|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 325/2007)
21 Δεκεμβρίου, 2009
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΡΧΗ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Αιτητές,
ν.
ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ,
Καθ' ου η Αίτηση.
_________________________
Κ. Χατζηϊωάννου, για τους Αιτητές.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για τον Καθ' ου η Αίτηση.
_________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, η Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, (η «Αρχή»), προσβάλλει την απόφαση Αρ. 55/2006 του Επιτρόπου Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων, ( ο «Επίτροπος»), ημερομηνίας 6/12/2006, αναφορικά με τον Ορισμό Σχετικής Αγοράς, τον Καθορισμό Οργανισμού με Σημαντική Ισχύ στην Αγορά Διαβιβαστικών υπηρεσιών στο δημόσιο σταθερό τηλεφωνικό δίκτυο και την επιβολή Ρυθμιστικών Υποχρεώσεων στον οργανισμό με Σημαντική Ισχύ στην Αγορά (ΣΙΑ).
Η Αρχή αποτελεί οργανισμό δημοσίου δικαίου, ιδρύθηκε, συστάθηκε και λειτουργεί με βάση τον περί Υπηρεσίας Τηλεπικοινωνιών Νόμο, Κεφ. 302, (όπως έχει τροποποιηθεί), και παρέχει, μεταξύ άλλων, υπηρεσίες σταθερής και κινητής τηλεφωνίας. Ο θεσμός του Επιτρόπου καθιερώθηκε με τον περί Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομικών Υπηρεσιών Νόμο του 2004, (Ν. 112(Ι)/2004), (όπως τροποποιήθηκε), (ο (Νόμος)), στον οποίο καθορίζονται οι αρμοδιότητες, οι εξουσίες και τα καθήκοντά του.
Ο Επίτροπος, ενεργώντας στα πλαίσια του Νόμου, μετά από Δημόσια Διαβούλευση και αφού έλαβε υπόψη τις σχετικές πρόνοιες της ευρωπαϊκής και κυπριακής νομοθεσίας, καθώς και τα σχόλια των ενδιαφερομένων στην πιο πάνω Διαβούλευση, εξέδωσε, στις 6/12/2006, την επίδικη απόφαση, με την οποία:-
(α) Ορίστηκε η σχετική Αγορά Διαβιβαστικών υπηρεσιών στο δημόσιο σταθερό τηλεφωνικό δίκτυο.
(β) Καθορίστηκε η Αρχή ως οργανισμός με Σημαντική Ισχύ στη σχετική Αγορά (ΣΙΑ) της Κύπρου· και
(γ) Επιβλήθηκαν στην Αρχή, ως οργανισμός με ΣΙΑ, συγκεκριμένες ρυθμιστικές υποχρεώσεις.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η πιο πάνω απόφαση είναι παράνομη γιατί:-
(α) Υπάρχει πλάνη και αυθαιρεσία του Επιτρόπου αναφορικά με τον ορισμό της «Σχετικής Αγοράς» - (παράγραφος 5(α) της απόφασης).
(β) Είναι αποτέλεσμα ελλιπούς έρευνας, πάσχει από πολλαπλότητα και στερείται αιτιολογίας.
(γ) Οι ρυθμίσεις που επιβάλλονται βρίσκονται εκτός του πεδίου της αγοράς διαβίβασης κλήσεων.
(δ) Πριν από τη λήψη της, ο Επίτροπος δεν έλαβε τις απόψεις και δε διαβουλεύτηκε με την Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού.
(ε) Ο καθορισμός της έννοιας «Σημαντική Ισχύς στην Αγορά» από τον Επίτροπο έγινε καθ' υπέρβαση εξουσίας, όπως, καθ' υπέρβαση εξουσίας επιβλήθηκε υποχρέωση κοινοποίησης των συμφωνιών Διασύνδεσης της Αρχής - (ΜΕΡΟΣ 5 της απόφασης).
(στ) Παραβιάζει τα ΄Αρθρα 23, 25 και 28 του Συντάγματος· και
(ζ) Η αναφορά του Επιτρόπου σε Ευρωπαϊκές Οδηγίες συνιστά υπέρβαση εξουσίας.
Σε σχέση με τον ισχυρισμό για πολλαπλότητα της απόφασης - περιέχει τρεις χωριστές αποφάσεις που έπρεπε να ληφθούν σε τρεις χωριστές διαδικασίες με διαφορετικά αντικειμενικά κριτήρια (΄Αρθρα 46(2), 47, 48(1) και 49(1) του Νόμου) - η Αρχή επικαλείται τρεις πρόσφατες πρωτόδικες αποφάσεις - (Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Υπόθεση Αρ. 327/07, 3/2/09· Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Υπόθεση Αρ. 326/07, 11/5/09 και Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Υπόθεση Αρ. 390/07, 25/5/09) - στις οποίες, αφού τέθηκε και εξετάστηκε παρόμοιο επιχείρημα, κρίθηκε ότι η συμπερίληψη τριών χωριστών και διακριτών αποφάσεων σε μια, χωρίς να έχουν προηγηθεί τρεις χωριστές και διαδοχικές διαδικασίες, συνιστούσε υπέρβαση εξουσίας και καθιστούσε αδύνατο τον προσδιορισμό της αιτιολογίας της κάθε μιας απόφασης και, κατ' επέκταση, το δικαστικό έλεγχο.
Από πλευράς Επιτρόπου, δηλώθηκε ότι οι Υποθέσεις Αρ. 326/07 και 327/07 εφεσιβλήθηκαν με τις Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 91/09 και 38/09, αντίστοιχα. Περαιτέρω, υποβλήθηκε ότι η απόφαση είναι καθ' όλα αιτιολογημένη και τεκμηριωμένη, δεν υπάρχει πολλαπλότητα, ούτε υπέρβαση εξουσίας και ότι, στην παρούσα περίπτωση, δεν υπάρχουν τρεις διακριτές αποφάσεις αλλά «τρεις διακριτές δράσεις εντός μίας διαδικασίας-ομπρέλλας που είναι η Ανάλυση Αγοράς». Υποστηρίχθηκε, επίσης, ότι, από τις σχετικές πρόνοιες της ευρωπαϊκής και της κυπριακής νομοθεσίας, δεν προκύπτει υποχρέωση ετοιμασίας ενός εγγράφου για κάθε αγορά ή διενέργειας χωριστών δημόσιων διαβουλεύσεων για κάθε αγορά και ότι ο Επίτροπος διεξήγαγε κοινή διαδικασία, λόγω ακριβώς της συνάφειας και της σχετικότητας των τριών αγορών Διασύνδεσης.
Ο ισχυρισμός της αιτήτριας είναι βάσιμος. Στις αποφάσεις που έχουν, ήδη, παρατεθεί αποδοκιμάστηκε η τακτική του Επιτρόπου να ενσωματώνει τρεις χωριστές αποφάσεις σε μια, ως αιτία πολλαπλότητας και δημιουργίας δυσχερειών στη διακρίβωση της αιτιολογίας της κάθε απόφασης και, γενικά, στη διεξαγωγή του δικαστικού ελέγχου. Παράλληλα, επικρίθηκε ως μεμπτή και η εξέταση τριών αγορών σε μια διαδικασία. Τα πιο κάτω αποφασισθέντα από το Νικολάτο, Δ., στην Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Υπόθεση Αρ. 327/07, (πιο πάνω), με τα οποία και συμφωνώ, υιοθετούνται και για τους σκοπούς της παρούσας:-
«΄Οσον αφορά το ζήτημα της πολλαπλότητας και της έλλειψης αιτιολογίας ή ειδικής αιτιολογίας, συμφωνώ και πάλι με τη θέση της αιτήτριας. Η επίδικη απόφαση έχει τίτλο, απόφαση αναφορικά με τον ορισμό σχετικής αγοράς, τον καθορισμό οργανισμού με σημαντική ισχύ στην αγορά απόληξης (τερματισμού) σε μεμονωμένα δημόσια τηλεφωνικά δίκτυα που παρέχεται σε σταθερή βάση, και την επιβολή ρυθμιστικών υποχρεώσεων στον οργανισμό με σημαντική ισχύ στην αγορά. Συμφωνώ πως οι προαναφερόμενες τρεις αποφάσεις είναι διακριτές και έπρεπε να ληφθούν σε τρεις διακριτές διαδικασίες. Σε τέτοια τεχνικά θέματα που εμπλέκουν και την ερμηνεία δύσκολων νομοθετικών προνοιών, η πολλαπλότητα προσθέτει στη δυσκολία του όλου εγχειρήματος, καθιστά δυσχερέστερη τη διάγνωση της αιτιολογίας για την κάθε μια απόφαση αλλά και το δικαστικό έλεγχο γενικότερα. Ως εκ τούτου κρίνω ότι οι τρεις προαναφερόμενες αποφάσεις, δηλαδή (α) του ορισμού της σχετικής αγοράς, (β) του καθορισμού οργανισμού με σημαντική ισχύ στην προαναφερόμενη αγορά και (γ) της επιβολής ρυθμιστικών υποχρεώσεων στον οργανισμό με σημαντική ισχύ στην αγορά, θα έπρεπε να είχαν ληφθεί ξεχωριστά, και διαδοχικά. Αυτό, κατά την κρίση μου, εξυπακούεται και από τα άρθρα 46(2), 47, 48(1) και 49(1) του προαναφερόμενου νόμου, αλλά και υπαγορεύεται από την κοινή λογική.
Το παράπονο της αιτήτριας επεκτείνεται και στο ζήτημα του ότι όχι μόνον εξετάστηκαν τα τρία προαναφερόμενα ζητήματα σε μια διαδικασία, με την έκδοση μιας απόφασης, αλλά και στο ότι, επιπρόσθετα, εξετάστηκαν τρεις αγορές σε μια διαδικασία, όπως προκύπτει από το Παράρτημα 19 στην ένσταση του καθ' ου η αίτηση. Δηλαδή ο καθ' ου η αίτηση εξέτασε πέραν από την αγορά τερματισμού κλήσεων, την αγορά εκκίνησης κλήσεων ανά δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο και την αγορά διαβιβαστικών υπηρεσιών στο δημόσιο τηλεφωνικό δίκτυο. Συμφωνώ ότι από το Παράρτημα 19 στην ένσταση του καθ' ου η αίτηση προκύπτουν τα προαναφερόμενα περί εξέτασης τριών αγορών σε μια διαδικασία. Και αυτό είναι, κατά την κρίση μου, μεμπτό, επειδή η εξέταση τριών αγορών σε μια διαδικασία, αναπόφευκτα, προκαλεί σύγχυση αλλά και ανεπίτρεπτο αλληλοεπηρεασμό της απόφασης για τη μια αγορά, από τις αποφάσεις για τις άλλες δύο αγορές. Επίσης και αυτή η ενέργεια δυσκολεύει την εξεύρεση της αιτιολογίας της απόφασης για την κάθε μια αγορά αλλά και γενικά τον ευρύτερο δικαστικό έλεγχο.»
΄Οπως προκύπτει από το κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης - (Παράρτημα Α στην Αίτηση) - και, πιο συγκεκριμένα, στη σελ. 3/9, ο Επίτροπος έχει καταλήξει, μέσω μιας και μοναδικής διαδικασίας, σε τρεις χωριστές αποφάσεις, οι οποίες ενσωματώθηκαν στην απόφασή του με Αρ. 55/2006. Οι τρεις αυτές αποφάσεις, που, όπως έχει ήδη επισημανθεί, αφορούν τον ορισμό της σχετικής αγοράς Διαβιβαστικών υπηρεσιών στο δημόσιο σταθερό τηλεφωνικό δίκτυο, τον καθορισμό του οργανισμού με Σημαντική Ισχύ στην Αγορά Διαβιβαστικών υπηρεσιών στο δημόσιο σταθερό τηλεφωνικό δίκτυο και την επιβολή συγκεκριμένων ρυθμιστικών υποχρεώσεων στον οργανισμό με Σημαντική Ισχύ στην Αγορά, θα έπρεπε να είχαν ληφθεί σε τρεις αυτοτελείς και διαδοχικές διαδικασίες, ούτως ώστε να καθίσταται εφικτός ο έλεγχος της αιτιολογίας κάθε μιας από αυτές. Το επιχείρημα του Επιτρόπου ότι δεν πρόκειται για τρεις χωριστές αποφάσεις αλλά για τρεις διακριτές δράσεις εντός μίας διαδικασίας ανατρέπεται από το ίδιο το κείμενο της απόφασης, στο οποίο, τόσο στο προοίμιο όσο και στο Μέρος 1 όπου γίνεται αναφορά στους σκοπούς της, σημειώνονται χωριστά οι τρεις πτυχές, που, ενώ αποτελούσαν χωριστές αποφάσεις, τελικά, ενσωματώθηκαν στην επίδικη απόφαση.
Επιπρόσθετο λόγο ακύρωσης αποτελεί και η αναφορά στο Μέρος 2, Παράγραφος 5(α), (σελ. 4/9) της απόφασης, σχετικά με τον καθορισμό της Σχετικής Αγοράς, σε κάποια ανάλυση της Αγοράς Διαβιβαστικών υπηρεσιών, που έγινε από τον Επίτροπο, χωρίς διευκρίνιση για τα κριτήρια που χρησιμοποιήθηκαν και για τα αποτελέσματα στα οποία αυτός κατέληξε. Σημειώνεται ότι η ίδια αόριστη επίκληση της πιο πάνω ανάλυσης της αγοράς χρησιμοποιήθηκε και για τον καθορισμό της αιτήτριας ως οργανισμού με Σημαντική Ισχύ στη σχετική Αγορά, στο Μέρος 3, παράγραφος 6(1) και (2) της απόφασης.
Τα πιο πάνω συνιστούν κενό αιτιολογίας, παρόμοιο με αυτό που επισημάνθηκε από το Νικολάτο, Δ. στην Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Επιτρόπου Ρύθμισης Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων, Υπόθεση Αρ. 390/07, (πιο πάνω), όπου λέχθηκαν, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:-
«Παρατηρώ συναφώς ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αναφέρει, στο Μέρος 2, ότι ο καθορισμός της σχετικής αγοράς βασίζεται στα αποτελέσματα της ανάλυσης της σχετικής αγοράς, χωρίς όμως να δίδονται οποιαδήποτε στοιχεία ως προς την ανάλυση που έγινε και τους παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη.
Επίσης, στο Μέρος 3 της προσβαλλόμενης απόφασης, αναγράφεται ότι, με βάση τα αποτελέσματα της ανάλυσης της (σχετικής) αγοράς, η Α.ΤΗ.Κ. κατέχει δεσπόζουσα θέση στη (σχετική) αγορά και, ως εκ τούτου, η Α.ΤΗ.Κ. καθορίζεται ως Οργανισμός έχων ΣΙΑ στην αγορά αυτή. ΄Ομως δεν επεξηγούνται ή αιτιολογούνται πουθενά τα αποτελέσματα της ανάλυσης της σχετικής αγοράς, τα οποία οδήγησαν τον καθ' ου η αίτηση στα προαναφερόμενα ουσιώδη συμπεράσματα και ως εκ τούτου θεωρώ ότι δεν παρέχεται επαρκής ή καθόλου αιτιολογία, για την προσβαλλόμενη απόφαση, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατός και ο δικαστικός έλεγχος.»
Ενόψει των πιο πάνω, η προσφυγή επιτυγχάνει, με €1.200,00 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των αιτητών.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, σύμφωνα με το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ