|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Υπόθεση Αρ. 1240/2006]
17 Νοεμβρίου, 2010
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Αιτητής
ν.
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
2. ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ' ων η αίτηση
Α. Ευσταθίου για τον αιτητή.
Γ. Χατζηχάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους καθ' ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Στις 29.11.02 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας η Γνωστοποίηση με αρ. 1113 για την αναθεώρηση των πολεοδομικών ζωνών της κοινότητας Πισσουρίου της Επαρχίας Λεμεσού. Ο αιτητής, ως ο ιδιοκτήτης του ακινήτου με αρ. εγγραφής 24071, Φ/Σχ. LVIΙ/12, Τεμάχιο 52, τοποθεσία Τράπεζος, ασκώντας τη δυνατότητα που του παρεχόταν, υπέβαλε ένσταση. Το ακίνητό του περιλήφθηκε στη Ζώνη Προστατευόμενου Τοπίου Ζ3, αυτό, όπως υποστήριξε, σήμαινε εκμηδένιση της αξίας του και θεωρούσε ότι έπρεπε να αφαιρεθεί από αυτή. Η ένσταση του απορρίφθηκε και με την προσφυγή επιδιώκει δυο θεραπείες.
Η πρώτη θεραπεία αφορά στη Γνωστοποίηση όπως αυτή δημοσιεύτηκε (ΑΔΠ 1113/2002) και η δεύτερη στην απόρριψη της ένστασης. Δεν έχουν εγερθεί ζητήματα ως προς το παραδεκτό της προσφυγής και δεν χρειάζεται να ασχοληθώ με ιδιαίτερες πτυχές αναφορικά με τις ταξινομήσεις.
Εγκαταλείφθηκαν από τον αιτητή διάφοροι ισχυρισμοί και, πλέον, η συζήτηση αφορούσε σε ό,τι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η ουσία. Τα δεδομένα είναι παραδεκτά και ειδικώς συγκεκριμενοποιήθηκαν και με επεξηγηματικά έγγραφα των στοιχείων του φακέλου που κατατέθηκαν αλλά και με δηλώσεις αναγνώρισης των μερών κατά τις διευκρινίσεις.
Η ένταξη του ακινήτου στη Ζ3 ήταν το αποτέλεσμα της ένταξης του στους «γκρεμμούς Πισσουρίου» οι οποίοι, ως σπάνιο και ιδιαίτερο τοπίο και σημαντικός βιότοπος οφειλόταν να προστατευθεί με βάση τις πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής, ειδικά του Κεφαλαίου 7 που τιτλοφορείται «Προστασία της Φύσης του Τοπίου και των Δασών». Αυτή η Δήλωση Πολιτικής οριστικοποιήθηκε το 1996 (ΑΔΠ 1612/96). Ως προς τα προστατευόμενα τοπία, που ορίζονται ως «περιοχές μεγάλης αισθητικής, οικολογικής, πολιτιστικής ή άλλης αξίας και σημασίας», προβλέφθηκαν ιδιαίτερες ρυθμίσεις, ως συνιστώσες την πολιτική για την προστασία τους. Οι «γκρεμμοί Πισσουρίου» εντάσσονται ρητά στα προστατευόμενα τοπία και, προς προστασία, εντάχθηκαν τότε στην Αγροτική Ζώνη Γ3, με ειδικό περιορισμό προστατευόμενου τοπίου. Αυτό σήμαινε πως ο συντελεστής δόμησης θα ήταν 0.01:1 όπως ακριβώς και τώρα παρά το ότι, πλέον, το ακίνητο εντάχθηκε στη Ζώνη Προστασίας Ζ3. Έχει εξηγηθεί και συμφωνεί σ' αυτό και ο αιτητής πως η κατάσταση όπως αυτή ισχύει σήμερα διαμορφώθηκε από το 1996. Επίσης είναι δεκτό και από τον αιτητή πως κατά τη διαδικασία που οδήγησε στην ΑΔΠ 1612/96 δεν υπέβαλε ένσταση όπως είχε δικαίωμα μετά την τότε δημοσίευση της Δήλωσης Πολιτικής ούτε, συνακολούθως, άσκησε προσφυγή κατά το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Εισηγούνται, συνεπώς, οι καθ' ων η αίτηση, πως δεν παρέχεται τώρα δυνατότητα ελέγχου και ακύρωσης εκείνων που ήδη καθορίστηκαν με μη προσβληθείσα εκτελεστή διοικητική πράξη από το 1996. Ο αιτητής δέχεται πως θα μπορούσε να είχε ασκήσει τότε προσφυγή αλλά αντιτείνει τα ακόλουθα: Αφού, στη βάση της απόφασης της Ολομέλειας στην Κωνσταντίνου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2005) 3 ΑΑΔ 146, νομιμοποιείται στην άσκηση προσφυγής κατά της νέας απόφασης, δηλαδή της ΑΔΠ 1113/2002 παρά το ότι δεν χειροτέρευσε με αυτή η κατάσταση αλλά παρέμεινε ουσιαστικά αναλλοίωτη ως προς τον ίδιο, δικαιούται και να συζητήσει όλο το φάσμα των ζητημάτων σε σχέση με το ακίνητο του στους γκρεμμούς του Πισσουρίου, τη θεώρησή τους ως προτατευόμενο τοπίο και τη ρύθμιση ως προς αυτούς. Εισηγείται δε ως λόγο ακυρότητας την παράλειψη έρευνας, ειδικής αναφοράς και αιτιολογίας σε σχέση με τα πιο πάνω με επίκληση και της αρχής της αναλογικότητας.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω με την εισήγηση του αιτητή. Ασφαλώς με την ένσταση θα ήταν δυνατό να θέσει οποιοδήποτε σχετικό ζήτημα. Εφόσον έθετε τέτοιο ζήτημα, με νέα στοιχεία, η τυχόν άρνηση θα ήταν εκτελεστή και θα υπέκειτο σε αναθεώρηση. Εφόσον όμως δεν έχει ο ίδιος θέσει οποιοδήποτε τέτοιο ζήτημα, δεν μπορεί να τίθεται θέμα νέας εκτελεστής πράξης επ' αυτών ή, εν πάση περιπτώσει, οποιασδήποτε μορφής υποχρέωσης για έρευνα και αιτιολογία σε σχέση με μη αμφισβητηθέντα ή προσβληθέντα αλλά ήδη νομίμως ισχύοντα. Έχω σημειώσει εξ αρχής πως ο αιτητής, με την ένστασή του, απλώς αναφέρθηκε στις επιπτώσεις από τη διατήρηση του ακινήτου του στη Ζ3 και ασφαλώς αυτής της μορφής η ένσταση δεν μπορούσε να επιβάλει υποχρέωση για έρευνα και αιτιολογία της φύσης και της έκτασης που ο αιτητής εισηγείται. Οπότε και η εξήγηση που έδωσε η Επιτροπή Μελέτης Ενστάσεων, η οποία βρίσκεται στη βάση της προσβαλλόμενης απόφασης, που δόθηκε προφανώς ενόψει και της ένστασης του Κοινοτικού Συμβουλίου Πισσουρίου, πως ήταν εντελώς αδικαιολόγητη η εισήγηση για αλλαγή των ορίων της ζώνης προστασίας, προστατευόμενου τοπίου «λαμβάνοντας υπόψη τη μεγάλη σημασία της περιοχής των γκρεμμών ως ιδιόμορφου και σπάνιου τοπίου σε παγκύπριο επίπεδο, αλλά και την αξία του ως σημαντικού βιότοπου (θαλασσινά πουλιά κ.α.)», απλώς επιβεβαιώνει όσα είχαν ήδη καθοριστεί. Όπως και η τελική απόφαση που στάληκε στον αιτητή με την επιστολή ημερομηνίας 5.5.06. Αναφέρεται σ' αυτή πως η ένστασή του απερρίφθη αφού «η ιδιοκτησία του εξακολουθεί να διέπεται από το ίδιο πολεοδομικό καθεστώς λόγω της έντονης τοπογραφίας της περιοχής και της ανάγκης προστασίας του ιδιαίτερου φυσικού περιβάλλοντος που χαρακτηρίζεται ως ιδιόμορφο και σπάνιο σε παγκύπριο επίπεδο». Αναπόφευκτα η ένσταση που υπέβαλε ο αιτητής απορρίφθηκε ακριβώς με αναφορά στο συσχετισμό προς τους γκρεμμούς του Πισσουρίου ως προστατευόμενου τοπίου στο πλαίσιο της σχετικής Δήλωσης Πολιτικής.
Καταλήγω πως δεν στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας και η προσφυγή απορρίπτεται. Οι καθ' ων η αίτηση είχαν εισηγηθεί πως η προσφυγή ήταν εκπρόθεσμη επειδή ασκήθηκε σε χρόνο πέραν των 75 ημερών από τη δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Χρειάστηκαν διάφορες εμφανίσεις σε σχέση με αυτό το θέμα και, τελικά, η προσφυγή παρέμεινε σε εκκρεμότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρις ότου εκδοθεί από την Πλήρη Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου απόφαση επί όμοιου θέματος. Μετά από εμφανίσεις και ενώπιον της Πλήρους Ολομέλειας εκδόθηκε απόφαση στη βάση της οποίας η προδικαστική ένσταση αποσύρθηκε (βλ. Αντώνης Παπαντωνίου κ.α. ν. Δήμου Λευκωσίας, Υπόθεση Αρ. 2078/2006, ημερομηνίας 19.4.2010. Έχοντας υπόψη το σύνολο των δεδομένων δεν θα επιδικάσω έξοδα.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
/μσιαμπαρτά