|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1577/2008)
22 Νοεμβρίου 2010
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΝΙΟΒΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ,
2. ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ,
Αιτητών,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ΄Ων η Αίτηση.
_________
Χρ. Κληρίδης, για τους Αιτητές.
Κ. Μιχαηλίδης, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
_________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Οι Αιτητές προσβάλλουν απόφαση του Δήμου Λευκωσίας για έκδοση πιστοποιητικού τελικής έγκρισης οικοδομικών εργασιών σε γειτονική τους οικοδομή. Ο Δήμος ήγειρε εξ αρχής προδικαστικές ενστάσεις:
1. Ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη εφ΄όσον το μεν πιστοποιητικό εξεδόθη την 20.3.2006 η δε προσφυγή κατεχωρήθη την 6.10.2008.
2. Ότι οι Αιτητές δεν έχουν έννομο συμφέρον υπό την ιδιότητά τους ως γείτονες.
3. Ότι οι Αιτητές δεν μπορούν να προσβάλλουν το πιστοποιητικό τελικής έγκρισης αφού δεν προσέβαλαν την πολεοδομική άδεια.
Ως προς την τρίτη προδικαστική ένσταση, σχετικές είναι άλλες προσφυγές επί των οποίων εξεδόθη και απόφαση κατ΄έφεση - Δήμος Λευκωσίας ν. Νιόβης Παπαϊωάννου κ.α., ΑΕ 65/2006, 16.3.2010. Απεφασίσθη εκεί, με αναφορά στις πάγιες αρχές της νομολογίας, ότι οι Εφεσίβλητοι, εφ΄όσον δεν προσέβαλαν την πολεοδομική άδεια, δεν μπορούσαν να προσβάλλουν την ακολούθως εκείνης εκδοθείσα άδεια οικοδομής, η οποία και αποτελούσε το αντικείμενο των προσφυγών. Η Ολομέλεια απέρριψε λοιπόν τις προσφυγές σε αυτή τη βάση χωρίς να υπεισέλθει στα θέματα που αφορούσαν την ουσία τους, και μάλιστα εξετάζοντας το θέμα αυτεπαγγέλτως ως «θέμα που άπτεται του δικαιοδοτικού πλαισίου του Δικαστηρίου».
Εφ΄όσον το θέμα είχε τελεσιδίκως κριθεί από την Ολομέλεια, εθεωρήθη ορθό να το θέσω ιδιαιτέρως ενώπιον των μερών - αν δεν μπορούσε να προσβάλλετο η άδεια οικοδομής, πόσο μάλλον δεν μπορούσε να προσβάλλεται το πιστοποιητικό τελικής έγκρισης. Δεν διαπιστώνω οτιδήποτε στην επιχειρηματολογία του ευπαιδεύτου συνηγόρου για τους Αιτητές που να διαφοροποιεί τα πράγματα. Καθ΄όσον τα ουσιαστικά παράπονα των Αιτητών ανάγονται σε θέματα που άπτονται της νομιμότητας της πολεοδομικής άδειας και της ακόλουθης άδειας οικοδομής, δεν είναι δυνατό να εισάγονται μέσω προσφυγής που προσβάλλει το πιστοποιητικό τελικής έγκρισης όταν η πολεοδομική άδεια δεν προσεβλήθη και ούτε η άδεια οικοδομής μπορεί να προσβάλλεται. Και τούτο ανεξαρτήτως του ότι το πιστοποιητικό τελικής έγκρισης συνιστά αυτοτελή διοικητική πράξη. Λέγουν οι Αιτητές ότι, παρά ταύτα, μπορούν να διατηρούν έννομο συμφέρον να προσβάλουν το πιστοποιητικό τελικής έγκρισης στο βαθμό που αυτό εξεδόθη πεπλανημένα καθ΄όσον οι οικοδομικές εργασίες δεν έγιναν σύμφωνα με τους καθορισθέντες στις εν λόγω άδειες όρους. Οι εισηγήσεις των Αιτητών όμως οι οποίες γίνονται στην αγόρευση τους δεν έχουν κυρίως αυτή την κατεύθυνση. Ο βασικός λόγος ακύρωσης ο οποίος συζητείται αφορά τις συνέπειες στο πιστοποιητικό τελικής έγκρισης της πρωτόδικης ακύρωσης της άδειας οικοδομής η οποία εφεσιβλήθη με την έφεση 65/2006, με αποτέλεσμα την ανατροπή της ώστε η νομιμότητα της άδειας οικοδομής να απεκατεστάθη. Αλλά και οι υπόλοιπες εισηγήσεις αφορούν την όλη διαδικασία της άδειας οικοδομής. Μόνο στην παράγραφο Δ.2.5 γίνεται ισχυρισμός για μη τήρηση του γενικού όρου 3 «Η ανάπτυξη θα γίνει σύμφωνα με τα σχέδια που εγκρίθηκαν», και του όρου 11 και του όρου 2, δεν βλέπω όμως πως κάτι τέτοιο στοιχειοθετείται, αφού μάλιστα μαρτυρία δεν μπορεί ασφαλώς να προσάγεται μέσω των αγορεύσεων. Σίγουρα οι Αιτητές δεν αποσείουν το βάρος που έχουν να αποδείξουν ότι ο Δήμος νομίμως επιστοποίησε την εκτέλεση των εργασιών σύμφωνα με την άδεια 2421.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Οι Αιτητές θα καταβάλουν €1000 έξοδα στο Δήμο.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π