|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
12 Φεβρουαρίου, 2010 [ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
ι
Αναφορικά με τα Άρθρα 28, 29, 30, 32 και 146 του
Συντάγματος
SADIK NAS
Αιτητής,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
ι
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
|
Καθ'ων η αίτηση.
Χρ.Πατσαλίδης, για τον Αιτητή
Κ.Σταυρινός - δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ'ων η αίτηση
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο αιτητής είναι τούρκος υπήκοος κουρδικής καταγωγής, ο οποίος αφίχθη στην Κύπρο στις 8.8.2004. Στις 11.8.2004 υπέβαλε αίτηση πολιτικού ασύλου και αφού προσκόμισε, τα ζητηθέντα από την υπηρεσία, έγγραφα διεξήχθη στις 22.11.2005 συνέντευξη του αιτητή και της συζύγου του ενώπιον αρμοδίου Λειτουργού της Υπηρεσίας Ασύλου. Με βάση τα αντίγραφα των εγγράφων που προσκόμισε ο αιτητής το αποτέλεσμα της συνέντευξης και τις πληροφορίες που συνέλεξε μετά από έρευνα ο Λειτουργός ετοίμασε εισήγηση στις 8.2.2006 προς τον προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου εισηγούμενος την απόρριψη της αιτήσεως. Η αίτηση απορρίφθηκε στις 10.2.2006 και μετά που γνωστοποιήθηκε στον αιτητή καταχωρήθηκε στις 5.4.2006 διοικητική προσφυγή. Στις 3.7.2008 ετοιμάστηκε έκθεση από τον αρμόδιο λειτουργό προς την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων (στο εξής η «Αρχή»). Η εν λόγω Αρχή μετά από μελέτη της έκθεσης του αρμόδιου Λειτουργού απέρριψε την προσφυγή στις 11.7.2008.
Μετά τη γνωστοποίηση της απαντήσεως στον αιτητή αυτός καταχώρισε την παρούσα προσφυγή ισχυριζόμενος μεταξύ άλλων ότι η προσφυγή έχει απορριφθεί χωρίς να γίνει η δέουσα έρευνα σε σχέση με την προσωπική του κατάσταση όπως αυτή διαμορφώθηκε όταν κρυβόταν στην Τουρκία την περίοδο 1994-2004. Δεν εξετάστηκαν, προσθέτει, οι προσωπικές συνθήκες του αιτητή τα τελευταία 4 χρόνια που ζούσε στην Κύπρο ούτε λήφθηκαν υπόψη οι κοινωνικές, πολιτικές και στρατιωτικές συνθήκες που επικρατούν στο Κουρδιστάν. Ο αιτητής κατέφυγε στην Κύπρο με την οικογένεια του μετά που καταζητείτο από τις τουρκικές αρχές με την υποψία ότι είχε σχέσεις με το κουρδικό κόμμα Ρ.Κ.Κ. Περαιτέρω, προσθέτει ο αιτητής, η συγκεκριμένη απόφαση είναι παράνομη λόγω κακής σύνθεσης του διοικητικού οργάνου και η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας ήταν λανθασμένη αφού δεν δόθηκε στον αιτητή η δυνατότητα να ακουστεί ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής. Ο κίνδυνος για τη ζωή του έχει τεκμηριωθεί, σύμφωνα με τον ισχυρισμό του συνηγόρου, και η αίτηση του θα πρέπει να επιτύχει.
Ο κύριος λόγος για τον οποίο η αίτηση έχει απορριφθεί από την Αρχή, είναι η διαπιστωθείσα αναξιοπιστία. Η αξιοπιστία τρώθηκε σε μεγάλο βαθμό που δεν επέτρεπε, όπως προβάλλεται με την απόφαση, η αποδοχή των ισχυρισμών του σε σχέση με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Τουρκία. Εξηγείται επαρκώς το θέμα αυτό ιδιαιτέρως σε σχέση με την κατοχή ή όχι πλαστής ταυτότητας εκ μέρους του αιτητή. Δίδονται επαρκείς εξηγήσεις γιατί, κατά την άποψη του αρμοδίου οργάνου, δεν έγινε πιστευτός ο ισχυρισμός αυτός όταν η σύζυγος του δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει ή δεν γνώριζε τα στοιχεία που αναφέρονται στην εν λόγω ταυτότητα. Δικαιολογημένο επίσης κρίνω το εύρημα του διοικητικού οργάνου ότι η παραμονή του για 12 χρόνια στην Τουρκία μεταξύ του 1992 και του 2004 δεν τεκμηριώνει βάσιμο λόγο δίωξης. Περαιτέρω, η διαφορετική αιτιολογία που δόθηκε από τον ίδιο σε σχέση με την ισχυριζόμενη σύλληψη του, που τεκμηριώθηκε τελικώς ότι δεν ήταν ο ίδιος που είχε συλληφθεί αλλά συγγενικά του πρόσωπα, ενισχύουν τη θέση του διοικητικού οργάνου ότι ο αιτητής δεν μπορούσε να κριθεί ως αξιόπιστος. Στην εκκαλούμενη απόφαση, γίνεται ευρεία αναφορά στους ισχυρισμούς αυτούς οι οποίοι κατά την άποψη μου είναι ικανοποιητικοί για να στοιχειοθετήσουν το εύρημα περί αναξιοπιστίας, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η απόφαση της αρμοδίας αρχής είναι δεόντως αιτιολογημένη.
Ως προς το έτερο θέμα το οποίο πρόβαλε ο συνήγορος ότι το διοικητικό όργανο αρκέστηκε μόνο σε μια συνέντευξη, αυτό δεν μπορεί να επηρεάσει την ορθότητα της ληφθείσας απόφασης γιατί το θέμα της ακρόασης δεν εξυπακούει και δεύτερη εξέταση ή προφορική συνέντευξη του αιτητή, στα πλαίσια της ιεραρχικής προσφυγής ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων. Η προβλεπόμενη διαδικασία του άρθρου 28(Ζ) του Ν.6(Ι)/2000 έχει τηρηθεί.
Περαιτέρω, πρέπει να σημειώσω ότι όπως έχει καθιερωθεί από τη νομολογία και αναφέρομαι στις αποφάσεις: Harpreet Singh ν. Δημοκρατίας (2006) 3 ΑΛΛ. 393, Shahadat ν. Δημοκρατίας (2006) 3 ΑΛΛ. 573, Batim Bokov v.
Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 614, Abul Kalam Kalam v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 585, Ibrahim Ince v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 609, Mehmet Nesin Aydin v. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 578, το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης για να εξετάσει την ορθότητα της, ιδιαιτέρως ως προς την εκτίμηση των γεγονότων που συνθέτουν μια υπόθεση. Υπό κρίση είναι η νομιμότητα της, και η διαπίστωση του κατά πόσο το διοικητικό όργανο ενήργησε εντός των πλαισίων της διακριτικής του ευχέρειας.
Ως προς τον προβληθέντα ισχυρισμό περί παραβιάσεως συγκεκριμένων άρθρων του Συντάγματος λαμβανομένου υπόψη ότι υπάρχει μια γενικότητα στους προβληθέντες ισχυρισμούς δεν βρίσκω ότι υπάρχει οποιαδήποτε στοιχειοθέτηση λόγου ακυρώσεως γΓαυτό το λόγο. Επικέντρωσε την προσοχή του ο αιτητής στη γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε για να εκδοθεί η εκκαλούμενη απόφαση. Ούτε αυτό το παράπονο έχει έρεισμα αφού όπως τονίστηκε στην υπόθεση Singh ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω) το άρθρο 30 του Συντάγματος δεν επιβάλλει υποχρέωση έκδοσης της απόφασης σ'άλλη παρά την επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας, ήτοι την ελληνική.
Βρίσκω ότι οι καθ'ων η αίτηση ενήργησαν μέσα στα πλαίσια της διακριτικής τους ευχέρειας και δεν διαπιστώνεται οποιοσδήποτε λόγος για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 ως έξοδα σε βάρος του αιτητή και υπέρ των καθ'ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(a) του Συντάγματος.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.