|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΣΘΕΙΣΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΡ. 580/2008 ΜΕΧΡΙ 593/2008
ΚΑΙ 625/2008
30 Ιουνίου, 2011
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 24, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπόθεση αρ. 580/2008
ΣΩΤΗΡΟΥΛΑ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
.....................
Υπόθεση αρ. 581/2008
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ Ι. ΛΟΥΚΑΙΔΗΣ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
............................
Υπόθεση αρ. 582/2008
ΜΑΡΙΟΣ Ι. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
.........................
Υπόθεση αρ. 583/2008
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
.........................
Υπόθεση αρ. 584/2008
ΤΑΣΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
.............................
Υπόθεση αρ. 585/2008
ΕΥΑΝΘΙΑ Χ. ΑΝΔΡΕΟΥ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
...........................
Υπόθεση αρ. 586/2008
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
.........................
Υπόθεση αρ. 587/2008
PROTEAS CONSULTING & SERVICES LTD
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
............................
Υπόθεση αρ. 588/2008
ΑΝΔΡΕΑΣ Ν. ΤΣΙΟΥΤΗΣ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
..........................
Υπόθεση αρ. 589/2008
ΕΛΕΑΝΑ Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
..........................
Υπόθεση αρ. 590/2008
ΜΙΚΑΕΛΑ ΧΡ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
........................
Υπόθεση αρ. 591/2008
ΕΛΕΝΑ ΛΟΥΚΑΙΔΟΥ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
.............................
Υπόθεση αρ. 592/2008
ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ Κ. ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
.........................
Υπόθεση αρ. 593/2008
ΤΡΟΟΔΙΑ ΠΑΠΑΦΙΓΓΟΥ
Αιτήτρια
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
............................
Υπόθεση αρ. 625/2008
ΑΝΘΙΜΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗ
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
............................
T. Παντελή με Χρ. Αντωνιάδη (κα) για τους αιτητές σε όλες τις προσφυγές
Τζ. Καρακάννα (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους καθ' ων η αίτηση
..................................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με τις παρούσες προσφυγές, που συνεκδικάζονται σύμφωνα με διαταγή του Δικαστηρίου ημερ. 10/12/2008, ζητείται απόφαση του Δικαστηρίου που να ακυρώνει την επιβολή τέλους κυκλοφορίας που έχει επιβληθεί σε κάθε όχημα, που αφορά ξεχωριστά η κάθε προσφυγή.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Με τον περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως (Τροποποιητικό) (Αρ. 2) Νόμο του 2003, (Ν. 174(1)/2003) διαφοροποιήθηκαν τα ετήσια τέλη κυκλοφορίας των μηχανοκινήτων οχημάτων ώστε από 1/1/2004 να υπολογίζονται βάσει του κυβισμού της μηχανής και όχι βάσει του απόβαρου του οχήματος όπως ίσχυε προηγουμένως, δυνάμει του Μέρους Ι του Παραρτήματος του βασικού νόμου όπως τροποποιήθηκε.
Μεταγενέστερα στις 7/11/2006, τέθηκε σε ισχύ ο περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως (Τροποποιητικός) (Αρ. 3) Νόμος του 2006 (Ν. 145(Ι)/2006), ο οποίος καθόρισε διαφορετικό τρόπο υπολογισμού του φόρου εγγραφής και των ετήσιων τελών κυκλοφορίας για οχήματα που εγγράφονται από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του εν λόγω νόμου και μετέπειτα. Συγκεκριμένα τροποποιήθηκε με το άρθρο 3(στ) η παράγραφος 6 του Μέρους Ι του Παραρτήματος του βασικού νόμου. Σύμφωνα λοιπόν με την αναφερόμενη τροποποίηση, οι φόροι εγγραφής και τα ετήσια τέλη κυκλοφορίας μηχανοκινήτων οχημάτων κατηγορίας Μ1, που εγγράφονται από την 1/3/2007 και μετέπειτα,
(α) διαφοροποιούνται ανάλογα με την εκπεμπόμενη μάζα διοξειδίου του άνθρακα, και
(β) μειώνονται ανάλογα με τον κυβισμό του οχήματος εφόσον προσκομιστεί πιστοποιητικό συμμόρφωσης ΕΚ ή εφόσον το όχημα έχει ταξινομηθεί σε άλλο κράτος μέλος.
Όπως προκύπτει από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, τα οχήματα που αφορούν οι παρούσες προσφυγές ενεγράφησαν προτού τεθεί σε ισχύ η υπό αναφορά τροποποίηση. Συνεπώς το Τμήμα Οδικών Μεταφορών υπολόγισε το ετήσιο τέλος κυκλοφορίας για το 2008 για τα οχήματα αυτά με βάση το νομικό καθεστώς, που ίσχυε κατά την ημερομηνία εγγραφής τους. Δηλαδή η εκπεμπόμενη μάζα διοξειδίου του άνθρακα και η προσκόμιση πιστοποιητικού συμμόρφωσης ΕΚ, δεν λήφθηκαν υπόψη.
Αναλυτικότερα, το ποσό που επιβλήθηκε ως ετήσιο τέλος κυκλοφορίας για το 2008 σε κάθε όχημα που αφορά ξεχωριστά η κάθε προσφυγή, και η ημερομηνία εγγραφής καθενός από αυτά έχουν ως εξής:
Aρ. Αρ. Ημερομηνία 2008
Προσφ. Εγγρ. Εγγραφής €
Οχήματος Οχήματος -------
580/2008 ΚΝΝ601 27.7.2006 96
581/2008 KJE105 9.7.2004 215
582/2008 KLC376 27.5.2005 238
583/2008 ΚΚΝ479 16.2.2005 96
584/2008 ΚJL839 11.8.2004 239
585/2008 ΚΝΤ802 31.8.2006 95
586/2008 ΗΝΕ665 29.5.2001 60
587/2008 ΚΗΑ443 8.1.2004 215
588/2008 ΚΕΖ702 29.12.2003 58
589/2008 ΚΚΧ366 21.4.2005 96
590/2008 ΚΝΕ800 31.5.2006 96
591/2008 ΚΜΡ391 15.2.2006 96
592/2008 ΚΝG794 15.6.2006 215
593/2008 ΚΜΚ590 19.1.2006 96
625/2008 ΚΜV253 30.3.2006 239
Με τις παρούσες προσφυγές αξιώνεται η ακύρωση της βεβαίωσης των πιο πάνω ποσών τα οποία επιβλήθηκαν ως ετήσιο τέλος κυκλοφορίας σε κάθε όχημα που αφορά ξεχωριστά η κάθε προσφυγή.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Στο σημείο αυτό και προτού εξεταστούν οι λόγοι ακύρωσης οι οποίοι προβάλλονται είναι πιστεύω αναγκαίο να επισημανθούν τα εξής.
Κατόπιν σχετικής τροποποίησης (που έγινε χωρίς ένσταση στις 3/11/2008) τα νομικά σημεία στα οποία στηρίζονται οι υπό εξέταση προσφυγές έχουν ως ακολούθως:
«1. Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση η οποία στηρίχθηκε στις πρόνοιες του Μέρους 1 του Παραρτήματος των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμων του 1972 έως 2007 αντιβαίνει προς το άρθρο 24 και/ή προς το άρθρο 28 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και/ή αντιβαίνει προς το Πρωτόκολλο Αρ. 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Θεμελιωδών Ελευθεριών.
2. Οι πρόνοιες του Μέρους 1 του Παραρτήματος των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμων του 1972 έως 2007 με βάση τις οποίες εκδόθηκε η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση αντιβαίνουν προς το άρθρο 24 και/ή προς το άρθρο 28 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και/ή αντιβαίνει προς το Πρωτόκολλο Αρ. 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Θεμελιωδών Ελευθεριών.
3. Ο Αιτητής επιφυλάσσει το δικαίωμα να προσθέσει ή να διαφοροποιήσει τα νομικά σημεία της προσφυγής του σε μεταγενέστερο στάδιο.»
Στη συνέχεια μετά τη συμπλήρωση των γραπτών αγορεύσεων, οι αιτητές καταχώρησαν στις 25/11/2009 νέα αίτηση για τροποποίηση των νομικών σημείων των προσφυγών. Συγκεκριμένα ζήτησαν όπως η πιο κάτω παράγραφος προστεθεί ως νέα παράγραφος 3 αμέσως μετά την παράγραφο 2 των νομικών σημείων, και η υφιστάμενη παράγραφος 3 αριθμηθεί ως παράγραφος 4:
«3. Η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση πάσχει και/ή πρέπει να κηρυχθεί ως άκυρη και/ή παράνομη και/ή εστερημένη οιουδήποτε έννομου αποτελέσματος γιατί οι πρόνοιες των Παραγράφων 1, 6 και 6Γ του Μέρους Ι του Παραρτήματος των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμων του 1972 έως 2007 αντιβαίνουν προς το άρθρο 24 και/ή προς το άρθρο 28 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και/ή αντιβαίνουν προς το Πρωτόκολλο Αρ. 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Θεμελιωδών Ελευθεριών.»
Η πλευρά των καθ' ων η αίτηση έφερε ένσταση στην εν λόγω τροποποίηση. Εδώ, θα πρέπει να επισημανθεί, πως καθώς προκύπτει από τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, ο λόγος για τον οποίο οι αιτητές ζήτησαν τη δεύτερη αυτή τροποποίηση ήταν γιατί οι καθ' ων η αίτηση, στο στάδιο των διευκρινίσεων, ήγειραν θέμα ότι δεν μπορεί να εξεταστεί ζήτημα αντισυνταγματικότητας των παραγράφων 1, 6, και 61 του Μέρους Ι του Παραρτήματος των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμων του 1972-2007 γιατί δεν έχει δικογραφηθεί με τον δέοντα τρόπο. Ακολούθησε ακρόαση της αίτησης και στις 30/4/2010 το Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση με την οποία την απέρριψε. Το σκεπτικό του Δικαστηρίου όπως καταγράφηκε στην σελ. 11 της απόφασης έχει ως εξής:
«Έχω συγκρίνει τον ισχυρισμό περί αντισυνταγματικότητας όπως έχει στις παραγράφους των προσφυγών, όπως αυτές έχουν ήδη τροποποιηθεί, και τη μορφή που επιθυμούν να εισάξουν με την τροποποίηση. Δεν υπάρχει οτιδήποτε το ουσιαστικό στη νέα διατύπωση που να την καθιστά πιο ορθή από την υφιστάμενη. Θεωρώ ότι αυτές είναι ουσιαστικά οι ίδιες και κατά συνέπεια κρίνω περιττή την αιτούμενη τροποποίηση.»
Ως εκ τούτου, τα νομικά σημεία στα οποία στηρίζονται οι παρούσες προσφυγές δεν διαφοροποιήθηκαν κατά οποιοδήποτε τρόπο, αλλά παρέμειναν όπως είχαν διατυπωθεί μετά την πρώτη τροποποίηση της 3/11/2008.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Προέχει λοιπόν να εξεταστεί, με βάση τα όσα προαναφέρθηκαν, εάν ο τρόπος με τον οποίο είναι διατυπωμένα τα νομικά σημεία στην αίτηση ακύρωσης επιτρέπουν στο δικαστήριο να εξετάσει θέμα αντισυνταγματικότητας των παραγράφων 1, 6, και 6Γ του Μέρους Ι του Παραρτήματος των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμων του 1972-2007. Η θέση της ευπαιδεύτου δικηγόρου των καθ' ων η αίτηση είναι ότι ο ισχυρισμός περί αντισυνταγματικότητας δεν θα πρέπει να εξεταστεί διότι δεν προσδιορίζεται επακριβώς στα δικόγραφα όπως απαιτεί η νομολογία.
Το θέμα διέπεται από τον Καν. 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 που διαλαμβάνει ως εξής:
«7. Έκαστος διάδικος δέον διά των εγγράφων προτάσεων αυτού να εκθέτη τα νομικά σημεία επί των οποίων στηρίζεται, αιτιολογών συγχρόνως ταύτα πλήρως.»
Απόλυτα σχετική με το εν λόγω ζήτημα είναι η απόφαση στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598. Στη σελ. 607 της πιο πάνω υπόθεση ο Πικής Δ, όπως ήταν τότε, ανάφερε σχετικά τα ακόλουθα:
«(1) Ο εξεταστικός χαρακτήρας της διαδικασίας κάτω από το Άρθρο 146 αμβλύνει μεν το στοιχείο της αντιπαράθεσης που ενυπάρχει στους δικονομικούς θεσμούς (προσαρμοσμένους στην πολιτική δίκη), δεν καταργεί όμως τη δικογραφία ως το μέσο προσδιορισμού των επιδίκων θεμάτων. Οι τελικές αγορεύσεις που υποβάλλονται μετά την επιθεώρηση των φακέλων εξειδικεύουν και συγκεκριμενοποιούν τα επίδικα θέματα (που προσδιορίζονται στην αίτηση) που καλείται το δικαστήριο να επιλύσει. Μόνο λόγοι δημόσιας τάξης που άπτονται του θεμελίου της δικαιοδοσίας μπορεί να εγερθούν αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο και να αποτελέσουν λόγους ακύρωσης. (Βλ. Δημοκρατία ν. Kassinos Construction Ltd. (Α.Ε. 982, 983), αποφασίστηκε στις 16/11/90), Abdolali Kadivari v. Δημοκρατίας (Υπ. Αρ. 435/92. αποφασίστηκε στις 28/8/92) και Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (Υπ. Αρ. 1165/91, αποφασίστηκε στις 17/2/93).»
Για το ίδιο θέμα στην υπόθεση Β. Νικολάου & Υιοί Λτδ. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 862, 866 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Όπως ορθά παρατηρεί το πρωτόδικο δικαστήριο η αντισυνταγματικότητα νόμου συνιστά νομικό θέμα ιδιάζουσας σημασίας και σπουδαιότητας το οποίο πρέπει να προσδιορίζεται επακριβώς στα δικόγραφα (Βλέπε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598)»
Άλλη υπόθεση είναι η Latomia Estate Ltd v. Δημοκρατίας (2001) 3 (Β) Α.Α.Δ. 672, 685-686.
Στην προκείμενη περίπτωση στο σχετικό νομικό λόγο των προσφυγών οι αιτητές αναφέρουν τα εξής:
«Οι πρόνοιες του Μέρους Ι του Παραρτήματος των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμων του 1972 έως 2007 με βάση τις οποίες εκδόθηκε η προσβαλλόμενη πράξη και/ή απόφαση αντιβαίνουν προς το άρθρο 24 και/ή προς το άρθρο 28 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και/ή αντιβαίνει προς το Πρωτόκολλο Αρ. 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Θεμελιωδών Ελευθεριών.»
Κατά την άποψή μου, ο πιο πάνω τρόπος δικογράφησης του ισχυρισμού περί αντισυνταγματικότητας ικανοποιεί τα απαιτούμενα από τον πιο πάνω κανονισμό καθώς και τα καθιερωθέντα από τη νομολογία. Μπορεί να μην γίνεται ρητή αναφορά στις παραγράφους του Μέρους Ι του Παραρτήματος των υπό αναφορά Νόμων που ζητείται να κριθούν ως αντισυνταγματικές, προσδιορίζονται όμως επακριβώς οι νομοθετικές πρόνοιες των οποίων αμφισβητείται η συνταγματικότητα, αφού αυτές που ρυθμίζουν τον υπολογισμό του ετήσιου τέλους κυκλοφορίας δεν είναι άλλες από τις παραγράφους 1, 6 και 6Γ. Επομένως προχωρώ στην εξέταση της ουσίας των προσφυγών.
Είναι ο ισχυρισμός των αιτητών ότι η αρχή της φορολογικής ισότητας που πηγάζει από τα Άρθρα 24 και 28 του Συντάγματος, επιβάλλει στο νομοθέτη την υποχρέωση ίσης μεταχείρισης και δίκαιης κατανομής των φορολογικών βαρών και όχι τη διαφορετική φορολόγηση όμοιων αντικειμενικά καταστάσεων. Είναι ειδικότερα η θέση τους ότι οι υπό κρίση νέες νομοθετικές διατάξεις δημιουργούν αυθαίρετη διάκριση σε βάρος των πολιτών που είναι, όπως οι ίδιοι, ιδιοκτήτες οχημάτων που ενεγράφησαν πριν από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του τροποποιητικού Νόμου αρ. 145(Ι)/2006, δηλαδή πριν την 7/11/2006 και που δεν επωφελούνται της ρύθμισης που εισήχθη με την τροποποίηση που διέπει την καταβολή τελών. Οι πρόνοιες της νέας παραγράφου 6, επισημαίνουν, διαχωρίζουν αυθαίρετα και αδικαιολόγητα τους πολίτες σε δύο κατηγορίες ανάλογα του χρόνου εγγραφής του οχήματος τους. Ως εκ τούτου, καταλήγουν παραβιάζονται τα Άρθρα 24 και 28 του Συντάγματος.
Κατά τη γνώμη μου οι πιο πάνω ισχυρισμοί δεν ευσταθούν. Όπως πολύ ορθά επισημαίνουν οι καθ' ων η αίτηση δυσμενής διάκριση θα υπήρχε αν για ίδια οχήματα που εγγράφονται από την ημερομηνία ισχύος της τροποποίησης και μετά προβλεπόταν διαφορετικό τέλος κυκλοφορίας εφόσον δεν υπήρχε αντικειμενικός λόγος για διαφοροποίηση. Οι παρούσες περιπτώσεις δεν αφορούν διαφορετική νομοθετική αντιμετώπιση όμοιων πραγμάτων.
Εν πάση περιπτώσει υπάρχει και ο εξής λόγος για απόρριψη των υποθέσεων. Για να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των αιτητών, χρειαζόταν θετική προς τούτο νομοθετική διάταξη, κάτι που ξεφεύγει των πλαισίων της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου όπως καθορίστηκε στην απόφαση της Ολομέλειας στη Dias United Publishing Co. Ltd. v. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 550. Στην εν λόγω απόφαση κρίθηκε πως ο έλεγχος της συνταγματικότητας του νόμου, ως παραβιάζοντος την αρχή της ισότητας, θα αποδεικνυόταν αλυσιτελής για το αίτημα των αιτητών και έτσι δεν εξετάστηκε αφού για την επιτυχία του αιτήματος δεν αρκούσε η διαπίστωση της αντισυνταγματικότητας και των λόγων της, αλλά χρειαζόταν και θετική νομοθετική πρόνοια που να παρείχε το διεκδικηθέν δικαίωμα. Με την κήρυξη του Νόμου ως αντισυνταγματικού οι αιτητές δεν θα είχαν οποιοδήποτε όφελος. (Βλ. επίσης Βρούντου ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 78 και Κωνσταντίνου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 267, απόφαση Πλήρους Ολομέλειας). Σύμφωνα με τη νομολογία ο συνταγματικός έλεγχος των νόμων, που ασκεί το Ανώτατο Δικαστήριο, δεν μπορεί να μετατραπεί σε μέσο αναμόρφωσης ή συμπλήρωσης της νομοθεσίας. Κάτι τέτοιο θα ξέφευγε της δικαιοδοσίας του. Αναφορικά με τις παρούσες υποθέσεις, είναι φανερό ότι ο σκοπός του τροποποιητικού Νόμου 145(Ι)/2006 (σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου) δεν ήταν να καλύψει και άλλες περιπτώσεις όπως των αιτητών όπου η ημερομηνία εγγραφής των οχημάτων τους ήταν προγενέστερη της ημερομηνίας έναρξης ισχύος της τροποποίησης.
Παρόμοιοι ισχυρισμοί είχαν τεθεί και στην υπόθεση Τάσος Παντελή ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, υποθ. αρ. 646/2007 ημερ. 7/09/2009 και έχουν απορριφθεί. Βέβαια η απόφαση έχει εφεσιβληθεί με την Α.Ε. 159/2009, που εκκρεμεί.
Με το ίδιο πιο πάνω σκεπτικό καταλήγω ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτός ούτε ο ισχυρισμός των αιτητών για παραβίαση του Πρωτοκόλλου 12 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, αφού με το εν λόγω Πρωτόκολλο έχει εισαχθεί γενική απαγόρευση κατά των διακρίσεων προκειμένου να διασφαλιστεί η θεμελιώδης αρχή σύμφωνα με την οποία όλα τα πρόσωπα είναι ίσα ενώπιον του νόμου και δικαιούνται ίσης προστασίας από αυτόν, όταν όμως αυτοί βρίσκονται κάτω από τις ίδιες περιστάσεις.
Ενόψει των πιο πάνω οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα (πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει) υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών, τα οποία θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η προσβαλλόμενη απόφαση στην κάθε προσφυγή ξεχωριστά επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ
Στ