ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 849/2007)

 

30 Ιουνίου, 2009

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΟ  ΑΡΘΡΟ  146  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 

ΕΛΕΝΑ  ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ,

Αιτήτρια,

v.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,

Καθ' ων η Αίτηση.

_________________________

 

Αχιλλεύς Αιμιλιανίδης, για την Αιτήτρια.

Λαμπρινή Λάμπρου - Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.

΄Αντης Κωνσταντίνου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

_____________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Η αιτήτρια, υποψήφια για τη θέση Ανώτερου Μορφωτικού Λειτουργού, Πολιτιστικές Υπηρεσίες, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, με την παρούσα προσφυγή, αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, με την οποία προάχθηκε η Νάντια Στυλιανού - ενδιαφερόμενο μέρος - στην πιο πάνω θέση αντί η ίδια.

 

Για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, προβάλλονται διάφοροι λόγοι, στους οποίους θα αναφερθώ, αφού πρώτα παραθέσω τη διαδικασία που ακολουθήθηκε μέχρι τη λήψη της. 

 

Η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, με επιστολή της ημερομηνίας 8/3/2007 προς την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, (η «Ε.Δ.Υ.»), ζήτησε την πλήρωση της επίδικης θέσης, η οποία είναι θέση προαγωγής.  Η Ε.Δ.Υ., σε συνεδρία της ημερομηνίας 27/4/2007, στην οποία κλήθηκε και παρέστη η Διευθύντρια των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, (η «Διευθύντρια»), αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της θέσης, τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων και αφού έλαβε υπόψη τις Εμπιστευτικές/Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων στο σύνολό τους, με ιδιαίτερη έμφαση στα τελευταία χρόνια, ως, επίσης, και την κρίση και τη σύσταση της Διευθύντριας - ήταν υπέρ της αιτήτριας - κατέληξε ως εξής:-

 

«Η Επιτροπή δεν υιοθέτησε τη σύσταση της Διευθύντριας για την Χριστοδουλίδου Ελένη και αντί αυτής επέλεξε τη Στυλιανού Νάντια.  Ειδικότερα, η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη τα τρία κριτήρια - αξία, προσόντα, αρχαιότητα -, σταθμίζοντας και συνεκτιμώντας αυτά στο σύνολό τους και αποδίδοντας σ' αυτά και σε καθένα από αυτά την ανάλογη βαρύτητα, έκρινε ότι η ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Νάντια υπερέχει της ανθυποψήφιάς της, την επέλεξε ως πιο κατάλληλη και αποφάσισε να προσφέρει σ' αυτήν προαγωγή στη μόνιμη θέση Ανώτερου Μορφωτικού Λειτουργού, Πολιτιστικές Υπηρεσίες, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού από 1.5.2007.

 

Επιλέγοντας τη Στυλιανού Νάντια, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι αυτή, υπερέχει σε αρχαιότητα έναντι της ανθυποψήφιας της κατά 17 ½ μήνες στην παρούσα θέση, και διαθέτει υπέρτερα ακαδημαϊκά προσόντα, πέραν του πλεονεκτήματος του μεταπτυχιακού προσόντος που προβλέπεται στο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης το οποίο διαθέτουν και οι δύο υποψήφιες, αφού η Στυλιανού διαθέτει και δεύτερο μεταπτυχιακό δίπλωμα, όπως και η ανθυποψήφιά της Χριστοδουλίδου Ελένη, το οποίο όμως είναι υψηλότερου ακαδημαϊκού επίπεδου.  Το εν λόγω προσόν, αν και δεν προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας και ούτε αποτελεί πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν, είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, η Επιτροπή το συνεκτίμησε με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία και του απέδωσε την ανάλογη βαρύτητα.  Σ' ότι αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, η Στυλιανού είναι περίπου ισοδύναμη της ανθυποψήφιάς της, αφού υστερεί οριακά μόνο κατά ένα στοιχείο, στην 'Απόδοση' έναντί της.

 

Τέλος, η Επιτροπή, επιλέγοντας τη Στυλιανού, επισημαίνει ότι δεν μπορεί να υιοθετήσει τη σύσταση της Διευθύντριας καθότι, ιδιότητες που αναφέρει στη σύστασή της, αποτελούν αξιολογημένα στοιχεία τα οποία περιλαμβάνονται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων και παρατήρησε ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, η διαφορετική κρίση του Διευθυντή δε δεσμεύει την  Επιτροπή, ούτε δημιουργεί την υποχρέωση αιτιολογίας για διαφορετική εκτίμηση εκ μέρους της, για το λόγο ότι ο ρόλος του είναι συμβουλευτικός (Λιμνατίτη ν. Δημοκρατίας Α.Ε. 1014, 28.11.90).  Εξ άλλου, η εκτίμηση του Διευθυντή του Τμήματος για την απόδοση των υποψηφίων δεν αποτελεί κριτήριο επιλογής αλλά είναι ένας παράγοντας για διαμόρφωση κρίσης από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Μ. Δρουσιώτης ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, Προσφ. Αρ. 701/86, Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 755/90, ημερ. 21.10.92).»

 

 

 

Η Διευθύντρια, στη σύστασή της, η οποία καταγράφεται στα πρακτικά της συνεδρίας της Ε.Δ.Υ. ημερομηνίας 27/4/2007, αναφέρει συγκεκριμένα τα εξής:-

 

«Γνωρίζω προσωπικά τις δύο υποψήφιες από την ημέρα του διορισμού τους στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες, αφού συνεργάστηκα μαζί τους ως άμεση προϊστάμενη και ως Διευθύντρια Πολιτιστικών Υπηρεσιών και έχω, επίσης, μελετήσει τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεών τους προκειμένου να διαμορφώσω άποψη.  Κατ' αρχάς διαπιστώνω, σ' ό,τι αφορά τα απαιτούμενα προσόντα, ότι και οι δύο υποψήφιες πληρούν τις προϋποθέσεις του Σχεδίου Υπηρεσίας για τη θέση Ανώτερου Μορφωτικού Λειτουργού.  Στην αξιολόγησή μου έλαβα υπόψη τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - τις απαιτήσεις της θέσης που θα πληρωθεί και την καταλληλότητα των υποψηφίων γι' αυτήν.

 

΄Οσον αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, η εικόνα έχει ως εξής:  Η Στυλιανού Νάντια έχει 'εξαίρετα' σ' όλα τα σημεία για τα έτη 2002, 2003, 2005, 2006 και επτά 'εξαίρετα' και ένα 'πολύ ικανοποιητικά' στο σημείο 'Απόδοση' για το 2004, ενώ η Χριστοδουλίδου Ελένη υπερέχει ελαφρώς, έχοντας και στα οκτώ σημεία 'εξαίρετα' και τα πέντε έτη.

 

΄Οσον αφορά τα προσόντα, και οι δύο υποψήφιες κατέχουν το πλεονέκτημα, αφού διαθέτουν μεταπτυχιακό δίπλωμα σε κλάδο σχετικό με τις αρμοδιότητες των Πολιτιστικών Υπηρεσιών, σύμφωνα με την παράγραφο 3 των Απαιτούμενων Προσόντων στου Σχεδίου Υπηρεσίας.

 

Η Στυλιανού Νάντια έχει επίσης δύο μεταπτυχιακά διπλώματα της Γαλλίας, ένα Maitrise στη Σύγχρονη Λογοτεχνία και ένα δίπλωμα Εμπεριστατωμένων Σπουδών (Diplome d' Etudes Approfondies) στην Ιστορία και Πολιτισμό από την Αναγέννηση στις μέρες μας', το οποίο θεωρείται ακαδημαϊκά ανώτερο από το Maitrise (Master 1) και ισότιμο του Master 2.  ΄Εχει επίσης παρακολουθήσει (α) Σειρά μαθημάτων στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης Πολιτισμού και Αθλητισμού, Τμήμα Σχολικής και Εξωσχολικής Εκπαίδευσης - Συμβούλιο της Ευρώπης (13.9.1991 - 16.12.1991), (β) Το επιμορφωτικό πρόγραμμα 'Courants' που οργανώνεται από το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του Υπουργείου Πολιτισμού και Επικοινωνιών της Γαλλίας με θέμα 'Πολιτιστικές Βιομηχανίες' (16.11.2003-5.12.2003), (γ) Εντατικό σεμινάριο φωτογραφίας που οργάνωσε ο Πλάτων Ριβέλλης στον Φωτογραφικό Κύκλο (Αθήνα, Νοέμβριος 1998), σύμφωνα με τα στοιχεία του Προσωπικού της Φακέλου.

 

Η Χριστοδουλίδου Ελένη έχει δύο μεταπτυχιακά (Maitrise) στην Ιστορία και στην Ιστορία της Τέχνης.  ΄Εχει επίσης παρακολουθήσει: (α) Σειρά μαθημάτων στη Σχολή του Εθνικού Στούντιο Σύγχρονων Τεχνών Fresnoy στη Γαλλία για περίοδο ενός μήνα (Ιούνιος 1999) με θέμα τις κινηματογραφικές παραγωγές, (β) Σεμινάριο συγγραφής σεναρίων που οργάνωσε η Magica (Master Europeo in Gestione di Impresa Cinematografica e Audiovisita) με την υποστήριξη του προγράμματος της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης Media II (Δεκέμβριος 1998), (γ) Το επιμορφωτικό πρόγραμμα 'Courants' που οργανώνεται από το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του Υπουργείου Πολιτισμού και Επικοινωνιών της Γαλλίας με θέμα 'Πολιτιστικές Βιομηχανίες' (23-31.5.2005), σύμφωνα και με τα στοιχεία που παρατίθενται στον Προσωπικό της Φάκελο.

 

Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι οι δύο υποψήφιες έχουν σχεδόν ισοδύναμα ακαδημαϊκά προσόντα, με τη Στυλιανού Νάντια να υπερέχει ελαφρώς όσον αφορά την κατοχή του Diplome d' Etutes Approfondies.

 

Οι δύο υποψήφιες διορίστηκαν στη θέση Μορφωτικού Λειτουργού την ίδια ημέρα, 3.5.1994.  Η Στυλιανού Νάντια προήχθη στη θέση Μορφωτικού Λειτουργού Α΄ την 1.10.1999 και η Χριστοδουλίδου Ελένη στις 15.3.2001.  Συνεπώς, η Στυλιανού προηγείται σε αρχαιότητα στη θέση Μορφωτικού Λειτουργού Α΄, κατά 17½ μήνες, της ανθυποψήφιάς της.

 

΄Οσον αφορά στο πρώτο κριτήριο 'αξία', δεν μπορώ να μη λάβω υπόψη την αναγνώριση που έχει τύχει διεθνώς η Χριστοδουλίδου Ελένη όσον αφορά την εμπειρογνωμοσύνη της σε θέματα κινηματογράφου - του τομέα ο οποίος αποτελεί την κύρια δραστηριότητά της στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες.  Αναφέρω συγκεκριμένα τα ακόλουθα Φεστιβάλ Κινηματογράφου στα οποία προσκλήθηκε - ως προσωπικότητα και όχι ως λειτουργός των Πολιτιστικών Υπηρεσιών - να συμμετάσχει στη Διεθνή Κριτική Επιτροπή:  (α) Το 2004 έχει προσκληθεί και συμμετείχε στη Διεθνή Κριτική Επιτροπή του 10^ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, (β) Το 2006 συμμετείχε στην Κριτική Επιτροπή του Διεθνούς Φεστιβάλ 'Kids for Kids' που οργανώθηκε στη Νορβηγία, (γ) Το Μάρτιο-Απρίλιο 2007 προσκλήθηκε και συμμετείχε στη Διεθνή Κριτική Επιτροπή στου 54^ου  Φεστιβάλ Ντοκυμανταίρ και Ταινιών Μικρού Μήκους, Βελιγραδίου.

 

Από τον Αύγουστο του 2006 η Χριστοδουλίδου Ελένη έχει επιλεγεί και είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου που δημιούργησε ο Igmar Bergman.  Μέλη της Ακαδημίας είναι διεθνείς προσωπικότητες του Κινηματογράφου με ευρωπαϊκή αναγνώριση, οι οποίες ψηφίζουν για τα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου.

 

Για όλα τα πιο πάνω, σχετικά στοιχεία βρίσκονται στον Προσωπικό Φάκελο της υποψήφιας.

 

Τέλος, σημειώνω το σχόλιο του Ανώτερου Μορφωτικού Λειτουργού, κ. Γιώργου Μολέσκη στην Ετήσια ΄Εκθεση της Χριστοδουλίδου Ελένης για το 2006, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα, και στο οποίο αναφέρεται η επαγγελματική κατάρτιση και ευσυνειδησία, ο ζήλος και η αποτελεσματικότητα με τα οποία εκτελεί την εργασία της, καθώς και οι νέες ιδέες και οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει.

 

Συνυπολογίζοντας όλα τα πιο πάνω, και ιδιαίτερα την προσωπική μου γνώση της προσωπικότητας και των διευθυντικών ικανοτήτων των δύο υποψηφίων, πιστεύω ότι η Χριστοδουλίδου Ελένη είναι καταλληλότερη για την εν λόγω προαγωγή.»

 

 

 

Η αιτήτρια, για ακύρωση της πιο πάνω προαγωγής, προβάλλει ότι αυτή στερείται νόμιμης και επαρκούς αιτιολογίας, είναι αποτέλεσμα πλάνης περί το νόμο και τα πράγματα και λήφθηκε κατά κατάχρηση εξουσίας και παράβαση του νόμου.  Παραγνωρίστηκε, προβάλλει, η έκδηλη υπεροχή της σε προσόντα, αρχαιότητα και αξία, όπως αναιτιολόγητα παραγνωρίστηκε και η σύσταση της Διευθύντριας.

 

Με τη γραπτή αγόρευση του συνηγόρου της, η αιτήτρια υποστηρίζει ότι, από το ίδιο το πρακτικό της Ε.Δ.Υ., προκύπτει η πλάνη στην οποία αυτή υπέπεσε.  Οι υποθέσεις, υπέβαλε, στις οποίες η Ε.Δ.Υ. αναφέρεται, δεν υποστηρίζουν ό,τι η ίδια θεώρησε ως νομολογημένη αρχή, ότι, δηλαδή, δεν είναι υποχρεωμένη να αιτιολογήσει γιατί δεν υιοθετεί τη σύσταση της Διευθύντριας.  Με αναφορά στην υπόθεση Σπανός ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 432, εισηγήθηκε ότι, σε υποθέσεις προαγωγής, όπως είναι η παρούσα, για ακύρωση της απόφασης αρκεί πιθανολόγηση πλάνης.  Περαιτέρω, εισηγήθηκε ότι οι καθ' ων η αίτηση εσφαλμένα άσκησαν τη διακριτική τους εξουσία, παραγνωρίζοντας την έκδηλη υπεροχή της έναντι του ενδιαφερομένου μέρους.  Η αξία της, υπέβαλε, η οποία νομολογιακά αναγνωρίζεται ως το σημαντικότερο κριτήριο - (βλ. Μιχαηλίδου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 112· Παπαδόπουλος κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 560.) - δεδομένης και της υπέρ της σύστασης της Διευθύντριας, υπερκαλύφθηκε από την οριακή αρχαιότητα του ενδιαφερομένου μέρους. 

 

Η συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, με αναφορά σε νομολογία, υποστηρίζει τη νομιμότητα της απόφασης, όπως την υποστηρίζει και ο συνήγορος του ενδιαφερομένου μέρους, ο οποίος, όμως, χωρίς να αποδέχεται ότι η παραγνώριση από την Ε.Δ.Υ. της σύστασης της Διευθύντριας δεν αιτιολογήθηκε, υπέβαλε, επικαλούμενος τον Κ. 7, του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962 και σχετική νομολογία[1], ότι η αιτήτρια εμποδίζεται να εγείρει λόγο ακυρότητας που αφορά στην παραγνώριση από την Ε.Δ.Υ. της σύστασης της Διευθύντριας χωρίς αιτιολογία.  Η παράλειψη καταγραφής του συγκεκριμένου λόγου στην προσφυγή και αιτιολόγησής του, καταλήγει, δεν επιτρέπουν εξέταση του λόγου αυτού.

 

Είναι γεγονός ότι στους λόγους ακυρότητας που καταγράφονται στην προσφυγή δε γίνεται ρητή αναφορά σε σχέση με έλλειψη αιτιολογίας για την παραγνώριση από την Ε.Δ.Υ. της σύστασης της Διευθύντριας.  Υπάρχει, όμως, λόγος ακυρότητας σε σχέση με έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας.  Θεωρώ ότι, παρά το γενικό τρόπο διατύπωσής του, το ζήτημα που αναπτύσσεται εμπίπτει σ' αυτόν, έτσι ώστε δικαιολογείται η εξέτασή του. 

 

Είναι καλά νομολογημένο ότι απλή αναπαραγωγή των μετρήσιμων στοιχείων του φακέλου δεν μπορεί να λειτουργεί ως ανεξάρτητος δείκτης αξίας - (βλ. Μεστάνας ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 213).

 

Μελέτη του πρακτικού ημερομηνίας 27/4/2007 και του φακέλου δεν υποστηρίζει τα όσα η αιτήτρια εισηγείται σε σχέση με την παραγνώριση της σύστασης.  Η Ε.Δ.Υ., στο πρακτικό της, αναφέρει ότι έλαβε υπόψη τη σύσταση της Διευθύντριας, δεν μπορούσε, όμως, να την υιοθετήσει, για τους λόγους που εξειδικεύονται σ' αυτό.  Το γεγονός ότι, μετά την παράθεση των λόγων, για τους οποίους δεν μπορούσε να υιοθετήσει τη σύσταση της Διευθύντριας, διατυπώνει την άποψη ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, δεν είναι υποχρεωμένη να δώσει λόγους γιατί δεν την υιοθετεί, δεν καθιστά την απόφασή της πεπλανημένη.  Το ζητούμενο είναι εάν, για την απόκλισή της αυτή, δίδεται ειδική αιτιολογία, ως απαιτείται από τη νομολογία[2].  Ως λόγο για τη μη υιοθέτηση της σύστασης, η Ε.Δ.Υ. κατέγραψε ότι οι «... ιδιότητες που αναφέρει ...» - η Διευθύντρια - «..., αποτελούν αξιολογημένα στοιχεία τα οποία περιλαμβάνονται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις ...».  Ορθά, λοιπόν, η Ε.Δ.Υ. κατέληξε ότι τα όσα η Διευθύντρια συμφώνησε ότι διακρίνουν την αιτήτρια, δηλαδή «..., ο ζήλος και η αποτελεσματικότητα ...», με τα οποία αυτή «... εκτελεί την εργασία της, καθώς και οι νέες ιδέες και οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει.», συνιστούν βαθμολογημένα στοιχεία.  Η Ε.Δ.Υ., με όσα στο πρακτικό της καταγράφει, θεωρώ ότι αιτιολογεί με επάρκεια γιατί δεν ακολούθησε τη σύσταση της Διευθύντριας.

 

Ο λόγος ακυρότητας σε σχέση με εσφαλμένη άσκηση της διακριτικής εξουσίας της Ε.Δ.Υ. και πάλι δε βρίσκω να ευσταθεί.  Οι διεκδικήσεις των υπαλλήλων αποφασίζονται στη βάση της αξίας, των προσόντων και της αρχαιότητάς τους.  Τα νομοθετημένα αυτά κριτήρια λαμβάνονται υπόψη στο σύνολό τους, συνεκτιμούνται και συσταθμίζονται από το διορίζον όργανο, με σκοπό την επιλογή του καλύτερου υποψηφίου.  Είναι, βέβαια, πάντοτε ανοικτό στο διορίζον όργανο, ανάλογα με την περίπτωση και εφόσον αυτό ασκεί ορθά τη διακριτική του εξουσία, να αποδίδει τέτοια βαρύτητα στα κριτήρια και σε κάθε ένα από αυτά, όπως το ίδιο, υπό τις περιστάσεις, θεωρεί ορθό, με αποφασιστικό πάντοτε το κριτήριο της αξίας - (βλ. Μιχαηλίδου ν. Δημοκρατίας, (πιο πάνω)).

 

Στην παρούσα περίπτωση, προκύπτει, από τα ενώπιόν μου τεθέντα, ότι πρόκειται, από άποψης αξίας και προσόντων, για δύο εξαίρετες υποψήφιες.  Η βαθμολογημένη αξία τους τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν ίση.  Η κατά ένα και μόνο στοιχείο από τα οκτώ, το 2006, βαθμολόγηση του ενδιαφερομένου μέρους με «Πολύ Ικανοποιητικά» έναντι «Εξαίρετα» της αιτήτριας δεν μπορεί να μεταβάλει την ισοδυναμία τους σε αξία.  Η Ε.Δ.Υ., μάλιστα, έκρινε το ενδιαφερόμενο μέρος, λόγω της διαφοράς αυτής στην αξιολόγηση, περίπου ισοδύναμο με την αιτήτρια. 

 

Η εικόνα και από άποψης προσόντων, που δεν προβλέπονται από το Σχέδιο Υπηρεσίας αλλά είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, είναι και για τις δύο αιτήτριες εξίσου φωτεινή.  Πέραν του πλεονεκτήματος του μεταπτυχιακού που προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, διαθέτουν και οι δύο δεύτερο μεταπτυχιακό, επίσης σχετικό, με αυτό, όμως, του ενδιαφερομένου μέρους να θεωρείται ακαδημαϊκά ανώτερο.  Τα πιο πάνω η Ε.Δ.Υ. τα συνυπολόγισε, όπως συνυπολόγισε και την κατά 17½ μήνες αρχαιότητα του ενδιαφερομένου μέρους, προτού καταλήξει, και αιτιολόγησε με επάρκεια την απόφασή της.  Στη Δημοκρατία κ.ά. ν. Παπαχριστοδούλου κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 329, στη σελ. 338 αναφέρονται τα εξής:-

 

«Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι για να δικαιολογήσει την επιλογή του το διορίζον όργανο δεν πρέπει να καταλήξει ότι ο διορισθείς υπερέχει έκδηλα των άλλων υποψηφίων.  Από την άλλη, επέμβαση του δικαστηρίου είναι δυνατή μόνο όπου ικανοποιείται από τον αιτητή ότι υπερείχε έκδηλα του υποψήφιου που έχει επιλεγεί.  Μόνο σε τέτοια περίπτωση το όργανο που έχει προβεί στην επιλογή θεωρείται ότι έχει υπερβεί τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και έχει κάμει κακή χρήση της (Βλ. Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74, 85 - απόφαση Ολομέλειας και Γ.Μ. Παπαχατζή 'Σύστημα του Ισχύοντος στην Ελλάδα Διοικητικού Δικαίου', σελ. 729).  Οσάκις ένα Ε.Μ. κατέχει τα προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα το δικαστήριο, αναφορικά με το θέμα της καταλληλότητας, δεν υποκαθιστά τη δική του διακριτική ευχέρεια με εκείνη του διορίζοντος οργάνου νοουμένου ότι το τελευταίο έχει ασκήσει σωστά τη διακριτική του ευχέρεια.  Με άλλα λόγια το απλό γεγονός ότι αν το Δικαστήριο βρισκόταν στη θέση του διορίζοντος οργάνου δυνατόν να μην επέλεγε για διορισμό ή προαγωγή τον υποψήφιο που έχει επιλεγεί από το αρμόδιο όργανο δεν αποτελεί από μόνο του επαρκή λόγο για ακύρωση της απόφασης του αρμοδίου οργάνου (Βλ. Crhistou and others v. Republic, 4 R.S.C.C 1. και Χ"Βασιλείου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1998) 3 Α.Α.Δ. 755).»

 

 

 

Η προσφυγή απορρίπτεται, με €1,200,00 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.

 

                                                               Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                            Δ.

/ΜΠ