|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1656/2008)
4 Ιουνίου, 2010
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 146, 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
EVGENIY SHIPULIN,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 11 ΜΑΡΤΙΟΥ, 2010,
ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
_________________________
Μιχαλάκης Κυπριανού, για τον Αιτητή.
Γιάννα Χατζηχάννα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, ο αιτητής αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, η οποία του γνωστοποιήθηκε στις 18/8/2008 και με την οποία αίτημά του για αναγνώριση σ' αυτόν του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντα απορρίφθηκε. Θεωρεί την απόφαση των καθ' ων η αίτηση κακόπιστη, αφού για απόρριψη του αιτήματός του, ως λόγο, αυτοί επικαλούνται καθυστερημένη υποβολή αιτήματος για παράταση άδειας παραμονής σε προγενέστερο χρόνο.
Μετά τη συμπλήρωση των γραπτών αγορεύσεων, ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα αίτηση, με την οποία ζητά όπως του επιτραπεί να παρουσιάσει μαρτυρία υπό μορφή ένορκης δήλωσης.
Στηρίζει την αίτησή του στο ΄Αρθρο 11 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964, (Ν. 33/64), (όπως τροποποιήθηκε), τους Κανονισμούς 17 και 19 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, τη Δ.48, θ. 1 και 2, τη Δ.39, θ. 1, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και τις γενικές εξουσίες του δικαστηρίου.
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση, ο αιτητής προβάλλει ότι, μετά την παράδοση στους συνηγόρους του της ένστασης των καθ' ων η αίτηση στην προσφυγή, διαπίστωσε ότι αυτοί ισχυρίζονται ότι ο ίδιος αποτάθηκε στο Τμήμα Μετανάστευσης Πάφου για παράταση της άδειας παραμονής του, η οποία έληγε στις 30/6/2005, στις 7/7/2005, γεγονός, όμως, που δεν ευσταθεί. Είναι προς ανατροπή αυτού του ισχυρισμού που επιδιώκει να του δοθεί άδεια να παρουσιάσει μαρτυρία υπό μορφή ένορκης δήλωσης.
Οι καθ' ων η αίτηση αντιτίθενται στην παραχώρηση της αιτούμενης άδειας και προβάλλουν, με την ένστασή τους, ότι η επιδιωκόμενη να προσαχθεί μαρτυρία ούτε σχετική με τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης είναι, ούτε υπήρχε ενώπιόν τους κατά τη λήψη της. Ουσιαστικά, διατείνονται, με την σκοπούμενη να προσαχθεί μαρτυρία, επιδιώκεται να διαφοροποιηθεί και/ή αλλοιωθεί και/ή μεταβληθεί το περιεχόμενο των στοιχείων που αυτοί είχαν ενώπιόν τους κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Τυχόν αποδοχή της αίτησης, υπέβαλε η συνήγορός τους, ουσιαστικά, θα εισαγάγει νέα θέματα.
Οι αρχές που διέπουν το ζήτημα της προσαγωγής μαρτυρίας στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία έχουν αναλυθεί στην απόφαση Sportsman Betting Co. Ltd ν. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 591, όπου αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 595-596)
«Από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου προκύπτει σαφώς η αρχή ότι προϋπόθεση για την προσαγωγή μαρτυρίας στην αναθεωρητική διαδικασία είναι η σχετικότητα της μαρτυρίας προς τα επίδικα θέματα. (Βλέπε Ρούσος ν. Ιωαννίδης κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549, Ζαβρός ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 106, Τάσου Μιχαηλίδη κ.ά. ν. Συμβούλιο Βελτιώσεως Παλαιχωρίου, Υπόθ. αρ. 530/97, ημερ. 5.7.2000). Στην αναθεωρητική του δικαιοδοσία το Ανώτατο Δικαστήριο έχει την διακριτική ευχέρεια να ελέγχει το δικαίωμα των διαδίκων να προσαγάγουν μαρτυρία σχετική με τα γεγονότα που θέλουν να αποδείξουν, με γνώμονα πάντοτε τη σχετικότητα της μαρτυρίας με τα επίδικα θέματα. Ο διάδικος που ζητά την έκδοση οδηγιών για προσαγωγή μαρτυρίας, είτε προφορικής είτε υπό μορφή ένορκης δήλωσης, οφείλει να προσδιορίσει με εύλογη λεπτομέρεια τα γεγονότα τα οποία επιδιώκει να αποδείξει και να ικανοποιήσει επίσης το Δικαστήριο ότι τα γεγονότα αυτά είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα που εγείρονται στην προσφυγή, λαμβανομένων υπόψη των νομικών σημείων και των γεγονότων πάνω στα οποία βασίζεται η προσφυγή. Επιτρέπεται η προσκόμιση γεγονότων με μαρτυρία μόνο όταν είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα και όταν η απόδειξή τους δυνατό να τεκμηριώσει οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης. (Βλέπε: Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (Αρ. 1) (1992) 4 Α.Α.Δ. 3330, Νικολαΐδης ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1993) 4 Α.Α.Δ. 609, Lordos Hotels Holdings Ltd. ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου, Υπόθ. Αρ. 71/97, ημερ. 18.11.99).»
Στη Ρούσος ν. Ιωαννίδη κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549, αποφασίστηκε ότι:- (σελ. 559-560)
«... δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μαρτυρία η οποία να διαφοροποιεί, να αλλοιώνει ή να μεταβάλλει το περιεχόμενο των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη προς ενίσχυση του κύρους της απόφασης. Το κύρος της απόφασης συναρτάται με το καθεστώς πραγμάτων που λήφθηκε υπόψη. Αν τα στοιχεία ενώπιον του διοικητικού οργάνου είναι ασαφή, η αποσαφήνισή τους δεν εναπόκειται στο δικαστήριο αλλά στο ίδιο το διοικητικό όργανο που έχει την ευθύνη για την αξιολόγηση τους (Βλ. Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (1992) 4 Α.Α.Δ. 3330 και Σταύρου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 317, 325). Βλ. επίσης και Συμεωνίδου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 145 - απόφαση της Ολομέλειας, στην οποία κρίθηκε ότι δεν ήταν δυνατή η πρωτογενής κρίση στοιχείων τα οποία δεν είχαν τεθεί ενώπιον της Ε.Δ.Υ. (Βλ. και Κολοκοτρώνη ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 590/96/13.6.97 και Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 716/96/27.3.98).»
΄Εχω εξετάσει την αίτηση σε συνάρτηση με τις πιο πάνω αρχές και καταλήγω ότι η προτεινόμενη μαρτυρία δεν είναι αναγκαία για την επίλυση των επιδίκων θεμάτων.
Είναι καλά γνωστό ότι οι συναρτώμενοι προς την προτεινόμενη μαρτυρία λόγοι ακύρωσης πρέπει να αποφασίζονται αποκλειστικά στη βάση των διοικητικών φακέλων. Εφόσον, λοιπόν, η μαρτυρία που επιχειρείται να παρουσιαστεί δε βρισκόταν ενώπιον της διοίκησης κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν μπορώ να δω πώς αυτή θα μπορούσε να επηρεάσει τα συμπεράσματα του Δικαστηρίου αναφορικά με την έρευνα και τον τρόπο άσκησης της διακριτικής εξουσίας της. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να ασκήσει πρωτογενή κρίση. O δικαστικός έλεγχος μιας διοικητικής πράξης γίνεται με βάση τα δεδομένα που το διοικητικό όργανο είχε ενώπιόν του κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, τα οποία δεν είναι δυνατό να διαφοροποιούνται εκ των υστέρων - (βλ. Ζαβρός ν. Δημοκρατίας, (πιο πάνω)).
Η αίτηση απορρίπτεται, με €400,00 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ