καθ΄Ης η Αίτηση.

_________________

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.:  Ο Αιτητής, πολίτης της Μπάγκλατες, ήρθε στην Κύπρο την 9.7.2003 νομίμως ως φοιτητής.  Πάνω από 6 μήνες μετά, υπέβαλε αίτημα για να του παραχωρηθεί το καθεστώς του ασύλου.  Το αίτημά του, αφού εξετάσθηκε μέσα από τη νενομισμένη διαδικασία, απερρίφθη από την Υπηρεσία Ασύλου (ΥΑ) στη βάση ότι, αν και δεν αναιρείτο η συνολική αξιοπιστία του αιτήματος, εν τούτοις δεν προέκυπταν στοιχεία που να δικαιολογούσαν δικαιολογημένο φόβο δίωξης του στη χώρα του, και μάλιστα αφού οι λόγοι εγκατάλειψης της χώρας του ήσαν οικονομικοί και έτσι προσωπικοί, ώστε να επρόκειτο για οικονομικό μετανάστη.  Ιεραρχική προσφυγή του Αιτητή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (ΑΑΠ) ήταν ανεπιτυχής, εφ΄όσον η ΑΑΠ έκρινε καθ΄όλα ορθή την απόφαση της ΥΑ.  Ο Αιτητής προσέφυγε τότε στο Ανώτατο Δικαστήριο (Προσφυγή 1526/2005) κατά της απόφασης της ΑΑΠ.  Η προσφυγή του ήταν επιτυχής, εφ΄όσον εκρίθη ότι υπήρξε έλλειψη δέουσας έρευνας απολήγουσα σε πλάνη.  Εκρίθη, συγκεκριμένα, (1) ότι η διαπίστωση αξιοπιστίας ήταν αντιφατική με την κατάληξη ότι επρόκειτο για οικονομικό μετανάστη,  (2) ότι στην επιστολή που εστάλη στον Αιτητή από την ΥΑ εγίνετο αναφορά στη χώρα του ως η Ινδία, που αποκάλυπτε πλάνη, (3) ότι η πλάνη αυτή μεταφέρθηκε και στην ΑΑΠ η οποία επικύρωσε την απόφαση της ΥΑ, (4) ότι δεν έγινε δέουσα έρευνα για να διαπιστωθεί η ορθότητα των ισχυρισμών του Αιτητή στο γραπτό αίτημά του ότι το σπίτι του υπήρξε αντικείμενο επίθεσης και η αδελφή του δολοφονήθηκε, σε συσχετισμό με τις αναφορές του στη συνέντευξη του σε οικονομικά κίνητρα.

 

Την ακυρωτική απόφαση ακολούθησε επανεξέταση.  Έγινε νέα συνέντευξη του Αιτητή ενώπιον της ΑΑΠ, με κατάληξη και πάλι την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής.  Η ΑΑΠ έκρινε ότι η συνέντευξη αποκάλυψε την αναξιοπιστία του αιτήματος, κάνοντας σχετική αναφορά σε πολλά σημεία που έπλητταν την αξιοπιστία του Αιτητή, ώστε ούτε το ευεργέτημα της αμφιβολίας να μπορούσε να του δοθεί.  Η νέα αυτή προσφυγή του Αιτητή στρέφεται κατά της απόφασης αυτής.

 

Ο Αιτητής εισηγείται κατά πρώτον ότι εστερήθη του δικαιώματος παρουσίας του δικηγόρου του κατά τη συνέντευξη του ενώπιον της ΑΑΠ, μη ενημερωθείς ότι εδικαιούτο να συνοδεύεται από το δικηγόρο του σύμφωνα με το άρθρο 11(5)(ii) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (Ν. 6(Ι)/2000) το οποίο ορίζει:

 

«Κατά την υποβολή της αίτησης ο αιτητής πληροφορείται σε γλώσσα κατανοητή απ΄αυτόν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ως αιτητή, όπως αυτά προβλέπονται στον παρόντα Νόμο, τη διαδικασία εξέτασης ασύλου την οποία πρέπει να ακολουθήσει καθώς και τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχει σε σχέση με τη διαδικασία αυτή, και ειδικότερα προς το σκοπό αυτό, πληροφορείται για-

 

..............................

 

(ii)                   το δικαίωμα του να καλέσει δικηγόρο ή νομικό σύμβουλο για να το βοηθήσει κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας,»

 

 

 

Ο Αιτητής κάνει περαιτέρω παραπομπή στο άρθρο 18(1) το οποίο επιτρέπει την παρουσία του δικηγόρου του Αιτητή κατά τη συνέντευξη.

 

Η Δημοκρατία παραπέμπει στο ότι, δυνάμει του άρθρου 15(1)(ii), η υποχρέωση πληροφόρησης αφορά το χρόνο της υποβολής της αίτησης («Κατά την υποβολή της αίτησης») και όχι οποιοδήποτε μετέπειτα χρόνο, και δη στο στάδιο της ιεραρχικής προσφυγής.  Και περαιτέρω παραπέμπει στο ότι εν πάση περιπτώσει ο δικηγόρος που εκπροσώπησε τον Αιτητή στην προσφυγή 1526/2005 ανεμίχθη στη διαδικασία της επανεξέτασης αποστέλλοντας σχετική επιστολή στην ΑΑΠ και ούτε ο ίδιος ούτε ο Αιτητής ζήτησε να είναι παρών ο δικηγόρος κατά τη συνέντευξη.

 

Δεν διαπιστώνω έρεισμα στην εισήγηση.  Η απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Κarampour v. Δημοκρατίας (2006) 3 ΑΑΔ 551 στην οποία παραπέμπει η Δημοκρατία έχει εφαρμογή και στην προκειμένη περίπτωση, ούτε διαφοροποιούνται τα πράγματα ως εκ του άρθρου 28Θ(6)(α) στο οποίο, όπως και στο άρθρο 28Θ(3), ο Αιτητής παραπέμπει στην απαντητική αγόρευσή του.  Παρατηρώ ότι δεν υπάρχει ισχυρισμός ότι ο Αιτητής δεν πληροφορήθηκε το εν λόγω δικαίωμα του όταν υπέβαλε την αίτησή του, πληροφόρηση που εκάλυπτε όλα τα επόμενα στάδια, ούτε ζήτησε να συνοδεύεται από δικηγόρο στη συνέντευξη.  Ουδέν δικαίωμα του παρεβιάσθη και ουδεμία συνέπεια υπήρξε.

 

Εισηγείται έπειτα ο Αιτητής ότι δεν ελήφθησαν υπ΄όψη σημαντικά γεγονότα που αφορούσαν τις πολιτικές δραστηριότητες του πατέρα του και τις συνέπειες τους, με ιδιαίτερη αναφορά στον ισχυρισμό του Αιτητή ότι εγκατέλειψε τη χώρα του το 2003 διότι ο πατέρας του ανήκε στο National Party το οποίο δεν βρισκόταν στην εξουσία.  Η αξιοπιστία όμως του Αιτητή ευλόγως εκρίθη ως κλονισθείσα αφού, όπως αναφέρεται, διεπιστώθη μετά από έρευνα ότι το National Party βρισκόταν στην εξουσία από το 2001 μέχρι το 2006.  Ο Αιτητής παραπέμπει στα ερυθρά 88-89 για να ισχυρισθεί ότι από αυτά προκύπτει μόνο ότι το National Party κέρδισε τις εκλογές το 2001 και όχι ότι ήταν στην εξουσία το 2003, παραγνωρίζει όμως το ερυθρό 87 στο οποίο αναφέρεται ότι ήταν στην εξουσία από το 2001 μέχρι το 2006 και άρα και το 2003, γεγονός που ο Αιτητής δεν αρνείται ούτε ισχυρίζεται άλλως πως.  Να παρατηρήσω περαιτέρω ότι η αναξιοπιστία του Αιτητή εκρίθη όχι μόνο επ΄αυτού αλλά και επί σωρείας άλλων αναφορών στη συνέντευξή του.  Ως προς αυτά δε ο Αιτητής, πέραν γενικόλογων αναφορών, δεν υποβάλλει κάτι το συγκεκριμένο.  Ο Αιτητής, που είχε και το βάρος απόδειξης, εκρίθη αναξιόπιστος, κατάληξη στην οποία ευλόγως μπορούσε να αχθεί η ΑΑΠ, οι λόγοι δε της κατάληξης εξετέθησαν λεπτομερώς και πλήρως από την ΑΑΠ.  Δεν υπάρχει ίχνος περιθωρίου παρέμβασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην κρίση της διοίκησης στην προκειμένη περίπτωση.

 

Εισηγείται τέλος ο Αιτητής ότι δεν υπήρξε δέουσα έρευνα ως προς τους ισχυρισμούς του για τους κινδύνους στη ζωή του.  Η διερεύνηση που έγινε, λέγει, με αναφορά στην πληροφόρηση του Home Office και του Wikipedia, δεν ήταν αξιόπιστη.  Και αυτή η εισήγηση είναι χωρίς έρεισμα.  Επαναλαμβάνοντας ότι η αξιοπιστία του Αιτητή εκρίθη ως κλονισθείσα, σημειώνω ότι, όπως παρατηρεί και η Δημοκρατία, ο Αιτητής ουδένα ισχυρισμό υποβάλλει ότι η πληροφόρηση της ΑΑΠ από τις εν λόγω πηγές ήταν λανθασμένη, ούτε υπάρχει λόγος να αμφισβητείται η αξιοπιστία των πληροφοριών αυτών.  Ο Αιτητής απλώς ισχυρίζεται ότι δεν αποδεικνύεται η αξιοπιστία τους.

 

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται.  Ο Αιτητής θα καταβάλει €500 έξοδα στη Δημοκρατία.

 

 

 

                                                     Δ. Χατζηχαμπής, Δ.

 

 

 

 

 

 

/ΚΧ"Π

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο