|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 4 ΑΑΔ 143
16 Φεβρουαρίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 19, 23, 24, 25, 26, 28 ΚΑΙ 146
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
D.J. KARAPATAKIS & SONS LTD,
Αιτητές,
v.
ΔΗΜΟΥ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 997/2005, 543/2006)
Έννομο Συμφέρον ― Του φορέα που καταβάλλει το τέλος θεάματος, να στραφεί με προσφυγή κατά της επιβολής του ― Η δεσμευτική νομολογία της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου ως προς την φύση του τέλους θεάματος ― Αυτό επιβάλλεται κατ' ουσίαν στο θεατή και δεν παρέχει νομιμοποίηση προσβολής του στο φορέα που απλώς το αποδίδει.
Δήμοι ― Τέλος θεάματος ― Νομική του φύση, όπως συνάγεται από τις νομοθετικές και κανονιστικές πρόνοιες που το ρυθμίζουν ― Η σχετική δεσμευτική νομολογία της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και η εφαρμογή της στα επίδικα γεγονότα.
Οι αιτητές επεδίωξαν την ακύρωση της απαίτησης από αυτούς, ποσών που αποτελούσαν οφειλόμενο φόρο θεάματος, σε σχέση με πολυκινηματογράφο ιδιοκτησίας τους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
Στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στις υποθέσεις Α.Ο.Μ.Μ. Γαλαξίας Παραγωγές Λτδ ν. Δήμου Στροβόλου (2008) 3 Α.Α.Δ. 291, οι εφεσείοντες οι οποίοι ασχολούνταν με τη διοργάνωση διαφόρων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, ισχυρίστηκαν ότι παράνομα υπολογίστηκε ο φόρος θεάματος από τον εφεσίβλητο Δήμο, αφού προστέθηκε στην αξία του εισητηρίου ο Φ.Π.Α.. Κατά την εξέλιξη της διαδικασίας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις πιο πάνω αναθεωρητικές εφέσεις, προέκυψε θέμα δημόσιας τάξης, που αφορούσε ακριβώς την εγερθείσα προδικαστική ένσταση και στις παρούσες συνεκδικαζόμενες προσφυγές. Κατά την εισήγηση των εφεσιβλήτων (στις Α.Ε. 136/06 και 137/06), οι εφεσείοντες, ως απλοί εισπράκτορες, δεν νομιμοποιούνταν στην άσκηση προσφυγών σε σχέση με τέλος που δεν είχε επιβληθεί στους ίδιους, αλλά σε άλλα πρόσωπα τα οποία, αφού αγόραζαν τα εισητήρια, εισέρχονταν για παρακολούθηση των εκδηλώσεων. Η εισήγησή των εφεσιβλήτων έγινε αποδεκτή από την Ολομέλεια. Η Ολομέλεια με απόφασή της ημερ. 4 Ιουλίου, 2008 κατέληξε, για τους λόγους που επεξήγησε, πως η προσβληθείσα επιβολή τέλους θεάματος δεν αφορούσε άμεσα τους εφεσείοντες, πως το δικό τους συμφέρον ήταν έμμεσο και όχι «ίδιον» όπως απαιτείται από το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος και συνακόλουθα πως δεν νομιμοποιούνταν στην άσκηση των προσφυγών εκείνων.
Οι αιτητές επιχειρηματολογούν, ότι η πιο πάνω απόφαση της Ολομέλειας διακρίνεται από τη δική τους περίπτωση. Δεν είναι ορθά τα πιο πάνω επιχειρήματα των αιτητών, καθώς και στην προκείμενη περίπτωση, ως αντικείμενο των εξεταζόμενων συνεκδικαζόμενων προσφυγών, έχει προσδιοριστεί ο φόρος θεάματος και ο τρόπος υπολογισμού του, που είναι άμεσα συνδεδεμένος με την επιβολή τέλους θεάματος. Η επιβολή τέλους θεάματος προβλέπεται άμεσα από τον Κανονισμό 163 των περί Χωρίων (Διοίκηση και Βελτίωση) Κανονισμών του 1951-1971 (όπως τροποποιήθηκαν). Είναι πρόδηλο από τις κανονιστικές πρόνοιες, ότι η υποχρέωση προσκόμισης των εισιτηρίων εισόδου του κινηματογράφου Σίνεπλεξ για κατάλληλη σήμανση και πληρωμή του τέλους θεάματος πριν την πώλησή τους βάρυνε τους ίδιους τους ιδιοκτήτες δηλαδή τους αιτητές. Βάσει δε της παραγράφου (6) (ν) του Κανονισμού 163 πιο πάνω, μια τέτοια παράλειψη από μέρους των ιδιοκτητών-αιτητών, συνιστούσε και ποινικό αδίκημα. Εφόσον οι αιτητές δεν συμμορφώθηκαν με την πιο πάνω επιταγή, ο Δήμος Στροβόλου προέβηκε σε σχετικό διακανονισμό των φορολογικών υποχρεώσεων των αιτητών, στη βάση στοιχείων ή/και καταστάσεων που εξασφάλισε ο ίδιος από εταιρείες διανομής, κινηματογραφικών ταινιών, προς τους αιτητές. Στη βάση των όσων λέχθηκαν και επισημάνθηκαν η προσβαλλόμενη επιβολή φόρου θεάματος, ως άμεσα συνδεδεμένη με την επιβολή τέλους θεάματος, δεν αφορά τους ίδιους τους αιτητές και επομένως το δικό τους συμφέρον είναι έμμεσο και όχι «ίδιον» όπως απαιτείται από το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος. Συνακόλουθα οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται στην άσκηση των προσφυγών αυτών.
Οι προσφυγές απορρίφθηκαν με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Α.Ο.Μ.Μ Γαλαξίας Παραγωγές Λτδ v. Δήμου Στροβόλου (2008) 3 Α.Α.Δ. 291.
Προσφυγή.
Μ. Κυριακίδης, για τους Αιτητές.
Γρ. Λεοντίου, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Oι αιτητές στις αντίστοιχες προσφυγές είναι οι ιδιοκτήτες του πολυκινηματογράφου K-CINEPLEX που λειτουργεί από τον Απρίλιο 2002 εντός των ορίων του Δήμου Στροβόλου.
Oι αιτητές προσβάλλουν αντίστοιχα τις διοικητικές πράξεις ή/και αποφάσεις του Δήμου Στροβόλου με τις οποίες κλήθηκαν να καταβάλουν στους καθ' ων η Αίτηση ποσά εκ Λ.Κ.292.218,00 και Λ.Κ.96.956,85 ως οφειλόμενο φόρο θεάματος.
Οι προσφυγές συνεκδικάστηκαν δυνάμει δικαστικού διατάγματος ημερομηνίας 6.11.2006 καθώς εγείρονται σε αυτές κοινά νομικά ζητήματα και βασίζονται σε κοινό υπόβαθρο γεγονότων.
Οι προσβαλλόμενες διοικητικές πράξεις επιβολής φόρου θεάματος είχαν κοινοποιηθεί στους αιτητές με επιστολές του Δήμου Στροβόλου, ημερομηνίας 16.6.2005 και 10.1.2006 αντίστοιχα.
Παραθέτω αυτούσιο το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης που κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 16/6/2005, αντικείμενο της Προσφυγής Αρ. 997/05:
«Eπιθυμώ να αναφερθώ στην επιστολή σας ημερ. 30/5/2005 σχετικά με το πιο πάνω Θέμα και να σας αναφέρω τα ακόλουθα:
1. Με απόφαση του ημερ. 29/3/2005 το Δημοτικό Συμβούλιο Στροβόλου αποφάσισε να απορρίψει όλα τα σημεία τα οποία αναφέρθηκαν στην επιστολή σας ημερ. 17/2/2005 και να επιβεβαιώσει την προηγούμενη απόφαση του σε ότι αφορά την οφειλή των Λ.Κ.300.218,00 και να καλέσει τους πελάτες σας να εξοφλήσουν των εν λόγω ποσό.
2. Ο Δήμος απορρίπτει όλους τους ισχυρισμούς που περιέχονται στην επιστολή σας ημερ 30/5/2005 και επαναλαμβάνει τη θέση του όσο αφορά την πληρωμή των Λ.Κ.8.000,00 την οποία ανέφερε στην επιστολή του προς σας ημερ. 21/4/2005 και στην πιο πάνω απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
3. Ενόψει των δικών σας παραστάσεων κατά την πληρωμή του εν λόγω ποσού ο Δήμος αισθανόταν πάντα δεσμευμένος από αυτές και μόνο δια της εν λόγω επιστολής σας ημερ. 30/5/2005 διαφοροποιείτε τις εν λόγω παραστάσεις. Αντίγραφο των παραστάσεων ημ. 15/10/2002 σας επισυνάπτεται.
4. Ενόψει των νέων οδηγιών σας όπως προκύπτει από την εν λόγω επιστολή σας ημερ. 30/5/2005 ο Δήμος προέβη σε νέον αναθεωρημένο υπολογισμό τελών θεάματος λαμβάνοντας υπόψη το ποσό των Λ.Κ.8.000,00 τις οποίες αφαιρεί από το οφειλόμενο ποσό των Λ.Κ.300.218,00 και τροποποιεί τον ούτω oφειλόμενο φόρο θεάματος σε Λ.Κ.292.218,00 το οποίον σας καλεί όπως αμέσως καταβάλετε.»
Παραθέτω επίσης το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης που κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή των καθ' ων ημερομηνίας 10.1.2006, αντικείμενο της Προσφυγής Αρ. 543/06:
«Πληροφορήστε ότι ο Δήμος Στροβόλου έχει υπολογίσει τον οφειλόμενο φόρο θεάματος για τις κινηματογραφικές παραστάσεις του Πολυκινηματογράφου Κ-Σίνεπλεξ, που βρίσκεται στο Στρόβολο, για την περίοδο Μαΐου-Δεκεμβρίου 2004, στο ποσό των Λ.Κ.96.956,85.
Το Δημοτικό Συμβούλιο σε συνεδρία του που πραγματοποιήθηκε την 14/11/2005 υιοθέτησε το πιο πάνω υπολογισμό και αποφάσισε να σας καλέσει να εξοφλήσετε το πιο πάνω ποσό σε χρονικό διάστημα 15 ημερών από την ημερομηνία της παρούσας επιστολής.
Σε περίπτωση που δεν θα ανταποκριθείτε μέσα στην πιο πάνω προθεσμία ο Δήμος θα πρoχωρήσει στη λήψη δικαστικών μέτρων εναντίον σας, χωρίς άλλη ειδοποίηση.»
Είναι η θέση των αιτητών ότι με τις πιο πάνω προσβαλλόμενες αποφάσεις έχει επιβληθεί στην επιχείρησή τους αυθαίρετα φόρος θεάματος. Ο δε υπολογισμός του επίδικου φόρου είναι κατά την εισήγησή τους εσφαλμένος καθώς διατείνονται ότι ο Δήμος έχει βασιστεί σε ελλιπή ή/και εσφαλμένα στοιχεία. Είναι περαιτέρω η θέση των αιτητών ότι οι καθ' ων η αίτηση ουδέποτε γνωστοποίησαν ή/και ζήτησαν από τους ίδιους να εκθέσουν τις απόψεις τους αναφορικά με τον υπολογισμό του επιβληθέντος φόρου θεάματος. Ισχυρίζονται περαιτέρω, οι αιτητές, ότι η επίδικη επιβολή φόρου θεάματος γίνεται κατά τρόπο που εισάγει έκδηλη δυσμενή διάκριση εναντίον της επιχείρησής τους και έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό της άσκησης του επαγγέλματός τους. Επομένως, καταλήγει η εισήγησή τους, η επιβολή τέτοιας φορολογίας είναι αντισυνταγματική καθότι καταστρατηγεί τις πρόνοιες του Αρθρου 25 του Συντάγματος. Υποστηρίζουν επίσης ότι ο φόρος θεάματος συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που είναι αρκετά για να τον κατατάξουν ως φόρο επί του κύκλου εργασιών τους (turnover tax). Υποβάλλουν συναφώς ότι με τον τρόπο υπολογισμού του επίδικου φόρου, οι καθ' ων η αίτηση παραβίασαν ουσιαστικά τις πρόνοιες της 6ης κοινοτικής οδηγίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 77/388/EEC ημερ. 17ης Μαΐου 1977 και τις πρόνοιες της κοινοτικής οδηγίας του Συμβουλίου 91/680/CEE της 16ης Δεκεμβρίου 1991 (OJ 1991 L 376).
Και στις δύο προσφυγές εγείρεται, από τους καθ' ων η αίτηση, ταυτόσημη προδικαστική ένσταση ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις δεν στρέφονται εναντίον εκτελεστών διοικητικών πράξεων αλλά εναντίον πράξεων εκτέλεσης (καθώς σχετίζονται με την είσπραξη φόρων), μη υπαγομένων στον αναθεωρητικό έλεγχο που καθιερώνει το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Υποδεικνύουν συναφώς ότι ο φόρος θεάματος προβλέπεται άμεσα από τον περί Δήμων Νόμο και τους σχετικούς Δημοτικούς Κανονισμούς και επομένως η επιβληθείσα φορολογία εισπράττεται, χωρίς άλλο, το δε όργανο που την επιβάλλει δεν ασκεί οποιαδήποτε διακριτική ευχέρεια, αλλά απλώς φροντίζει για την είσπραξη του οφειλόμενου ποσού.
Είναι περαιτέρω η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι οι αιτητές ενεργώντας κατά παράβαση των Περί Χωρίων (Διοίκησης και Βελτίωσης) Κανονισμών του Συμβουλίου Βελτιώσεως Στροβόλου παρέλειψαν να προσκομίσουν οι ίδιοι στο δήμο Στροβόλου τα εισιτήρια εισόδου στο πολυκινηματογράφο τους πρίν την πώλησή τους για κατάλληλη σήμανση και πληρωμή του οφειλομένου τέλους θεάματος. Υποβάλλουν συναφώς ότι με τη στάση τους οι αιτητές και δυνάμει της παραγράφου (6) (ν) του Κανονισμού 163 των σχετικών Κανονισμών ουσιαστικά διέπραξαν ποινικά αδικήματα καθώς δεν μετέφεραν στους καθών η αίτηση τα εισιτήρια εισόδου στον κινηματογράφο τους προς επικόλληση ενσήμου και επομένως δεν κατέβαλαν τον οφειλόμενο φόρο θεάματος εφόσον δεν ήταν γνωστός ο αριθμός των υπό πώληση εισητηρίων. Η πιο πάνω στάση και παράλειψη των αιτητών να προσκομίσουν στο Δήμο τα απαραίτητα εκείνα αποδεικτικά στοιχεία για τον ακριβή υπολογισμό των φορολογικών τους υποχρεώσεων ώθησε το Δήμο Στροβόλου να προχωρήσει στον προσδιορισμό της επίδικης φορολογίας με βάση στοιχεία που εξασφάλισε, κατόπιν δικής του έρευνας, από τις εταιρείες διανομής κινηματογραφικών ταινιών.
Στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στις υποθέσεις Α.Ο.Μ.Μ. Γαλαξίας Παραγωγές Λτδ v. Δήμου Στροβόλου (2008) 3 A.A.Δ. 291, οι εφεσείοντες οι οποίοι ασχολούνταν με τη διοργάνωση διαφόρων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων ισχυρίστηκαν ότι παράνομα υπολογίστηκε ο φόρος θεάματος από τον εφεσίβλητο Δήμο αφού προστέθηκε στην αξία του εισητηρίου ο Φ.Π.Α.. Κατά την εξέλιξη της διαδικασίας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις πιο πάνω αναθεωρητικές εφέσεις, προέκυψε θέμα δημόσιας τάξης που αφορούσε ακριβώς την εγερθείσα προδικαστική ένσταση και στις παρούσες συνεκδικαζόμενες προσφυγές. Κατά την εισήγηση των εφεσιβλήτων (στις Α.Ε. 136/06 και 137/06), οι εφεσείοντες, ως απλοί εισπράκτορες, δεν νομιμοποιούνταν στην άσκηση προσφυγών σε σχέση με τέλος που δεν είχε επιβληθεί στους ίδιους αλλά σε άλλα πρόσωπα τα οποία, αφού αγόραζαν τα εισητήρια, εισέρχονταν για παρακολούθηση των εκδηλώσεων. Η εισήγησή των εφεσιβλήτων έγινε αποδεκτή από την Ολομέλεια. Η Ολομέλεια με απόφασή της ημερ. 4 Ιουλίου, 2008, κατέληξε, για τους λόγους που επεξήγησε, πως η προσβληθείσα επιβολή τέλους θεάματος δεν αφορούσε άμεσα τους εφεσείοντες, πως το δικό τους συμφέρον ήταν έμμεσο και όχι «ίδιον» όπως απαιτείται από το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος και συνακόλουθα πως δεν νομιμοποιούνταν στην άσκηση των προσφυγών εκείνων.
Παραθέτω σχετικό απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας στις υποθέσεις Α.Ο.Μ.Μ. Γαλαξίας Παραγωγές Λτδ v. Δήμου Στροβόλου (ανωτέρω):
«... κατά το Αρθρο 85(2) του Νόμου το τέλος επιβάλλεται 'επί όλων των πληρωμών των γενομένων υπό οιουδήποτε προσώπου αίτινες εισπράττονται διά την είσοδον αυτού εις οιονδήποτε δημόσιον θέαμα'. Ομοίως δε κατά τον Κανονισμό 163 (βλ. συναφώς το Αρθρο 4 του Νόμου) επιβάλλεται το τέλος θεάματος, το ύψος του οποίου καθορίζεται 'επί όλων των πληρωμών των γενομένων δι είσοδον'. Κανένα δε πρόσωπο δεν εισέρχεται στον αντίστοιχο χώρο 'ειμή έναντι εισιτηρίου' στο οποίο θα πρέπει και να αναγράφεται η ακριβής τιμή περιλαμβανομένου και του τέλους. Ορθώς, λοιπόν, εισηγούνται οι καθ' ων η αίτηση πως υποκείμενος στο τέλος είναι ο θεατής και όχι ο διοργανωτής ο οποίος κατά τα λοιπά υπέχει υποχρέωση της απόδοσης των τελών στο Δήμο. Αυτή την πραγματικότητα τη δέχτηκαν και οι εφεσείοντες κατά την ακρόαση. Υποστήριξαν, όμως, πως ακριβώς δεν βάλλουν κατά της επιβολής των τελών αυτών καθ' αυτών αλλά κατά του τρόπου υπολογισμού τους όπως αυτός προκύπτει από τα χρεωστικά δελτία που τους στάληκαν. Εν τούτοις οι προσφυγές προσδιορίζουν ως αντικείμενό τους τον 'φόρο θεάματος' που φέρεται να τους επιβλήθηκε και είδαμε πως δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι, κάτω από οποιαδήποτε οπτική γωνία, επιβλήθηκε σ' αυτούς τέλος θεάματος. Εν πάση περιπτώσει, και εφόσον ως αντικείμενο προσδιοριζόταν ο τρόπος υπολογισμού κατά την περιγραφή των εφεσειόντων, θα παρέμενε το ότι αυτός ήταν η ευθεία συνέπεια της επιβολής του ορισμένου τέλους θεάματος. Οπότε, πράγματι, τα χρεωστικά δελτία δεν ενσωμάτωναν τα ίδια εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά συνιστούσαν αξίωση ποσών ήδη προκυπτόντων ως οφειλομένων κατά τα προηγηθέντα.»
Οι αιτητές επιχειρηματολογούν ότι η πιο πάνω απόφαση της Ολομέλειας διακρίνεται από τη δική τους περίπτωση καθώς είναι η εισήγησή τους ότι εδώ οι αιτητές προσβάλλουν τον υπολογισμό του φόρου θεάματος και δεν προσβάλλουν χρεωστικά δελτία. Λέγουν συναφώς ότι είναι αυτή καθ' αυτή η απόφαση του Δήμου Στροβόλου που προσβάλλεται, από την οποία προέκυψε ο υπολογισμός του επίδικου φόρου θεάματος και επομένως είναι η θέση τους ότι δεν μπορεί να γίνεται λόγος για πράξη εκτέλεσης ή αξίωση ποσών ήδη οφειλομένων, όπως κρίθηκε στην πιο πάνω υπόθεση της Ολομέλειας. Περαιτέρω σημείο διάκρισης της παρούσας υπόθεσης, υποβάλλουν οι αιτητές, είναι και το γεγονός ότι στην παρούσα υπόθεση δεν επικολλήθηκαν ένσημα και οι αιτητές δεν εισέπραξαν φόρο θεάματος από το κοινό.
Δεν συμφωνώ με τα πιο πάνω επιχειρήματα των αιτητών καθώς και στην προκείμενη περίπτωση, ως αντικείμενο των εξεταζόμενων συνεκδικαζόμενων προσφυγών, έχει προσδιοριστεί ο φόρος θεάματος και ο τρόπος υπολογισμού του, που είναι άμεσα συνδεδεμένος με την επιβολή τέλους θεάματος.
Η επιβολή τέλους θεάματος προβλέπεται άμεσα από τον Κανονισμό 163 των περί Χωρίων (Διοίκηση και Βελτίωση) Κανονισμών του 1951-1971 (όπως τροποποιήθηκαν) ο οποίος προνοεί μεταξύ άλλων τα ακόλουθα σχετικά:
«163. - (1)(α) Το Συμβούλιο, θα επιβάλλη τέλος (εν τοις εφεξής καλούμενον τέλος θεάματος) επί όλων των πληρωμών των γενομένων διά είσοδον εις οιονδήποτε θέατρον, κινηματογράφον ή κτίριον, τόπον ή σκηνήν χρησιμοποιουμένην διά την διεξαγωγήν οιασδήποτε θεατρικής παραστάσεως ή διά κινηματογραφική προβολήν ή διά χορόν ή οιανδήποτε δημοσίαν ψυχαγωγίαν ή δημοσίαν συγκέντρωσιν.
.........................
(γ) Το τέλος θεάματος θα καταβάλλεται κατόπιν επικολλήσεως ενσήμων υπό του Συμβουλίου επί των εισιτηρίων εισόδου άτινα θα προσάγωνται υπό του Διευθυντού εις το Συμβούλιον προ της πωλήσεώς των διά τον σκοπόν τούτο:
Νοείται ότι το Συμβούλιον δύναται καθ' οιονδήποτε χρόνον, διά δημοσίας γνωστοποιήσεως να ορίζη άλλον τρόπον, καθ' ον το τέλος θεάματος θα καταβάλλεται και ακολούθως τούτο θα καταβάλλεται καθ' ον τρόπον ορίζεται εν τη δημοσία γνωστοποιήσει.
Νοείται περαιτέρω ότι το Συμβούλιον δύναται καθ' οιονδήποτε χρόνον διά δημοσίας γνωστοποιήσεως να ορίζη ότι αντί του τέλους θεάματος θα πληρώνωνται υφ' εκάστου προσώπου λαμβάνοντος άδειαν δυνάμει του Κανονισμού 162 τα εν ταις υποπαραγράφοις (α), (β) και (γ) της παραγράφου (8) του παρόντος Κανονισμού αναφερόμενα δικαιώματα».
Είναι πρόδηλο από τις πιο πάνω κανονιστικές πρόνοιες ότι η υποχρέωση προσκόμισης των εισητηρίων εισόδου του κινηματογράφου Σίνεπλεξ για κατάλληλη σήμανση και πληρωμή του τέλους θεάματος πριν την πώλησή τους βάρυνε τους ίδιους τους ιδιοκτήτες δηλαδή τους αιτητές. Βάσει δε της παραγράφου (6) (ν) του Κανονισμού 163 πιο πάνω, μια τέτοια παράλειψη από μέρους των ιδιοκτητών-αιτητών συνιστούσε και ποινικό αδίκημα.
Εφόσον οι αιτητές δεν συμμορφώθηκαν με την πιο πάνω επιταγή, ο Δήμος Στροβόλου προέβηκε σε σχετικό διακανονισμό των φορολογικών υποχρεώσεων των αιτητών, στη βάση στοιχείων ή/και καταστάσεων που εξασφάλισε ο ίδιος από εταιρείες διανομής, κινηματογραφικών ταινιών, προς τους αιτητές.
Στη βάση των όσων λέχθηκαν και επισημάνθηκαν στην απόφαση της Ολομέλειας (ανωτέρω), η προσβαλλόμενη επιβολή φόρου θεάματος, ως άμεσα συνδεδεμένη με την επιβολή τέλους θεάματος, δεν αφορά τους ίδιους τους αιτητές και επομένως το δικό τους συμφέρον είναι έμμεσο και όχι «ίδιον» όπως απαιτείται από το Άρθρο 146.2 του Συντάγματος.
Συνακόλουθα οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται στην άσκηση των προσφυγών αυτών.
Κατά συνέπεια οι προσφυγές απορρίπτονται με €2.000 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εις βάρος των αιτητών.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.