ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 112/2007 )

 

13 Δεκεμβρίου, 2010

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  146  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΑΝΤΕΝΝΑ  ΛΙΜΙΤΕΔ,

Αιτητές,

ν.

 

ΑΡΧΗΣ  ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ  ΚΥΠΡΟΥ,

Καθ' ης η Αίτηση.

________________________

 

Γιώργος Βαλιαντής, για Λ. Παπαφιλίππου, για τους Αιτητές.

Θάλεια Ραφτοπούλου (κα), για Αλέκο Ευαγγέλου, για την Καθ' ης η Αίτηση.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Οι αιτητές, με την παρούσα προσφυγή, αμφισβητούν τη νομιμότητα της απόφασης της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, (η «Αρχή»), ημερομηνίας 3/7/2006, με την οποία τους επιβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο συνολικού ύψους Λ.Κ.10.250,00, για παραβιάσεις των ΄Αρθρων 33(2)(η) και 34(2) του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998, (Ν. 7(Ι)/98), (όπως τροποποιήθηκε), (ο «Νόμος») και της παραγράφου ΣΤ.3 του Κώδικα Διαφημίσεων, Τηλεμπορικών Μηνυμάτων και Προγραμμάτων Χορηγίας, του Παραρτήματος ΙΧ των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000, (Κ.Δ.Π. 10/2000), (ο «Κώδικας»).

 

Σύμφωνα με το ΄Αρθρο 33(2) του Νόμου, το οποίο ρυθμίζει τη μετάδοση διαφημίσεων και μηνυμάτων τηλεμπορίας από τους τηλεοπτικούς σταθμούς:-

 

«(2)  Η μετάδοση διαφημίσεων και μηνυμάτων τηλεμπορίας από το σταθμό πρέπει να συνάδει ή, ανάλογα με την περίπτωση, να μην παραβιάζει τις πιο κάτω διατάξεις:

 

...............................................................................................................

 

(στ)  Στις εκπομπές που αποτελούνται από αυτόνομα μέρη, στις αθλητικές εκπομπές και στα γεγονότα και θεάματα ανάλογης διάρθρωσης που περιλαμβάνουν διαλείμματα, η διαφήμιση και η τηλεμπορία μπορεί να παρεμβάλλονται μόνο μεταξύ των μερών ή στα διαλείμματα.

 

..............................................................................................................

 

 (η)  ΄Οταν παρεμβάλλονται διαφημίσεις ή τηλεμπορικά μηνύματα σε εκπομπές άλλες από εκείνες που προβλέπονται στην παράγραφο (στ), πρέπει να παρέχεται διάστημα είκοσι τουλάχιστο λεπτών μεταξύ δύο διαδοχικών διακοπών κατά τη διάρκεια της εκπομπής.»

 

 

 

Το ΄Αρθρο 34(2) του Νόμου ορίζει τα ακόλουθα:-

 

«(2)  Η αναλογία του χρόνου μετάδοσης διαφημιστικών μηνυμάτων και μηνυμάτων τηλεμπορίας μέσα σε κάθε δεδομένη ωρολογιακή ώρα δεν πρέπει να υπερβαίνει το 20%.»

 

 

 

Η παράγραφος ΣΤ.3 του Κώδικα προβλέπει τα ακόλουθα:-

 

«3.  Διακοπές στο ενδιάμεσο προγράμματος

 

Οι διακοπές στο ενδιάμεσο προγράμματος για διαφημίσεις, τηλεμπορία και αναγγελίες προσεχών τηλεοπτικών εκπομπών (trailers)  δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα 3½ λεπτά.»

 

 

 

Η Αρχή, στα πλαίσια αυτεπάγγελτης έρευνας, έθεσε ενώπιον των αιτητών, με επιστολή της ημερομηνίας 24/9/2004, 41 διερευνώμενες παραβάσεις των πιο πάνω νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων, οι οποίες σημειώθηκαν σε διάφορες ημερομηνίες μεταξύ 16/5/2004 και 31/5/2004.  Αφορούσαν διακοπές κατά τη διάρκεια μετάδοσης των εκπομπών "Fame Story 2 in Concert" τα «Νέα του ΑΝΤ-1», "Fame Story 2" και "Fame Story 2 Highlights" για μετάδοση διαφημίσεων, μηνυμάτων τηλεμπορίας ή/και αναγγελιών προσεχών εκπομπών (trailer) μεγαλύτερης από την επιτρεπόμενη στις πιο πάνω πρόνοιες διάρκειας και συχνότητας.

 

Οι αιτητές απάντησαν με επιστολή ημερομηνίας 4/10/2004, με την οποία ισχυρίζονταν ότι η συγκρότηση, η σύνθεση, καθώς και η άσκηση των εξουσιών και αρμοδιοτήτων της Αρχής στερείτο νομικού ερείσματος.  Τελικά και αφού η Αρχή απέστειλε νέα ειδοποίηση, ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου των αιτητών παρέστη κατά τη συνεδρία της Αρχής  ημερομηνίας 19/9/2005, κατά την οποία άρχισε η εξέταση της υπόθεσης και ανέφερε ότι η εκπομπή "Fame Story in Concert" προβαλλόταν άμεσα μέσω διασυνοριακής σύνδεσης.  Επιπρόσθετα, δήλωσε ότι το θέμα των πιθανών παραβάσεων της παραγράφου ΣΤ.3 του Κώδικα ήταν αντικείμενο εφέσεων που εκκρεμούσαν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου και, γι' αυτό το λόγο, ζήτησε από την Αρχή την αναβολή λήψης απόφασης, εν αναμονή του αποτελέσματος των εφέσεων.  Αναφορικά με τις παραβάσεις του ΄Αρθρου 33(2)(η) του Νόμου, παρέπεμψε σε απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων - (C-6/98) - και στην Οδηγία 89/552/ΕΟΚ της 3ης Οκτωβρίου 1989.  Οι θέσεις των αιτητών υποβλήθηκαν, στη συνέχεια, και γραπτώς.

 

Η εξέταση της υπόθεσης συνεχίστηκε στις 28/9/2005, στην παρουσία του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου και των δικηγόρων των αιτητών.  Κατά την εν λόγω συνεδρία, η Αρχή, σε πολυσέλιδη απόφασή της, κατέληξε ότι:-

 

(α)  Σε οκτώ από τις εξεταζόμενες περιπτώσεις υπήρξε παράβαση του ΄Αρθρου 33(2)(η) του Νόμου, γιατί το διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών εκπομπών ήταν μικρότερο από 20΄00΄΄ εκπομπής.

 

(β)  Σε μία από τις περιπτώσεις σημειώθηκε παράβαση του ΄Αρθρου 34(2) του Νόμου, γιατί η αναλογία του χρόνου μετάδοσης διαφημιστικών μηνυμάτων και μηνυμάτων τηλεμπορίας μέσα σε κάθε δεδομένη ωρολογιακή ώρα υπερέβαινε το 20%· και

 

(γ) Στις υπόλοιπες 32 περιπτώσεις διαπιστώθηκε παράβαση της παραγράφου ΣΤ.3 του Κώδικα, γιατί οι διακοπές που σημειώθηκαν είχαν διάρκεια πέραν των 3½ λεπτών.

 

Η Αρχή απέρριψε τη θέση των αιτητών ότι η εκπομπή "Fame Story in Concert" συνιστούσε διασυνοριακή μετάδοση, επικαλούμενη τις διατάξεις της Οδηγίας 89/552/ΕΟΚ και τις σχετικές πρόνοιες του Νόμου.  Αναφορικά με τις παραβάσεις της παραγράφου ΣΤ.3 του Κώδικα επεσήμανε την ύπαρξη πρωτόδικης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αντίθετης, βέβαια, με άλλη, επίσης πρωτόδικη, που είχε κηρύξει ως ultra vires τη συγκεκριμένη ρύθμιση, την οποία επικαλούνταν οι αιτητές στις γραπτές παραστάσεις τους.  Tην άποψη των αιτητών ότι το ΄Αρθρο 33(2)(η) του Νόμου θα έπρεπε να ερμηνευθεί υπό το φως των ευρημάτων του Δ.Ε.Κ. στην Υπόθεση C-6/98 δεν την αποδέχτηκε, τονίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει είτε από τις πρόνοιες της Οδηγίας 89/552/ΕΟΚ και τις αντίστοιχες του Νόμου είτε από τις βασικές αρχές που διέπουν τη ρύθμιση της συχνότητας και διάρκειας διαφημιστικών μηνυμάτων.

 

Στη συνέχεια, η Αρχή κάλεσε τους αιτητές να υποβάλουν απόψεις για σκοπούς επιβολής κυρώσεων.  Αυτοί, με γραπτές προτάσεις, που υπέβαλαν, ισχυρίστηκαν ότι η σύνθεση της Αρχής - (συνεδρίες 19/9/2005 και 28/9/2005) - έπασχε και, ως εκ τούτου, η απόφαση για τη διαπίστωση των παραβάσεων ήταν παράνομη και θα έπρεπε να ανακληθεί.

 

Η Αρχή, σε νέα συνεδρία της στις 3/7/2006, στην απουσία των αιτητών ή εκπροσώπου τους, οι οποίοι καίτοι κλήθηκαν να παραστούν δεν το έπραξαν γιατί θεωρούσαν την απόφαση της 28/9/2005 παράνομη, απέρριψε τον ισχυρισμό τους για παράνομη σύνθεση, προχώρησε στην επιβολή των επίδικων διοικητικών κυρώσεων και τους ενημέρωσε με επιστολή ημερομηνίας 11/12/2006.

 

Οι αιτητές, για ακύρωση της πιο πάνω απόφασης, ισχυρίζονται ότι αυτή λήφθηκε:-

 

 (α) Κατά παράβαση και εσφαλμένη ερμηνεία των Ευρωπαϊκών Οδηγιών, του Νόμου και του Κώδικα, υπό συνθήκες πραγματικής και νομικής πλάνης και χωρίς δέουσα έρευνα και αιτιολογία.

 

 (β) Κατά παράβαση της προβλεπόμενης στο Νόμο και τους Κανονισμούς διαδικασίας εξέτασης παραβάσεων.

 

 (γ)   Χωρίς αιτιολογία για την εκ πρώτης όψεως παράβαση.

 

 (δ)   Χωρίς να τηρηθούν πλήρη πρακτικά.

 

 (ε)   Χωρίς νόμιμη σύνθεση της Αρχής.

 

(στ) Κατά παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, της αμεροληψίας, και της καλής πίστης.

 

 (ζ)  Κατά παράβαση του ΄Αρθρου 41Β του Νόμου, αφού η Αρχή επέβαλε χωριστές διοικητικές κυρώσεις για τις διάφορες παραβάσεις που σημειώθηκαν την ίδια μέρα.

 

 (η)  Κατά παράβαση του ΄Αρθρου 30.2 του Συντάγματος και του ΄Αρθρου 6(1) της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως διά την προάσπισιν των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών· και

 

 (θ)   Χωρίς αιτιολογία της απόφασης για επιβολή της κύρωσης.

 

Προέχει η εξέταση του ζητήματος της σύνθεσης της Αρχής.  Οι αιτητές αμφισβητούν τη νομιμότητά της, με την εισήγηση ότι, κατά τη συνεδρία Αρ. 33/06 της 3/7/2006, κατά την οποία επιβλήθηκε το διοικητικό πρόστιμο, το μέλος της Αρχής Ανδρέας Κωνσταντινίδης, ενώ ήταν παρόν, αποχώρησε οικειοθελώς, κατά παράβαση του ΄Αρθρου 22 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, (Ν. 158(Ι)/99), και της σχετικής νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

 

Η πλευρά της καθ' ης η αίτηση απορρίπτει τον πιο πάνω ισχυρισμό και εισηγείται ότι η απουσία του συγκεκριμένου μέλους από τις προηγούμενες συνεδρίες της Αρχής, κατά τις οποίες έλαβε χώρα η εξέταση της υπόθεσης, κατέστησε αδύνατη την πλήρη ενημέρωσή του και, ως εκ τούτου, η αποχώρησή του ήταν νόμιμη.  Με την αποχώρησή του, διασφαλίστηκε η ενιαία σύνθεση της Αρχής καθ' όλη τη διάρκεια παραγωγής της διοικητικής απόφασης.

 

Προς υποστήριξη των θέσεών τους και οι δύο πλευρές αναφέρθηκαν σε νομολογία:  Η πλευρά των αιτητών στις Pantelis Kyprianou v. Republic (Public Service Commission) (1976) 3 C.L.R. 210· Mytides v. Republic (1988) 3 C.L.R. 737· ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 671/03, 29/4/04· Μιχαλάκης Ιωαννίδης ν. Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 729/03, 22/2/05· Elma Holdings Ltd. ν. Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 728/03, 14/7/05· Podium Engineering Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 323/04, 5/10/05 και SIGMA RADIO T.V. LTD. v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 390/06, 7/8/07 και η πλευρά των καθ' ων η αίτηση στις SIGMA RADIO T.V. LTD v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 391/06, 13/6/07· ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 2295/06, 20/10/09· ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΤΔ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 170/07, 24/11/09.

 

Σύμφωνα με το ΄Αρθρο 22 του (Ν. 158(Ι)/99):-

 

«22.  Η διαδικασία συζήτησης και λήψης απόφασης για ορισμένο θέμα πρέπει να διεξάγεται από την αρχή μέχρι το τέλος από τα ίδια μέλη του συλλογικού οργάνου.  Αν η διαδικασία παρατείνεται σε περισσότερες συνεδρίες και η σύνθεση του οργάνου μετά την πρώτη συνεδρία αλλάξει με τη συμμετοχή μελών που ήταν απόντα στις προηγούμενες συνεδρίες, το συλλογικό όργανο δεν μπορεί να λάβει έγκυρη απόφαση στην τελευταία συνεδρία, εκτός αν στη συνεδρία αυτή επαναληφθεί από την αρχή η διαδικασία και η συζήτηση που προηγήθηκε.  Αυτό δεν απαιτείται, όταν πρόκειται για απουσία από συνεδρία που ασχολήθηκε με προκαταρκτικά θέματα ή όταν τα μέλη τα οποία λαμβάνουν την τελική απόφαση είναι πλήρως ενημερωμένα σχετικά με όλα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για τη λήψη απόφασης.»

 

 

 

΄Οπως προκύπτει από το πρακτικό της συνεδρίας της Αρχής ημερομηνίας 3/7/2006, ο Α. Κωνσταντινίδης, ενώ ήταν παρών στην έναρξη των εργασιών, αποχώρησε κατά την εξέταση της υπόθεσης και, συγκεκριμένα, «κατά την επιβολή της κύρωσης», γιατί, όπως αναγράφεται σ' αυτό, «... απουσίαζε κατά την εξέταση της υπόθεσης που έγινε στις 28/9/2004[1].».

 

Αποχώρηση που δεν οφείλεται σε αντικειμενικά κωλύματα συμμετοχής είναι νομολογημένο ότι αποστερεί τους αιτητές της δυνατότητας αυτοί να τύχουν κρίσης από το συλλογικό όργανο, όπως αυτό είναι συγκροτημένο κατά τον ουσιώδη χρόνο - (βλ. ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 649/07, 14/7/09).

 

Στην παρούσα περίπτωση, δε φαίνεται  να εφαρμόστηκε η διαδικασία του ΄Αρθρου 22 του Ν. 158(Ι)/99.  Ο Α. Κωνσταντινίδης επέλεξε να αποχωρήσει και ο λόγος που δόθηκε ήταν η απουσία του κατά την εξέταση της υπόθεσης στην προηγούμενη συνεδρία της 28/9/2005.  Οι αναφορές της συνηγόρου της καθ' ης η αίτηση περί αδυναμίας πλήρους ενημέρωσής του δεν επαληθεύονται από τα πρακτικά. Αποτελούν ισχυρισμούς και επιχειρήματα συνηγόρου που δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο κατά την εξέταση της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης - (βλ. Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270).  Η αποχώρησή του οφείλεται στην πεπλανημένη αντίληψή του ότι αυτός, λόγω της απουσίας του, για λόγους υγείας, στις προηγούμενες συνεδρίες, δεν μπορούσε να λάβει μέρος στη συνεδρία της 3/7/2006.

 

Παρόμοιο ζήτημα εξετάστηκε στην εντελώς πρόσφατη απόφαση ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 437/08, 4/10/10 - (Κωνσταντινίδης, Δ.), όπου αναφέρονται τα πιο κάτω, με τα οποία συμφωνώ:-

 

«Οφείλεται εξέταση από το συλλογικό όργανο όπως αυτό είναι συγκροτημένο.  Η μη συμμετοχή Μέλους κατά πλάνη ως προς τη δυνατότητα συμμετοχής, επάγεται παράνομη σύνθεση.  Το ίδιο και η καταχρηστική μη συμμετοχή, προς εξυπηρέτηση αλλότριου σκοπού. (Βλ. Kyprianou (ανωτέρω), Mytides (ανωτέρω), Paschalis (ανωτέρω), Καρακόκκινος κ.α. (ανωτέρω), Κόρτας (ανωτέρω).  Σημειώνω, συναφώς, την ορθή, με όλο το σεβασμό παρατήρηση του Χατζηχαμπή, Δ., στη Σολωμού (ανωτέρω) πως το άρθρο 22 του Ν. 158(Ι)/99 δεν απομακρύνει από τη σταθερή αυτή αρχή της  πάγιας νομολογίας μας.  Η παρούσα δεν αφορά σε καταχρηστική μη συμμετοχή αλλά σε  πλάνη αναφορικά με τη δυνατότητα συμμετοχής.

 

Συζητούμε το θέμα υπό το δεδομένο ότι δεν αποκλειόταν, κατά νόμο ή στη βάση κάποιας αρχής, η συμμετοχή του Α. Κωνσταντινίδη.  ΄Οπως για παράδειγμα εκτίμησα στην Κυριάκος Πιλλάς κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 920/06 ημερομηνίας 4.7.08 αφού θεώρησα πως η απουσία Μέλους από προφορικές εξετάσεις ορισμένων υποψηφίων το απέκλειε οριστικώς και για τις υπόλοιπες, ως θέματος ενιαίου, ανεξάρτητα από το ότι συμπληρώνονται σε περισσότερες από μια συνεδρίες.  Δεν έχει προταθεί οτιδήποτε προς τέτοια κατεύθυνση ούτε και οι υποθέσεις στις οποίες, κάτω από παρόμοια δεδομένα, κρίθηκε νόμιμη η σύνθεση, στηρίχτηκαν σε τέτοια θεώρηση.

 

Με δοσμένη την κατά νόμο δυνατότητα συμμετοχής, υπό τις προϋποθέσεις, βεβαίως, του άρθρου 22, το καίριο ζήτημα αφορά στο λόγο για τον οποίο το Μέλος αποχώρησε και δεν συμμετέσχε.  Εν προκειμένω, στην προβληθείσα αδυναμία ενημέρωσης και σημειώνω πως δεν συζητήθηκε και το ενδεχόμενο επανάληψης της διαδικασίας, που και αυτό αναφέρεται στο άρθρο 22.  Η προβολή αυτού του λόγου εξυπακούει πως στην περίπτωση που θα υπήρχε δυνατότητα πλήρους ενημέρωσης, ο Α. Κωνσταντινίδης θα συμμετείχε. Σ' αυτό το πλαίσιο, το κατά πόσο το θέμα της πρώτης συνεδρίας, εκείνης της 1.6.05, ήταν πράγματι ουσιαστικό σε αντιδιαστολή προς προκαταρκτικό οπότε δεν θα απαιτείτο ενημέρωση, δεν αλλοιώνει την κατάσταση. 

 

Η ρητή εξειδίκευση του λόγου της αποχώρησης δεν είναι δυνατό να παραγνωριστεί ώστε το θέμα να εξεταστεί ανεξάρτητα από αυτήν, στη βάση άλλων ενδεχομένων και σκέψεων επ' αυτών, με αναφορά στη διατήρηση ενιαίας σύνθεσης από την αρχή μέχρι το τέλος.  Συναφώς δεν υποστηρίχτηκε ούτε και στις αποφάσεις που αναφέρθηκαν θεωρήθηκε ότι η συμμετοχή, μετά από πλήρη ενημέρωση, θα ήταν παράνομη.  Είναι δυνατή η διαφοροποίηση της σύνθεσης, με τη συμμετοχή μέλους που δεν συμμετέσχε αρχικώς, αυτό το λέει ρητώς η νομολογία μας και το καταγράφει και το άρθρο 22 και, πλέον, ό,τι απομένει είναι ο οφειλόμενος έλεγχος των δεδομένων κάτω από τα οποία, ως θέμα επιλογής, αποφασίστηκε η αποχώρηση του Μέλους.

 

Δεν εξηγήθηκε γιατί θεωρήθηκε αδύνατη η πλήρης ενημέρωση.  Ούτε και οι καθ' ων η αίτηση ενώπιόν μου, κατά τις διευκρινίσεις, ήταν σε θέση να αναφερθούν σε οτιδήποτε το εξειδικευμένο.  Δικαιολογημένα θα έλεγα.  Την 1.6.05 εξετάστηκαν πορίσματα και αποφασίστηκε προώθηση της υπόθεσης.  Αργότερα η απόφαση, νόμιμη βεβαίως αφού λήφθηκε με απαρτία, ήταν δοσμένη και ασφαλώς υπήρχε δυνατότητα ενημέρωσης ως προς αυτή.  Ασφαλώς δε και ως προς τα πορίσματα που ήταν γραπτά και βρίσκονταν στο φάκελο.  Από εκεί και πέρα ο Α. Κωνσταντινίδης, ως προς τα άλλα που υποβλήθηκαν μετά τη συνεδρία της 1.6.05, ήταν στην ίδια θέση στην οποία βρίσκονταν και τα άλλα Μέλη και, πάντως, δεν ήταν σε σχέση με εκείνα που αποφασίστηκε να μη συμμετάσχει.  Βεβαίως, στην εξήγηση για την αδυναμία συμμετοχής έγινε αναφορά και στο ότι 'οι αποφάσεις για προώθηση υποθέσεων υλοποιούνται το ταχύτερο δυνατό και στην προκείμενη περίπτωση η υπόθεση είχε ήδη προωθηθεί'.  ΄Ομως από την 1.6.05 μέχρι τις 14.2.07 παρήλθαν πέραν των δεκαεννέα μηνών και το ζήτημα δεν αφορά απλώς στο πώς, κάτω από τέτοια δεδομένα, θα μπορούσε να γίνεται λόγος για ταχύτητα.  Αφορά και στο ότι ασφαλώς παρεχόταν δυνατότητα πλήρους ενημέρωσης μέχρι τις 14.2.07.  Σημειώνω ότι οι αιτητές υπέβαλαν τις πρώτες παραστάσεις στις 25.7.05 και τις τελικές, σε σχέση με τη στοιχειοθέτηση των κατηγοριών, στις 25.5.06.  Επομένως, αφού εξ αντικειμένου προκύπτει πως υπήρχε δυνατότητα πλήρους ενημέρωσης, κατά πλάνη αποφασίστηκε η αποχώρηση κατ' επίκληση αδυναμίας ενημέρωσης.  ΄Επεται πως η σύνθεση ήταν παράνομη και στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.  Αυτός ανατρέχει στη ρίζα και δεν δικαιολογείται η εξέταση άλλου θέματος.»

 

 

 

(Βλ., επίσης, ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 1646/07, 4/10/10).

 

Και στην παρούσα περίπτωση, στον Α. Κωνσταντινίδη παρεχόταν η δυνατότητα συμμετοχής στη συνεδρία της 3/7/2006.  Οι συνεδρίες από τις οποίες απουσίαζε για λόγους υγείας απείχαν χρονικά από τη συνεδρία της 3/7/2006, έτσι ώστε ήταν λογικά δυνατή η ενημέρωσή του για τα όσα είχαν ήδη αποφασιστεί και ήταν απαραίτητα για τη λήψη απόφασης, όπως επιβάλλεται.  Η αποχώρησή του έγινε κατά πλάνη ως προς την ύπαρξη αντικειμενικού κωλύματος συμμετοχής.

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει, με €1.200,00 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εάν υπάρχει, υπέρ των αιτητών.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.

 

                                  

 

 

 

                        

                                                               Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                             Δ.

 

/ΜΠ