ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

                                                          (Υποθ. αρ. 391/2007)

 

25 Μαϊου, 2010

 

[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]

 

Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος

 

ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ

                                                            Αιτήτρια,

-και -

ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ

                                                          Καθ΄ου η αίτηση.

------------------------

 

Κ. Χ΄Ιωάννου, για την Αιτήτρια

Ν.Κλεάνθους (κα.) για Χρ.Τριανταφυλλίδη, για τον Καθ΄ου η αίτηση

-----------------------

 

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.:    Οι αιτητές αμφισβητούν τη νομιμότητα της απόφασης του Επιτρόπου Ρύθμισης Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, (στο εξής «ο Επίτροπος») με αρ. 56/06, που εκδόθηκε σε συνάρτηση με  τον Ορισμό σχετικής Αγοράς, τον Καθορισμό Οργανισμού με σημαντική Ισχύ στην Αγορά Πρόσβασης στο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο σε σταθερή θέση, για οικιακούς και μη οικιακούς πελάτες και την επιβολή ρυθμιστικών υποχρεώσεων στον Οργανισμό με σημαντική Ισχύ στην Αγορά.

 

Ο Eπίτροπος, ακολουθώντας τη διαδικασία  που προβλέπεται στις ΚΔΠ 147/05 και 148/05[1] και κατόπιν δημόσιας διαβούλευσης με τα ενδιαφερόμενα μέρη,  εξέδωσε στις 20.12.2006 την επίδικη απόφαση του.

 

Με τη συγκεκριμένη αυτή απόφαση του,  καθόρισε δυο σχετικές αγορές πρόσβασης στο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο σε σταθερή θέση, χωρίς διάκριση, ανάμεσα σε οικιακούς και μη οικιακούς πελάτες. Επίσης, καθόρισε τους αιτητές ως οργανισμό με δεσπόζουσα θέση, που κατέχει σημαντική ισχύ στη σχετική αγορά και ως εκ τούτου τους επέβαλε συγκεκριμένες ρυθμιστικές υποχρεώσεις.

 

Οι αιτητές προβάλλουν, μεταξύ άλλων, ότι η εν λόγω απόφαση πάσχει λόγω πολλαπλότητας της διαδικασίας, η οποία συνιστά υπέρβαση εξουσίας. Ισχυρίζονται ότι ο καθ΄ου εξέτασε τρία διαφορετικά ζητήματα σε μια διαδικασία εκδίδοντας μια απόφαση, κατά παράβαση του περί Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομικών Υπηρεσιών Νόμου Ν.112(Ι)/04, ο οποίος προβλέπει για τρεις ξεχωριστές διαδικασίες.

 

Το θέμα της πολλαπλότητας, ως λόγος ακύρωσης, απασχόλησε το συνάδελφο μου Δικαστή Νικολάτο στην υπόθεση αρ.390/2007 ΑΤΗΚ ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων ημερ. 25.5.2009.  Η διαπίστωση της πολλαπλότητας οδήγησε το Δικαστήριο σε ακύρωση της εκδοθείσας απόφασης.  Συμφωνώ με το σκεπτικό της πιο πάνω απόφασης και υιοθετώ το πιο κάτω απόσπασμα.

 

 «Μελέτησα με προσοχή όλα τα γεγονότα και ισχυρισμούς που έθεσαν ενώπιον μου οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των δύο πλευρών. Ομολογουμένως τα ζητήματα που αναφύονται είναι και περίπλοκα και δύσκολα ως προς την ερμηνεία των σχετικών προνοιών. Σ΄ ένα όμως τουλάχιστον ζήτημα θεωρώ τις θέσεις και εισηγήσεις της αιτήτριας ως ορθές. Είναι το ζήτημα του ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση συνδυάστηκαν τρεις ξεχωριστές και διακριτές αποφάσεις οι οποίες θα έπρεπε να είχαν ληφθεί σε τρεις διακριτές και διαδοχικές διαδικασίες. Αυτό το ζήτημα καθιστά, κατά την κρίση μου, την προσβαλλόμενη απόφαση, ουσιαστικά, ληφθείσα καθ΄ υπέρβαση εξουσίας. Οι προαναφερόμενες τρεις διακριτές αποφάσεις είναι: (α) του ορισμού της σχετικής αγοράς, (β) του καθορισμού οργανισμού με σημαντική ισχύ στην προαναφερόμενη αγορά, και (γ) της επιβολής ρυθμιστικών υποχρεώσεων στον οργανισμό με σημαντική ισχύ στην αγορά. Κατά την εκτίμησή μου, από τα άρθρα 46(2), 47, 48(1) και (2) και 49(1) του προαναφερόμενου νόμου συνάγεται ότι οι προαναφερόμενες τρεις αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται ξεχωριστά και διαδοχικά. Αυτό, κατά την κρίση μου, υπαγορεύεται και από την κοινή λογική αλλά και από την ανάγκη για διάγνωση της αιτιολογίας της κάθε μιας από τις τρεις αποφάσεις, στοιχείο που είναι απαραίτητο για τη διεξαγωγή του δικαστικού ελέγχου.

 

Στην προκείμενη περίπτωση είναι προφανές ότι στην προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκαν οι προαναφερόμενες τρεις αποφάσεις ουσιαστικά ταυτόχρονα και μέσα στα πλαίσια μιας απόφασης, δηλαδή της προσβαλλόμενης απόφασης. Αυτό είναι φανερό από το προοίμιο της απόφασης, όπου αναφέρεται ότι αυτή αφορά στον ορισμό σχετικής αγοράς, τον καθορισμό οργανισμού με σημαντική ισχύ στην αγορά δημοσίων διαθέσιμων τοπικών ή και εθνικών τηλεφωνικών υπηρεσιών που παρέχονται σε σταθερή θέση για οικιακούς και μη οικιακούς πελάτες, και την επιβολή ρυθμιστικών υποχρεώσεων στον οργανισμό με σημαντική ισχύ στην αγορά. Επιπρόσθετα στο σώμα της απόφασης και συγκεκριμένα στο άρθρο 2, το οποίο έχει τίτλο «Σκοπός», αναγράφεται ρητά ότι σκοπός της απόφασης είναι να ορίσει τη σχετική αγορά, να καθορίσει, ως αποτέλεσμα της διεξαγωγής ανάλυσης αγοράς, οργανισμό με σημαντική ισχύ στην αγορά (ΣΙΑ) και να επιβάλει ρυθμιστικές υποχρεώσεις στον οργανισμό ο οποίος καθορίζεται ως έχων ΣΙΑ.

 

Παρατηρώ συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρει, στο Μέρος 2, ότι ο καθορισμός της σχετικής αγοράς βασίζεται στα αποτελέσματα της ανάλυσης της σχετικής αγοράς, χωρίς όμως να δίδονται οποιαδήποτε στοιχεία ως προς την ανάλυση που έγινε και τους παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη.

 

Επίσης, στο Μέρος 3 της προσβαλλόμενης απόφασης, αναγράφεται ότι, με βάση τα αποτελέσματα της ανάλυσης της (σχετικής) αγοράς, η Α.ΤΗ.Κ. κατέχει δεσπόζουσα θέση στη (σχετική) αγορά και, ως εκ τούτου, η Α.ΤΗ.Κ. καθορίζεται ως Οργανισμός έχων ΣΙΑ στην αγορά αυτή. Όμως δεν επεξηγούνται ή αιτιολογούνται πουθενά τα αποτελέσματα της ανάλυσης της σχετικής αγοράς, τα οποία οδήγησαν τον καθ΄ ου η αίτηση στα προαναφερόμενα ουσιώδη συμπεράσματα και ως εκ τούτου θεωρώ ότι δεν παρέχεται επαρκής ή καθόλου αιτιολογία, για την προσβαλλόμενη απόφαση, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατός και ο δικαστικός έλεγχος.

 

Τα ίδια περίπου θέματα που εγείρονται στην παρούσα απόφαση εξετάστηκαν, από το παρόν δικαστήριο, και στην Υπόθεση αρ. 327/07, ημερ. 3.2.09, μεταξύ της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου και του Επιτρόπου Ρύθμισης Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείου. Υιοθετώ το σκεπτικό της προαναφερόμενης απόφασης και καταλήγω στο συμπέρασμα, συμφωνώντας με την αιτήτρια, ότι η επίδικη απόφαση πάσχει από πολλαπλότητα και ότι είναι αδύνατος ο προσδιορισμός της αιτιολογίας της κάθε μιας από τις τρεις προαναφερόμενες αποφάσεις και ουσιαστικά και ο δικαστικός έλεγχος. Αυτά τα γεγονότα καθιστούν την προσβαλλόμενη απόφαση νομικά μεμπτή και ουσιαστικά, απόφαση που εκδόθηκε καθ΄ υπέρβαση των εξουσιών που παρέχονται από τις σχετικές πρόνοιες του προαναφερόμενου νόμου, στον καθ΄ ου η αίτηση.»

 

 

Σημειώνω ότι η πιο πάνω απόφαση, αφορά απόφαση του Επιτρόπου που λήφθηκε μέσα στα πλαίσια της ίδιας διαδικασίας στην οποία λήφθηκε και η επίδικη απόφαση.

 

Όπως καταφαίνεται  από τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, υπάρχει μια μόνο απόφαση για τα τρία εγειρόμενα θέματα, χωρίς όμως να υπάρχει  ξεχωριστή αιτιολογία για το κάθε ένα από αυτά. Απλώς καταγράφεται η κατάληξη του καθ΄ου η αίτηση χωρίς όμως να αναφέρεται με βάση ποια στοιχεία κατέληξε σε αυτό το αποτέλεσμα.

 

Η αιτήτρια προβάλλει επίσης ότι,  πέραν του ότι ο καθ΄ου η αίτηση ακολούθησε μια διαδικασία για τρία διαφορετικά θέματα, εξέτασε, στην ίδια και μοναδική διαδικασία, έξι αγορές. Όπως προκύπτει από τα παραρτήματα 10-18  και 23-24, εξετάσθηκαν στην ίδια διαδικασία έξι διαφορετικές αγορές. Συμφωνώ με τη θέση της αιτήτριας ότι  τέτοια διαδικασία προκαλεί σύγχυση, καθώς,  δυσκολεύει τον εντοπισμό της αιτιολογίας για την κάθε απόφαση.  Ανάλογο θέμα εξετάστηκε από το συνάδελφο Δικαστή Φωτίου στην  υπόθεση αρ. 326/07 ΑΤΗΚ ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων, ημερ. 11.5.2009  όπου αναφέρεται:

 

«Το παράπονο της αιτήτριας επεκτείνεται και στο ζήτημα του ότι όχι μόνον εξετάστηκαν τα τρία προαναφερόμενα ζητήματα σε μια διαδικασία, με την έκδοση μιας απόφασης, αλλά και στο ότι, επιπρόσθετα, εξετάστηκαν τρεις αγορές σε μια διαδικασία, όπως προκύπτει από το Παράρτημα 19 στην ένσταση του καθ΄ ου η αίτηση. Δηλαδή ο καθ΄ ου η αίτηση εξέτασε πέραν από την αγορά τερματισμού κλήσεων, την αγορά εκκίνησης κλήσεων ανά δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο και την αγορά διαβιβαστικών υπηρεσιών στο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο. Συμφωνώ ότι από το Παράρτημα 19 στην ένσταση του καθ΄ ου η αίτηση προκύπτουν τα προαναφερόμενα περί εξέτασης τριών αγορών σε μια διαδικασία. Και αυτό είναι, κατά την κρίση μου, μεμπτό, επειδή η εξέταση τριών αγορών σε μια διαδικασία, αναπόφευκτα, προκαλεί σύγχυση αλλά και ανεπίτρεπτο αλληλοεπηρεασμό της απόφασης για τη μια αγορά, από τις αποφάσεις για τις άλλες δύο αγορές. Επίσης και αυτή η ενέργεια δυσκολεύει την εξεύρεση της αιτιολογίας της απόφασης για την κάθε μια αγορά αλλά και γενικά τον ευρύτερο δικαστικό έλεγχο».

 

 

Υιοθετώ το πιο πάνω απόσπασμα και το λόγο της πιο πάνω απόφασης.  Με βάση την επιτυχή κατάληξη του λόγου αυτού ακυρώσεως δεν υπάρχει ανάγκη εξέτασης των υπολοίπων.

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει.  Η επίδικη απόφαση παραμερίζεται με βάση το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.  Ποσό €1.700,00 ως έξοδα επιδικάζονται υπέρ των αιτητών και εναντίον του καθ΄ου η αίτηση.

 

 

                                                   Κ. Παμπαλλής,

                                                                 Δ.