ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 118/2008)

 

13 Δεκεμβρίου, 2010

 

[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΕΥΑ ΤΣΙΗΣΣΙΟΥ,

 

Αιτήτρια,

 

ν.

 

ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ, ΛΑΡΝΑΚΑ,

 

Καθ΄ων η αίτηση.

 

ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡ. 13.1.2009

 

ΕΥΑ ΤΣΙΗΣΣΙΟΥ,

 

Αιτήτρια,

 

ν.

 

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,

 

Καθ΄ων η αίτηση.

 

_______________

 

Α. Λάντος, για την Αιτήτρια.

Ελ. Κλεόπα (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.

________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.:  Η αιτήτρια αξιώνει ακύρωση της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση ημερομηνίας 12.11.2007, με την οποία απορρίφθηκε αίτησή της για χορήγηση πολεοδομικής άδειας σε τεμάχιο ιδιοκτησίας της στο Δήμο Παραλιμνίου.  Οι θεραπείες που στρέφονταν εναντίον του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου αποσύρθηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, με αποτέλεσμα ενώπιόν μου να παραμένουν μόνο οι αξιώσεις για τις θεραπείες (Α) και (Β) που αφορούν την απορριπτική απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση αναφορικά με την πολεοδομική άδεια.  Για το λόγο αυτό θα πρέπει να απορριφθεί η προδικαστική ένσταση την οποία υπέβαλαν οι καθ΄ων η αίτηση για προσβολή με την παρούσα προσφυγή δύο πράξεων, κατά παράβαση των δικονομικών και νομολογιακών κανόνων.

 

Η αιτήτρια, η οποία είναι ιδιοκτήτρια τεμαχίου στο Δήμο Παραλιμνίου, υπέβαλε αίτηση στην πολεοδομική αρχή Αμμοχώστου στις 27.2.2007, για εξασφάλιση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση κατοικίας.  Η αίτηση απορρίφθηκε στις 12.11.2007, για τέσσερις λόγους οι οποίοι περιγράφονται στο Παράρτημα Γνωστοποίησης ΄Αρνησης Χορήγησης Πολεοδομικής ΄Αδειας.  Παραβιάζονταν οι πρόνοιες συγκεκριμένων παραγράφων του Κεφ. 10 του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου.

 

Η επιχειρηματολογία της παρούσας προσφυγής ουσιαστικά περιστρέφεται γύρω από το βασικό ισχυρισμό της αιτήτριας ότι παρανόμως ή λανθασμένα η αίτησή της εξετάστηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, ήτοι με βάση τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου. Όπως υποστηρίζει, οι καθ΄ ων η αίτηση όφειλαν να εξετάσουν την αίτησή της με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά την ημερομηνία υποβολής της, δηλαδή στις 27.2.2007, όπου για το Δήμο Παραλιμνίου ίσχυε η δήλωση πολιτικής και οι πολεοδομικές ζώνες, όπως αυτές είχαν δημοσιευθεί από το 1981.

 

Οι καθ΄ων η αίτηση στην ένστασή τους αναφέρονται σε σχετική γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα για αιτήσεις που εκκρεμούσαν ενώπιον της πολεοδομικής αρχής κατά την ημερομηνία δημοσίευσης νέων σχεδίων ανάπτυξης, σύμφωνα με την οποία εφ΄ όσον οι αιτήσεις ήταν πλήρεις και ολοκληρωμένες και δεν ήταν αντικειμενικά δυνατόν να ληφθεί απόφαση σε εύλογο χρόνο πριν τη δημοσίευση των νέων σχεδίων, η απόφαση θα πρέπει κατά κανόνα να ληφθεί με βάση το νέο νομικό καθεστώς.  Με βάση τις πρόνοιες του κανονισμού 5(2) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμών του 1990, Κ.Δ.Π. 55/1990, ως εύλογος χρόνος καθορίζεται η πάροδος τριών μηνών από την ημερομηνία λήψης της αίτησης ή μεγαλύτερη προθεσμία ανάλογα με τα δεδομένα ή και την περιπλοκότητα που χαρακτηρίζουν την κάθε αίτηση. Η συγκεκριμένη αίτηση, σύμφωνα πάντα με τους καθ΄ ων η αίτηση, μελετήθηκε με βάση τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου, αφού ο εύλογος χρόνος των τριών μηνών για λήψη της απόφασης από την πολεοδομική αρχή έληγε στις 27.5.2007, δηλαδή μετά την ημερομηνία δημοσίευσης του Σχεδίου στις 5.4.2007.

 

Η αιτήτρια αντιτείνει αναφορικά με τον εύλογο χρόνο ότι στην παρούσα περίπτωση δεν ισχύουν τα πιο πάνω.  Οι καθ΄ ων η αίτηση όφειλαν σύμφωνα με το ΄Αρθρο 29 του Συντάγματος, να απαντήσουν εντός της προθεσμίας των 30 ημερών, χρονικό περιθώριο που, κατά τη γνώμη της, ήταν ικανοποιητικό και αρκετός χρόνος για να απαντήσει η αρμόδια αρχή σε ένα απλό θέμα, όπως ήταν το δικό της, η ανέγερση δηλαδή μιας απλής κατοικίας που το μέγεθός της δεν ξεπερνούσε τα 150 τ.μ.  Παραπέμπει επίσης και στο άρθρο 35 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, Ν.158(Ι)/1999, για να υπογραμμίσει την υποχρέωση της αρμόδιας αρχής να απαντά μέσα στην προθεσμία των 30 ημερών, όταν η λήψη της απόφασης είναι εφικτή μέσα στην πιο πάνω προθεσμία, λαμβανομένων υπ΄ όψιν όλων των περιστατικών της υπόθεσης.

 

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής, που η αιτήτρια προσπαθεί να εφαρμοστούν στη δική της περίπτωση, είναι συγκριτικά ευνοϊκότερες από το Τοπικό Σχέδιο.  Σύμφωνα με το Τοπικό Σχέδιο η αιτήτρια δεν μπορεί να εξασφαλίσει πολεοδομική άδεια γιατί το εμβαδόν του κτήματός της είναι μικρότερο των 4.000 τ.μ. και η μόνη χρήση που της απομένει για το συγκεκριμένο τεμάχιο, σύμφωνα με το Τοπικό Σχέδιο είναι η αγροτική.

 

Η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.  Στο άρθρο 9 του Ν.158(Ι)/1999, προβλέπεται ότι όταν διοικητικό όργανο πρόκειται να εκδώσει πράξη ύστερα από αίτηση, βασίζεται στο νομοθετικό καθεστώς που ισχύει κατά το χρόνο έκδοσης της πράξης, ανεξαρτήτως αν αυτό ήταν διαφορετικό κατά το χρόνο υποβολής της σχετικής αίτησης. Όταν η διοίκηση, έπειτα από πάροδο εύλογου χρόνου, παραλείπει να προβεί στην εξέταση της αίτησης, λαμβάνεται υπ΄ όψιν το καθεστώς που ίσχυε κατά το τέλος της εκπνοής του εύλογου χρόνου.  Το άρθρο 10 του ίδιου νόμου καθορίζει ότι το διοικητικό όργανο πρέπει να ασκεί την αρμοδιότητά του εντός εύλογου χρόνου, του οποίου ο προσδιορισμός εξαρτάται από τις εκάστοτε ειδικές συνθήκες.

 

Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι η αίτηση της αιτήτριας ημερομηνίας 27.2.2007 που εκκρεμούσε ενώπιον της πολεοδομικής αρχής προς εξέταση κατά την ημέρα έναρξης ισχύος του νέου νομοθετικού καθεστώτος του Τοπικού Σχεδίου Δήμου Παραλιμνίου, δηλαδή στις 5.4.2007, με βάση την Α.Δ.Π. 274/07 έπρεπε να εξεταστεί και αποφασιστεί με βάση το νέο νομοθετικό καθεστώς, ήτοι το Τοπικό Σχέδιο Δήμου Παραλιμνίου, παρ΄ όλον ότι η απορριπτική απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση ελήφθη στις 12.11.2007. Η αίτηση της αιτήτριας υποβλήθηκε κατά παρέκκλιση του Σχεδίου Ανάπτυξης και η αιτούμενη ανάπτυξη ήταν ασυμβίβαστη με τις πρόνοιες του ισχύοντος σχεδίου.  Εξ  άλλου, όπως και η ίδια η αιτήτρια παραδέχεται στη γραπτή της αγόρευση, κατά το χρόνο υποβολής της αίτησής της δεν είχε ικανοποιητική προσπέλαση από δημόσιο δρόμο προς το κτήμα της.  Το δικαίωμα διάβασης που διατηρούσε ενεγράφη προς όφελος του κτήματός της στις 29.8.2007, αρκετά αργότερα δηλαδή της έναρξης ισχύος του  Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου.

 

Όπως έχει μάλιστα νομολογηθεί αναφορικά με τις άδειες οικοδομής και κατ΄ ανάλογο τρόπο και τις πολεοδομικές άδειες, το κύρος της διοικητικής πράξης κρίνεται με βάση το νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά το χρόνο της έκδοσής τους.  Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση όταν υπάρχει καθυστέρηση για την οποία ευθύνεται η διοίκηση έτσι ώστε αυτή να μην ενήργησε μέσα σε εύλογο χρόνο, οπόταν ισχύον δίκαιο είναι εκείνο το οποίο ίσχυε κατά το χρόνο που έπρεπε να ληφθεί η προσβαλλόμενη απόφαση (Δημοτική Επιτροπή Αγίου Δομετίου ν. Χριστοφόρου κ.α. (1994) 3 Α.Α.Δ. 434).

 

Είναι προφανές ότι ο χρόνος που μεσολάβησε μεταξύ της υποβολής της αίτησης στις 27.2.2007 και της έκδοσης της απορριπτικής απόφασης των καθ΄ων η αίτηση στις 12.11.2007 δεν μπορεί να θεωρηθεί μεγάλος ή μη εύλογος.  Εν πάση περιπτώσει, ο χρόνος από τις 27.2.2007 μέχρι τις 5.4.2007, ημερομηνία κατά την οποία τέθηκε σε ισχύ το νέο Τοπικό Σχέδιο Παραλιμνίου, ένας περίπου μήνας, δεν μπορεί να θεωρηθεί μεγάλος, ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει επιδειχθεί ιδιαίτερη καθυστέρηση από πλευράς διοίκησης για εξέταση της αίτησής της.

 

Εκ των πραγμάτων η διοίκηση ήταν δεσμευμένη να ενεργήσει με βάση το νέο ισχύον νομικό καθεστώς του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου και ορθά η αίτηση απορρίφθηκε για τους τέσσερις λόγους που καταγράφονται στην προσβαλλόμενη απόφαση.  Όπως επεξηγείται, σημειώνονται παραβιάσεις των προνοιών του Κεφ. 10 του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου.  Οι παραβιάσεις αυτές είναι ότι το εμβαδόν του προτεινόμενου προς ανάπτυξη τεμαχίου είναι μικρότερο του προβλεπομένου, δεν διαθέτει προσπέλαση από εγγεγραμμένο δημόσιο δρόμο πλάτους τουλάχιστον 4 μέτρων ή δικαίωμα διόδου το οποίο να καταλήγει σε εγγεγραμμένο δημόσιο δρόμο, ενώ δεν γίνεται πρόνοια για παραχώρηση ποσοστού 20% του καθαρού εμβαδού για σκοπούς δημιουργίας ανοικτού δημόσιου χώρου πρασίνου.  Τέλος, το ποσοστό κάλυψης και ο συντελεστής δόμησης της προτεινόμενης για άδεια ανάπτυξης είναι μεγαλύτεροι από τον προβλεπόμενο.

 

Ως προς την αναφορά της αιτήτριας στο ΄Αρθρο 29 του Συντάγματος, αρκεί παραπομπή στην υπόθεση Δημοτική Επιτροπή Αγίου Δομετίου ν. Χριστοφόρου κ.α., ανωτέρω, όπου αποφασίστηκε ότι το ΄Αρθρο 29 του Συντάγματος δεν τυγχάνει εφαρμογής σε περιπτώσεις όπου ο διοικούμενος υποβάλλει αίτηση για να τύχει κάποιας άδειας, όπως π.χ. άδεια οικοδομής, ανόρυξης φρέατος, λατόμευσης κλπ.

 

Η προσφυγή απορρίπτεται, με €1.400 έξοδα εναντίον της αιτήτριας.

 

 

Φρ. Νικολαΐδης, Δ.

 

 

 

 

 

 

/ΜΔ

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο