|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. αρ.622/2008)
13 Noεμβρίου, 2009
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
EΛΕΝΑ ΤΖΙΟΒΑΝΗ,
Αιτήτρια,
-και -
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
Αδ.Λάντος, για την Αιτήτρια.
Ελ.Κλεόπα, (κα.)- δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η αίτηση
-----------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια ως ιδιοκτήτρια του κτήματος υπ΄αριθμό εγγραφής 9270, τεμαχ.608 Φ/Σχ.290-375, τμήμα 11, στο Δήμο Παραλιμνίου, στο εξής «το κτήμα» υπέβαλε στις 3.2.2005 αίτηση για εξασφάλιση πολεοδομικής αδείας για την ανέγερση μιας διώροφης οικοδομής, κατά παρέκκλιση της Δήλωσης Πολιτικής.
Στις 5.4.2007 υποβλήθηκε έκθεση στο Συμβούλιο Μελέτης Παρεκκλίσεων, στη συνέχεια υποβλήθηκε αίτημα στο Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο στις 7.11.2007 απέρριψε την αίτηση της αιτήτριας. Η πολεοδομική αρχή με επιστολή ημερ. 19.3.2008 αρνήθηκε τη χορήγηση της σχετικής αδείας προς την αιτήτρια. Εναντίον αυτής της απόφασης η αιτήτρια καταχώρισε την παρούσα προσφυγή με την οποία πέρα από την αμφισβήτηση της ορθότητας της συγκεκριμένης απόφασης, πρόβαλε και αιτήθηκε την κήρυξη ως άκυρου του δημοσιευθέντος Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου.
Κατά το στάδιο της ακρόασης ο ευπαίδευτος συνήγορος απέσυρε το δεύτερο σκέλος του αιτητικού και προώθησε την υπόθεση μόνο σε σχέση με την απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής ημερ. 19.3.2008.
Αποτελεί κοινό έδαφος μεταξύ των δύο πλευρών ότι κατά το στάδιο της υποβολής της αίτησης από την αιτήτρια και επίσης μετά τη δημοσίευση του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου, το συγκεκριμένο κτήμα της αιτήτριας βρισκόταν σε Ζώνη Στ2, στην οποία επιτρεπόταν η ανέγερση αποθηκών ή βιομηχανικών μονάδων. Παραδέχεται η αιτήτρια ότι δεν ήταν επιτρεπτό να ανεγερθεί στην περιοχή οικία όπως ζητήθηκε, και γι΄αυτό υπέβαλε αίτημα για τη χορήγηση αδείας κατά παρέκκλιση. Πρόβαλε σαν επιχείρημα ο ευπαίδευτος συνήγορος της ότι επειδή στην περιοχή είχαν ανεγερθεί και άλλες κατοικίες, μετά από σχετικά αιτήματα που υποβλήθηκαν, υπήρχε η εντύπωση ότι επρόκειτο να διαφοροποιηθεί η ζώνη, κάτι που εύρισκε σύμφωνους διάφορους εμπλεκόμενους φορείς, περιλαμβανομένου και του Δήμου Παραλιμνίου. Αυτό το στοιχείο οδήγησε το συνήγορο στο να αιτηθεί ακύρωση της απόφασης γιατί, όπως είπε, υπήρξε δυσμενής διάκριση σε βάρος της αιτήτριας και ταυτοχρόνως παραβίαση της αρχής της ισότητας. Υποστήριξε περαιτέρω ως άλλο λόγο ακυρώσεως ότι η απόφαση ήταν αποτέλεσμα ανεπαρκούς έρευνας γιατί, αν διεξαγόταν τέτοια, θα διαπιστωνόταν ότι όντως είχαν δοθεί και άλλες άδειες για ανέγερση οικοδομών στην ίδια περιοχή.
Ο επόμενος λόγος ακυρώσεως εδράζεται, όπως τον πρόβαλε ο συνήγορος, στο γεγονός ότι υπήρχε διάχυτη η εντύπωση ότι όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές προωθούσαν αλλαγή της ζώνης στην περιοχή, γεγονός που θα επέτρεπε στην αιτήτρια να ανεγείρει την οικία που επιθυμούσε.
Από πλευράς της Δημοκρατίας προβλήθηκε προδικαστικώς η εισήγηση ότι η συγκεκριμένη απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ημερ. 7.12.2007, με την οποία είχε απορριφθεί η αίτηση της αιτήτριας, της κοινοποιήθηκε με επιστολή ημερ. 17.12.007. Πέραν αυτού, η ευπαίδευτη συνήγορος ισχυρίστηκε ότι και πάλιν η προσφυγή θα πρέπει να κριθεί ως εκπρόθεσμη αφού η σχετική απόφαση δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 14.12.2007. Αυτή η δημοσίευση, πρόσθεσε η συνήγορος, ενεργοποίησε την προθεσμία των 75 ημερών που προβλέπει το άρθρο 146 του Συντάγματος για την καταχώριση της συγκεκριμένης προσφυγής. Ως επικουρικό επιχείρημα, η συνήγορος πρόβαλε ότι η συγκεκριμένη, υπό αμφισβήτηση απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής ημερ. 19.3.2008, είναι βεβαιωτική και όχι εκτελεστή διοικητική πράξη υποκείμενη σε προσφυγή.
Η προσφυγή, όπως είναι αποδεκτό, καταχωρήθηκε στις 21.4.2008.
Το θέμα της νομιμότητας της προσφυγής σε συνάρτηση με το εκπρόθεσμο ή μη είναι θέμα δημόσιας τάξεως και εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο. (Βλ. Κοντογιώργη κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 137).
Το θέμα της εκπροθέσμου καταχώρισης μιας προσφυγής διέπεται από το ΄Αρθρο 146.3 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει:
«Η προσφυγή ασκείται εντός εβδομήκοντα πέντε ημερών από της ημέρας της δημοσιεύσεως της αποφάσεως ή της πράξεως η, εν περιπτώσει μη δημοσιεύσεως η εν περιπτώσει παραλείψεως, από της ημέρας καθ΄ην η πράξις ή παράλειψις περιήλθεν εις γνώσιν του προσφεύγοντος.»
(ΚΟΑ ν. Πελενδρίτου (2007) 3 Α.Α.Δ. 517).
Αποτελεί στοιχειώδες προαπαιτούμενο, τιθέμενο από το Σύνταγμα, για την άσκηση της διοικητικής δικαιοδοσίας, η εκτελεστότητα της πράξης και η καταχώρηση της προσφυγής εντός 75 ημερών. (βλ. Τάκη ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 4.
Ως προς το χρόνο έναρξης της προθεσμίας των 75 ημερών, η νομολογία προσδιόρισε, ότι α) σε περίπτωση δημοσίευσης μιας απόφασης, η προθεσμία αρχίζει από την ημερομηνία της δημοσίευσης (βλ. Γεωργιάδη κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 518. β) σε κάθε άλλη περίπτωση από την ημερομηνία της πραγματικής και πλήρους γνώσης από τον ενδιαφερόμενο (βλ. Ακίνητα Λ.Ιωνίδου ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 1011.
Στην προκείμενη περίπτωση η δημοσίευση της απορριπτικής απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, που έγινε στις 14.12.2007 δημιουργεί τεκμήριο γνώσης από την αιτήτρια.
Περαιτέρω, η κοινοποίηση επιστολής προς την αιτήτρια, γνωστοποίησης της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 17.12.2007, με το ίδιο περιεχόμενο, όταν δεν έχει προσαχθεί μαρτυρία ανατροπής του τεκμηρίου λήψης της επιστολής, και πάλιν ενεργοποιεί την αποτρεπτική προθεσμία των 75 ημερών με βάση τώρα τη γνώση. (βλ. Θεμιστοκλέους κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 415.
Με γνώμονα τη διαπιστωθείσα γνώση από την αιτήτρια, τουλάχιστον από τις 17.12.2007, η προθεσμία των 75 ημερών, είχε ολοκληρωθεί πολύ πριν την καταχώριση της προσφυγής, που όπως σημείωσα έγινε στις 21.4.2008.
Συνακόλουθα η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη και απορρίπτεται. Ποσό €1200 ως έξοδα επιδικάζονται υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας.
Κ.Παμπαλλής,
Δ.