|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. αρ.753/2008)
21 Oκτωβρίου, 2010
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΕLIZABETH PENARANDA DEL SOCORRO
Αιτήτρια,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
Ε.Λοϊζίδου, (κα.) για τους Αιτητές.
Λ.Ουστά, (κα.) - δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η αίτηση
-----------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια κατάγεται από τις Φιλιππίνες. Στις 18 Ιουλίου 2001, αφίχθηκε στην Κύπρο για να εργαστεί ως οικιακή βοηθός και της παραχωρήθηκε άδεια εργασίας μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου 2004. Η άδεια παραμονής της ανανεώθηκε μέχρι τις 18 Ιουλίου 2008.
Στις 13 Δεκεμβρίου 2007 η αιτήτρια υπέβαλε αίτημα για να της παραχωρηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος. Το αίτημα της απορρίφθηκε από την Επιτροπή Ελέγχου Μετανάστευσης στις 26 Φεβρουαρίου 2008 και η αιτήτρια πληροφορήθηκε για την απόρριψη της αίτησης της με επιστολή ημερ. 13 Μαρτίου 2008. Οι λόγοι απόρριψης της αίτησης, όπως αναφέρονται στην εν λόγω επιστολή, ήταν μεταξύ άλλων, ότι παρέμεινε παράνομα στη Δημοκρατία από τις 26 Δεκεμβρίου 2004, ημερομηνία λήξης της άδειας παραμονής της μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου 2005 όταν υπεβλήθηκε η νέα αίτηση. Επίσης, ότι η παραμονή της στην Δημοκρατία ήταν προσωρινή και η διάρκεια παραμονής της ήταν χρονικά περιορισμένη και τέλος ότι δεν είχε επαρκείς εισοδηματικούς πόρους.
Η αιτήτρια προβάλλει ότι η απόφαση για απόρριψη της αίτησης της πάσχει λόγω έλλειψης δέουσας έρευνας ως προς το κατά πόσο η αιτήτρια ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις της Οδηγίας 2003/109, για τους επί μακρόν διαμένοντες, καθώς και ότι η απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση της εν λόγω Οδηγίας. Η αιτήτρια ισχυρίζεται περαιτέρω ότι η άδεια παραμονής της δεν ήταν επίσημα και χρονικά περιορισμένη. Η εφαρμογή της οδηγίας εξετάστηκε από την Ολομέλεια στην υπόθεση Motilla v Δημοκρατίας (2008) 3 ΑΑΔ 29 και η Πλήρης Ολομέλεια έκρινε ότι οικιακή βοηθός, όπως είναι και η αιτήτρια, δεν καλύπτεται από την Οδηγία αφού η άδεια παραμονής της είχε «επίσημα περιοριστεί.»
Η αιτήτρια προβάλλει ότι οι καθ΄ων η αίτηση τελούσαν υπό πραγματική και νομική πλάνη. Ισχυρίζεται ότι οι καθ΄ων εσφαλμένα θεώρησαν ότι η παραμονή της στη Δημοκρατία, για τα τελευταία πέντε έτη, δεν ήταν νόμιμη και αδιάλειπτη και ότι εσφαλμένα θεώρησαν ότι η παραμονή της για την περίοδο μεταξύ 26 Δεκεμβρίου 2004 μέχρι 15 Φεβρουαρίου 2005 ήταν παράνομη καθότι η άδεια παραμονής της είχε ανανεωθεί και η ανανέωση αυτή ισοδυναμούσε ως εκ των υστέρων με νομιμοποίηση της παράνομης παραμονής της.
Η νομολογία δεν είναι ευθυγραμμισμένη επί του θέματος. Στην υπόθεση αρ. 1833/08 Mutikan v. Δημοκρατίας, 25.5.2010 ο Ναθαναήλ, Δ., αναφέρει ότι η περίοδος μεταξύ της λήξης της άδειας παραμονής και της υποβολής της αίτησης δεν διακόπτει το νόμιμο και αδιάλειπτο της πενταετούς περιόδου ούτε και ότι αυτή ήταν παράνομη. Έκρινε ότι η ανανέωση της άδειας παραμονής ανέτρεχε από την ημερομηνία λήξης της προηγούμενης.
Αντιθέτως στις υποθέσεις αρ. 1952/08 Salangina ν. Δημοκρατίας, 8.3.2010, Χατζηχαμπής, Δ., και στην υπόθεση αρ 1654/08 Ali v. Δημοκρατίας, 29.10.2010, Κληρίδης, Δ., αποφασίστηκε ότι η διακοπή της νομιμότητας της παραμονής δεν ακυρώνεται ούτε και καλύπτεται από την ανανέωση της άδειας παραμονής.
Δεν θεωρώ ότι η ανανέωση της άδειας παραμονής δύναται να εξαλείψει την άνευ αδείας παραμονή της αιτήτριας η οποία ήταν για περίοδο τριών μηνών περίπου. Η αιτήτρια όφειλε να διασφαλίσει την νόμιμη παραμονή της και να φροντίσει όπως υποβάλλει την αίτηση της πριν την λήξη της άδειας της ούτως ώστε να καλύπτει την απαιτούμενη χρονική διάρκεια για να μπορεί να βασιστεί στην Οδηγία για παραχώρηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος. (Δέστε υπόθεση αρ. 402/2009 Anque v, Δημοκρατίας, 20 Οκτωβρίου 2010).
Η αιτήτρια ισχυρίζεται περαιτέρω ότι οι καθ΄ων δεν ερεύνησαν κατά πόσο διέθετε σταθερούς και τακτικούς πόρους επαρκείς για τη συντήρηση της. Από το πρακτικό της συνεδρίας της Επιτροπής Έλεγχου Μετανάστευσης ημερ. 26 Φεβρουαρίου 2008 προκύπτει ότι οι καθ΄ων εξέτασαν το εν λόγω θέμα και έκριναν ότι δεν ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις του άρθρου 18Θ. Η αιτήτρια στην αίτηση της αναφέρει ως μόνα εισοδήματα της τον μισθό των £220 από τη σύμβαση εργοδότησης της. Επίσης στην έκθεση του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης αναφέρεται ως μόνο εισόδημα της ο μισθός των £220 καθώς και ότι το υπόλοιπο στην τράπεζα της ανερχόταν στις £184.60.
Στην υπόθεση αρ. 642/09 Solamillo v. Δημοκρατίας, 22 Ιουλίου 2010 ο Ναθαναήλ, Δ., αναφέρει τα ακόλουθα, με τα οποία συμφωνώ:
«Η Επιτροπή, όμως, ευλόγως απέρριψε την αίτηση γι΄ αυτό το λόγο μετά από δέουσα έρευνα στη βάση πάντοτε των ενώπιον της προσφερθέντων από τον αιτητή στοιχείων. Σύμφωνα με το άρθρο 18Ι, η αίτηση με αναφορά και στις οικονομικές προϋποθέσεις του άρθρου 18Θ, πρέπει να τεκμηριώνεται από τα επίσημα δικαιολογητικά που αποδεικνύουν την επάρκεια και σταθερότητα των οικονομικών πόρων του αιτητή προς συντήρηση του. Στην αίτηση του ο αιτητής ανέφερε απλώς ότι έχει συμβόλαιο με τον εργοδότη του για τα επόμενα δύο χρόνια με μηνιαίο μισθό €300. Η Επιτροπή αναφέρθηκε στην αξιολόγηση των προσωπικών περιστάσεων και δεδομένων του αιτητή για να καταλήξει ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 18Θ και αναμφιβόλως όλα τα σχετικά έγγραφα περιλαμβανομένου του συμβολαίου, Παράρτημα 27 στην ένσταση, ήταν υπόψη της. Να σημειωθεί ότι στο Παράρτημα 27, ο αναφερόμενος μισθός είναι €300 μηνιαίως με ετήσια αύξηση 5% και όχι, όπως λανθασμένα αναφέρεται στη γραπτή αγόρευση των συνηγόρων του, €512.58 (σελ. 5).
Είναι φανερό ότι πέραν της εργασίας του, από την οποία εξαρτάται απόλυτα ο αιτητής, δεν έχει οποιοδήποτε άλλο ουσιαστικό οικονομικό πόρο που να τον εντάσσει στις προϋποθέσεις της σταθερότητας και της τακτικότητας από οικονομικής απόψεως. Όπως ορθά αναφέρει και η κα Χατζηχάννα στη δική της αγόρευση, δεν υπάρχει εισόδημα από οποιαδήποτε άλλη πηγή, το δε υπόλοιπο που έχει σε λογαριασμό σε τράπεζα ανέρχεται μόλις στα €107.27, όπως φαίνεται στο Παράρτημα 25, στοιχείο 5, που είναι η έκθεση του Τμήματος Αρχείου, Πληθυσμού και Μετανάστευσης.
Όπως αναφέρθηκε και στην Ester Manzanillo v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 1618/08, ημερ. 28.4.10 (Νικολάτος, Δ.), τα στοιχεία για τους οικονομικούς πόρους πρέπει να είναι επαρκή για τη συντήρηση του αλλοδαπού πέραν από το μισθό του. Η προσκόμιση μαρτυρίας για περαιτέρω εισοδήματα ή έσοδα είναι βοηθητική και υποστηρικτική τέτοιου αιτήματος, όπως αναφέρεται και στην υπόθεση Elena Ravelo Adlawan v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 173/2009, ημερ. 28.6.2010, (Νικολαΐδη, Δ.). Ορθά αναφέρει περαιτέρω η κα Χατζηχάννα ότι από την έκθεση, Παράρτημα 25, παρατηρείται ότι ο αιτητής δεν διαθέτει δικό του ανεξάρτητο κατάλυμα, αλλά διαμένει με τον εργοδότη του ο οποίος ουσιαστικά καλύπτει και τα έξοδα διαμονής και διατροφής. Η έννοια της οικονομικής αυτάρκειας που προνοείται από το άρθρο 18Θ για τους αιτητές του καθεστώτος επί μακρόν διαμένοντες, είναι ότι σε περίπτωση απόκτησης αυτού του καθεστώτος και ταυτόχρονης τυχόν αποδέσμευσης τους από την εργοδότηση τους, θα είναι σε θέση να συντηρούν τους εαυτούς τους, χωρίς να προσφεύγουν στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της Δημοκρατίας.»
Ο λόγος ακυρώσεως απορρίπτεται.
Τέλος, η αιτήτρια προβάλλει ότι η απόφαση στερείται αιτιολογίας. Ούτε και αυτός ο ισχυρισμός ευσταθεί. Στην επιστολή ημερ. 13 Μαρτίου 2008 όσο και στα πρακτικά ημερ. 26 Φεβρουαρίου 2008 αναφέρονται αναλυτικά οι λόγοι για τους οποίους είχε απορριφθεί η αίτηση της αιτήτριας.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 ως έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με βάση το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.