ΜΑΡΙΟΣ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΛΤΔ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ κ.α, Υπόθεση Αρ. 1245/2008, 5 Φεβρουαρίου 2010

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη ή απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, δηλαδή της Υπουργικής Επιτροπής, η οποία εκδόθηκε κατά ή περί τις 16.5.2008 και κοινοποιήθηκε στους αιτητές περί τις 19.5.2008, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή των αιτητών ημερ. 4.5.2007, εναντίον της αρνητικής απόφασης του Δήμου Λευκωσίας ημερ. 1.3.2007, για χορήγηση άδειας και/ή πολεοδομικής άδειας για ανάπτυξη, με αλλαγή χρήσης, είναι άκυρη, παράνομη, εσφαλμένη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.

Οι αιτητές είναι ιδιωτική εταιρεία περιορισμένης ευθύνης και εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες ενός ακινήτου το οποίο ευρίσκεται στον πέμπτο όροφο (αρ. 502) στο Μέγαρο ΑΥΓΟΥΣΤΑ, στην οδό Μπουμπουλίνας, στην ενορία Τρυπιώτη, εντός των ορίων του Δήμου Λευκωσίας (το ακίνητο). Στις 28.2.2006 οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση για έκδοση πολεοδομικής άδειας με σκοπό την ανάπτυξη του ακινήτου, με την αλλαγή χρήσης του, από γραφείο, σε δύο διαμερίσματα. Η αρμόδια Πολεοδομική Αρχή σε συνεδρία της ημερ. 1.3.2007 αποφάσισε να απορρίψει την αίτηση για ανάπτυξη επειδή η ζητούμενη ανάπτυξη συγκρουόταν με πρόνοια του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας και συγκεκριμένα την παράγραφο 1(ε) του Παραρτήματος Β που αφορά στη διασφάλιση των ανέσεων των άλλων ιδιοκτητών πολυκατοικίας. Θεωρήθηκε ότι η ζητούμενη αλλαγή χρήσης του γραφείου σε οικιστικές μονάδες θα επηρέαζε αρνητικά τις ανέσεις των άλλων ιδιοκτητών γραφείων/ιατρείων στην ίδια πολυκατοικία. Ο αρνητικός επηρεασμός συνοψίστηκε σε οχληρία από οσμές, θόρυβο και την ασφάλεια των γραφείων κατά τις ώρες που δεν λειτουργούν.

Οι αιτητές έλαβαν γνώση της απορριπτικής απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής, στις 11.4.2007 και στις 4.5.2007 καταχώρησαν ιεραρχική προσφυγή σύμφωνα με το άρθρο 31 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν 90/72). Οι αιτητές θεώρησαν ότι υπήρξε αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην έκδοση απόφασης στην ιεραρχική τους προσφυγή και απευθύνθηκαν, μεταξύ άλλων, και στην Επίτροπο Διοικήσεως υποβάλλοντας σχετικό παράπονο. Στις 16.5.2008 οι καθ΄ ων η αίτηση πληροφόρησαν τους αιτητές ότι η ιεραρχική τους προσφυγή εξετάστηκε από την αρμόδια Υπουργική Επιτροπή και ότι αποφασίστηκε η απόρριψη της αφού κρίθηκε πως η απόφαση της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής ήταν ορθή και σύμφωνη με τις σχετικές πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας. Στην απόφαση ημερ. 16.5.2008 (προσβαλλόμενη απόφαση) αναδιατυπώθηκε ο λόγος άρνησης χορήγησης άδειας ως εξής: Με τη συνύπαρξη οικιστικής και γραφειακής χρήσης στον ίδιο όροφο της πολυκατοικίας ΑΥΓΟΥΣΤΑ και μάλιστα με την παρεμβολή των προτεινόμενων οικιστικών μονάδων, μεταξύ υφισταμένων γραφείων, δεν διασφαλίζονται οι συνθήκες ανέσεων τόσο των ατόμων που θα κατοικούν στις προτεινόμενες κατοικίες όσο και των ατόμων που θα εργάζονται στα υφιστάμενα γραφεία, και συνεπώς εκτιμάται ότι, από την αναφερόμενη συνύπαρξη χρήσεων, θα επηρεαστούν δυσμενώς οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας των ατόμων που θα κατοικούν και θα εργάζονται εκεί, σε αντίθεση με τις πρόνοιες της παραγράφου 1(ε) του Παραρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.

Είναι η θέση των αιτητών ότι η προαναφερόμενη αναφορά των καθ΄ ων η αίτηση σε δυσμενή επηρεασμό των ανέσεων των περιοίκων είναι γενική, αόριστη και αναιτιολόγητη. Επιπρόσθετα οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η αίτηση τους πληρούσε όλες τις βασικές προϋποθέσεις για τη ζητηθείσα αλλαγή χρήσης αλλά οι καθ΄ ων η αίτηση δεν άσκησαν την ευρεία διακριτική ευχέρεια που είχαν, υπέρ τους, αλλά αντίθετα επέλεξαν να καταστήσουν θεμελιακό κριτήριο την επίκληση του δυσμενούς επηρεασμού ανέσεων για να απορρίψουν την ιεραρχική προσφυγή των αιτητών. Κατά τους αιτητές ουδείς δυσμενής επηρεασμός θα προκύψει σε σχέση με τις ανέσεις των ατόμων που κατοικούν στην περιοχή και ότι οι ισχυρισμοί περί του αντιθέτου είναι αβάσιμοι, αόριστοι, προσχηματικοί και δεν βασίζονται επί αντικειμενικών δεδομένων αλλά ούτε και είναι το αποτέλεσμα επαρκούς έρευνας.

Οι κύριοι ισχυρισμοί των αιτητών είναι ότι η αιτιολογία που δόθηκε για την απόρριψη της αίτησης τους, σε πρώτο στάδιο, και της ιεραρχικής τους προσφυγής σε δεύτερο στάδιο, είναι γενική και αόριστη και αποτέλεσμα πλάνης περί το Νόμο και τα πράγματα. Επίσης οι αιτητές λέγουν ότι η ιεραρχική τους προσφυγή απορρίφθηκε, παρά την περί του αντιθέτου θετική εισήγηση του Δημοτικού Μηχανικού αλλά και της Τεχνικής Επιτροπής της Πολεοδομικής Αρχής, και επομένως θα έπρεπε να ήταν ειδικά αιτιολογημένη, όμως δεν δόθηκε οποιαδήποτε ειδική αιτιολογία. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι, ακόμα, αποτέλεσμα μη δέουσας διοικητικής έρευνας εφόσον η θετική εισήγηση του Δημοτικού Μηχανικού και της Τεχνικής Επιτροπής είναι στοιχεία που ανακαλύφθηκαν από τους αιτητές μετά από δική τους έρευνα, δεν έγινε όμως αναφορά σ΄ αυτά τα στοιχεία από τους καθ΄ ων η αίτηση. Επιπρόσθετα οι αιτητές, στην μακρά επιχειρηματολογία τους ισχυρίζονται ότι η Υπουργική Επιτροπή δεν ενήργησε και δεν άσκησε τις εξουσίες της σύμφωνα με το άρθρο 31(2) του Νόμου 90/72. Περιορίστηκε απλά στην εξέταση της ορθότητας της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής, χωρίς να επιληφθεί και να αποφανθεί η ίδια (η Υπουργική Επιτροπή), επί της αιτήσεως, εξετάζοντας την εξ υπαρχής. Είναι, επιπρόσθετα, θέση των αιτητών ότι στην προσβαλλόμενη απόφαση δεν απαντούνται όλοι οι λόγοι στους οποίους βασίστηκε η ιεραρχική προσφυγή.

Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία υπό το φως της μακράς αλλά βοηθητικής επιχειρηματολογίας των ευπαιδεύτων συνηγόρων των δύο πλευρών. Κατέληξα στο συμπέρασμα πως είναι ορθές οι θέσεις και η επιχειρηματολογία των καθ΄ ων η αίτηση. Κατέληξα σ΄ αυτό το συμπέρασμα για τους εξής βασικούς λόγους:

(α) Η μόνη εκτελεστή πράξη, στην παρούσα υπόθεση, είναι η προσβαλλόμενη απόφαση, της απόρριψης δηλαδή της ιεραρχικής προσφυγής. Η προηγούμενη απόφαση της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής συγχωνεύθηκε με την απόφαση επί της ιεραρχικής προσφυγής (Δέστε, μεταξύ άλλων: Vyronos and Others v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1159 και Ν. Χρ. Χαραλάμπους, «Η Δράση και ο Έλεγχος της Δημόσιας Διοίκησης», 2^η έκδοση, σελ. 133-135).

(β) Κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης λήφθηκε σοβαρά υπόψη το, σε ισχύ, Τοπικό Σχέδιο Λευκωσίας σύμφωνα με το οποίο (παράγραφος 10.5.7), στις περιπτώσεις που όροφοι οικοδομής χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα για τη στέγαση γραφείων και οικιστικών μονάδων, στις περιπτώσεις δηλαδή που επιτρέπεται η συνύπαρξη τέτοιων χρήσεων, κάθε όροφος θα χρησιμοποιείται αμιγώς για μια μόνο από τις δύο χρήσεις. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τις πρόνοιες της ιδίας παραγράφου, οικιστικές μονάδες δεν θα παρεμβάλλονται μεταξύ γραφείων, στον ίδιο όροφο. Στην προκείμενη περίπτωση, με τη ζητούμενη άδεια, οι αιτητές ουσιαστικά ζητούσαν την παράβαση και των δύο προαναφερόμενων προνοιών της παραγράφου 10.5.7 του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, εφόσον στον πέμπτο όροφο της προαναφερόμενης οικοδομής θα υπήρχαν τόσο οικιστικές μονάδες όσο και γραφεία και μάλιστα οι οικιστικές μονάδες θα παρεμβάλλονταν μεταξύ των γραφείων.

(γ) Ως αποτέλεσμα της προαναφερόμενης παράβασης των προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας θα προκαλούντο και αρνητικές συνέπειες στις ανέσεις των χρησιμοποιούντων την προαναφερόμενη οικοδομή, κατά παράβαση των γενικών προνοιών πολιτικής του Παραρτήματος Β, άρθρο 1(ε), του Τοπικού Σχεδίου. Αυτό ήταν το συμπέρασμα των καθ΄ ων η αίτηση και δεν θεωρώ ότι αυτό το συμπέρασμα ήταν αυθαίρετο, γενικό και αόριστο. Η παρεμβολή των οικιστικών μονάδων μεταξύ των γραφείων και των ιατρείων, στον ίδιο όροφο της ίδιας οικοδομής, θα συνιστούσε παράβαση ρητής πρόνοιας του Τοπικού Σχεδίου και πιθανό να κατέληγε και στον αρνητικό επηρεασμό των ανέσεων της περιοχής. Τουλάχιστον δεν μου υποδείχθηκε, από τους αιτητές, οτιδήποτε που να δείχνει ότι αυτός ο συλλογισμός είναι λανθασμένος.

(δ) Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν προέβησαν σε δέουσα έρευνα ούτε και ότι δεν αιτιολόγησαν επαρκώς την προσβαλλόμενη απόφαση τους εφόσον τα προαναφερόμενα στοιχεία (στις παραγράφους (β) και (γ)) εύκολα μπορούν να διαπιστωθούν από τα ενώπιον του δικαστηρίου τεθέντα γεγονότα.

(ε) Στην πρόνοια 6(2) του Τοπικού Σχεδίου προνοείται ότι όταν η νέα χρήση, για την οποία υποβάλλεται αίτηση, δεν είναι επιτρεπτή με βάση τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου (και στην προκείμενη περίπτωση δεν είναι επιτρεπτή δυνάμει της παραγράφου 10.5.7) η έγκριση της αίτησης είναι δυνατή μόνον αν κριθεί ότι η νέα χρήση είναι πιο επιθυμητή από την υφιστάμενη χρήση λαμβανομένων υπόψη των παραγόντων που προβλέπονται στην πρόνοια 6(2). Δεν υπάρχει οτιδήποτε ενώπιον μου που να δείχνει ότι η νέα προτεινόμενη χρήση είναι πιο επιθυμητή από την υφιστάμενη χρήση. Αντίθετα οι απόψεις που λήφθηκαν από τους 15 ιδιοκτήτες στο ίδιο κτίριο είναι αρνητικές.

(στ) Η πρόνοια της παραγράφου 8.11 του Τοπικού Σχεδίου, σύμφωνα με την οποία είναι επιθυμητή η οικιστική ανάπτυξη στο Αστικό Κέντρο της Λευκωσίας τίθεται υπό την αίρεση της πρόνοιας 8.11.3 σύμφωνα με την οποία η οικιστική ανάπτυξη δεν θα επηρεάζει τις ανέσεις παρακείμενων ιδιοκτησιών και χρήσεων. Στην προκείμενη περίπτωση φαίνεται ότι τέτοιος αρνητικός επηρεασμός των ανέσεων είναι πιθανός.

(ζ) Η θετική εισήγηση του Δημοτικού Μηχανικού και της Τεχνικής Επιτροπής παραγνωρίζουν τις περί του αντιθέτου πρόνοιες της παραγράφου 10.5.7 του Τοπικού Σχεδίου και επομένως, κατά την εκτίμηση μου, δεν επιβαλλόταν να δοθεί ειδική αιτιολογία για τη μη υιοθέτηση των εισηγήσεων εκείνων εφόσον είναι προφανές, από όλα τα στοιχεία που υπάρχουν, πως οι εισηγήσεις εκείνες θα είχαν ως αποτέλεσμα την καταστρατήγηση ρητής πρόνοιας του Τοπικού Σχεδίου.

(η) Κατά την εκτίμηση μου όλα τα σημεία που ηγέρθησαν στην ιεραρχική προσφυγή των αιτητών απαντούνται είτε από την ίδια την προσβαλλόμενη απόφαση είτε από τα στοιχεία που εύκολα μπορούν να εντοπιστούν. Ακόμα θεωρώ πως η Υπουργική Επιτροπή ενήργησε ορθά μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της και έκρινε την ορθότητα της απόφασης της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, εξετάζοντας την εξ υπαρχής και μη θεωρώντας ότι η διακριτική της ευχέρεια ήταν κατά οποιονδήποτε αθέμιτο τρόπο δεσμευμένη. Η Υπουργική Επιτροπή ενήργησε με βάση τις πρόνοιες του Νόμου τις οποίες και ερμήνευσε σωστά.

(θ) Δεν ευσταθεί, κατά την εκτίμηση μου, ούτε και η θέση των αιτητών ότι οι πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου αφορούν μόνο σε νέο-ανεγειρόμενες οικοδομές και όχι μετατροπές και αλλαγή χρήσης σε υφιστάμενες οικοδομές. Από τη πρόνοια 6 του Σχεδίου είναι προφανές ότι η αλλαγή χρήσης εμπίπτει στον όρο ανάπτυξη και διέπεται από τις πρόνοιες του Τοπικού Σχεδίου.

Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω θεωρώ την προσβαλλόμενη απόφαση ως ληφθείσα νόμιμα, στα πλαίσια της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας των καθ΄ ων η αίτηση, και όλους τους λόγους της προσφυγής ως αβάσιμους.

Κατά συνέπεια η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Έξοδα €1.200.- εις βάρος των αιτητών.

Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,

Δ.

/ΕΑΠ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία