|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 819/2008)
14 Μαΐου, 2010
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
N. KAILES GYM SUPPLIES LIMITED,
Αιτήτρια,
-ν-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ
2. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
Καθ΄ων η Aίτηση.
- - - - - -
Α. Ξυψιτή, για την Αιτήτρια.
Α. Ζερβού, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή εγείρεται προς εκδίκαση θέμα νομιμότητας και/ή ορθότητας επιβολής επιπρόσθετων εισαγωγικών δασμών επί είδη εισαχθέντων και εκτελωνισθέντων αγαθών, γνωστής ως "Εκ των Υστέρων Βεβαίωσης Τελωνειακής Οφειλής και Άλλης Τελωνειακής Οφειλής". Συγκεκριμένα, οι αιτητές, οι οποίοι ασχολούνται και με την εισαγωγή και εμπορία συμπληρωμάτων διατροφής, μεταξύ του Ιανουαρίου 2005 και Ιουνίου 2006 είχαν εισαγάγει στη βάση πέντε ξεχωριστών τιμολογίων, ποσότητα συμπληρωμάτων διατροφής. Κατά πάγια τακτική, στη βάση δεδομένων και πληροφοριών που παρασχέθηκαν από τους αιτητές, βεβαιώθηκαν αυτόματα από το λογισμικό των καθ΄ων η αίτηση, κατόπιν ηλεκτρονικής επεξεργασίας, τα ποσά των πληρωτέων δασμών και φόρων, τα οποία και καταβλήθηκαν από τους αιτητές. Σε υστερώτερο όμως στάδιο, στα πλαίσια στοχευμένου μετελέγχου κατά τον οποίο διερευνήθηκαν όλες οι εισαγωγές συμπληρωμάτων διατροφής που πραγματοποιήθηκαν μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διαπιστώθηκε από τον Κλάδο Μετελέγχου των καθ΄ων η αίτηση ότι τα προαναφερθέντα είδη που είχαν εισαχθεί από τους αιτητές με βάση τα 5 τιμολόγια, είχαν ταξινομηθεί από ή εκ μέρους των αιτητών σε λανθασμένη δασμολογική κλάση. Συγκεκριμένα, μέρος των εμπορευμάτων θα έπρεπε να είχε ταξινομηθεί σε άλλη κλάση, με τον ίδιο μεν συντελεστή εισαγωγικού δασμού, αλλά με διαφορετικό συντελεστή ΦΠΑ, ενώ άλλο μέρος των εμπορευμάτων σε άλλες κλάσεις με διαφορετικό συντελεστή εισαγωγικών δασμών και ΦΠΑ. Βεβαιώθηκαν έτσι εκ των υστέρων και διεκδικήθηκαν από τους καθ΄ων η αίτηση, ανείσπρακτοι και πρόσθετοι δασμοί, ΦΠΑ, χρηματική επιβάρυνση και τόκοι, δυνάμει του περί Τελωνειακού Κώδικα Νόμου (Νόμος αρ. 94(Ι)/2004) και του περί Φόρων Προστιθέμενης Αξίας Νόμου (Νόμος αρ. 95(Ι)/2000). Το σύνολο των βεβαιώσεων ανερχόταν σε ποσό €12.760 πλέον τόκο. Αυτές, τις εκ των υστέρων βεβαιώσεις, προσβάλλουν με την παρούσα προσφυγή τους οι αιτητές, προβάλλοντας προς τούτο διάφορους λόγους ακύρωσης.
Οι καθ΄ων η αίτηση, πέρα της αντίκρουσης των θεμάτων που εγείρουν οι αιτητές, εγείρουν και προδικαστική ένσταση, σύμφωνα με την οποία η προσβαλλόμενη διοικητική πράξη είναι εκτελεστή μόνο σε σχέση με τη βεβαίωση του εισαγωγικού δασμού και του ΦΠΑ, ενώ η επιβολή χρηματικής επιβάρυνσης και τόκου δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη.
Προδικαστική ένσταση - Αδυναμία προσβολής της απόφασης περί επιβολής χρηματικής επιβάρυνσης και τόκου.
Προς υποστήριξη της προδικαστικής ένστασής τους, οι καθ΄ων η αίτηση επικαλέστηκαν τις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Καλαπαλίκκης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2001) 3(Β) ΑΑΔ 818 και Χριστοφίδης Λτδ ν. Δημοκρατίας (2000) 3 ΑΑΔ 772.
Με το ίδιο θέμα είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ εξετάζοντας τη βασιμότητα της ίδιας προδικαστικής ένστασης, στο πλαίσιο εκδίκασης της Υπόθεσης Αρ. 1589/2008 S.M. Simply Mobile Phones (CY) Ltd v. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 19.2.2010. Προσεγγίζοντας το επιχείρημα των καθ΄ων η αίτηση σύμφωνα με το οποίο η επιβολή επιβάρυνσης και τόκου είναι επιτακτική δυνάμει του άρθρου 52 του Νόμου αρ. 94(Ι)/2004 και του περί Καθορισμού Ενιαίου Δημόσιου Επιτοκίου Υπερημερίας Διατάγματος ΚΔΠ 28/2007, και, συνακόλουθα, δεν συνιστά διοικητική πράξη, είχα αναφέρει τα ακόλουθα στην απόφαση εκείνη:
"Αυτή η θέση των καθ΄ων η αίτηση είναι βέβαια ορθή και στηρίζεται πράγματι στην παρατεθείσα νομολογία. Όμως, είναι ορθή στο βαθμό και έκταση κατά την οποία ένας αιτητής προσβάλλει με προσφυγή αυτοτελώς και αποκλειστικά την επιβολή επιβάρυνσης και όχι συνάμα και αυτή τούτη την εκ των υστέρων βεβαίωση οφειλής. Όπως ορθά παρατήρησε το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφασή του στην υπόθεση Χάρης Αργυρού Λτδ ν. Διευθύντριας Τελωνείων και ΦΠΑ, Αρ. Υπόθεσης 1227/2007, ημερομηνίας 2.12.2008, αυτή η αρχή, ως προς το παραδεκτό προσβολής επιβολής επιβάρυνσης, δεν έχει εφαρμογή σε προσφυγή όπου ο αιτητής αμφισβητεί και προσβάλλει τη νομιμότητα της εκ των υστέρων βεβαίωσης της οφειλής, αμφισβήτησης η οποία αναπόφευκτα συμπεριλαμβάνει και την παρεπόμενη πράξη της επιβολής της χρηματικής επιβάρυνσης και τόκων ως άρρηκτα συνυφασμένων με την κύρια πράξη της βεβαίωσης της οφειλής. Αν διαπιστωθεί παρανομία στη βεβαίωση της οφειλής, η ακύρωση ασφαλώς θα συμπαρασύρει και την επιβολή της επιβάρυνσης και των τόκων."
Υιοθετώντας και επαναλαμβάνοντας το πιο πάνω σκεπτικό, συμπεραίνω ότι η προδικαστική ένσταση δεν μπορεί να ευσταθήσει και απορρίπτεται.
Οι αιτητές προβάλλουν για προώθηση της προσφυγής τους τους ακόλουθους λόγους ακύρωσης:
1. Ότι τα εισαχθέντα από τους αιτητές προϊόντα ήσαν τρόφιμα και δεν υπόκειντο σε δασμολόγηση δυνάμει της ορθής ταξινόμησής τους και δυνάμει Εγκυκλίου του Υπουργείου Οικονομικών.
Η Εγκύκλιος την οποία εδώ επικαλούνται οι αιτητές είναι η Ερμηνευτική Εγκύκλιος 116, ημερομηνίας 26.6.2007. Όπως όμως ορθά παρατήρησε και η συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση:
α. Η Εγκύκλιος εκείνη αφορούσε μόνο το συντελεστή ΦΠΑ και όχι οποιανδήποτε επιβάρυνση και δεν επηρέαζε την εφαρμοζόμενη ταξινόμηση των προϊόντων.
β. Η Εγκύκλιος φέρει ημερομηνία 26.6.2007 και δεν είχε αναδρομική ισχύ. Στα υπό εξέταση προϊόντα εφαρμοζόταν μέχρι τότε και κατά τον ουσιώδη χρόνο, η Εγκύκλιος αρ. 30, ημερομηνίας 29.1.1997. Στη νέα δε Εγκύκλιο αρ. 116 που επικαλούνται οι αιτητές, ρητά αναφέρεται ότι η αναφορά στα συμπληρώματα διατροφής (όπως τα επίδικα), όπως ταξινομούντο στην Εγκύκλιο 30, "αποσύρεται από την ημερομηνία έκδοσης της παρούσας εγκυκλίου."
Περαιτέρω, η προϋπάρχουσα Εγκύκλιος αρ. 30 περιλάμβανε μεταξύ των "τροφίμων" που υπόκειντο σε μηδενικό συντελεστή όχι όλα, αλλά τα συμπληρώματα διατροφής που κατατάσσονταν στη δασμολογική κλάση 21.06. Όπως διαπιστώνεται, με τη νέα Εγκύκλιο αρ. 116, το Τμήμα Τελωνείων διεύρυνε την εφαρμογή μηδενικού συντελεστή ΦΠΑ σε όλα τα συμπληρώματα διατροφής, ανεξάρτητα από τη δασμολογική τους κατάταξη από την ημερομηνία που αυτή τέθηκε σε ισχύ. Έπεται ότι οι φόροι και δασμοί που είχαν ήδη καταστεί οφειλόμενοι και εισπρακτέοι προηγουμένως δεν μπορούν να παραγραφούν.
2. Ισχυρισμός ότι οι καθ΄ων η αίτηση κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης τελούσαν υπό πλάνη περί τα πράγματα.
Σύμφωνα με τους αιτητές, η παράθεση των προϊόντων τα οποία φέρονται να εισήγαγαν οι αιτητές ως εις τα Παραρτήματα 6-9 στην Ένσταση, δεν είναι ορθή, αφού οι αιτητές είχαν εισαγάγει μόνο μερικά απ΄ αυτά. Σε σχέση με αυτό τον ισχυρισμό, οι καθ΄ων η αίτηση στην αγόρευσή τους αντιτάσσουν ότι στα Παραρτήματα 6-9 επισυνάπτονται οι ηλεκτρονικές διασαφήσεις τις οποίες οι ίδιοι οι αιτητές καταχώρησαν αναφορικά με τα συμπληρώματα διατροφής που περιγράφονται στα τιμολόγιά τους - Τεκμήρια 2-5 στην Ένσταση. Επεξηγούν δε λεπτομερώς οι καθ΄ων η αίτηση την ορθή αντιστοιχία μεταξύ διασαφήσεων και τιμολογίων από την οποία διακριβώνεται πλήρης ταυτοποίηση. Οι αιτητές στην απαντητική τους αγόρευση δεν προώθησαν περαιτέρω το θέμα. Αυτός ο λόγος ακύρωσης δεν φαίνεται να ευσταθεί.
3. Ισχυρισμός ότι δεν ήταν επιτρεπτή η ανάκληση της αυτόματης βεβαίωσης δασμών και φόρων και ότι δεν επιτρέπεται να επενεργεί εις βάρος των διοικουμένων λάθος της διοίκησης.
Σε σχέση με το ίδιο τούτο επιχείρημα και την αντίστοιχη απορριπτική του επιχειρήματος θέση των καθ΄ων η αίτηση, είχα και πάλι ασχοληθεί στην απόφασή μου στην προαναφερθείσα υπόθεση S.M. Simply Mobile Phones (CY) Ltd (ανωτέρω). Το πιο κάτω απόσπασμα από τις σελίδες 7-8 της Απόφασης έχει και εδώ εφαρμογή:
"Η ακολουθούμενη ως ανωτέρω πρακτική και διαδικασία, όπως προβλήθηκε από τους καθ΄ων η αίτηση, παρέμεινε αναντίλεκτη και παρουσιάζεται να μην αντιστρατεύεται οποιαδήποτε νομοθετική πρόνοια και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του συστήματος. Ενός συστήματος, σύμφωνα με το οποίο γίνεται σε πρώτο στάδιο αποδεκτή η κατάταξη στην οποία προβαίνει ο εισαγωγέας, νοουμένου ότι τίποτε το έκδηλα λανθασμένο δεν παρατηρείται σ΄ αυτήν και καταβάλλεται ο υπολογιζόμενος δασμός, έτσι ώστε με ταχύ ρυθμό να διεκπεραιώνεται η εκτελώνιση και διακίνηση στο εμπόριο, ενώ αργότερα διενεργείται ενδελεχής έλεγχος προς διαπίστωση της ορθότητας της κατάταξης και του υπολογισμού του δασμού. Η ευθύνη σε ένα τέτοιο σύστημα για την επιλογή και ορθή ταξινόμηση, επιβαρύνει στο πρώτο στάδιο τον εισαγωγέα, ενώ ο Διευθυντής Τελωνείων διατηρεί το δικαίωμα να επανέλθει εξετάζοντας την ορθότητα της γενόμενης ταξινόμησης και, σε περίπτωση διαφωνίας, μπορεί να προβεί σε εκ των υστέρων βεβαίωση οφειλής ασκώντας την κρίση του. Αυτή η διαδικασία είναι σύμφωνη και ειδικά προβλέπεται στο άρθρο 48(1) του περί Τελωνειακού Κώδικα Νόμου αρ. 94(Ι)/2004, το κείμενο του οποίου έχει ως εξής:
"48.-(1) Επιπρόσθετα από οποιεσδήποτε άλλες περιπτώσεις που ρητά προβλέπονται στον παρόντα Νόμο ή στη σχετική Κοινοτική Νομοθεσία, σε περίπτωση κατά την οποία οποιοδήποτε πρόσωπο παραλείπει να υποβάλει διασάφηση που απαιτείται σύμφωνα με την τελωνειακή ή την άλλη νομοθεσία ή δεν τηρεί τα αναγκαία αρχεία, βιβλία, έγγραφα ή στοιχεία ούτε παρέχει τις αναγκαίες διευκολύνσεις για επαλήθευση των στοιχείων της διασάφησης, ή όταν ο Διευθυντής κρίνει ότι η διασάφηση που υποβλήθηκε είναι ελλιπής ή ότι περιέχει σφάλματα ή όταν ελλείπουν τα ενισχυτικά προς υποστήριξη αυτής έγγραφα, τότε ο Διευθυντής δύναται να βεβαιώσει το ποσό της τελωνειακής οφειλής ή και της άλλης τελωνειακής οφειλής ασκώντας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την κρίση του και στη συνέχεια να το κοινοποιήσει στο πρόσωπο αυτό."......."
Περαιτέρω, το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Υπόθεση αρ. 413/2007, Chrikar Trading Co. Ltd ν. Δημοκρατίας, ημερομηνίας 27.2.2009, στο οποίο παρέπεμψε και η συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση, επεξηγεί με σαφήνεια τη δυνατότητα της διοίκησης να επανέλθει στο θέμα εκδοθείσας βεβαίωσης οφειλής μετά τη διακρίβωση όλων των σχετικών στοιχείων:
"Επομένως, μετά τη διαπίστωση των πραγματικών δεδομένων έγινε ουσιαστικά ανάκληση προηγούμενης παράνομης πράξης, η οποία είναι γενικώς επιτρεπτή όταν αυτή γίνεται εντός ευλόγου χρόνου, χρόνος ο οποίος κρίνεται αναλόγως των περιστάσεων και των όλων συνθηκών περιλαμβανομένων της σημασίας και του μεγέθους των επελθουσών συνεπειών, της τυχόν αξίωσης τρίτων καλόπιστων ατόμων, αλλά και της χρονικής απόστασης μεταξύ της πράξης και της ανάκλησης. Υπό το φως του συνόλου των γεγονότων, ο χρόνος στην υπό κρίση υπόθεση κρίνεται εύλογος. Στην πραγματικότητα εδώ επαναφέρθηκε η δημόσια τάξη με την ορθή ταξινόμηση των προϊόντων (τα οποία να σημειωθεί ότι και οι ίδιοι οι αιτητές κατά καιρούς ταξινομούσαν άλλωτε ως τυριά και άλλωτε ως απομιμήσεις αυτών), με την αναζήτηση της καταβολής των νενομισμένων τελωνειακών δασμών. Όπως αναφέρθηκε στην Αλέξανδρος Σολέας και Υιός Λτδ ν. Δημοκρατίας (1993) 4 Α.Α.Δ. 803:
«. η διαρροή χρόνου δεν αποτελεί κώλυμα για την ανάκληση όπου η παράνομη διοικητική πράξη αντιστρατεύεται το δημόσιο συμφέρον.»
Οι καθ΄ων ως οι υπεύθυνοι για τη νομιμότητα αφενός της δασμολογικής κατάταξης των εισαγομένων προϊόντων και αφετέρου της υπ΄ αυτών είσπραξης των επιβαλλομένων φόρων και δασμών, είχαν υποχρέωση να επαναφέρουν τα πράγματα στην ορθή τους πραγματική και νομική διάσταση, προχωρώντας μάλιστα να εισπράξουν τις αναγκαίες οφειλές. .."
Επομένως, ούτε αυτός ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.
4. Ισχυρισμός ότι οι καθ΄ων η αίτηση παραβίασαν την αρχή της ισότητας και της ίσης μεταχείρισης οι οποίες διασφαλίζονται από το Άρθρο 28 του Συντάγματος.
Πρόκειται περί ενός γενικού και εν πολλοίς αόριστου λόγου ο οποίος προβάλλεται από πλευράς αιτητών, χωρίς να στοιχειοθετούνται με αναφορά στα δεδομένα της υπό εξέταση περίπτωσής τους. Πουθενά δεν διαφαίνεται να έλαβε χώρα οποιαδήποτε δυσμενής διάκριση μεταξύ των αιτητών και άλλων προσώπων που βρίσκονται στην ίδια με αυτούς θέση. Αντίθετα, όπως έχει προαναφερθεί, οι στοχευμένοι μετέλεγχοι που έγιναν από τους καθ΄ων η αίτηση αφορούσαν και επηρέαζαν όλους τους εισαγωγείς και όλες τις εισαγωγές των συγκεκριμένων προϊόντων, δηλαδή συμπληρωμάτων διατροφής.
Κανένα έρεισμα δεν φαίνεται να υπάρχει στον προβαλλόμενο τούτο λόγο ακύρωσης.
5. Ισχυρισμός ότι η προβαλλόμενη πράξη λήφθηκε χωρίς δέουσα έρευνα, ότι οι επιβληθείσες φορολογίες είναι εσφαλμένες και ότι δεν λήφθηκαν υπόψη ουσιώδη στοιχεία της υπόθεσης.
Σε σχέση με αυτό τον ισχυρισμό των αιτητών, αρκεί να λεχθεί ότι τόσο από τα κατατεθέντα στη διαδικασία έγγραφα και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου της υπόθεσης, δε φαινόταν να μπορεί να στοιχειοθετηθεί ένας τέτοιος ισχυρισμός. Μεταξύ άλλων, η έρευνα έλαβε υπόψη και τα στοιχεία που παρέθεσαν οι αιτητές και συλλεγέντα στοιχεία ως προς τη χημική σύνθεση των εισαχθέντων προϊόντων όπως προέκυπτε από χημικές αναλύσεις ή από τα συστατικά τους και από τα στοιχεία που παρέθεταν και οι ίδιοι οι κατασκευαστές των προϊόντων στις ιστοσελίδες τους στο διαδίκτυο. Ως προς τα θέματα του ύψους της εκ των υστέρων βεβαίωσης οφειλής και των άλλων τεχνικής φύσεως θεμάτων επαναλαμβάνω εδώ τα όσα είχα αναφέρει στην προαναφερθείσα απόφασή μου στην υπόθεση S.M. Simply Mobile Phones (CY) Ltd:
"... Ως προς το θέμα της δυνατότητας του Δικαστηρίου να ελέγχει και να επεμβαίνει σε αποφάσεις της διοίκησης επί τεχνικών, εξειδικευμένης φύσεως θεμάτων, όπως ορθά παρατήρησε και παρέπεμψε σε νομολογία η συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση, η αποφυγή μιας τέτοιας ενέργειας από το Ανώτατο Δικαστήριο είναι διακριτή μέσα από τις αποφάσεις του. (Βλ. π.χ. Εταιρεία Τάκης Γεωργιάδης Λτδ ν. Δημοκρατίας (1991) ΑΑΔ 1142, Οπτικός Οίκος Θεοφανίδης Λτδ ν. Δημοκρατίας (1992) 4 ΑΑΔ 1619). Ειδικότερα δε, στις περιπτώσεις ταξινόμησης εμπορευμάτων από τελωνειακές αρχές, παρατηρείται η ίδια τάση της νομολογίας. Όπως, για παράδειγμα, είχε επιβεβαιωθεί και στην απόφαση στην υπόθεση Logicom Ltd v. Δημοκρατίας (2003) 3 ΑΑΔ 257, με αναφορά σε προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και του Συμβουλίου της Επικρατείας της Ελλάδας σε θέματα δασμολογικών ταξινομήσεων, η ουσιαστική εκτίμηση της διοίκησης είναι ανεξέλεγκτος. Το ίδιο και στην προηγούμενη απόφαση στην υπόθεση Topsun Enterprises Ltd v. Δημοκρατίας (1992) 4 ΑΑΔ 1477, όπου το Ανώτατο Δικαστήριο παρατήρησε ότι δεν επεμβαίνει σε θέματα δασμολογικής ταξινόμησης εμπορευμάτων, αντικαθιστώντας με δική του απόφαση την άσκηση επί του προκειμένου της διακριτικής ευχέρειας του Διευθυντή. Το Δικαστήριο περιορίζεται στην εξέταση της νομιμότητας της προσβαλλόμενης ταξινόμησης, εφαρμόζοντας τις ίδιες, γνωστές γενικές αρχές που διέπουν το δικαστικό έλεγχο επί διοικητικών αποφάσεων που λαμβάνονται κατά την άσκηση διακριτικής ευχέρειας. ..."
Συμπεραίνοντας, δεν φαίνεται να διαπιστώνεται τίποτε το μεμπτό κατά τη διαδικασία λήψης της προσβαλλόμενης απόφασης.
Η προσφυγή αναπόφευκτα απορρίπτεται με €1.200 έξοδα εναντίον των αιτητών.
Κ. Kληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ