|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
[Συνεκδικαζόμενες Προσφυγές Αρ. 426/2007 και 475/2007]
7 Σεπτεμβρίου, 2009
[Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 426/2007)
ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΛΩΜΟΥ
Αιτήτρια
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Καθ' ων η αίτηση
- - - - - - - - - -
(Yπόθεση Αρ. 475/2007)
ΙΑΚΩΒΟΣ ΛΟΙΖΙΔΗΣ
Αιτητής
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Καθ' ων η αίτηση
Α. Κωνσταντίνου για την αιτήτρια στην 426/07.
Μ. Καλλιγέρου για τον αιτητή στην 475/07.
Ν. Κλεάνθους για Χρ. Τριανταφυλλίδη για τους καθ' ων η αίτηση.
Ι. Νικολάου για το Ε/Π Δ. Γεωργιάδη.
Κ. Μιχαηλίδης για το Ε/Π Λ. Πανταζή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι καθ' ων η αίτηση, με την απόφασή τους ημερομηνίας 1.2.07 επέλεξαν για προαγωγή στη μόνιμη θέση Τουριστικού Λειτουργού Α΄ τους Όλγα Θεοχάρους, Δώρο Γεωργιάδη, Λουκία Πανταζή και Εύη Σωτηρίου (οι ενδιαφερόμενοι). Με την προσφυγή 426/07 προσβάλλεται η προαγωγή των δυο πρώτων. Με την προσφυγή 475/07 προσβάλλονται οι προαγωγές όλων των ενδιαφερομένων. Οι δυο προσφυγές συνεκδικάστηκαν.
Όσα προτάθηκαν ως λόγοι ακυρότητας, όπως περιορίστηκαν, αφορούν στους συσχετισμούς μεταξύ του κάθε ενός από τους αιτητές προς τον κάθε ένα από τους ενδιαφερομένους με αναφορά στα δεδομένα τους και στα κριτήρια σύστασης από τη Γενική Διευθύντρια και προαγωγής από τους καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά προκύπτουν από τους φακέλους και τα πρακτικά που τηρήθηκαν. Επομένως, χωρίς άλλη εισαγωγή, θα εξετάσω ένα προς ένα αυτούς τους συσχετισμούς.
Η επιλογή της Ο. Θεοχάρους αντί της Μ. Ελευθεριάδου, αιτήτριας στην Προσφυγή 426/07.
Η βαθμολογία των δυο στις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις ήταν ακριβώς η ίδια στα τρία από τα πέντε έτη που αποτέλεσαν το σημείο της σχετικής αναφοράς (2001, 2003 και 2005). Το 2002 η αιτήτρια είχε ένα εξαίρετος περισσότερο (επαγγελματική κατάρτιση) και το ίδιο το 2004 (διευθυντική/διοικητική ικανότητα). Επομένως, κατά την πενταετία, η αιτήτρια συγκέντρωσε 36 εξαίρετα και 4 πολύ ικανοποιητικά ενώ η ενδιαφερόμενη 34 εξαίρετα και 6 πολύ ικανοποιητικά. Σε σχέση με τα προσόντα αναγνωρίστηκε υπεροχή της ενδιαφερομένης λόγω της κατοχής από αυτή μεταπτυχιακού Advanced Diploma in Business Administration, το 2006. Στην αρχαιότητα υπερείχε η ενδιαφερόμενη κατά 33 περίπου μήνες (1.2.92 και 1.11.94 αντιστοίχως). Η Γενική Διευθύντρια σύστησε την ενδιαφερόμενη, όχι όμως την αιτήτρια, όπως εξήγησε, επειδή η ενδιαφερόμενη υπερείχε σε αρχαιότητα και είχε συμπληρώσει μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών.
Η Επιτροπή Προσωπικού των καθ' ων η αίτηση, που πήρε την προσβαλλόμενη απόφαση, σύγκρινε ειδικά τις δυο. Σημείωσε την πιο πάνω υπεροχή της αιτήτριας κατά δύο εξαίρετα στις υπηρεσιακές εκθέσεις και εξήγησε πως κατέληξε στην απόφασή της ενόψει της σύστασης υπέρ της ενδιαφερόμενης και του μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών της. Εννοείται και ενόψει της αρχαιότητας της, στην οποία αναφέρθηκε προηγουμένως.
Τα επιχειρήματα της αιτήριας επικεντρώνονται στην κατοχή από την ίδια του Diplom Kauffrau (Econ & Bus. Αdm. - 1992). Aφού εγκατέλειψε τον ισχυρισμό πως αυτό το ακαδημαϊκό προσόν ήταν επιπέδου master πρότεινε πως η απόφαση πρέπει να ακυρωθεί επειδή ούτε η Γενική Διευθύντρια ούτε η Επιτροπή Προσωπικού ασχολήθηκαν με αυτό το προσόν της ώστε να διαμορφώσουν κρίση αναφορικά με το κατά πόσο και αυτό ήταν πρόσθετο, σχετικό, μη απαιτούμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας. Όπως ήταν και το μεταπτυχιακό της ενδιαφερομένης. Όμως, ήταν δεδομένη η κατοχή αυτού του διπλώματος από την αιτήτρια, όπως αυτή ήταν σημειωμένη και στους σχετικούς πίνακες. Υπάρχει, μάλιστα, ένα ακόμα στοιχείο προς αυτή την κατεύθυνση. Ενώ με την επίδικη θέση δεν απαιτείτο η κατοχή ακαδημαϊκού προσόντος αλλά μόνο ορισμένη υπηρεσία, για τη θέση που κατείχε η αιτήτρια και η ενδιαφερόμενη, εκείνη του Τουριστικού Λειτουργού, απαιτείτο η κατοχή πανεπιστημιακού διπλώματος και είναι προφανές πως ακριβώς το πιο πάνω ήταν το σχετικό δίπλωμα. Όπως και για την ενδιαφερόμενη το Β.Sc. in Hotel Management του 1985. Προκύπτει πως, έστω με την ελλειπτική διατύπωση των πρακτικών, εξετάστηκε και το δίπλωμα της αιτήτριας. Σημειώνω εδώ και την προοιμιακή επεξήγηση στα πρακτικά πως η Επιτροπή Προσωπικού, «εξέτασε ενδελεχώς τα στοιχεία ενός εκάστου των υποψηφίων όπως αυτά αναφέρονται στην κατάσταση με τα στοιχεία των υποψηφίων και ειδικότερα αναφορικά με τα ακαδημαϊκά και άλλα προσόντα τους και την αρχαιότητά τους όπως αυτά αναφέρονται στη σχετική κατάσταση (Παράρτημα 2 του πιο πάνω σημειώματος).». Ενώ και η Γενική Διευθύντρια αναφέρθηκε σε μελέτη των προσωπικών και εμπιστευτικών φακέλων όλων των υποψηφίων και σε κατάληξη της στη βάση των κριτηρίων της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητας. Για να προβεί στη συνέχεια στην εξειδίκευση που αναφέρθηκε. Ισχυρισμός για έκδηλη υπεροχή της αιτήτριας δεν έχει προβληθεί, ορθώς, όπως κρίνω. Η επιλογή της ενδιαφερόμενης αντί της αιτήτριας, στη βάση των κριτηρίων της αρχαιότητας και των προσόντων αλλά και της σύστασης της Γενικής Διευθύντριας, παρά την υπέρ της αιτήτριας διαφορά στις υπηρεσιακές εκθέσεις, όπως αυτή σημειώθηκε, ήταν ευλόγως επιτρεπτή. Συνεπώς, η προσφυγή της Μ. Ελευθεριάδου σε σχέση με την προαγωγή της Ο. Θεοχάρους πρέπει να απορριφθεί.
Η επιλογή του Δ. Γεωργιάδη αντί της Μ. Ελευθεριάδου, αιτήτριας στην Προσφυγή 426/07.
Στη βαθμολογία στις υπηρεσιακές εκθέσεις οι δυο ήταν ίσοι και έτσι θεωρήθηκαν και ως προς τα προσόντα. Εκείνο της αιτήτριας που προαναφέρθηκε και του Bachelor in Hotel and Restaurant Administration του ενδιαφερομένου. Συναφώς δεν αναγνωρίστηκε πρόσθετο μη απαιτούμενο προσόν, μάλιστα μεταπτυχιακό, σε οποιονδήποτε. Στην αρχαιότητα υπερείχε ο ενδιαφερόμενος (3.2.92 και 1.11.94 αντιστοίχως). Περαιτέρω, η Γενική Διευθύντρια δεν σύστησε οποιονδήποτε από τους δυο.
Προτείνεται κατ' αρχάς ως λόγος ακυρότητας η κατ' ισχυρισμόν παράλειψη να εξεταστεί το ακαδημαϊκό προσόν της αιτήτριας. Όσα προηγουμένως σημείωσα συναφώς στην περίπτωση της σύγκρισης με την Ο. Θεοχάρους ισχύουν και εν προκειμένω. Περαιτέρω, κατά την εισήγηση της αιτήτριας, ενώ είναι αναγνωρισμένο ότι ο ενδιαφερόμενος είναι αρχαιότερός της, παρέλειψε η διοίκηση να δει και να αποδώσει τη δέουσα σημασία στο ότι η ίδια είχε περισσότερη πείρα στη θέση που κατείχε, εκείνη του Τουριστικού Λειτουργού. Αυτό γιατί η ίδια κατείχε εκείνη τη θέση και ασκούσε τα καθήκοντά της από την 1.11.94 ενώ ο ενδιαφερόμενος, ο οποίος διορίστηκε αναδρομικά στη θέση από τις 3.2.92, στην πράξη ασκούσε τα καθήκοντά της από τις 24.10.96, όταν λήφθηκε η σχετική απόφαση. Οπότε, κατά την εισήγηση, η αιτήτρια υπερείχε στην αξία ενόψει της υπέρτερης πείρας.
Βρίσκονταν και αυτά τα δεδομένα ενώπιον της διοίκησης και σημειώνω το γεγονός πως, εν τέλει, η βαθμολογία και των δυο κατά τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν η ίδια. Επίσης το γεγονός πως υπέρτερη πείρα στον Οργανισμό, έστω με αναφορά σε προγενέστερη θέση, είχε ο ενδιαφερόμενος. Χωρίς να υπονοώ ότι τέτοιας μορφής πιο μακρά πείρα θα μπορούσε να έχει αποφασιστική σημασία (Μεστάνας ν. Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 213), δεν μπορώ και να δεχτώ ότι, στο σύνολο των δεδομένων, δικαιολογείται να καταλογιστεί στη διοίκηση η παράλειψη που αναφέρθηκε. Ούτε και ότι δεν ήταν ευλόγως επιτρεπτή η εν τέλει προσέγγιση που οδήγησε στην επιλογή του ενδιαφερομένου έναντι της αιτήτριας.
Τελικά, η αιτήτρια αποδίδει στην Επιτροπή Προσωπικού αντιφατική αιτιολόγηση. Ο ισχυρισμός είναι πως όμοια δεδομένα αξιολογούνταν σε ορισμένες περιπτώσεις διαφορετικά, με αποτέλεσμα εκείνο που στη μια περίπτωση εθεωρείτο ότι έπρεπε να υπερισχύσει, υποχωρούσε στην άλλη περίπτωση. Η αιτήτρια εξειδίκευσε αυτό τον ισχυρισμό με αναφορά στο χειρισμό σε σχέση με τους υποψηφίους Γ. Ιωαννίδη, Κ. Μουζούρη, Χ. Μούστρα και Ν. Χριστοδούλου. Εκεί, όπως εκλαμβάνεται, η αρχαιότητα των πιο πάνω υποχώρησε μπροστά στην υπέρτερη αξία των τεσσάρων που προάχθηκαν και σε ορισμένες περιπτώσεις, στα υπέρτερα προσόντα. Ενώ, εν προκειμένω, δεν υποχώρησε η αρχαιότητα του Δ. Γεωργιάδη μπροστά στην υπέρτερη δική της αξία και στα δικά της υπέρτερα προσόντα.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω με αυτή την προσέγγιση. Είναι προφανές πως η Επιτροπή Προσωπικού δεν θεώρησε πως η αιτήτρια υπερείχε είτε σε αξία είτε στα προσόντα, ώστε να μπορεί να γίνεται λόγος για τέτοιας φύσης εγγενή αντίφαση.
Η επιλογή της Λ. Πανταζή αντί του Ι. Λοϊζίδη, αιτητή στην Προσφυγή 475/07.
Στη βαθμολογία στις ετήσιες υπηρεσιακές εκθέσεις υπερείχε η ενδιαφερόμενη (37 εξαίρετα και 3 πολύ ικανοποιητικά και 35 εξαίρετα, 5 πολύ ικανοποιητικά, αντιστοίχως). Ως προς τα προσόντα αναγνωρίστηκε και στους δυο η κατοχή μεταπτυχιακού και δεν έχει αναπτυχθεί επί των πιο πάνω οποιοδήποτε επιχείρημα. Περαιτέρω, είχαν και οι δυο συστηθεί από τη Γενική Διευθύντρια.
Το πρόβλημα που εντοπίζει ο αιτητής αφορά στην αντίστοιχη αρχαιότητά τους. Η Γενική Διευθύντρια και στη συνέχεια η Επιτροπή Προσωπικού λειτούργησαν υπό τη ρητή αντίληψη ότι η ενδιαφερόμενη ήταν αρχαιότερη από τον αιτητή. Όπως θα δούμε, έχει δίκαιο. Παραθέτω τα δεδομένα. Ο αιτητής διορίστηκε στη θέση του Τουριστικού Λειτουργού, ως προσωρινός, από 3.2.92 (μόνιμος από 1.12.93) και δεν υπάρχει αντιγνωμία πως από εκείνη την ημερομηνία αρχίζει ο υπολογισμός της αρχαιότητας του στη θέση. Η ενδιαφερόμενη είχε αρχικά διοριστεί στη θέση από 1.11.90 αλλά αυτός ο διορισμός ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οπότε, στις 14.10.92, διορίστηκε ως προσωρινή από 22.9.92 (και μόνιμη από 15.5.95). Καταγράφηκε όμως στη σχετική κατάσταση πως παρά την ακύρωση του αρχικού διορισμού, για σκοπούς αρχαιότητας υπολογίζεται η 1.11.90. Για ποιο λόγο δεν εξηγείται ούτε και ενώπιόν μου αναπτύχθηκε κάποιο επιχείρημα. Αναφέρθηκε μόνο πως αυτή είναι η πρακτική της Επιτροπής Προσωπικού. Ο αιτητής ορθώς παραπέμπει στον Κανονισμό 12 των περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωσις και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1970, Κ.Δ.Π. 829/70, και συνεπώς στο άρθρο 49(1) του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1/90), το οποίο καθίσταται εφαρμόσιμο. Καθορίζεται σ' αυτό πως η αρχαιότητα κρίνεται με βάση την ημερομηνία της ισχύος της προαγωγής στη συγκεκριμένη θέση. Ο αιτητής υποστήριξε και πως δεν ήταν νόμιμο να δοθεί οποιαδήποτε αναδρομικότητα στην προαγωγή της ενδιαφερομένης αλλά, βεβαίως, δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί στο πλαίσιο της παρούσας η νομιμότητα εκείνης της διοικητικής πράξης. Οι καθ' ων η αίτηση και η ενδιαφερόμενη υποστήριξαν πως και πλάνη ως προς την αρχαιότητα να υπήρχε, αυτή δεν ήταν ουσιώδης. Δεν μπορώ να συμφωνήσω. Η αρχαιότητα ήταν το ένα από τα κριτήρια που συνυπολογίστηκαν και δεν είναι για το Ανώτατο Δικαστήριο να διαμορφώσει δική του κρίση αναφορικά με το αποτέλεσμα στην περίπτωση που, στη βάση των δεδομένων, εντοπιζόταν πως ήταν ο αιτητής αρχαιότερος και όχι η ενδιαφερόμενη. Επομένως, στοιχειοθετείται λόγος ακυρότητας.
Η επιλογή της Ο. Θεοχάρους αντί του Ι. Λοϊζίδη, αιτητή στην Προσφυγή 475/07.
Στις υπηρεσιακές εκθέσεις, ο αιτητής, κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, είχε ένα εξαίρετος περισσότερο από την ενδιαφερόμενη, κατά το 2004. Ενώ κατά τα έτη 2001, 2002, 2003 και 2005 η βαθμολογία τους ήταν ακριβώς η ίδια. Ως προς τα προσόντα αναγνωρίστηκε και στους δυο μεταπτυχιακό ως πρόσθετο προσόν. Στην αρχαιότητα υπερείχε η ενδιαφερόμενη έστω κατά δυο μέρες. (1.2.92 και 3.2.92 αντιστοίχως). Η Γενική Διευθύντρια σύστησε και τους δυο.
Διερωτάται ο αιτητής ως προς την αιτιολογία της επιλογής της ενδιαφερομένης έναντί του και συγκρίνει την περίπτωση με εκείνη του Δ. Γεωργιάδη που θεωρεί ότι προτιμήθηκε έναντι του μόνο επειδή είχε ένα εξαίρετος περισσότερο. Μάλιστα ενώ ο Δ. Γεωργιάδης δεν είχε υπέρ του και τη σύσταση της Γενικής Διευθύντριας. Κατά την εισήγηση του βρισκόμαστε μπροστά σε αντιφατική αιτιολογία στο πλαίσιο της οποίας, κατά το δοκούν, το ένα κριτήριο υποκύπτει σε άλλο ή το υπερνικά. Όμως, δεν είναι ορθό πως ο Δ. Γεωργιάδης προτιμήθηκε μόνο με αναφορά στο ένα εξαίρετος περισσότερο. Όπως ρητά σημείωσε η Επιτροπή Προσωπικού στην παράγραφο που προηγείται εκείνης που επικαλέστηκε ο αιτητής, ήταν και αρχαιότερος του αιτητή. («.οι καταλληλότεροι υποψήφιοι για προαγωγή στη θέση Τουριστικού Λειτουργού Α΄είναι . ο Δ. Γεωργιάδης που κατέχει την τρίτη καλύτερη βαθμολογία και υπερέχει έναντι του Ι. Λοϊζίδη σε αξία και αρχαιότητα . »). Το κατά πόσο αυτοί οι συσχετισμοί μεταξύ του αιτητή και του Δ. Γεωργιάδη συνάδουν με τα στοιχεία είναι άλλο θέμα και αυτό θα το δούμε στην ιδιαίτερη αναφορά σ' αυτούς. Εν προκειμένω, το επιχείρημα για αντιφατικότητα δεν τεκμηριώνεται και στην απουσία, ακόμα και εισήγησης, πως το ένα εξαίρετος περισσότερο σε ένα από τα παρελθόντα έτη καθιστούσε εκδήλως υπερέχοντα τον αιτητή όταν η ενδιαφερόμενη είχε την οριακή έστω υπεροχή σε αρχαιότητα, η προσφυγή ως προς την Ο. Θεοχάρους πρέπει να απορριφθεί. Σημειώνω πως δεν υπεβλήθη ισχυρισμός για αντιφατικότητα ενόψει του χειρισμού της περίπτωσης των Ιωαννίδη, Μουζούρη, Μούστρα και Χριστοδούλου στους οποίους αναφέρθηκα προηγουμένως. Επομένως, δεν συζητήθηκαν και τα ιδιαίτερα δεδομένα τους ως προς την αξία και τα προσόντα. Σημειώνω όμως το εμφανές στους πίνακες βαθμολογίας, οι οποίοι εκ συμφώνου τέθηκαν ενώπιόν μου, πως αυτοί υστερούσαν πολύ πιο ουσιαστικά σε αξία από ό,τι η ενδιαφερόμενη.
Η επιλογή του Δ. Γεωργιάδη αντί του Ι. Λοϊζίδη, αιτητή στην 475/07.
Ο Δ. Γεωργιάδης είχε ένα εξαίρετος περισσότερο κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, ειδικά το 2002. Στα προσόντα αναγνωρίστηκε μεταπτυχιακό στον αιτητή, όχι όμως και στο Δ. Γεωργιάδη. Ο Δ. Γεωργιάδης θεωρήθηκε ως αρχαιότερος και αναπτύχθηκαν επιχειρήματα σύμφωνα με τα οποία η αρχαιότητα του δεν έπρεπε να μετρά από τις 3.2.92, όπως ο ίδιος και οι καθ' ων η αίτηση υποστηρίζουν, αλλά από πολύ μεταγενέστερη ημερομηνία. Αυτοί οι ισχυρισμοί εγκαταλείφθηκαν και πλέον το δεδομένο είναι πως και για τους δυο, ως σχετική ημερομηνία, ήταν η 3.2.92. Η Γενική Διευθύντρια σύστησε τον αιτητή, όχι όμως και το Δ. Γεωργιάδη. Εξήγησε συναφώς ότι ο αιτητής, ενώ είχε ένα εξαίρετος λιγότερο από το Γεωργιάδη, κατείχε μεταπτυχιακό και ήταν ισοδύναμοι στην αρχαιότητα. Η Επιτροπή Προσωπικού, σε ξεχωριστή παράγραφο, άφησε να νοηθεί πως, παρά την υπέρ του αιτητή σύσταση και την υπεροχή του σε προσόντα ενόψει του μεταπτυχιακού, γενικά υπερείχε ο Δ. Γεωργιάδης επειδή είχε ένα εξαίρετος περισσότερο. Αν τα δεδομένα ήταν μόνο αυτά θα προέκυπταν τα ζητήματα της αντιφατικότητας της αιτιολογίας αλλά και του ευλόγου της τελικής κρίσης που περιλάμβανε και επιλογή αντίθετη προς τη σύσταση. Όμως, όπως σημείωσα προηγουμένως, η Επιτροπή Προσωπικού θεώρησε πως ο Δ. Γεωργιάδης υπερείχε έναντι του Ι. Λοϊζίδη και σε αρχαιότητα. Κατά πλάνη ασφαλώς που αφαιρεί ό,τι θα ήταν δυνατό να διασώσει την υπόλοιπη αιτιολογία, ως μη αντιφατική. Στοιχειοθετείται, συνεπώς, λόγος ακυρότητας.
Η επιλογή της Ε. Σωτηρίου αντί του Ι. Λοϊζίδη, αιτητή στην Προσφυγή 475/07.
Η Ε. Σωτηρίου είχε την καλύτερη βαθμολογία από όλους. Συγκέντρωσε 40 εξαίρετος κατά τα τελευταία πέντε χρόνια. Δηλαδή, διαχρονικά, βαθμολογείτο ως εξαίρετη σε όλα τα σημεία. 'Ηδη σημείωσα πως ο Ι. Λοϊζίδης είχε 35 εξαίρετος και 5 πολύ ικανοποιητικά. Ως προς τα προσόντα αναγνωρίστηκε και στους δυο πρόσθετο μεταπτυχιακό και επίσης είχαν και οι δυο συστηθεί από τη Γενική Διευθύντρια. Στην αρχαιότητα υπερείχε ο Ι. Λοϊζίδης (3.2.92 και 1.11.94 αντιστοίχως).
Δεν εγέρθηκαν ιδιαίτερα ζητήματα αναφορικά με την εδώ συζητούμενη επιλογή. Ό,τι προκύπτει ως παράπονο είναι η μη εξειδίκευση του λόγου της με αποτέλεσμα, κατά την εισήγηση, να παραμένει άγνωστο το γιατί είχε επιλεγεί η Σωτηρίου αντί του Λοϊζίδη. Δεν μπορώ να συμφωνήσω. Σημειώθηκε και από τη Γενική Διευθύντρια και την Επιτροπή Προσωπικού πως η ενδιαφερόμενη υπερείχε σε αξία όλων των υποψηφίων και κατείχε μεταπτυχιακό προσόν. Είναι προφανές πως γι' αυτούς του λόγους κρίθηκε πως η αρχαιότητα, όσων υπερείχαν σ' αυτή, μεταξύ των οποίων και ο Λοϊζίδης, θα έπρεπε να υποχωρήσει. Ούτε, εν προκειμένω, ορθά νομίζω, δεν υποστηρίχθηκε πως ο Ι. Λοϊζίδης υπερείχε εκδήλως και, συνεπώς, η επιλογή της Σωτηρίου αντί του ιδίου ως ευλόγως επιτρεπτή, πρέπει να επικυρωθεί.
Το τελικό αποτέλεσμα
Στη βάση των πιο πάνω η προσφυγή 426/07 απορρίπτεται με €1.200 έξοδα πλέον ΦΠΑ εναντίον της αιτήτριας και υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Η προσφυγή 475/07 επιτυγχάνει εν μέρει με €1.200 έξοδα πλέον ΦΠΑ υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ' ων η αίτηση. Συναφώς η προαγωγή των Λ. Πανταζή και Δ. Γεωργιάδη, ακυρώνεται. Η προαγωγή της Ο. Θεοχάρους και της Ε. Σωτηρίου επικυρώνεται. Καμιά άλλη διαταγή για έξοδα.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
/ΜΣι.