ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 1001/2006)

 

31 Μαρτίου, 2011

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  146.1  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ  ΚΑΙ  Ν.  112(Ι)/04

 

ΑΡΧΗ  ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ  ΚΥΠΡΟΥ,

Αιτητές,

ν.

 

ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ  ΡΥΘΜΙΣΗΣ  ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ  ΚΑΙ  ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ,

Καθ' ου η Αίτηση.

________________________

 

Κώστας Χατζηϊωάννου, για τους Αιτητές.

Νίκη Κλεάνθους (κα), για Χρίστο Μ. Τριανταφυλλίδη, για τον Καθ' ου η Αίτηση.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Οι αιτητές, με την παρούσα προσφυγή, ζητούν ακύρωση της απόφασης του Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων, (ο «Επίτροπος»), ημερομηνίας 27/3/2006, η οποία τους κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερομηνίας 3/4/2006 και αφορούσε σε αναθεώρηση των τελών εθνικής περιαγωγής. 

 

Οι αιτητές, μέχρι το 2004, ήταν ο μοναδικός παροχέας τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας στην Κύπρο.  Ο Επίτροπος, ο οποίος ασκεί τις εξουσίες του βάσει του περί Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομικών Υπηρεσιών Νόμου του 2004, (Ν. 112(Ι)/2004), (ο «Νόμος»), μεταξύ άλλων καθηκόντων και αρμοδιοτήτων που έχει, είναι επιφορτισμένος με την εισαγωγή αποτελεσματικού ανταγωνισμού στην παροχή δικτύων και υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών και ταχυδρομικών υπηρεσιών - (΄Αρθρο 18(1) του Νόμου).  Το 2004, προστέθηκε στην αγορά παροχής υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας στην Κύπρο και η εταιρεία Areeba Ltd.  Στις 3/1/2006, η Areeba Ltd. ζήτησε την επέμβαση του Επιτρόπου, με σκοπό την επίτευξη νέας ή την τροποποίηση της υφιστάμενης συμφωνίας Εθνικής Περιαγωγής με τους αιτητές, υποβάλλοντας, ταυτόχρονα, περιγραφή της διαφοράς τους, με αναφορά στο περιεχόμενο προσχεδίου συμφωνίας, δυνάμει του ΄Αρθρου 12(1) του περί Εθνικής Περιαγωγής (Τηλεπικοινωνιών) Διατάγματος του 2003, (Κ.Δ.Π. 564/03).  Ενημερώθηκαν οι αιτητές, οι οποίοι υπέβαλαν τις θέσεις τους γραπτώς.  Ο Επίτροπος, μετά από μελέτη του παραπόνου, εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, τη νομιμότητα της οποίας αμφισβήτησαν τόσο οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή όσο και η εταιρεία Areeba Ltd. με την Προσφυγή Αρ. 977/06, της οποίας το ακυρωτικό αποτέλεσμα[1], όπως αυτός ισχυρίζεται, κατέστησε την παρούσα προσφυγή χωρίς αντικείμενο.

 

Η θέση των αιτητών είναι ότι, παρά την ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, αυτή άφησε ζημιογόνα κατάλοιπα σ' αυτούς και, συνεπώς, θα πρέπει να ακυρωθεί και στην παρούσα προσφυγή, για να τους παρέχεται η δυνατότητα διεκδίκησης αποζημιώσεων βάσει του ΄Αρθρου 146.6 του Συντάγματος.  Προς το σκοπό πιθανολόγησης του ζημιογόνου κατάλοιπου, επισύναψαν, σε συμπληρωματική αγόρευσή τους, πίνακα, στον οποίο καταγράφεται η οικονομική διαφορά, η οποία, κατά τον ισχυρισμό τους, προέκυψε σε βάρος τους, ως αποτέλεσμα των τελών που παράνομα επέβαλε ο Επίτροπος. 

 

Ο Επίτροπος απορρίπτει τον πιο πάνω ισχυρισμό.  Εφόσον, υποβάλλει, και με τα τέλη που ο ίδιος επέβαλε παρεχόταν στους αιτητές περιθώριο ευλόγου κέρδους - (όχι των υπερκερδών που οι ίδιοι επιδιώκουν) - δεν τίθεται ζήτημα πιθανολόγησης ζημιάς.

 

Αποτελεί βασική αρχή του διοικητικού δικαίου ότι η δίκη καταργείται για διάφορους λόγους, στους οποίους περιλαμβάνεται η έλλειψη αντικειμένου.  Κατά κανόνα, η προσφυγή δεν μπορεί να προωθηθεί, αν, μετά την καταχώριση και πριν την εκδίκασή της, επισυμβούν γεγονότα που έχουν εξαφανίσει το αντικείμενό της.  Ο λόγος δεν είναι άλλος από την αρχή ότι ο αιτητής πρέπει να έχει έννομο συμφέρον καθ' όλα τα στάδια της διαδικασίας, από την έγερση της προσφυγής μέχρι και την εκδίκασή της.  Η προσφυγή, όμως, είναι νομολογημένο ότι δε χάνει το αντικείμενό της, αν η ακυρωθείσα πράξη έχει προξενήσει στον αιτητή, ενόσω ίσχυε, υλικές ζημιές, για τις οποίες αυτός μπορεί να αποζημιωθεί μόνο αφού εξασφαλίσει ακυρωτική απόφαση - (βλ. Christodoulides v. Republic (1978) 3 C.L.R. 189· Strakka Ltd. v. Republic (1988) 3 C.L.R. 760). 

 

Στην Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. (Ε) 973, σε σχέση με το ίδιο ζήτημα, αναφέρεται:- (σελ. 984-985)

 

«... το Ανώτατο Δικαστήριο δεν εξετάζει την έκταση των ζημιών, αλλά ερευνά αν εκ πρώτης όψεως παραμένει ζημία ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση, για να αποφασίσει αν η δίκη καταργείται ή συνεχίζεται.»

 

 

 

(Βλ., επίσης, Δημοκρατία ν. Ματθαίου (1990) 3 Α.Α.Δ. 2452· Παπακυριακού κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 65 και Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 490.)

 

Εξετάζοντας τα όσα έχουν τεθεί ενώπιόν μου, καταλήγω ότι, στην παρούσα περίπτωση, δικαιολογείται η συνέχιση της προσφυγής.  Το γεγονός και μόνο ότι υπάρχει, όπως δέχεται, άλλωστε, και ο Επίτροπος, διαφορά μεταξύ του περιθωρίου κέρδους που οι αιτητές καθόρισαν και αυτού που τους επεβλήθη με την προσβαλλόμενη απόφαση πιθανολογεί την ύπαρξη ζημιάς. 

 

Σ' ό,τι αφορά την ουσία της προσφυγής, είχα την ευκαιρία να μελετήσω την απόφαση στην Προσφυγή Αρ. 977/06, με το περιεχόμενο της οποίας και συμφωνώ.  Ο Επίτροπος δεν είχε εξουσία να αποφασίσει, με βάση τα ΄Αρθρα 12 και 17 της Κ.Δ.Π. 564/03, αφού το Διάταγμα αυτό κρίθηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Α.ΤΗ.Κ. ν. Επιτρ. Ρύθμισης Τηλεπικ. & Ταχυδρομείων (2008) 3 Α.Α.Δ. 502 ότι εκδόθηκε καθ' υπέρβαση των αρμοδιοτήτων και εξουσιών που του παρέχει ο Νόμος. 

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα υπέρ των αιτητών, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή. 

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.

 

 

 

 

                                                                         Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                                      Δ.

 

 

/ΜΠ