|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(Υπόθεση Αρ. 455/2007)
1 Σεπτεμβρίου, 2009
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Αιτήτρια προσωπικά.
Α. Ανδρέου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: H αιτήτρια η οποία είναι δικηγόρος, απέστειλε επιστολή στον πρόεδρο των καθ' ων η αίτηση και στο Γενικό Εισαγγελέα ημερ. 31/03/03, αναφορικά με τα έξοδα της στην προσφυγή με αριθμό 371/96 την οποία χειρίστηκε εκ μέρους του κου Ανδρέου εναντίον της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου. Μετά παρέλευση 2 και πλέον χρόνων, στις 28/11/06, στέλνει εκ νέου επιστολή ζητώντας διάφορα έξοδα ως δικηγορική αμοιβή αλλά και εξωδικαστηριακή εργασία που ανέρχονταν στο συνολικό ποσό των ΛΚ3239.75. Υπέβαλε επίσης κατάλογο για εξωδικαστικές εργασίες που σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αιτήτριας έλαβαν χώρα σε σχέση με την ανωτέρω αναφερόμενη υπόθεση. Ο πελάτης της κ. Ανδρέου απέστειλε στο Σύλλογο επιστολή ημερ. 8/01/07 με την οποία αρνείται τους προσαπτόμενους εναντίον του ισχυρισμούς της αιτήτριας και ισχυρίζεται ότι η ίδια αρνείται να του επιστρέψει το ποσό των ΛΚ800, το οποίο της είχε ο ίδιος καταβάλει για τον χειρισμό της υπόθεσης του και επρόκειτο να του επιστρέψει αφού κέρδισαν τόσο την προσφυγή όσο και την έφεση και τα έξοδα της πληρώθηκαν από την Αρχή Τηλεπικοινωνιών, όπως έχουν ψηφιστεί από τον πρωτοκολλητή.
Επίσης με τηλεομοιότυπο ημερ. 15/01/07 ο πελάτης της αιτήτριας απέστειλε προς τους καθ' ων η αίτηση αντίγραφα επιταγών με τις πληρωμές που έγιναν προς αυτήν. Στις 26/01/07 η αιτήτρια στέλνει συμπληρωματικό κατάλογο για εξωδικαστικές εργασίες, ζητώντας καθορισμό και πιστοποίηση τους βάσει των περί Ελαχίστων Ορίων Αμοιβής των Ασκούντων Δικηγορία (Εξωδικαστηριακές Υποθέσεις) Κανονισμών του 1985-1999, ΚΔΠ 82/85 (όπως έχουν τροποποιηθεί). Η Επιτροπή των καθ' ων η αίτηση συνεδρίασε στις 10/01/07 και την ίδια ημέρα κατέληξε στην απόφαση της η οποία συντάχθηκε στις 21/01/07 και απέρριπτε τις αξιώσεις της αιτήτριας ως εξής:
«Η Επιτροπή μελέτησε λεπτομερώς τον υποβληθέντα ενώπιον της κατάλογο εξόδων, άκουσε την Αιτήτρια Δικηγόρο η οποία έδωσε εξηγήσεις για τον κατάλογο της, διεξήλθε τα κατατεθέντα έγγραφα και έλαβε σοβαρά υπ΄ όψιν και τις απόψεις του καθ΄ ού η Αίτηση. Η Αιτήτρια με βάση αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε ο καθ΄ ού η αίτηση έχει λάβει το ποσό των ΛΚ800.- Οι υπηρεσίες τις οποίες προσέφερε η Αιτήτρια εμπίπτουν στα πλαίσια της δικαστηριακής εργασίας και δεν θεωρούνται εξωδικαστηριακές και ως εκ τούτου η Αιτήτρια δεν δικαιούται οποιαδήποτε αμοιβή για εξωδικαστηριακή εργασία.
Δεδομένου ότι η Αιτήτρια έχει πληρωθεί από την ΑΤΗΚ και έχει εισπράξει επιπλέον από τον Αιτητή το ποσό των ΛΚ800.- (ποσό το οποίο βρίσκεται μέχρι σήμερα στην κατοχή τους). Η Επιτροπή έχει την άποψη ότι το ποσό αυτό πρέπει να επιστραφεί στον καθ΄ ου η Αίτηση.
Διατάσσεται επίσης να καταβληθεί το ποσό των ΛΚ50.- ως έξοδα διαδικασίας. Τα έξοδα να πληρωθούν από την Αιτήτρια Δικηγόρο προς τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο η οποία θα τα εισπράξει από τον καθ΄ ου η Αίτηση.»
Με την παρούσα προσφυγή η αιτήτρια αξιώνει την ακύρωση της εν λόγω απόφασης.
Οι καθ' ων η αίτηση ισχυρίζονται προδικαστικά ότι η απόφαση που προσβάλλεται δεν είναι εκτελεστή διότι το Συμβούλιο του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου δεν είναι διοικητικό όργανο, ούτε ασκεί διοικητική λειτουργία εντός της έννοιας του άρθρου 146 του Συντάγματος.
Οι σχετικές πρόνοιες των περί Ελαχίστων Ορίων Αμοιβής των Ασκούντων Δικηγορία (Εξωδικαστηριακές Υποθέσεις) Κανονισμών του 1985 - 1999 προνοούν τα ακόλουθα:
«14(1) Κάθε δικηγόρος δύναται να ζητήσει πιστοποίηση της αμοιβής του από το Παγκύπριο Δικηγορικό Συμβούλιο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .»
«16Α.(1) Οι αποφάσεις της Επιτροπής αυτής υπέχουν θέση Διαιτητικών αποφάσεων ή αποφάσεων Διαιτητού και οιοσδήποτε από τους διαδίκους έχει το δικαίωμα να ζητήσει με αίτησή του στο Επαρχιακό Δικαστήριο την εγγραφή τους και επίσης όπως αυτές εκτελεστούν με την προβλεπόμενη διαδικασία και τους τρόπους εκτέλεσης, όπως ισχύει και στις άλλες αποφάσεις των Επαρχιακών Δικαστηρίων.
(2) Οι αποφάσεις της Επιτροπής Εξωδικαστηριακής Αμοιβής θα είναι τοκοφόρες και η Επιτροπή θα έχει δικαίωμα να διατάξεις όπως επιδικασθούν και τόκοι στο ψηφισθέν ποσόν ως ο εκάστοτε ισχύων περί τόκου Νόμος της Δημοκρατίας και όπως ακριβώς οι δικαστικές αποφάσεις.
(3) Η Επιτροπή έχει το δικαίωμα όπως διατάξει οποιοδήποτε από τους διαδίκους να πληρώσει τα έξοδα της ενώπιον της διαδικασίας, καθώς επίσης να επιδικάσει έξοδα για οιονδήποτε περαιτέρω ή επιπλέον εργασία.»
Στην Cyllenius Holdings Ltd κα, ημερ. 14/03/2008, αίτηση αρ. 64/2007, με αναφορά στην Μοντάνιος & Μοντάνιος ν. Τουμαζή κ.α. (2005) 1(Α) ΑΑΔ σελ. 333 όπου λέχθηκε ότι οι αποφάσεις της Επιτροπής δεν υπέχουν θέση αποφάσεων με βάση τον περί Διαιτησίας Νόμο Κεφ. 4 και τον περί Δικαστηρίων Νόμο ώστε να ισχύουν οι πρόνοιες που αφορούν τις διαιτητικές αποφάσεις, εξετάστηκαν οι επιλογές των μερών μετά την έκδοση απόφασης από την Επιτροπή. Θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω το ακόλουθο απόσπασμα:
«Είναι η άποψη μου ότι, εάν οι Καθ΄ων η Αίτηση αιτηθούν την εγγραφή για εκτέλεση της επίδικης απόφασης, τότε οι αιτητές θα μπορούσαν να εμφανισθούν ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου και η εμφάνιση τους αυτή δεν θα ήταν τυπική αλλά θα μπορούσαν να προβάλουν όλα τα επιχειρήματά τους και τους ισχυρισμούς τους για παρανομία, τόσο όσον αφορά τις συνταγματικές πρόνοιες στις οποίες βασίζουν τη θέση τους, όσο και τον ισχυρισμό τους για την ακυρότητα των Κανονισμών. Σε τέτοια περίπτωση, το Επαρχιακό Δικαστήριο θα μπορούσε να εγγράψει την απόφαση μόνο αν θα απέρριπτε τις θέσεις και τα επιχειρήματα των Αιτητών. Το γεγονός ότι δεν ισχύουν οι πρόνοιες που αφορούν τον παραμερισμό Διαιτητικής απόφασης, σε αυτή την περίπτωση δεν αποκλείει το Δικαστήριο, ασχέτως των προνοιών αυτών και χωρίς να βασίζεται σε αυτές, να κρίνει κατά πόσο θα πρέπει να εγγραφεί ή όχι η απόφαση.
Οι Καθ΄ων η Αίτηση, μόνο με την εγγραφή της απόφασης θα μπορούσαν να προβούν σε εκτέλεση. Χωρίς αυτή, θα μπορούσαν βεβαίως να εγείρουν αγωγή εναντίον των Αιτητών, αξιούντες εύλογη αμοιβή για την εξωδικαστηριακή εργασία που τους πρόσφεραν. Το εύλογο δε της αμοιβής θα μπορούσε να αποφασισθεί, έχοντας ως κριτήριο τις προνοούμενες στους Κανονισμούς αμοιβές, καθώς και το ποσόν της πιστοποίησης, κάτι που θα μπορούσε να δοθεί ως μαρτυρία προς υποστήριξη της αξίωσής τους. Χωρίς όμως την εγγραφή, δεν θα μπορούσε η πιστοποίηση να αποτελέσει η ίδια τη βάση της αγωγής και της απαίτησης εναντίον των Αιτητών.»
Το Συμβούλιο του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου λειτουργεί δυνάμει του άρθρου 23 του περί Δικηγόρων Νόμου Κεφ. 2 (ως έχει τροποποποιηθεί) για προάσπιση του δικηγορικού επαγγέλματος και έχει ποικίλες εξουσίες μεταξύ των οποίων είναι και ο καθορισμός αμοιβών των δικηγόρων για εξωδικαστηριακές υποθέσεις. Σε αντίθεση με το τι ισχύει στην Ελλάδα όπου οι δικηγορικοί Σύλλογοι θεωρούνται νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, οι αποφάσεις/πράξεις των οποίων παραδεκτώς προσβάλλονται με αίτηση ακυρώσεως ή άλλα ένδικα μέσα ενώπιον Διοικητικών Δικαστηρίων, (βλ. ΣτΕ 149/2001, 3744/02, 3056/2004), στην Κύπρο ούτε ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος, αλλά ούτε και οι τοπικοί δικηγορικοί σύλλογοι θεωρούνται όργανα ή αρχές που ασκούν εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία (Αιμιλιανίδης ν. Συμβουλίου του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου (1992) 3 ΑΑΔ 174, 179).
Στην προκειμένη περίπτωση, η απόφαση εκδόθηκε από την Επιτροπή Καθορισμού Εξωδικαστηριακής Αμοιβής του Παγκυπρίου Δικηγορικού Συλλόγου, αποτελούμενη από δικηγόρους που περιβάλλονταν με αρμοδιότητα ρύθμισης θέματος καθαρά αναγόμενου στη σφαίρα του ιδιωτικού δικαίου. Συνεπώς δεν τηρείται ούτε το οργανικό αλλά ούτε και το λειτουργικό κριτήριο της Διοίκησης. Η επίδικη απόφαση δεν αποτελεί διοικητική πράξη μέσα στην έννοια του άρθρου 146 του Συντάγματος και απαραδέκτως προσβάλλεται.
Η προσφυγή απορρίπτεται ως μη παραδεκτή με €1200 έξοδα σε βάρος της αιτήτριας.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.