|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 4 ΑΑΔ 23
16 Iανουαρίου, 2009
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΕΝΤΑΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΠΑΝΑΚΡΙΣΕΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 185/2007)
Στρατός της Δημοκρατίας ― Αξιωματικοί ― Προαγωγές ― Κρίση αξιωματικού ως προακτέου κατ' αρχαιότητα, σύμφωνα με τον Καν. 41 της Κ.Δ.Π. 351/05 ― Κρίθηκε ως εύλογα επιτρεπτή στην εξετασθείσα υπόθεση ― Περιστάσεις.
Ο αιτητής προσέφυγε κατά της απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής του εναντίον της κρίσης του, ως προακτέου κατ' αρχαιότητα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Το επίδικο θέμα, θα πρέπει να προσεγγιστεί κάτω από το πρίσμα του Κανονισμού που το ρύθμιζε κατά τον ουσιώδη χρόνο. Κατά τον Κανονισμό 41(2), όπως αυτός είχε προηγουμένως, για να κρινόταν αξιωματικός ως προακτέος κατ' εκλογήν «πρέπει στις εκθέσεις ικανότητας που έχει στον κατεχόμενο βαθμό η βαθμολογία του στα ουσιαστικά προσόντα που αναφέρονται στον Κανονισμό 33, να είναι τουλάχιστον πολύ καλός». Τα υπόλοιπα, σε σχέση με τη σημασία πειθαρχικών αδικημάτων προέκυπταν από συσχετισμούς ενόψει του συνόλου των Κανονισμών.
Στον Κανονισμό 41(2), όπως αυτός διαμορφώθηκε με την Κ.Δ.Π. 351/05, η βαθμολογία και τα πειθαρχικά αδικήματα αναφέρονται μαζί στο κείμενό του. Ο Κανονισμός 41(3) σε σχέση με την κρίση αξιωματικού ως προακτέου κατά αρχαιότητα είναι επίσης συναφής. Κατά τις ρητές σχετικές διατάξεις του Κανονισμού 41 δεν αρκεί η απαιτούμενη βαθμολογία. Βεβαίως, χωρίς αυτή δεν μπορεί να τίθεται θέμα αλλά και με αυτή υπάρχουσα η κατ' εκλογήν κρίση τελεί και υπό την παράλληλη προϋπόθεση να μην έχει διαπράξει ο αξιωματικός πειθαρχικό ή ποινικό αδίκημα, σοβαρό κατά την αρμόδια κρίση. Δεν ευσταθεί, λοιπόν, η εισήγηση του αιτητή, για πλάνη περί το Νόμο. Η διάπραξη πειθαρχικών αδικημάτων, συνιστά παράλληλο κριτήριο η βαρύτητα του οποίου, ανεξάρτητα από τη βαθμολογία για τα ουσιαστικά προσόντα που ενσωματώνει την εκτίμηση άλλου φορέα, αφήνεται στην αυτόνομη κρίση του Συμβουλίου Κρίσεων και κατ' επέκταση του Συμβουλίου Επανακρίσεων. Όπως αυτή, βεβαίως, θα ελεγχθεί δικαστικώς, στη βάση των θεμελιωμένων αρχών που διέπουν τέτοια θέματα.
Ο αιτητής, στον κατεχόμενο βαθμό, μεταξύ των ετών 2003 και 2006, καταδικάστηκε για 6 πειθαρχικά αδικήματα. Το Συμβούλιο Επανακρίσεων, όπως προηγουμένως και το Συμβούλιο Κρίσεων, εκτίμησε αυτά τα πειθαρχικά αδικήματα ως σοβαρά.
Δεν χρειαζόταν κάτω από τις περιστάσεις περαιτέρω εξήγηση. Η εκτίμηση για τη σοβαρότητα των επίδικων πειθαρχικών αδικημάτων, που κατ' εξοχήν ανήκει στη διοίκηση, ήταν ευλόγως επιτρεπτή.
Η προσφυγή απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 433/03, ημερ. 10.11.2004,
Konnaris a.ο. v. Republic (1974) 3 C.L.R. 377,
Tseriotis v. Municipality of Nicosia (1968) 3 C.L.R. 215,
Ηadjipanayiotou v. Republic (1968) 3 C.L.R. 159,
Δημοκρατία v. Χατζηκωνσταντίνου (1999) 3 Α.Α.Δ. 728,
Κονιζίδου v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 731/02, ημερ. 4.6.2003,
Πισκόπου v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 10/03, ημερ. 16.1.2004.
Προσφυγή.
Σ. Οικονομίδης, για τον Αιτητή.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄ για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής κατέχει το βαθμό του Λοχαγού και το Συμβούλιο Κρίσεων, κατά πλειοψηφία, κατά τις κρίσεις του 2006, τον έκρινε ως προακτέο κατ' αρχαιότητα. Αυτό αφού, παρά το ότι είχε την απαιτούμενη από τους Κανονισμούς βαθμολογία στα ουσιαστικά προσόντα, βαρυνόταν με πειθαρχικές καταδίκες. Όλες στον κατεχόμενο βαθμό και, κατά την εκτίμηση του Συμβουλίου, σοβαρές.
Ο αιτητής άσκησε ιεραρχική προσφυγή. Όπως υποστήριξε, τα πειθαρχικά αδικήματα που διέπραξε δεν ήταν σοβαρά και, πάντως, δεν θεωρήθηκε πως έπρεπε να επηρεάσουν τις ετήσιες βαθμολογίες του στα ουσιαστικά προσόντα. Το Συμβούλιο Επανακρίσεων είχε άλλη άποψη. Ομόφωνα έκρινε πως τα πειθαρχικά παραπτώματα ήταν σοβαρά και απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή.
Ο αιτητής προσβάλλει αυτή την απόφαση. Κατά την εισήγησή του δεν δικαιολογείτο να μην είχε κριθεί ως προακτέος κατ' εκλογήν. Αναφέρθηκε στους Κανονισμούς και οικοδόμησε τα επιχειρήματά του με τη βασική αντίληψη πως το πρωτεύον κριτήριο ήταν η βαθμολογία στα ουσιαστικά προσόντα. Αφού είχε εξασφαλίσει την απαιτούμενη βαθμολογία, δεν έπρεπε να προσδοθεί υπέρτερη βαρύτητα στο δευτερεύον, όπως το χαρακτήρισε, κριτήριο των πειθαρχικών αδικημάτων. Επομένως, ενώ κατά τους Κανονισμούς και τα πειθαρχικά αδικήματα μπορούσαν να συνυπολογιστούν, χρειαζόταν ειδική αιτιολογία που βασίμως να αναδείκνυε ως εύλογα επιτρεπτή την παραγνώριση της βαθμολογίας στα ουσιαστικά προσόντα. Υποστηρίζει πως τέτοια αιτιολογία δεν έχει δοθεί, προφανώς κατά πλάνη περί το Νόμο ενόψει της διασύνδεσης των κριτηρίων, τα οποία στη βάση της συνολικής τους αποτίμησης του αναγνώριζαν «προβάδισμα» ή «πλεονέκτημα», ενόψει της βαθμολογίας του. Θα έπρεπε, όπως υποστηρίζει, να παρατεθούν στοιχεία ή και επιχειρήματα που να αντικρούουν τη δική του άποψη πως τα πειθαρχικά παραπτώματα δεν ήταν σοβαρής μορφής και φύσης. Περιέλαβε στην αγόρευσή του και αναφορά στους περί Αξιωματικών του Στρατού της Δημοκρατίας (Διορισμοί, Ιεραρχία, Προαγωγές και Αφυπηρετήσεις) Τροοποποιητικοί) Κανονισμούς του 2005 (Κ.Δ.Π. 351/05) χωρίς όμως σ' αυτή την περίπτωση και παράθεση του κειμένου της. Για να παραπέμψει στο τέλος σε σειρά αποφάσεων μεταξύ των οποίων και στη δική μου Μιχαήλ v. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 433/03, ημερ. 10.11.2004. (Βλ. Konnaris a.o. v. Republic (1974) 3 C.L.R. 377, Tseriotis v. Municipality of Nicosia (1968) 3 C.L.R. 215 και ΗadjiPanayiotou v. Republic (1968) 3 C.L.R. 159, Δημοκρατία v. Χατζηκωνσταντίνου (1999) 3 Α.Α.Δ. 728, Κονιζίδου v. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 731/02, ημερ. 4.6.2003) οι οποίες όμως είχαν εκδοθεί πριν από την τροποποίηση που επέφερε η Κ.Δ.Π. 351/05.
Ανεξάρτητα από όσα θα μπορούσαν να λεχθούν για την παρούσα περίπτωση ακόμα και σε συσχετισμό προς τις πιο πάνω υποθέσεις, ασφαλώς το θέμα θα πρέπει να προσεγγιστεί κάτω από το πρίσμα του Κανονισμού που το ρύθμιζε κατά τον ουσιώδη χρόνο. Και, ακριβώς, ήταν σ' αυτό που επικεντρώθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους καθ' ων η αίτηση. Κατά τον Κανονισμό 41(2), όπως αυτός είχε προηγουμένως, για να κρινόταν αξιωματικός ως προακτέος κατ' εκλογήν «πρέπει στις εκθέσεις ικανότητας που έχει στον κατεχόμενο βαθμό η βαθμολογία του στα ουσιαστικά προσόντα που αναφέρονται στον Κανονισμό 33 να είναι τουλάχιστον πολύ καλός». Τα υπόλοιπα, σε σχέση με τη σημασία πειθαρχικών αδικημάτων προέκυπταν από συσχετισμούς ενόψει του συνόλου των Κανονισμών αλλά σημειώνω σ' αυτό το σημείο την απόφαση του Νικολάου, Δ., στην Πισκόπου v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 10/03, ημερ. 16.1.04, σύμφωνα με την οποία, ακόμα και υπό τέτοιο πρίσμα, ήταν ανοικτή η δυνατότητα να σχηματίσει το Συμβούλιο ιδίαν άποψη ως προς τη σημασία πειθαρχικών αδικημάτων «και να τους αποδώσει μεγαλύτερη βαρύτητα από εκείνη που εκφράζεται είτε με την επιβληθείσα ποινή είτε με τη δοθείσα από τους αξιολογούντες αξιωματικούς βαθμολογία για την αντίστοιχη περίοδο». Νοουμένου, όμως, ότι ελέγχεται «η λογικότητα της άποψης με αναφορά στο κατά πόσο ήταν εφικτή».
Στον Κανονισμό 41(2), όπως αυτός διαμορφώθηκε με την Κ.Δ.Π. 351/05, η βαθμολογία και τα πειθαρχικά αδικήματα αναφέρονται μαζί στο κείμενό του. Προβλέπει:
«Αξιωματικός βαθμού Λοχαγού, Ταγματάρχη και Αντισυνταγματάρχη κρίνεται ως προακτέος κατ' εκλογήν εφόσον, στις εκθέσεις ικανότητάς του, η βαθμολογία του στα ουσιαστικά προσόντα που αναφέρονται στον Κανονισμό 33 είναι τουλάχιστον πολύ καλός και δεν έχει διαπράξει σοβαρό, κατά την εκτίμηση του Συμβουλίου Κρίσεων, πειθαρχικό ή ποινικό αδίκημα.»
Και, στη συνέχεια, ο Κανονισμός 41(3) σε σχέση με την κρίση αξιωματικού ως προακτέου κατά αρχαιότητα, διαμορφώθηκε ως ακολούθως:
«Αξιωματικός βαθμού Ανθυπολοχαγού, Υπολοχαγού, Λοχαγού, Ταγματάρχη και Αντισυνταγματάρχη, κρίνεται:
(α) ως προακτέος κατ' αρχαιότητα εφόσον, στις εκθέσεις ικανότητάς του, η βαθμολογία του στα ουσιαστικά προσόντα που αναφέρονται στον Κανονισμό 33 είναι τουλάχιστον καλός, ή έχει διαπράξει σοβαρό, κατά την εκτίμηση του Συμβουλίου Κρίσεων, πειθαρχικό ή ποινικό αδίκημα.»
Επομένως, κατά τις ρητές σχετικές διατάξεις του Κανονισμού 41 δεν αρκεί η απαιτούμενη βαθμολογία. Βεβαίως, χωρίς αυτή δεν μπορεί να τίθεται θέμα αλλά και με αυτή υπάρχουσα η κατ' εκλογήν κρίση τελεί και υπό την παράλληλη προϋπόθεση να μην έχει διαπράξει ο αξιωματικός πειθαρχικό ή ποινικό αδίκημα, σοβαρό κατά την αρμόδια κρίση. Δεν ευσταθεί, λοιπόν, η εισήγηση του ευπαίδευτου συνηγόρου του αιτητή για πλάνη περί το Νόμο. Η διάπραξη πειθαρχικών αδικημάτων συνιστά παράλληλο κριτήριο η βαρύτητα του οποίου, ανεξάρτητα από τη βαθμολογία για τα ουσιαστικά προσόντα που ενσωματώνει την εκτίμηση άλλου φορέα, αφήνεται στην αυτόνομη κρίση του Συμβουλίου Κρίσεων και κατ' επέκταση του Συμβουλίου Επανακρίσεων. Όπως αυτή, βεβαίως, θα ελεγχθεί δικαστικώς στη βάση των θεμελιωμένων αρχών που διέπουν τέτοια θέματα.
Ο αιτητής, στον κατεχόμενο βαθμό, μεταξύ των ετών 2003 και 2006 καταδικάστηκε για 6 πειθαρχικά αδικήματα. Αυτά, όπως καταγράφηκαν από το Συμβούλιο Κρίσεων και το Συμβούλιο Επανακρίσεων είναι τα ακόλουθα:
«(ι) Το πειθαρχικό παράπτωμα για το οποίο του επιβλήθηκε, στις 24.11.2003, πειθαρχική ποινή 5νθήμερης φυλάκισης επειδή, στις 5.8.2003 εξέδωσε ακριβή (sic) αντίγραφο του εγγράφου με αρ. φακ. Φ.600 143/33/113313/Σ. 2254/5.8.2003/ΓΕΕΦ/ΔΥΠ/ 4οΓρ/3, στο οποίο τροποποίησε τον προς ενέργεια αποδέκτη και διέγραψε βασικό στοιχείο του σχεδίου εγγράφου, χωρίς να ενημερώσει την Ιεραρχία που υπέγραψε το αντίστοιχο σχέδιο για την τροποποίηση που επέφερε. Συγκεκριμένα, ο προς ενέργεια αποδέκτης του εν λόγω σχεδίου εγγράφου, που ήταν το Τμήμα Κρατικών Αγορών και Προμηθειών (ΤΚΑΠ), αντικαταστάθηκε με «ΥΠΑΜ/Γενικό Διευθυντή» και από την παράγραφο 2 αυτού διαγράφηκαν στοιχεία, με τρόπο ώστε το όλο νόημα του εγγράφου να αλλάξει.
(ιι) Το πειθαρχικό παράπτωμα για το οποίο του επιβλήθηκε, στις 6.2.2004, πειθαρχική ποινή 8ήμερης κράτησης επειδή, ενώ εκτελούσε τα καθήκοντα του Τμηματάρχη του Τμήματος 3/γ του 4ου Γραφείου της Διεύθυνσης Υλικού Πολέμου του ΓΕΕΦ (ΔΥΠ/ΓΕΕΦ), δεν εφάρμοζε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αγορά ανταλλακτικών για άρση της ακινησίας οχημάτων πολιτικού τύπου της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ) και εξέδιδε έγγραφα χωρίς την έκδοση σχεδίων εγγράφων, τα οποία υπέβαλλε στο Υπουργείο Άμυνας για πληρωμή τιμολογίων, χωρίς να ενημερώνει τους προϊσταμένους του. Επί πλέον τηρούσε πλημμελώς τα βιβλία πιστώσεων του Τμήματός του για τα έτη 2002 και 2003. Συγκεκριμένα, αυτά δεν έφεραν καμιά θεώρηση και κανένα κλείσιμο λόγω παράδοσης/παραλαβής, κατά μήνα ή τέλος έτους.
(ιιι) Το πειθαρχικό παράπτωμα για το οποίο του επιβλήθηκε, στις 26.5.2004, πειθαρχική ποινή 2ήμερης κράτησης επειδή, παρά τις κατ' επανάληψη παροτρύνσεις, συστάσεις και διαταγές, σε έλεγχο που έγινε, στις 4.5.2004, ενόψει της Γενικής Διοικητικής Επιθεώρησης που θα γινόταν στις 13.5.2004, τα βιβλία του Λόχου του (Βιβλίο Ποινών, Βιβλίο Κωλυομένων και Απόντων και Βιβλίο Αιτήσεων και Αναφορών) βρέθηκαν να μην είναι ενημερωμένα από τις 15.3.2004.
(ιν) Το πειθαρχικό παράπτωμα για το οποίο του επιβλήθηκε, στις 15.6.2004, πειθαρχική ποινή 4ήμερης κράτησης, για αναξιοπρεπή και ανοίκειο συμπεριφορά. Συγκεκριμένα, ενήργησε κατά τρόπο που προκαλεί αταξία και είναι επιβλαβής για την πειθαρχία, διότι ως Αξιωματικός του 4ου Γραφείου της Μονάδας του, παρά τις κατευθύνσεις και διαταγές που του είχαν δοθεί, υπέβαλε στις 19.5.2004, στην ΙΙΙ Ταξιαρχία Υποστηρίξεως (ΙΙΙ ΤΑΞΥΠ) το με αριθμό 153 σήμα, χωρίς να λάβει υπόψη τις διορθώσεις του Διοικητή στο σχέδιο εγγράφου και χωρίς να έχει υπογραφεί το σχέδιο εγγράφου από τον Υποδιοικητή και Διοικητή της Μονάδας του, γεγονός που επαναλήφθηκε πρόσφατα.
(v) Tο πειθαρχικό παράπτωμα για το οποίο του επιβλήθηκε, στις 16.8.2004, πειθαρχική ποινή 2ήμερης φυλάκισης, για αναξιοπρεπή και ανοίκειο συμπεριφορά, καθόσον ενήργησε κατά τρόπο που προκαλεί αταξία και είναι επιβλαβής για την πειθαρχία. Συγκεκριμένα, στις 4.8.2004, ενόψει επίσκεψης του Αρχηγού του ΓΕΕΦ στη Μονάδα του και ενώ του εγκρίθηκε άδεια να μεταβεί στην 186 Α/Κ ΜΜΠ, προκειμένου ο νοσοκόμος να του μετρήσει την αρτηριακή πίεση, απομακρύνθηκε από το Στρατόπεδο, χωρίς να εφοδιαστεί με το προβλεπόμενο υπηρεσιακό σημείωμα και χωρίς να ενημερώσει έστω και προφορικά το Διοικητή της Μονάδας του και μετέβηκε στο Στρατόπεδο «Λοχία Ευμένιου Παναγιώτου» όπου τον εξέτασε ο Αρχίατρος Χριστοφίδης Ιωάννης και του χορηγήθηκε 7ήμερη αναρρωτική άδεια.
(νι) Το πειθαρχικό παράπτωμα για το οποίο του επιβλήθηκε, στις 28.2.2006, πειθαρχική ποινή 8ήμερης κράτησης επειδή, στις 9.2.2006, κατά την υπηρεσία του ως Αξιωματικός Υπηρεσίας Διανυκτερεύσεως Μονάδας (ΑΥΔΜ) στο Στρατόπεδο «Νίκου Ευαγόρου», δεν άσκησε τον προβλεπόμενο έλεγχο στους σκοπούς σύμφωνα με το σχέδιο ασφαλείας, με αποτέλεσμα σε έλεγχο που έγινε η ώρα 15.00΄ από το Διοικητή της ΙΙΙ ΤΑΞΥΠ, να συλληφθεί σκοπός σε διαφορετική σκοπιά από την προβλεπόμενη, χωρίς όπλο, κράνος και εξάρτηση, να μην έχει συνδέσει την τηλεφωνική συσκευή και να έχει απωθημένα εντός της σκοπιάς τα πυρομαχικά του. Η παράλειψή του αυτή, ως Αξιωματικού Υπηρεσίας Διανυκτερεύσεως Μονάδας, ήταν σοβαρή, καθόσον καταδεικνύει ότι δεν είχε ενστερνισθεί τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα καθήκοντα και το βαθμό του».
Το Συμβούλιο Επανακρίσεων, όπως προηγουμένως και το Συμβούλιο Κρίσεων, εκτίμησε αυτά τα πειθαρχικά αδικήματα ως σοβαρά. Προσθέτοντας πως
«παρόλο που η βαθμολογία του στα ουσιαστικά προσόντα στις Εκθέσεις Ικανότητας του στον κατεχόμενο βαθμό και στον αμέσως προηγούμενο βαθμό είναι τουλάχιστον πολύ καλός και πιθανόν να δικαιολογούσε την κρίση του ως προακτέου κατ' εκλογήν, εν τούτοις έκρινε ότι η φύση και σοβαρότητα των πειθαρχικών παραπτωμάτων που διέπραξε, δεν δικαιολογούν την κρίση αυτή.»
Δεν συμφωνώ πως χρειαζόταν κάτω από τις περιστάσεις περαιτέρω εξήγηση. Αφού δε, όπως κρίνω, και η εκτίμηση για τη σοβαρότητα που κατ' εξοχήν ανήκει στη διοίκηση, ήταν ευλόγως επιτρεπτή, καταλήγω πως δεν στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 έξοδα σε βάρος του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα.