ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Χ΄΄ ΑΓΑΠΙΟΥ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Ή ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ κ.α, Υπόθεση Αρ. 826/2009, 21 Δεκεμβρίου 2010

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση 1, ημερ. 9.3.09, να απορρίψουν την ιεραρχική προσφυγή του εναντίον της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση 2, να επιβάλουν τους όρους 14 και 61 κατά τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας στον αιτητή, η οποία γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 21.1.09, είναι άκυρη και στερείται εννόμου αποτελέσματος.

Οι τρεις βασικές εισηγήσεις του αιτητή είναι:

(α) Ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε με πλάνη περί το νόμο.

(β) Ότι λήφθηκε με πλάνη περί τα πράγματα, και

(γ) Ότι είναι μη επαρκώς αιτιολογημένη.

Οι καθ΄ ων η αίτηση στην ένσταση τους ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε καθόλα νόμιμα και ορθά, ότι είναι αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ότι είναι επαρκώς αιτιολογημένη. Οι όροι 14 και 61 που επιβλήθηκαν στον αιτητή κατά τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας την οποίαν αυτός είχε ζητήσει, ήταν εντός των πλαισίων του νόμου. Εν πάση όμως περιπτώσει, σύμφωνα με τους καθ΄ ων η αίτηση, ο αιτητής δεν μπορεί, με την προσφυγή του, να μην προσβάλλει εξολοκλήρου τη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας αλλά μόνο τους όρους 14 και 61. Αυτό δεν είναι επιτρεπτό, δυνάμει του άρθρου 25(2) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, όπως ερμηνεύθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οι καθ΄ ων η αίτηση παραπέμπουν συναφώς στην υπόθεση Κυπριακό Διυλιστήριο Πετρελαίου Λτδ ν. Δήμου Λάρνακας (2000) 3 Α.Α.Δ. 345.

Τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της υπόθεση είναι τα εξής:

Ο αιτητής είναι ο ιδιοκτήτης των τεμαχίων 270 και 272 του Φυλ./Σχ. XXXV.19 στο χωριό Χόλι της επαρχίας Πάφου για τα οποία εκδόθηκε πολεοδομική άδεια με αρ. ΠΑΦ/00270/2007 ημερ. 28.9.2007. Τα τεμάχια αυτά βρίσκονται σε οικιστική ζώνη και διέπονται από τις πρόνοιες της Πολιτικής 9(Γ) (α) 1(α) της Δήλωσης Πολιτικής που αφορά σε οικιστική ανάπτυξη στις πολεοδομικές ζώνες «Η» και «Π», όπως είναι η προκείμενη. Στις 14.2.2007 ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για πολεοδομική άδεια για την ανέγερση κατοικίας με κολυμβητική δεξαμενή και περίφραξη στα προαναφερόμενα τεμάχια. Τον Αύγουστο του 2007 αρμόδιος τεχνικός διενήργησε επιτόπια έρευνα για να διαπιστώσει την επί τόπου κατάσταση και ειδικότερα για να εκπονήσει σχέδιο οδικού δικτύου της περιοχής, η οποία αν και εμπίπτει στο όριο ανάπτυξης, δηλαδή σε οικιστική ζώνη, είναι περίκλειστη. Μετά από πλήρη μελέτη η Πολεοδομική Αρχή, στις 28.9.2007, χορήγησε τη ζητούμενη πολεοδομική άδεια, με όρους, μεταξύ των οποίων και οι προαναφερόμενοι όροι 14 και 61, που προνοούσαν την παραχώρηση τμήματος των υπό ανάπτυξη τεμαχίων για διάνοιξη δημόσιου δρόμου (αδιεξόδου) στα ανατολικά σύνορα των τεμαχίων. Ο αιτητής στη συνέχεια υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή κατά της επιβολής των όρων 14 και 61, «για παραχώρηση ρυμοτομίας στα εν λόγω τεμάχια», όπως αναγράφεται στην ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση. Αρμόδια Υπουργική Επιτροπή σε συνεδρία της ημερ. 9.3.2009, αφού εξέτασε τα γεγονότα, αποφάσισε να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή κρίνοντας ότι η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής είναι σύμφωνη με τις σχετικές πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής. Η απορριπτική απόφαση κοινοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή ημερ. 21.4.2009 και προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή.

Στην απορριπτική απόφαση αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή, αφού εξέτασε τα πραγματικά γεγονότα και νομικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την υποβληθείσα αίτηση και αφού ζήτησε και πήρε τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, των εμπλεκομένων τμημάτων και υπηρεσιών και αφού μελέτησε τους λόγους που επικαλέστηκε ο αιτητής, αποφάσισε να απορρίψει την ιεραρχική του προσφυγή «κρίνοντας ότι η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής να επιβάλει τους όρους με αρ. (14) και (61) κατά τη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας με αρ. ΠΑΦ/00270/2007, είναι ορθή και σύμφωνη με την Πολεοδομική Νομοθεσία και τις σχετικές πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής.»

Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:

1. Με τον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών (Τροποποιητικό) Νόμο του 1978 (Ν 24/78) προστέθηκαν, μεταξύ άλλων, η παράγραφος (δ) στο άρθρο 8 και η υποπαράγραφος (xiii) στην παράγραφο (β) του Εδαφίου 1 του άρθρου 9. Η πρώτη πρόνοια προνοεί ότι πριν την έκδοση της σχετικής αδείας, δυνάμει του άρθρου 3 του νόμου, η αρμόδια Αρχή μπορεί να απαιτήσει την παρουσίαση σχεδίων και υπολογισμών ή να ζητήσει περιγραφή της προτιθέμενης εργασίας και επιπλέον να ζητήσει και τροποποίηση των σχετικών σχεδίων και υπολογισμών, «επί τω σκοπώ διασφαλίσεως της περαιτέρω βελτιώσεως του οδικού δικτύου της περιοχής». Στη δεύτερη περίπτωση, και πάλι κατά την έκδοση αδείας δυνάμει του άρθρου 3 του νόμου, η αρμόδια Αρχή έχει εξουσία να επιβάλει όρους στην άδεια οικοδομής με σκοπό τη διεύρυνση, συνέχιση και κατασκευή οδικού δικτύου σε κατάλληλες περιπτώσεις. Έχει αποφασιστεί νομολογιακά ότι «αναφορικά με τις άδειες οικοδομής, εκτός σε περιπτώσεις μικρών αναπροσαρμογών για υφιστάμενο οδικό δίκτυο, το άρθρο 8 (δ) εφαρμόζεται μόνο σε συνδυασμό με τα άρθρα 12 και 13, δηλαδή η ύπαρξη έγκυρου ρυμοτομικού σχεδίου είναι αναγκαία προϋπόθεση (Δέστε: Χριστοδούλου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 1103). Αναφορικά με το άρθρο 9(1) (β) (xiii) του Κεφ. 96, όπως τροποποιήθηκε, δέστε την υπόθεση Paphos Plantations (SMK) Ltd v. Republic (1985) 3(D) C.L.R. 2745, στην οποίαν αποφασίστηκε ότι η πρόνοια εκείνη πρέπει να εφαρμόζεται υπό το φως του άρθρου 23 του Συντάγματος και δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις πρόνοιες των άρθρων 12 και 13 του Νόμου, σε σχέση με ρυμοτομία.

2. Όροι που τίθενται για την έκδοση πολεοδομικής άδειας, αναφορικά με ρυμοτομία, προϋποθέτουν την εκπόνηση και δημοσίευση ρυμοτομικής μελέτης. Ελλείψει δημοσιευμένου ρυμοτομικού σχεδίου η απόφαση επιβολής όρων αναφορικά με ρυμοτομία καθίσταται άκυρη (Δέστε: την πρωτόδικη απόφαση στην Αυγουστή κ.α. ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 484). Στην υπόθεση εκείνη παρατηρήθηκε ότι γενικές πρόνοιες πολιτικής, του Τοπικού Σχεδίου, δυνάμει των οποίων ζητείται η παραχώρηση γης από την υπό ανάπτυξη ιδιοκτησία, για τους σκοπούς του οδικού δικτύου και αναλυτικότερα για τη διάνοιξη, διεύρυνση ή συνέχιση υφιστάμενου δρόμου, δεν σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητη η κατάρτιση και δημοσίευση ρυμοτομικού σχεδίου σύμφωνα με τα άρθρα 10 και 11 του Ν 90/72. Στην παρούσα υπόθεση είναι αδιαμφισβήτητο ότι δεν υπήρχε δημοσιευμένο έγκυρο ρυμοτομικό σχέδιο.

3. Το ζήτημα του δικαιώματος προσβολής όχι της χορήγησης πολεοδομικής άδειας, εξ ολοκλήρου, αλλά δύο μόνο συγκεκριμένων όρων της, εξαρτάται από το κατά πόσον η πολεοδομική άδεια τελούσε υπό την αίρεση των όρων εκείνων ή οποιουδήποτε απ΄ αυτούς. Εάν η άδεια τελούσε υπό την αίρεση των όρων τότε οι όροι δεν μπορούν να προσβληθούν χωρίς την προσβολή της χορήγησης ολόκληρης της πολεοδομικής άδειας. Αν όμως οι όροι είναι αυτοτελείς και η διαγραφή τους αφήνει άθικτο τον κορμό της άδειας τότε οι όροι μπορούν να αναθεωρηθούν, και εφόσον κριθούν έκνομοι να απαλειφθούν χωρίς να εκθεμελιώνεται η ίδια η άδεια (Δέστε: ΄Επαρχος Λευκωσίας κ.α. ν. Μόδεστου κ.α. (1996) 3 Α.Α.Δ. 256 και Κυπριακό Διυλιστήριο Πετρελαίου Λτδ ν. Δήμου Λάρνακας (2000) 3 Α.Α.Δ. 345). Στην προκείμενη περίπτωση οι όροι 14 και 61, θεωρώ ότι, δεν συνιστούν αίρεση για την έκδοση της πολεοδομικής άδειας αλλά ότι είναι αυτοτελείς, εφόσον είναι οι μόνοι όροι που αφορούν στην παροχή μέρους των τεμαχίων του αιτητή για την δημιουργία οδικού δικτύου. Όλοι οι υπόλοιποι όροι της πολεοδομικής άδειας δεν σχετίζονται με αυτό το ζήτημα αλλά με την ίδια την οικοδομή. Επομένως κρίνω ότι ο αιτητής είχε δικαίωμα να προσβάλει την επιβολή των δύο όρων, μόνο.

4. Οι καθ΄ ων η αίτηση θεώρησαν τα δύο τεμάχια του αιτητή, 270 και 272, ως ενιαίο τεμάχιο και υπολόγισαν την έκταση της ζητούμενης, για σκοπούς οδικής ανάπτυξης, γης, με βάση το ενιαίο εμβαδόν των δύο τεμαχίων. Εάν όμως λάμβαναν υπόψη μόνο το τεμάχιο 270, για το οποίον δόθηκε η πολεοδομική άδεια για ανέγερση της κατοικίας του αιτητή, θα κατέληγαν σε διαφορετικό συμπέρασμα ως προς το ποσοστό του εμβαδού του τεμαχίου 270 του οποίου ζητήθηκε η παραχώρηση για σκοπούς οδικής ανάπτυξης. Κατά την εκτίμηση μου, οι καθ΄ ων η αίτηση όφειλαν να είχαν υπολογίσει το ποσοστό του εμβαδού μόνο από το τεμάχιο 270 (στο οποίο θα ανεγειρόταν η οικοδομή) για να συμπεράνουν την αναλογία του ζητούμενου, από το εναπομείναν μέρος.

5. Προκύπτει από τα προαναφερόμενα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε με πλάνη και ως προς τα γεγονότα και ως προς το νόμο και επομένως είναι νομικά μεμπτή. Επιπρόσθετα όμως θεωρώ ότι δεν παρέχεται και επαρκής αιτιολογία εφόσον το μόνο που αναγράφεται σ΄ αυτήν είναι ότι απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή επειδή κρίθηκε ότι η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής να επιβάλει τους όρους 14 και 61 κατά τη χορήγηση της πολεοδομικής άδειας ήταν σύμφωνη με την πολεοδομική νομοθεσία και τις πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής. Όμως αυτή η αιτιολογία δεν απαντούσε, κατά την εκτίμηση μου, στο θέμα που έθετε ο αιτητής στην ιεραρχική προσφυγή του αναφορικά με τη σκοπιμότητα της δημιουργίας δημοσίου δρόμου ο οποίος θα περνούσε από τα τεμάχια του αιτητή και θα κατέληγε σε γκρεμό 60 μέτρων. Δεν απαντούσε ακόμα στο ερώτημα του αιτητή αναφορικά με τη σκοπιμότητα του να περνά δημόσιος δρόμος μόλις 3 μέτρα από την πόρτα της οικίας του αλλά ούτε και απαντούσε στην παρατήρηση του ότι ο ίδιος είχε ήδη παραχωρήσει γη 800 τ.μ. από το τεμάχιο του 264, στην ίδια περιοχή, για δημόσιο δρόμο και μάλιστα δωρεάν.

Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ την προσβαλλόμενη απόφαση ως υποκείμενη σε ακύρωση. Επομένως εκδίδεται απόφαση ως η παράγραφος Α του αιτητικού. Έξοδα €1.200.-, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, υπέρ του αιτητή.

Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,

Δ.

/ΕΑΠ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία