|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1292/2007
30 Μαρτίου, 2010
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΣΙΟΥΛΗ,
2. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΣΙΟΥΛΗ ΙΝΚΡΙΤ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Χρ. Μ. Γεωργιάδης, για τους Αιτητές.
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές αξιώνουν ακύρωση της απόφασης των καθ΄ ων η αίτηση, ημερ. 21.6.2007, με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή τους εναντίον επιβολής όρων σε πολεοδομική άδεια ημερομηνίας 26.7.2006.
Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες κτήματος στο Μέσα Χωριό στην Πάφο. Η αρμόδια πολεοδομική αρχή χορήγησε στις 26.7.2006, πολεοδομική άδεια (αρ. αίτησης ΠΑΦ/01771/2005) υποβάλλοντας συγκεκριμένους όρους. Μεταξύ αυτών και όρο για παραχώρηση τμήματος του τεμαχίου για τη διεύρυνση του πολύ στενού δρόμου στον οποίο εφάπτεται. Εναντίον του όρου αυτού οι αιτητές υπέβαλαν ιεραρχική προσφυγή προς το Υπουργικό Συμβούλιο, υποδεικνύοντας τροποποίησή του έτσι ώστε η νέα συνοριακή γραμμή του ακινήτου τους να συμπίπτει με το υφιστάμενο πέτρινο περιτοίχισμα.
Το Υπουργείο Εσωτερικών για να καταστήσει δυνατή την εξέταση της προσφυγής από την αρμόδια εξ υπουργών επιτροπή, ζήτησε την υποβολή έκθεσης από την πολεοδομική αρχή, τον ΄Επαρχο Πάφου και το Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως.
Το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου εισηγήθηκε την απόρριψή της για διάφορους λόγους που αναφέρει. Με την εισήγηση αυτή συμφώνησε και ο ΄Επαρχος Πάφου. Ο Διευθυντής Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως εισηγήθηκε μερική αποδοχή και νέα μελέτη της γραμμής ρυμοτομίας.
Το Υπουργείο Εσωτερικών, με σχετικό σημείωμα ημερομηνίας 14.6.2007, παρέθεσε τις πιο πάνω εισηγήσεις σύμφωνα με το άρθρο 31 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, Ν.90/72 και παράλληλα εισηγήθηκε την απόρριψη της προσφυγής κρίνοντας ότι η απόφαση της πολεοδομικής αρχής είναι ορθή και σύμφωνη με την πολεοδομική νομοθεσία.
Η εξ υπουργών επιτροπή επιλήφθηκε του θέματος στη συνεδρία της ημερομηνίας 21.6.2007 και αφού εξέτασε όλα τα ενώπιόν της στοιχεία απέρριψε την προσφυγή κρίνοντας ότι η απόφαση της πολεοδομικής αρχής ήταν σύμφωνη με τις πρόνοιες της νομοθεσίας.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα πλάνης αναφορικά με τη νομική ερμηνεία των άρθρων 26 και 31 του Ν. 90/72, ενώ παράλληλα παραβιάζει τις διατάξεις και τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Πάφου. Προς υποστήριξη της θέσης τους αυτής περιορίζονται μόνο να παραπέμψουν στις επιστολές ή στα σημειώματα του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου, ημερομηνίας 31.1.2007 και του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως ημερομηνίας 11.6.2007, στις οποίες γίνεται εισήγηση για απόρριψη και μερική αποδοχή της ιεραρχικής τους προσφυγής αντιστοίχως, για να ισχυριστούν ότι αυτοί επισήμαναν στις εισηγήσεις τους παραβίαση των συγκεκριμένων άρθρων και του Τοπικού Σχεδίου.
Το ίδιο θέμα της κατ΄ ισχυρισμόν παραβίασης των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου τέθηκε και από τον ευπαίδευτο συνήγορο των αιτητών κατά το στάδιο των διευκρινίσεων. Θα πρέπει να πω εξ αρχής ότι στην εισήγηση το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως δεν αναφέρει ότι έγινε οποιαδήποτε παραβίαση του νόμου, αλλά αντίθετα, εισηγήθηκε μερική αποδοχή της ιεραρχικής προσφυγής και διαβίβαση οδηγιών στην πολεοδομική αρχή προς επαναμελέτη της γραμμής ρυμοτομίας με τους τρεις στόχους που καταγράφει.
Το επιχείρημα των αιτητών θα πρέπει να απορριφθεί. Στην απορριπτική εισήγηση του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου επισημαίνεται ότι η ιεραρχική προσφυγή δεν έχει αντικείμενο, δεδομένου ότι ο αιτητής με την υποβολή σχεδίων έχει αποδεχθεί τη γραμμή ρυμοτομίας όπως αυτή επιβλήθηκε σε παλαιότερες άδειες. Παρόμοιο αίτημα εξετάστηκε και στο παρελθόν με την αίτηση ΠΑΦ/0947/95 και απορρίφθηκε, ενώ η ίδια ρυμοτομία επιβλήθηκε με την αίτηση ΠΑΦ/0547/97 και δεν αμφισβητήθηκε. Περαιτέρω αναφέρεται ότι το Κοινοτικό Συμβούλιο Μέσα Χωρίου δεν συνηγορεί στην αποδοχή της ρυμοτομίας όπως αυτή διαμορφώθηκε επί τόπου για λόγους δημοσίου συμφέροντος, ενώ τέλος στο σημείο στροφής η ορατότητα είναι πολύ περιορισμένη και τυχόν αποδοχή της υφιστάμενης κατάστασης δημιουργεί κινδύνους στην οδική ασφάλεια.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι έχουν παραβιαστεί τα άρθρα 26 και 31 του Νόμου. Το άρθρο 26(1) προνοεί ότι για να καταλήξει σε πολεοδομική απόφαση η πολεοδομική αρχή λαμβάνει υπ΄ όψιν τις πρόνοιες του εφαρμοστέου στην περίπτωση σχεδίου ανάπτυξης, καθώς και οποιοδήποτε άλλο ουσιώδη παράγοντα. Σύμφωνα με το άρθρο 31 όταν υποβάλλεται αίτηση για πολεοδομική άδεια και η πολεοδομική αρχή αρνείται να την χορηγήσει, ο αιτητής δύναται αν τα νόμιμά του συμφέροντα παραβλάπτονται από την απόφαση, να υποβάλει ιεραρχική προσφυγή στο Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο δύναται να την επιτρέψει ή να την απορρίψει ή να τροποποιήσει ή ακυρώσει οποιοδήποτε μέρος της απόφασης.
Στην παρούσα υπόθεση θα πρέπει να λεχθεί ότι η ιεραρχική προσφυγή δεν έχει αντικείμενο, δεδομένου ότι η γραμμή ρυμοτομίας, όπως αυτή επιβλήθηκε σε παλαιότερες άδειες έγινε αποδεκτή από τους αιτητές με την υποβολή των σχεδίων τους. Παρόμοιο αίτημα εξετάστηκε, όπως επισημαίνεται και στη σχετική έκθεση του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου και στο παρελθόν με την αίτηση ΠΑΦ/0947/95 και απορρίφθηκε, ενώ η ίδια ρυμοτομία επιβλήθηκε με την αίτηση ΠΑΦ/0547//97 και δεν αμφισβητήθηκε.
Η πολεοδομική άδεια που εκδόθηκε για πρώτη φορά, η ΠΑΦ/0947/95, αποκτήθηκε από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες του ακινήτου στις 18.11.1996. Η άδεια περιλάμβανε ανάλογο όρο για παραχώρηση τμήματος του τεμαχίου προς το σκοπό διεύρυνσης του πολύ στενού δρόμου του χωριού στο οποίο εφάπτεται το τεμάχιο. Ακολούθως οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες υπέβαλαν αίτηση στην πολεοδομική αρχή για τροποποίηση της γραμμής ρυμοτομίας ώστε αυτή να συνέπιπτε με τη θέση του υφιστάμενου πετρότοιχου. Η αίτηση δεν έγινε αποδεκτή και απορρίφθηκε για λόγους οδικής κυκλοφορίας.
Στη συνέχεια χορηγήθηκε στους ίδιους ιδιοκτήτες η άδεια ΠΑΦ/1547/97 για επέκταση της υφιστάμενης κατοικίας. Και στην άδεια αυτή τέθηκε ο ίδιος όρος. Οι αιτητές τον αποδέχθηκαν και δεν υπέβαλαν οποιαδήποτε ένσταση.
Στις 29.10.2004 υποβλήθηκε η αίτηση ΠΑΦ/2800/04 για νέες προσθήκες στην υφιστάμενη κατοικία. Τη φορά αυτή η αίτηση υποβλήθηκε από τους νέους ιδιοκτήτες που ήταν οι αιτητές. Ταυτόχρονα υπέβαλαν και αίτημα για μείωση της γραμμής ρυμοτομίας. Σε κάποιο στάδιο οι αιτητές με επιστολή τους ημερομηνίας 14.10.2005 απέσυραν την αίτηση υποβάλλοντας ταυτόχρονα νέα, την ΠΑΦ/1771/05, η οποία αφορούσε πέραν των προσθηκών στην υφιστάμενη κατοικία και ανέγερση νέας κατοικίας. Παράλληλα, στο χωροταξικό σχέδιο που υποβλήθηκε προτάθηκε ρυμοτομία, όπως αυτή προέκυπτε από τη θέση του υφιστάμενου τοίχου.
Στους αιτητές γνωστοποιήθηκε προφορικά ότι υπήρχε πρόβλημα στην αποδοχή της ρυμοτομίας αυτής λόγω ένστασης του Κοινοτικού Συμβουλίου, ενώ τους διαβιβάστηκαν και άλλες παρατηρήσεις της πολεοδομικής αρχής. Έτσι οι αιτητές υπέβαλαν νέο χωροταξικό σχέδιο με το οποίο υιοθετήθηκε η γραμμή ρυμοτομίας, όπως αυτή υποδείχθηκε με την άδεια ΠΑΦ/0947/95, δηλαδή την άδεια που χορηγήθηκε για πρώτη φορά στους προηγούμενους ιδιοκτήτες. Στη συνέχεια η πολεοδομική αρχή λαμβάνοντας υπ΄ όψιν την αποδοχή αυτή των αιτητών προχώρησε στη χορήγηση της αιτούμενης άδειας επιβάλλοντας ρυμοτομία, την ίδια που επιβλήθηκε και με τις άδειες των προηγούμενων ιδιοκτητών, ΠΑΦ/0947/95 και ΠΑΦ/1547/97.
Στις 11.8.2006 οι αιτητές καταχώρησαν ιεραρχική προσφυγή εναντίον των όρων της άδειας που παραχωρήθηκε πιο πάνω και συγκεκριμένα εναντίον του όρου που αφορά την παραχώρηση της γης για σκοπούς διεύρυνσης του δρόμου και αξιώνουν τροποποίησή του, έτσι ώστε η νέα συνοριακή γραμμή του ακινήτου τους να συμπίπτει με το υφιστάμενο πέτρινο περιτοίχισμα.
Όπως είναι προφανές βρισκόμαστε μπροστά σε μία περίπτωση ανεπίτρεπτης επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας που άπτεται της νομιμοποίησης των αιτητών να προωθήσουν την προσφυγή τους προσβάλλοντας την επίδικη απόφαση. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι η χορήγηση της άδειας ΠΑΦ/01771/2005 συνοδεύεται με την αποδοχή του συγκεκριμένου όρου. Γι΄ αυτό και η ανάπτυξη του ακινήτου στη μορφή που αγόρασαν οι αιτητές.
Το επιχείρημα του δικηγόρου των αιτητών κατά τη διάρκεια των διευκρινίσεων ότι το γεγονός πως οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες αποδέχτηκαν σε προηγούμενες αιτήσεις και κατά την έκδοση προηγούμενων αδειών τη γραμμή ρυμοτομίας δεν δεσμεύει τους νέους ιδιοκτήτες, μόνο και μόνο γιατί άλλαξε η ιδιοκτησία, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Οι προηγούμενες άδειες αφορούν το ίδιο τεμάχιο και οι όποιοι όροι τίθενται για να εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον. Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του τεμαχίου, αφού οι πολεοδομικοί όροι τίθενται εν όψει της όλης χωρομετρίας, αλλά και του γενικότερου πολεοδομικού σχεδιασμού.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι στην παρούσα περίπτωση το ρυμοτομικό σχέδιο με το οποίο υιοθετείτο η γραμμή ρυμοτομίας όπως και στις προηγούμενες άδειες, έχουν αποδεχτεί και οι αιτητές και συνεπώς δεν μπορούν να το αμφισβητήσουν.
Όπως σημειώνεται και στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, στη σελ. 260, 261, γενικώς δεν δημιουργείται έννομο συμφέρον οσάκις διαπιστούται ότι ο αιτών συνήνεσε καθ΄ οιονδήποτε τρόπο στην έκδοση της πράξης. Η γενόμενη τυχόν αποδοχή της προσβαλλόμενης πράξης από τον αιτούντα καθιστά απαράδεκτη την κατ΄ αυτής στρεφόμενη αίτηση ακυρώσεως, ελλείψει συμφέροντος (βλέπε ακόμα ΚΟΑ ν. Α. Kaminarides Ltd (2006) 3 Α.Α.Δ. 197, 203).
Εν όψει όλων των πιο πάνω, καταλήγω ότι οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται στο να στραφούν εναντίον της προσβαλλόμενης πράξης και γι΄ αυτό η προσφυγή απορρίπτεται, με €1.800 έξοδα εναντίον των αιτητών.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ