|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 499/2007)
29 Ιανουαρίου, 2010
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 25, 28, 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2009,
ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
_________________________
Γιώργος Πασιαρδής, για τον Αιτητή.
΄Ελενα Συμεωνίδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, ο αιτητής αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, η οποία του κοινοποιήθηκε στις 22/1/2007, και με την οποία πληροφορήθηκε ότι η αποζημίωση για τα έτη 2003, 2004, δυνάμει σχεδίου των καθ' ων η αίτηση για παροχή αποζημίωσης στους πατατοπαραγωγούς, τα χωράφια των οποίων είχαν τεθεί σε καραντίνα, λόγω προσβολής από την ασθένεια της κορυνοβακτηρίωσης, παραχωρήθηκε στον ιδιοκτήτη του τεμαχίου Αρ. 66, Φ/Σχ. 20/58, στο χωριό Αστρομερίτης, Μιχάλη Αργυρού.
Μετά τη συμπλήρωση των γραπτών αγορεύσεων, ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα αίτηση, με την οποία ζητά όπως του επιτραπεί να παρουσιάσει μαρτυρία υπό μορφή ενόρκου δηλώσεως. Νομικό έρεισμα της αίτησης αναφέρθηκε το ΄Αρθρο 11 του περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964, (Ν. 33/644), (όπως τροποποιήθηκε), οι Κανονισμοί 17 και 19 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, η Δ.48, θ. 1 και 2, η Δ.39, θ. 1, των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και οι γενικές εξουσίες του δικαστηρίου.
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, ο αιτητής επιδιώκει την παρουσίαση αποδείξεων πληρωμής χρημάτων για σκοπούς ψεκασμού του τεμαχίου. Ισχυρίζεται ο αιτητής ότι προέβη στα εν λόγω έξοδα, μετά που οι καθ' ων η αίτηση, με επιστολή τους ημερομηνίας 22/1/2003, τον κάλεσαν να λάβει μέτρα για τον περιορισμό και την εξάλειψη της κορυνοβακτηρίωσης της πατάτας. Η παρουσίαση των αποδείξεων αγοράς των φαρμάκων του ψεκασμού, είναι αναγκαία, ισχυρίζεται, για να καταδείξει ότι αυτός μετά από υποδείξεις των καθ' ων η αίτηση υποβλήθηκε σε έξοδα θεραπείας για το τεμάχιο την περίοδο 2003 - 2004 και όχι ο ιδιοκτήτης του τεμαχίου, προς τον οποίο κατεβλήθη η αποζημίωση.
Η πλευρά των καθ' ων η αίτηση, με την ένστασή τους, αντικρούουν τους ισχυρισμούς των αιτητών και ισχυρίζονται ότι η επιδιωκόμενη μαρτυρία δεν είναι σχετική. Αφορά σε αποδείξεις πληρωμών που έγιναν μετά που ο αιτητής είχε ειδοποιηθεί γραπτώς - 1/8/2002 - ότι δε θα εδικαιούτο σε αποζημίωση για το συγκεκριμένο τεμάχιο, το οποίο βρισκόταν σε καραντίνα. Τυχόν αποδοχή της αίτησης, θα διαφοροποιήσει το περιεχόμενο των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη από την αρμόδια αρχή. Οι επιδιωκόμενες να παρουσιαστούν αποδείξεις, καίτοι ήταν στην κατοχή του αιτητή από το 2003, δεν τις έθεσε ενώπιον της διοίκησης.
Οι αρχές που διέπουν το ζήτημα της προσαγωγής μαρτυρίας στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία έχουν αναλυθεί στην απόφαση Sportsman Betting Co. Ltd ν. Δημοκρατίας (2000) 3 Α.Α.Δ. 591, όπου αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 595-596)
«Από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου προκύπτει σαφώς η αρχή ότι προϋπόθεση για την προσαγωγή μαρτυρίας στην αναθεωρητική διαδικασία είναι η σχετικότητα της μαρτυρίας προς τα επίδικα θέματα. (Βλέπε Ρούσος ν. Ιωαννίδης κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549, Ζαβρός ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 106, Τάσου Μιχαηλίδη κ.ά. ν. Συμβούλιο Βελτιώσεως Παλαιχωρίου, Υπόθ. αρ. 530/97, ημερ. 5.7.2000). Στην αναθεωρητική του δικαιοδοσία το Ανώτατο Δικαστήριο έχει την διακριτική ευχέρεια να ελέγχει το δικαίωμα των διαδίκων να προσαγάγουν μαρτυρία σχετική με τα γεγονότα που θέλουν να αποδείξουν, με γνώμονα πάντοτε τη σχετικότητα της μαρτυρίας με τα επίδικα θέματα. Ο διάδικος που ζητά την έκδοση οδηγιών για προσαγωγή μαρτυρίας, είτε προφορικής είτε υπό μορφή ένορκης δήλωσης, οφείλει να προσδιορίσει με εύλογη λεπτομέρεια τα γεγονότα τα οποία επιδιώκει να αποδείξει και να ικανοποιήσει επίσης το Δικαστήριο ότι τα γεγονότα αυτά είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα που εγείρονται στην προσφυγή, λαμβανομένων υπόψη των νομικών σημείων και των γεγονότων πάνω στα οποία βασίζεται η προσφυγή. Επιτρέπεται η προσκόμιση γεγονότων με μαρτυρία μόνο όταν είναι σχετικά με τα επίδικα θέματα και όταν η απόδειξή τους δυνατό να τεκμηριώσει οποιονδήποτε από τους λόγους ακύρωσης της προσβαλλόμενης διοικητικής απόφασης. (Βλέπε: Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (Αρ. 1) (1992) 4 Α.Α.Δ. 3330, Νικολαΐδης ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1993) 4 Α.Α.Δ. 609, Lordos Hotels Holdings Ltd. ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου, Υπόθ. Αρ. 71/97, ημερ. 18.11.99).»
Στη Ρούσος ν. Ιωαννίδη κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 549, αποφασίστηκε ότι:- (σελ. 559-560)
«... δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μαρτυρία η οποία να διαφοροποιεί, να αλλοιώνει ή να μεταβάλλει το περιεχόμενο των στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη προς ενίσχυση του κύρους της απόφασης. Το κύρος της απόφασης συναρτάται με το καθεστώς πραγμάτων που λήφθηκε υπόψη. Αν τα στοιχεία ενώπιον του διοικητικού οργάνου είναι ασαφή, η αποσαφήνισή τους δεν εναπόκειται στο δικαστήριο αλλά στο ίδιο το διοικητικό όργανο που έχει την ευθύνη για την αξιολόγηση τους (Βλ. Κωνσταντίνου ν. Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λεμεσού (1992) 4 Α.Α.Δ. 3330 και Σταύρου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 317, 325). Βλ. επίσης και Συμεωνίδου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 145 - απόφαση της Ολομέλειας, στην οποία κρίθηκε ότι δεν ήταν δυνατή η πρωτογενής κρίση στοιχείων τα οποία δεν είχαν τεθεί ενώπιον της Ε.Δ.Υ. (Βλ. και Κολοκοτρώνη ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 590/96/13.6.97 και Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 716/96/27.3.98).»
Από την εξέταση της αίτησης, σε συνάρτηση με τις πιο πάνω αρχές, προκύπτει ότι η προτεινόμενη μαρτυρία δεν είναι αναγκαία για την επίλυση των επιδίκων θεμάτων. Είναι καλά γνωστό ότι οι συναρτώμενοι προς την προτεινόμενη μαρτυρία λόγοι ακύρωσης πρέπει να αποφασίζονται αποκλειστικά στη βάση των διοικητικών φακέλων. Εφόσον δε είναι κοινό έδαφος ότι η μαρτυρία που επιχειρείται να παρουσιαστεί δε βρισκόταν ενώπιον της διοίκησης κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν μπορώ να δω πώς μπορεί να επηρεάσει τα συμπεράσματα του Δικαστηρίου αναφορικά με την έρευνα και τον τρόπο άσκησης της διακριτικής εξουσίας της διοίκησης. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να ασκήσει πρωτογενή κρίση. Τίποτε από όσα επιδιώκεται να αποδειχθούν με την προσαγωγή της μαρτυρίας δε φαίνεται να αποτέλεσε λόγο απόρριψης του αιτήματός του.
Ανεξάρτητα όμως από τα πιο πάνω η επιδιωκόμενη μαρτυρία φαίνεται ότι δεν αμφισβητείται από τους καθ' ων η αίτηση. Στην επιστολή ημερ. 2/9/03 που απέστειλε ο Επαρχιακός Γεωργικός Λειτουργός Λευκωσίας προς το Διευθυντή Τμήματος Γεωργίας αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι ο "κ. Α. Ξενοφώντος αγόρασε μεν τα ζιζανιοκτόνα, αλλά ο ιδιοκτήτης κ. Μ. Αργυρού απαγόρευσε την είσοδο εντός του ιδιόκτητου τεμαχίου του στον ενοικιαστή με αποτέλεσμα ο κ. Α. Ξενοφώντος να μην προβεί στην ζιζανιοκτονία και ψεκασμό του τεμαχίου."
Είναι καλά γνωστό ότι ο δικαστικός έλεγχος μιας διοικητικής πράξης γίνεται με βάση τα δεδομένα που το διοικητικό όργανο είχε ενώπιόν του κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, τα οποία δεν είναι δυνατό να διαφοροποιούνται εκ των υστέρων - (βλ. Ζαβρός ν. Δημοκρατίας, (πιο πάνω)).
Η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ