|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 4 ΑΑΔ 269
11 Μαΐου, 2009
[ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 207/2007)
ΒΑΣΟΥΛΑ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ,
Αιτήτρια,
v.
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΩΣ ΣΤΕΓΗΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 250/2007)
ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΥΡΙΜΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΩΣ ΣΤΕΓΗΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 251/2007)
ΣΠΥΡΟΥΛΑ ΔΑΥΙΔ ΣΥΡΙΜΗ,
Αιτήτρια,
v.
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΩΣ ΣΤΕΓΗΣ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 207/2007, 250/2007, 251/2007)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Κριτήρια ― Αρχαιότητα ― Ο ρόλος της αρχαιότητας, σύμφωνα με την νομολογία ― Κατά πόσο μπορεί η υπεροχή σε αρχαιότητα να καμφθεί στη βάση της κατοχής πρόσθετων αλλά και προβλεπόμενων στο σχέδιο υπηρεσίας προσόντων ― Περιστάσεις του ευλόγως επιτρεπτού της επιλογής στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών σε Ανώτερους Γραφείς.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
1. Από τη βαθμολογία των αιτητών και ενδιαφερόμενων μερών, προκύπτει ότι πρόκειται περί ισοδύναμων υπαλλήλων ούτως ώστε το κριτήριο της αρχαιότητας που εδώ για τα ενδιαφερόμενα μέρη ήταν ουσιαστική, έχει τη σημασία του, όπως έκρινε ο Γενικός Διευθυντής και όπως ορθά υιοθέτησε ο καθ' ου η αίτηση.
Εφόσον εδώ η σύσταση του Διευθυντή είναι νομικά ορθή, η υιοθέτηση της από τον καθ' ου η αίτηση δεν πάσχει νομικά. Από τη στιγμή που οι υποψήφιοι ήταν ισοδύναμοι στα άλλα δυο κριτήρια (αξία και προσόντα), όπως αυτά προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας), ορθά λήφθηκε υπόψη το κριτήριο της αρχαιότητας.
2. Οι αιτητές θα πρέπει να αποδείξουν έκδηλη υπεροχή, με την έννοια που έχει δοθεί στη φράση αυτή από τη νομολογία. Να είναι δηλαδή «αυταπόδεικτη, αναντίλεκτη και προφανής». Σίγουρα, οι αιτητές εν προκειμένω δεν ικανοποιούν αυτό το κριτήριο. Ο καθ' ου η αίτηση μπορούσε να δώσει, σε ισοδύναμους πάντοτε στην αξία υποψήφιους, βαρύτητα στο κριτήριο της αρχαιότητας, ιδιαίτερα εκεί όπου αυτή είναι σημαντική, όπως είναι και στην παρούσα περίπτωση. Ενόψει της σημαντικής αρχαιότητας των ενδιαφερομένων μερών (ιδιαίτερα των τεσσάρων πρώτων) και του γεγονότος ότι όλοι ήσαν ισοδύναμοι σε αξία με τους αιτητές, η απόφαση του καθ' ου η αίτηση να δώσει βαρύτητα στο κριτήριο της αρχαιότητας, χωρίς να εξετάσει αν το πρόσθετο προσόν οποιουδήποτε των αιτητών θα έπρεπε να εξουδετερώσει τη σημασία της αρχαιότητας, δεν αποτελεί παρανομία στη διαδικασία.
3. Κανένας από τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως δεν ευσταθεί. Η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Οι προσφυγές απορρίφθηκαν με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Μαλλιώτη κ.ά. v. Αρχής Λιμένων Κύπρου, Υποθ. Αρ. 635/2003, ημερ. 27.1.2005,
Θεοδώρου v. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 613,
Alexandridou v. Cyprus Tourism Organization (1980) 3 C.L.R. 368,
Μιλτιάδους κ.ά. v. Δημοκρατίας κ.ά. (1989) 3 (Γ) Α.Α.Δ. 1318,
Δημοκρατία v. Οικονομίδη κ.ά. (1992) 3 Α.Α.Δ. 153,
Πούρος κ.ά. v. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3 (Α) Α.Α.Δ. 375,
Γρηγορίου (Μιχαηλίδου) v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 275,
Βασιλείου-Γιαννάκη v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 941/07, ημερ. 12.2.2009.
Προσφυγή.
Γ. Γεωργιάδης, για την Αιτήτρια στην Υπόθεση Αρ. 207/07.
Χ. Προύντζος για Ζωμενή & Λεοντίου, για τους Αιτητές στις Υποθέσεις Αρ. 250/07 και 251/07.
Ν. Χρυσομηλά (κα) για Α. Σκορδή, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Γ. Σεραφείμ, για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη 1 και 2 Κ. Κυπριανού και Μ. Τζωρτζή.
Α. Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 3 Μ. Σπαστρή.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 4 Μ. Στυλιανίδου.
Καμιά εμφάνιση, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος 5 Α. Ιακώβου.
Cur. adv. vult.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Με τις παρούσες προσφυγές οι αιτητές ζητούν από το δικαστήριο δήλωση ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθού η αίτηση να προαγάγει τα ενδιαφερόμενα μέρη 1. Κατερίνα Κυπριανού, 2. Μαρία Τζιωρτζή, 3. Μαρία Σπαστρή, 4 Μύρια Χαραλάμπους-Στυλιανίδου και 5. Ανδρέα Ιακώβου στη θέση του Ανώτερου Γραφέα, αντί των αιτητών, κηρυχθεί άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος.
Μετά την καταχώρηση των ενστάσεων, με αίτηση του καθού η αίτηση, με την οποία συμφώνησαν και οι συνήγοροι των υπολοίπων διαδίκων, εκδόθηκε στις 10/9/07 διάταγμα για συνεκδίκασής τους, αφού οι προσφυγές στρέφονται εναντίον της ίδιας διοικητικής πράξης.
Γεγονότα
Το Διοικητικό Συμβούλιο του καθού η αίτηση εξέδωσε σχέδια υπηρεσίας αναφορικά με την επίδικη θέση Ανώτερου Γραφέα, η οποία είναι θέση προαγωγής και αφορούσε την προαγωγή πέντε Γραφέων στην εν λόγω θέση.
Το Συμβούλιο εξέτασε τους φακέλους των υποψηφίων, τα προσόντα και τις αξιολογήσεις τους κατά τα τελευταία δέκα χρόνια. Ο Γενικός Διευθυντής σύμφωνα με τους περί Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Στέγης Κανονισμούς του 1981, σύστησε όπως οι προαγωγές γίνουν με βάση την αρχαιότητα και γι' αυτό σύστησε τα ενδιαφερόμενα μέρη για προαγωγή.
Στις 10/11/06 στην συνεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου του καθού η αίτηση, αποφασίστηκε όπως προσφερθεί προαγωγή στη θέση του Ανώτερου Γραφέα με ισχύ από 15/11/06 στα προαναφερθέντα ενδιαφερόμενα μέρη τα οποία και ειδοποιήθηκαν σχετικά με επιστολή του ημερομηνίας 14/11/06, με αποτέλεσμα τις προσφυγές αυτές.
Νομικοί Ισχυρισμοί
Ο συνήγορος του καθού η αίτηση αρχικά προέβαλε προδικαστική ένσταση ότι οι παρούσες προσφυγές ήταν εκπρόθεσμες και θα έπρεπε να απορριφθούν ως απαράδεκτες, την οποία όμως απέσυρε στο στάδιο των διευκρινήσεων.
Οι συνήγοροι των αιτητών με τις γραπτές τους αγορεύσεις προβάλλουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα (α) πλάνης περί το νόμο και συγκεκριμένα ως προς το Άρθρο 18(1) και (2) του Ν.158(Ι)/1999, (β) μη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, (γ) πλάνης περί τα πράγματα ως προς τα πρόσθετα προσόντα των αιτητών τα οποία όπως ισχυρίζονται είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, (δ) πλάνης ως προς τη σύσταση του Διευθυντή και (ε) είναι παράνομη αφού όπως ισχυρίζονται παραβιάζει τα Άρθρα 17(6)(7) και 44(1)(2) του Ν.158(Ι)/1999.
Από πλευράς του καθού η αίτηση και εκείνων των ενδιαφερομένων μερών που καταχώρησαν επίσης γραπτή αγόρευση (Μαρίας Σπαστρή, Κατερίνας Κυπριανού, Μαρίας Τζιωρτζή και Μύριας Χαραλάμπους-Στυλιανίδου), υποστηρίζεται η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και ότι αυτή ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Εξέταση Νομικών Ισχυρισμών
Σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας της θέσης του Ανώτερου Γραφέα τα απαιτούμενα προσόντα είναι τα εξής:
(1) Δεκαεξαετής τουλάχιστον υπηρεσία στη θέση Γραφέα ή/και στις προηγούμενες θέσεις Γραφέα 1ης και 2ης τάξης ή λογιστικού λειτουργού, 2ης και 3ης τάξης.
(2) Ακεραιότητα χαρακτήρα, εχεμύθεια, υπευθυνότητα, πρωτοβουλία και ευθυκρισία.
Το θεωρώ ορθό να παραθέσω στην παρούσα τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή του καθού η αίτηση και την απόφαση του καθού η αίτηση, για σκοπούς ευκολότερης αναφοράς.
Ο Γενικός Διευθυντής ανέφερε σχετικά, τα ακόλουθα:
«Η πιο κάτω σύσταση γίνεται με βάση την παράγραφο 12(3) των πιο πάνω Κανονισμών και αφορά την προαγωγή 5 Γραφέων στη θέση του Ανώτερου Γραφέα.
Όπως φαίνεται από τον επισυνημμένο πίνακα οι αξιολογήσεις των υποψηφίων κατά τα τελευταία 10 χρόνια είναι περίπου οι ίδιες. Με εξαίρεση 3 περιπτώσεις που για κάποια χρόνια είχαν ελαφρώς χαμηλότερη βαθμολογία οι υπόλοιποι υπάλληλοι έχουν ακριβώς την ίδια βαθμολογία.
Όσον αφορά τα προσόντα των υποψηφίων, όπως φαίνεται από τον επισυνημμένο πίνακα, οι υποψήφιοι κατέχουν διάφορα προσόντα πέραν του απολυτηρίου του Λυκείου. Επειδή όμως το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης δεν προνοεί ότι οποιαδήποτε προσόντα θα θεωρούνται ως επιπρόσθετο προσόν ή ως πλεονέκτημα κρίνω ότι τα προσόντα αυτά δεν μπορούν να παρακάμψουν την αρχαιότητα.
Λαμβάνοντας υπόψη τις δύο πιο πάνω παραγράφους συστήνω όπως οι προαγωγές γίνουν με βάση την αρχαιότητα. Οι 4 υπάλληλοι που προήχθησαν σε Γραφέα Α το 1990 έχουν αρχαιότητα έναντι των άλλων και συνιστάται η προαγωγή τους (Κατερίνα Κυπριανού, Μαρία Τζιωρτζή, Μύρια Στυλιανίδου και Μαρία Σπαστρή). Από τους 4 υπαλλήλους που προήχθησαν το 1992 οι τρεις έχουν την ίδια αρχαιότητα με βάση την ημερομηνία πρόσληψης τους. Με βάση την ημερομηνία γέννησης τους ο αρχαιότερος από τους τρεις είναι ο Ανδρέας Ιακώβου και συστήνω την προαγωγή του.»
Η απόφαση του καθ' ου η αίτηση ημερ. 10/11/06, έχει ως ακολούθως:
«Το Συμβούλιο, αφού εξέτασε τους φακέλους των υποψηφίων, τις υπηρεσιακές εκθέσεις και τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή στη θέση του Ανώτερου Γραφέα, με ισχύ από τις 15 Νοεμβρίου, 2006, στους: Κατερίνα Κυπριανού, Μαρία Τζιωρτζή, Μύρια Στυλιανίδου, Μαρία Σπαστρή και Ανδρέα Ιακώβου, όπως ήταν και η σύσταση του Γενικού Διευθυντή.
Το Συμβούλιο σημείωσε ότι οι αξιολογήσεις των υποψηφίων κατά τα τελευταία 10 χρόνια είναι περίπου οι ίδιες. Με εξαίρεση 3 περιπτώσεις που για κάποια χρόνια είχαν ελαφρώς χαμηλότερη βαθμολογία, οι υπόλοιποι υποψήφιοι έχουν ακριβώς την ίδια βαθμολογία.
Όσον αφορά τα προσόντα των υποψηφίων, το Συμβούλιο σημείωσε ότι οι υποψήφιοι κατέχουν διάφορα προσόντα πέραν του απολυτηρίου του Λυκείου. Επειδή όμως το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης δεν προνοεί ότι οποιαδήποτε προσόντα θεωρούνται ως επιπρόσθετο προσόν ή ως πλεονέκτημα, έκρινε ότι τα προσόντα αυτά δεν θα μπορούσαν από μόνα τους να παρακάμψουν την αρχαιότητα.
Λαμβάνοντας υπόψη τις δύο πιο πάνω παρατηρήσεις το Συμβούλιο αποφάσισε όπως οι προαγωγές γίνουν με βάση την αρχαιότητα. Οι 4 υπάλληλοι που προήχθησαν σε Γραφεία Α το 1990 έχουν αρχαιότητα έναντι των άλλων και αποφασίστηκε όπως τους προσφερθεί προαγωγή (Κατερίνα Κυπριανού, Μαρία Τζιωρτζή, Μύρια Στυλιανίδου και Μαρία Σπαστρή). Από τους 4 υπαλλήλους που προήχθησαν σε Γραφέα Α το 1992 οι 3 έχουν την ίδια αρχαιότητα με βάση την ημερομηνία πρόσληψής τους στον Οργανισμό. Με βάση την ημερομηνία γέννησης τους ο αρχαιότερος από τους 3 είναι ο Ανδρέας Ιακώβου και αποφασίστηκε όπως του προσφερθεί προαγωγή.»
Εξέτασα τη βαθμολογία των αιτητών και ενδιαφερόμενων μερών κι αυτό που προκύπτει είναι ότι πρόκειται περί ισοδύναμων υπαλλήλων ούτως ώστε το κριτήριο της αρχαιότητας που εδώ για τα ενδιαφερόμενα μέρη ήταν ουσιαστική, έχει τη σημασία του, όπως έκρινε ο Γενικός Διευθυντής και όπως ορθά υιοθέτησε ο καθού η αίτηση. Η βαθμολογία στις ετήσεις εκθέσεις αξιολόγησης όχι μόνο δεν δίνει προβάδισμα στους αιτητές, αλλά έστω και ελάχιστα τα ενδιαφερόμενα μέρη έχουν συγκεντρώσει περισσότερα «εξαίρετος». Αυτό όμως δεν αλλάζει τη διαπίστωση ότι ουσιαστικά ήταν όλοι ισοδύναμοι.
Με αυτά τα γεγονότα η υπόθεση αυτή διαφοροποιείται από τις υποθέσεις Μαλλιώτη κ.ά. v. Αρχής Λιμένων Κύπρου, Υποθ. Αρ. 635/2003, ημερ. 27/1/2005, που επικαλούνται οι δικηγόροι των αιτητών, διότι εκεί η σύσταση του προϊσταμένου του οικείου τμήματος δεν ήταν αιτιολογημένη με αποτέλεσμα και η απλή υιοθέτηση της από το Συμβούλιο της Αρχής Λιμένων, να ήταν επίσης αναιτιολογητη. Εφόσον εδώ η σύσταση του Διευθυντή είναι νομικά ορθή, η υιοθέτηση της από τον καθού η αίτηση κρίνω ότι δεν πάσχει νομικά. Από τη στιγμή που οι υποψήφιοι ήταν ισοδύναμοι στα άλλα δυο κριτήρια (αξία και προσόντα) όπως αυτά προβλέπονται από το σχέδιο υπηρεσίας), ορθά λήφθηκε υπόψη το κριτήριο της αρχαιότητας. (Βλ. Θεοδώρου v. Δημοκρατίας (2004) 3 Α.Α.Δ. 613). Επομένως οι ισχυρισμοί των αιτητών περί παραβίασης των Άρθρων 17(6)(7) και 44(1)(2) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν. 158(1)/99 ως έχει τροποποιηθεί), δεν ευσταθούν.
Όπως έχει αποφασισθεί από μεγάλο αριθμό αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. μεταξύ άλλων Αlexandridou v. Cyprus Tourism Organization (1980) 3 C.L.R. 368 και Μιλτιάδους κ.ά. v. Δημοκρατίας κ.ά. (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1318), οι αιτητές θα πρέπει να αποδείξουν έκδηλη υπεροχή, με την έννοια που έχει δοθεί στη φράση αυτή από τη νομολογία. Να είναι δηλαδή «αυταπόδεικτη, αναντίλεκτη και προφανής». Σίγουρα, με τα όσα οι αιτητές έχουν θέσει ενώπιον μου, δεν ικανοποιούν αυτό το κριτήριο. Το γεγονός της κατοχής πρόσθετων, μη απαιτούμενων όμως από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντων τα οποία είναι απλώς σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, δεν προσδίδουν στον κάτοχο έκδηλη υπεροχή. Η βαρύτητα που μπορεί να τους δοθεί δεν μπορεί να είναι τέτοια που να εξουδετερώνει την μεγάλη αρχαιότητα που έχουν τα ενδιαφερόμενα μέρη. Επομένως δεν παραβίασε οποιαδήποτε νομική αρχή ο καθού η αίτηση επειδή δεν ασχολήθηκε ονομαστικά με τα πρόσθετα προσόντα του κάθε αιτητή. Εφόσον, σύμφωνα με τη νομολογία (βλ. μεταξύ άλλων Δημοκρατία v. Οικονομίδη κ.ά. (1992) 3 Α.Α.Δ. 153, Πούρος κ.ά. v. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3(Α) Α.Α.Δ. 375 και Γρηγορίου (Μιχαηλίδου) v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 275) αυτά έχουν οριακή ή περιθωριακή, όπως διαφορετικά διατυπώθηκε, σημασία, ο καθού η αίτηση μπορούσε να δώσει, σε ισοδύναμους πάντοτε στην αξία υποψήφιους, βαρύτητα στο κριτήριο της αρχαιότητας, ιδιαίτερα εκεί όπου αυτή είναι σημαντική, όπως είναι και η δική μας περίπτωση για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Ο ισχυρισμός ότι για το Ε.Μ. Ιακώβου, η αρχαιότητα είναι μόνο με αναφορά στην ημερομηνία γέννησης, δεν ισχύει όσον αφορά τους αιτητές. Ο Ιακώβου προσλήφθηκε στον Οργανισμό στις 14/11/83 και την 1/4/92 προάχθηκε σε Γραφέα Α, στην οποία θέση τα υπόλοιπα ενδιαφερόμενα μέρη προάχθηκαν από την 1/9/90. Οι αιτητές δεν κατείχαν τη θέση αυτή. Προσλήφθηκαν στον Οργανισμό η Πρωτοπαπά την 1/4/87, ο Χρ. Συρίμης 1/10/86 και η Σπ. Συρίμη 1/4/87. Ο Α. Ιακώβου είχε προσληφθεί την 14/11/83 και προάχθηκε, όπως ήδη αναφέρθηκε, σε Γραφέα Α από την 1/4/92. Επομένως έναντι των αιτητών, είχε κι' αυτός σημαντική αρχαιότητα. Τα όσα ο Γενικός Διευθυντής και ο καθού η αίτηση ανέφεραν περί ημερομηνίας γέννησης του Ανδρέα Ιακώβου, λέχθηκαν συγκριτικά με όσους υποψήφιους προάχθηκαν σε Γραφέα Α την 1/4/92 και οι αιτητές δεν ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία.
Με βάση τα πιο πάνω είμαι της άποψης ότι ενόψει της σημαντικής αρχαιότητας των ενδιαφερομένων μερών (ιδιαίτερα των 4 πρώτων) και του γεγονότος ότι όλοι ήσαν ισοδύναμοι σε αξία με τους αιτητές, η απόφαση του καθού η αίτηση να δώσει βαρύτητα στο κριτήριο της αρχαιότητας χωρίς να εξετάσει αν το πρόσθετο προσόν οποιουδήποτε των αιτητών θα έπρεπε να εξουδετερώσει τη σημασία της αρχαιότητας, δεν αποτελεί παρανομία στη διαδικασία. (Βλ. Βασιλείου-Γιαννάκη v. Δημοκρατίας, Yπόθ. Αρ. 941/07, ημερ. 12/2/09). Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από τη σελ. 6 της πιο πάνω υπόθεσης, το οποίο, κατ' αναλογία, τυγχάνει εφαρμογής και στην παρούσα για τα 4 ενδιαφερόμενα μέρη:
«Η παράλειψη σχολιασμού του μεταπτυχιακού τίτλου στη Διεύθυνση που διέθετε η αιτήτρια και οι απλές κοινοτυπίες ότι «τα προσόντα έχουν ληφθεί υπόψη» και ότι «το ενδιαφερόμενο μέρος δεν υστερεί σε προσόντα έναντι της ανθυποψήφιας του», παρόλο που είναι προτιμότερο να αποφεύγονται από τη διοίκηση, θεωρώ ότι, υπό το φως των υπόλοιπων δεδομένων των υποψηφίων, δεν μπορούν να πλήξουν το κύρος της απόφασης ούτε να τεκμηριώσουν ουσιώδη πλάνη. Διότι, όπως προκύπτει από την αιτιολογία που έδωσε η Ε.Δ.Υ. το προεξάρχον κριτήριο που έκρινε την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν η καλύτερη επίδοση στις συνεντεύξεις καθώς και η υπεροχή του σε αρχαιότητα αλλά και η σύσταση του Διευθυντή. Αυτά ήταν τα στοιχεία διάκρισης του ενδιαφερόμενου μέρους που λειτούργησαν αντισταθμιστικά των όποιων επιπρόσθετων προσόντων της αιτήτριας.»
Στην προαναφερθείσα υπόθεση Θεοδώρου v. Δημοκρατίας, σελ. 618, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Η Ε.Δ.Υ. όμως είχε ενώπιον της και συνεκτίμησε όλα τα στοιχεία, να πούμε δε μόνο ότι το εν λόγω προσόν, το οποίο δεν απαιτείτο από το σχέδιο υπηρεσίας, δεν ήταν τέτοιο που να έθετε στην Ε.Δ.Υ. υποχρέωση ειδικής αναφοράς σε αυτό.
Με βάση όλα τα πιο πάνω καταλήγω ότι κανένας από τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως ευσταθεί και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με €1.000 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εναντίον του κάθε αιτητή και υπέρ του καθού η αίτηση. Μεταξύ αιτητών και ενδιαφερομένων μερών καμιά διαταγή για έξοδα.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.