ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων



ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:




ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                                                   (Συνεκδικαζόμενες  Υπόθ.  Αρ. 990/08, 991/08 και 1434/08)

 

3 Μαρτίου, 2010

[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

GI.BA.RE.IO LTD,

                             Αιτητές,

ν.

 

ΑΡΧΗΣ ΛΙΜΕΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,

                             Καθ΄ ης η αίτηση.

- - - - - -

Αχ. Δημητριάδης, για τους Αιτητές.

Αλ. Κουντουρή, για την Καθ΄ ης η αίτηση.

- - - - - -

 


 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.:  Οι αιτητές είναι εταιρεία εγγεγραμμένη στην Κύπρο και ενεργούν ως εξουσιοδοτημένοι πράκτορες εμπορίας των προϊόντων της  πολυεθνικής εταιρείας Sony Computer Entertainment Europe Ltd η οποία εισάγει και διανέμει στην Κύπρο καθώς και σε άλλες χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης βιντεοπαιχνίδια και σχετικές κονσόλες.

 

Οι αιτητές, με τις συνεκδικαζόμενες προσφυγές, προσβάλλουν την απόφαση της Αρχής Λιμένων Κύπρου να κατατάξει τα εισαγόμενα από αυτούς βιντεοπαιχνίδια, γνωστά ως «Playstation», στην κατηγορία 3(xiv) των περί Αρχής Λιμένων Κύπρου (Καταβλητέα Δικαιώματα) Κανονισμών του 1976-2004 (ΚΔΠ 45/76) (εφεξής οι «Κανονισμοί») ως «βίντεο» και να τους επιβάλει σε τρεις περιπτώσεις (15.4.08, 5.5.08 και 26.6.08)  λιμενικά δικαιώματα €4.799,69, €2.084,72 και €2.767,96 για την εισαγωγή 700, 300 και 400 τεμαχίων αντίστοιχα.

 

Η επιβολή των πιο πάνω λιμενικών δικαιωμάτων έγινε κατ΄ εφαρμογή της πρόνοιας του Καν. 3 της ΚΔΠ 45/76 όπως τροποποιήθηκε, η οποία προβλέπει ότι τα εκάστοτε καταβλητέα στην Αρχή δικαιώματα για τη χρήση των περιοχών λιμένων που βρίσκονται στη δικαιοδοσία της και των εγκαταστάσεων που βρίσκονται σ΄ αυτές και για αγαθά, υπηρεσίες ή διευκολύνσεις που παρέχονται από την Αρχή καθορίζονται στον  Πίνακα των Κανονισμών. Στην προκείμενη περίπτωση η Αρχή εφάρμοσε την πιο κάτω πρόνοια του Πίνακα:

 

 

ΠΙΝΑΞ

(Κανονισμός 3)

ΜΕΡΟΣ Ι - ΓΕΝΙΚΑ ΛΙΜΕΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

 

1.    ..............................

2.    .............................

3.    Δι'  αγαθά εισαγόμενα ή εξαγόμενα δια τινος περιοχής λιμένος καταβάλλονται τα ακόλουθα λιμενικά δικαιώματα:

 

Κατηγορία

Περιγραφή

Αγαθών

Μονάς

Επιβαρύνσεως

Συντελεστής

(σεντ)

.....

......

.....

.....

(xiv)

Βίντεο

Το καθένα

685,67

 

 

 

Οι αιτητές, μετά την έκδοση των σχετικών τιμολογίων, κατέβαλαν τα προαναφερόμενα ποσά υπό διαμαρτυρία και ζήτησαν από το Τμήμα Τελωνείων να μάθουν για την κατάταξη των προϊόντων Playstation 3. Πληροφορήθηκαν ότι στην Κύπρο, σύμφωνα και με τον Καν. ΕΕ1508/2000 ημερ. 11.7.00, κατατάσσονται κάτω από τη δασμολογική κλάση 95041000 ως «video games of a kind used with television receiver» και το κεφάλαιο 95 που καλύπτει παιχνίδια λόγω των χαρακτηριστικών και της πρωταρχικής τους λειτουργίας καθώς και της επιδιωκόμενης χρήσης τους για σκοπούς διασκέδασης ενώ τα βίντεο, κατατάσσονται κάτω από διαφορετική κλάση (85219000).

 

Ενόψει αυτής της πληροφόρησης, οι αιτητές ζήτησαν με τηλεομοιότυπο  περισσότερες λεπτομέρειες τόσο για τη φύση των επιβαλλόμενων τελών όσο και για τα κριτήρια της κατάταξης. Η καθ' ης η αίτηση απάντησε ότι μετά από συζήτηση με τους νομικούς της συμβούλους, εμμένει στην ίδια κατάταξη.

 

Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις προσκρούουν στο άρθρο 12 της Συνθήκης ΕΚ (τώρα άρθρο 25) το οποίο προβλέπει:

 

«Οι εισαγωγικοί και εξαγωγικοί δασμοί ή φορολογικές επιβαρύνσεις ισοδύναμου αποτελέσματος απαγορεύονται μεταξύ των κρατών μελών. Η απαγόρευση αυτή ισχύει και για τους δασμούς ταμιευτικού χαρακτήρα.»

 

 

 

Οι αιτητές θεωρούν ότι τα τέλη που τους έχουν επιβληθεί αποτελούν επιβάρυνση, ισοδύναμου αποτελέσματος και σε περίπτωση αμφιβολίας, ζητούν την αποστολή σχετικού προδικαστικού ερωτήματος στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκής Ενωσης.

 

Η καθ΄ ης η αίτηση αντιτείνει ότι η επιβολή των συγκεκριμένων λιμενικών δικαιωμάτων, συνιστά τέλος που σκοπό έχει την κάλυψη, μερικώς ή ολικώς, δαπανών για συγκεκριμένη υπηρεσία που προσφέρεται από την Αρχή. Υποστηρίζει ακόμα ότι η πράξη της επιβολής των λιμενικών δικαιωμάτων είναι πράξη δέσμιας διοίκησης και όχι διακριτικής ευχέρειας, αφού η επιβολή προνοείται ρητά από το Νόμο.

 

Εχω τη γνώμη ότι η παραπομπή ερωτήματος στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είναι αναγκαία για την έκδοση απόφασης στην υπό εκδίκαση υπόθεση. Το εγειρόμενο θέμα μπορεί να αποφασιστεί με βεβαιότητα εφόσον ο χαραχτήρας των λιμενικών δικαιωμάτων έχει καθοριστεί τόσο από το Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου όσο και από το ΔΕΚ.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του περί Αρχής Λιμένων Κύπρου Νόμου ο όρος «δικαιώματα» ερμηνεύεται ως εξής:

 

«δικαιώματα σημαίνει τα δυνάμει του παρόντος Νόμου επιβαλλόμενα δικαιώματα και περιλαμβάνει φόρους και τέλη

 

 

 

 

Στην Petrolina Ltd και Αλλοι ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (2006) 3 ΑΑΔ 347 κρίθηκε ότι η επιβολή δικαιωμάτων από την Αρχή Λιμένων Κύπρου για την πετρέλευση πλοίων δεν είναι ultra vires του άρθρου 25 των περί  Αρχής Λιμένων Νόμων. Η Ολομέλεια υιοθέτησε την ερμηνεία του όρου «τέλος» που δόθηκε στην I.B.S. Ltd v. Δημοκρατίας (1993) 3 ΑΑΔ 220 ότι δηλαδή,

 

«Το «τέλος» μπορεί γενικά να λεχθεί ότι είναι μια επιβάρυνση για μια ειδική υπηρεσία που προσφέρεται στους ιδιώτες από κάποιο κυβερνητικό όργανο και βασίζεται πάνω στα έξοδα τα οποία υφίσταται προσφέροντας μια τέτοια υπηρεσία, παρόλο που σε πλείστες ίσως περιπτώσεις τα έξοδα υπολογίζονται αυθαίρετα.»

 

 

 

Είναι νομίζω φανερό ότι το τέλος αποτελεί εσωτερική φορολογία ελεγχόμενη από το άρθρο 90 (πρώην 95) της Συνθήκης. (Βλ. ανάλυση στο σύγγραμμα Β. Σκουρή «Ερμηνεία Συνθηκών για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα», σελ.809-811) και δεν συναρτάται προς το άρθρο 25 που στοχεύει στην κατάργηση όλων των δασμολογικών εμποδίων στο ενδοκοινοτικό εμπόριο ανεξάρτητα από τον προστατευτικό ή μη χαρακτήρα των δασμών και των φορολογικών επιβαρύνσεων ισοδύναμου αποτελέσματος.

 

Το ΔΕΚ  στις υποθέσεις C-34/01 εώς 38/01 (αίτηση του Corte Suprema di Cassazione για την εκδοση προδικαστικής αποφάσεως) Enirisorce Spa κατά  Ministero delle Finanze, EEC 21 της 24.01.04, σ.3, έκρινε τα εξής:

 

«Επιβάρυνση, όπως το λιμενικό τέλος που αποτελεί αντικείμενο των κύριων δικών, αποτελεί εσωτερικό φόρο κατά την έννοια του άρθρου 95 της Συνθήκης ΕΚ                         (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρου 90 ΕΚ), μη εμπίπτοντα στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 12 και 30 της Συνθήκης ΕΚ (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρων 25 ΕΚ και 28 ΕΚ). Το μέτρο το οποίο συνίσταται στην επιβολή, εκ μέρους κράτους μέλους, παρόμοιου τέλους και στην υπέρ δημόσιας επιχειρήσεως διάθεση σημαντικού μέρους του προϊόντος του τέλους αυτού, χωρίς οι διατιθέμενοι κατ' αυτόν τον τρόπο πόροι να αντιστοιχούν σε υπηρεσία πράγματι παρεχόμενη εκ μέρους της επιχειρήσεως αυτής, δεν αντιβαίνει προς τις διατάξεις του προαναφερθέντος άρθρου 95, εφόσον δεν συνεπάγεται δυσμενή διάκριση έναντι των προϊόντων που προέρχονται από άλλα κράτη μέλη.»

 

 

Εξάλλου, σύμφωνα με την κανονιστική ρύθμιση των εν λόγω λιμενικών επιβαρύνσεων, αυτά επιβάλλονται συστηματικά σε κατηγορίες προϊόντων σύμφωνα με προκαθορισμένα ποσά που εφαρμόζονται ανεξαρτήτως καταγωγής ή προορισμού των προϊόντων, σε γενικό σύστημα εσωτερικών τελών. Δεν πρόκειται για τέλη που η επιβολή τους δημιουργεί άμεσα ή έμμεσα διάκριση προς όφελος εγχώριων ή ομοειδών εθνικών προϊόντων, ώστε να παραβιάζεται το άρθρο 90ΕΚ. (C-234/99, Nygard, Συλλογή 2002, σ.Ι-3657, σκέψη 19).

 

Ο επόμενος ισχυρισμός των αιτητών είναι ότι οι εισαγόμενες από αυτούς κονσόλες παιχνιδιών που χρησιμοποιούν DVD (Digital Versatile Discs) ή άλλους ακτινοδίσκους και δεν χρησιμοποιούν βιντεοκασέτες κακώς κατατάχτηκαν ως «βίντεο». Το κριτήριο του νομοθέτη για τον καθορισμό του συντελεστή ανά κατηγορία αγαθών και μονάδα επιβαρύνσεως για  σκοπούς είσπραξης λιμενικών δικαιωμάτων, δεν είναι ο τεχνολογικός  χαρακτήρας των αγαθών. Ωστόσο, στους Κανονισμούς υπό τις κατηγορίες (xi) έως (xv) ομαδοποιούνται ρητά 5 κατηγορίες ηλεκτρικών συσκευών στις οποίες δεν περιλαμβάνονται τα playstation. Η καθ' ης η αίτηση  συμπεριέλαβε τα playstation στην κατηγορία των βίντεο θεωρώντας προφανώς ότι αυτή ήταν η πλησιέστερη σχετική κατηγορία στην οποία θα μπορούσε να κατατάξει τα playstation, χωρίς όμως να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση. Αυτό παρά το σχετικό αίτημα των αιτητών για εξηγήσεις και τις επανειλημμένες επιστολές τους για το θέμα, οι οποίες τελικά παρέμειναν αναπάντητες από την καθ΄ ης η αίτηση. Η επιστολή ημερ. 15.4.08 (παρ. Α στην ένσταση) παραπέμπει σε συζήτηση με τους νομικούς συμβούλους της Αρχής, χωρίς να αναφέρεται καν το περιεχόμενο της συζήτησης ή να δίδεται οποιαδήποτε αιτιολογία. Η ανάγκη για αιτιολόγηση, εξάλλου επιτείνεται από το γεγονός ότι η καθ΄ ης η αίτηση με την προσβαλλόμενη απόφαση είχε αποστεί από προηγούμενη πρακτική, της μη επιβολής τελών στους αιτητές, από το 2000, για την εισαγωγή playstation.

 

Ενόψει των πιο πάνω, η  θέση της καθ' ης η αίτηση ότι δεν χρειαζόταν αιτιολογία επειδή πρόκειται για πράξη εκδιδόμενη ομοιόμορφα σε μεγάλο αριθμό μέσω αυτόματης τιμολόγησης είναι επιγενόμενη και καθόλου πειστική. Από τη στιγμή που στους Κανονισμούς διαπιστώνεται νομοθετικό κενό ως προς την κατάταξη των συσκευών playstation, η ένταξη τους ως  «βίντεο» για σκοπούς επιβολής των λιμενικών τελών έχρηζε στοιχειώδους αιτιολογίας ως προς τα κριτήρια που λήφθηκαν υπόψη.


 

Ενόψει των πιο πάνω οι συνεκδικαζόμενες προσφυγές επιτυγχάνουν. Οι προσβαλλόμενες αποφάσεις ακυρώνονται. Επιδικάζονται €2500 πλέον ΦΠΑ έξοδα υπέρ των αιτητών.

 

 

 

                                                                         Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

ΣΦ.

                                                              

 

 

 

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο